لُوقا 6
| وَفِي ٱلسَّبْتِ ٱلثَّانِي بَعْدَ ٱلْأَوَّلِ ٱجْتَازَ بَيْنَ ٱلزُّرُوعِ. وَكَانَ تَلَامِيذُهُ يَقْطِفُونَ ٱلسَّنَابِلَ وَيَأْكُلُونَ وَهُمْ يَفْرُكُونَهَا بِأَيْدِيهِمْ. | ١ 1 |
ଅଚରଞ୍ଚ ପର୍ୱ୍ୱଣୋ ଦ୍ୱିତୀଯଦିନାତ୍ ପରଂ ପ୍ରଥମୱିଶ୍ରାମୱାରେ ଶସ୍ୟକ୍ଷେତ୍ରେଣ ଯୀଶୋର୍ଗମନକାଲେ ତସ୍ୟ ଶିଷ୍ୟାଃ କଣିଶଂ ଛିତ୍ତ୍ୱା କରେଷୁ ମର୍ଦ୍ଦଯିତ୍ୱା ଖାଦିତୁମାରେଭିରେ|
| فَقَالَ لَهُمْ قَوْمٌ مِنَ ٱلْفَرِّيسِيِّينَ: «لِمَاذَا تَفْعَلُونَ مَا لَا يَحِلُّ فِعْلُهُ فِي ٱلسُّبُوتِ؟». | ٢ 2 |
ତସ୍ମାତ୍ କିଯନ୍ତଃ ଫିରୂଶିନସ୍ତାନୱଦନ୍ ୱିଶ୍ରାମୱାରେ ଯତ୍ କର୍ମ୍ମ ନ କର୍ତ୍ତୱ୍ୟଂ ତତ୍ କୁତଃ କୁରୁଥ?
| فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «أَمَا قَرَأْتُمْ وَلَا هَذَا ٱلَّذِي فَعَلَهُ دَاوُدُ، حِينَ جَاعَ هُوَ وَٱلَّذِينَ كَانُوا مَعَهُ؟ | ٣ 3 |
ଯୀଶୁଃ ପ୍ରତ୍ୟୁୱାଚ ଦାଯୂଦ୍ ତସ୍ୟ ସଙ୍ଗିନଶ୍ଚ କ୍ଷୁଧାର୍ତ୍ତାଃ କିଂ ଚକ୍ରୁଃ ସ କଥମ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ମନ୍ଦିରଂ ପ୍ରୱିଶ୍ୟ
| كَيْفَ دَخَلَ بَيْتَ ٱللهِ وَأَخَذَ خُبْزَ ٱلتَّقْدِمَةِ وَأَكَلَ، وَأَعْطَى ٱلَّذِينَ مَعَهُ أَيْضًا، ٱلَّذِي لَا يَحِلُّ أَكْلُهُ إِلَّا لِلْكَهَنَةِ فَقَطْ». | ٤ 4 |
ଯେ ଦର୍ଶନୀଯାଃ ପୂପା ଯାଜକାନ୍ ୱିନାନ୍ୟସ୍ୟ କସ୍ୟାପ୍ୟଭୋଜନୀଯାସ୍ତାନାନୀଯ ସ୍ୱଯଂ ବୁଭଜେ ସଙ୍ଗିଭ୍ୟୋପି ଦଦୌ ତତ୍ କିଂ ଯୁଷ୍ମାଭିଃ କଦାପି ନାପାଠି?
| وَقَالَ لَهُمْ: «إِنَّ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ هُوَ رَبُّ ٱلسَّبْتِ أَيْضًا». | ٥ 5 |
ପଶ୍ଚାତ୍ ସ ତାନୱଦତ୍ ମନୁଜସୁତୋ ୱିଶ୍ରାମୱାରସ୍ୟାପି ପ୍ରଭୁ ର୍ଭୱତି|
| وَفِي سَبْتٍ آخَرَ دَخَلَ ٱلْمَجْمَعَ وَصَارَ يُعَلِّمُ. وَكَانَ هُنَاكَ رَجُلٌ يَدُهُ ٱلْيُمْنَى يَابِسَةٌ، | ٦ 6 |
ଅନନ୍ତରମ୍ ଅନ୍ୟୱିଶ୍ରାମୱାରେ ସ ଭଜନଗେହଂ ପ୍ରୱିଶ୍ୟ ସମୁପଦିଶତି| ତଦା ତତ୍ସ୍ଥାନେ ଶୁଷ୍କଦକ୍ଷିଣକର ଏକଃ ପୁମାନ୍ ଉପତସ୍ଥିୱାନ୍|
| وَكَانَ ٱلْكَتَبَةُ وَٱلْفَرِّيسِيُّونَ يُرَاقِبُونَهُ هَلْ يَشْفِي فِي ٱلسَّبْتِ، لِكَيْ يَجِدُوا عَلَيْهِ شِكَايَةً. | ٧ 7 |
ତସ୍ମାଦ୍ ଅଧ୍ୟାପକାଃ ଫିରୂଶିନଶ୍ଚ ତସ୍ମିନ୍ ଦୋଷମାରୋପଯିତୁଂ ସ ୱିଶ୍ରାମୱାରେ ତସ୍ୟ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟଂ କରୋତି ନୱେତି ପ୍ରତୀକ୍ଷିତୁମାରେଭିରେ|
| أَمَّا هُوَ فَعَلِمَ أَفْكَارَهُمْ، وَقَالَ لِلرَّجُلِ ٱلَّذِي يَدُهُ يَابِسَةٌ: «قُمْ وَقِفْ فِي ٱلْوَسْطِ». فَقَامَ وَوَقَفَ. | ٨ 8 |
ତଦା ଯୀଶୁସ୍ତେଷାଂ ଚିନ୍ତାଂ ୱିଦିତ୍ୱା ତଂ ଶୁଷ୍କକରଂ ପୁମାଂସଂ ପ୍ରୋୱାଚ, ତ୍ୱମୁତ୍ଥାଯ ମଧ୍ୟସ୍ଥାନେ ତିଷ୍ଠ|
| ثُمَّ قَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «أَسْأَلُكُمْ شَيْئًا: هَلْ يَحِلُّ فِي ٱلسَّبْتِ فِعْلُ ٱلْخَيْرِ أَوْ فِعْلُ ٱلشَّرِّ؟ تَخْلِيصُ نَفْسٍ أَوْ إِهْلَاكُهَا؟». | ٩ 9 |
ତସ୍ମାତ୍ ତସ୍ମିନ୍ ଉତ୍ଥିତୱତି ଯୀଶୁସ୍ତାନ୍ ୱ୍ୟାଜହାର, ଯୁଷ୍ମାନ୍ ଇମାଂ କଥାଂ ପୃଚ୍ଛାମି, ୱିଶ୍ରାମୱାରେ ହିତମ୍ ଅହିତଂ ୱା, ପ୍ରାଣରକ୍ଷଣଂ ପ୍ରାଣନାଶନଂ ୱା, ଏତେଷାଂ କିଂ କର୍ମ୍ମକରଣୀଯମ୍?
| ثُمَّ نَظَرَ حَوْلَهُ إِلَى جَمِيعِهِمْ وَقَالَ لِلرَّجُلِ: «مُدَّ يَدَكَ». فَفَعَلَ هَكَذَا. فَعَادَتْ يَدُهُ صَحِيحَةً كَٱلْأُخْرَى. | ١٠ 10 |
ପଶ୍ଚାତ୍ ଚତୁର୍ଦିକ୍ଷୁ ସର୍ୱ୍ୱାନ୍ ୱିଲୋକ୍ୟ ତଂ ମାନୱଂ ବଭାଷେ, ନିଜକରଂ ପ୍ରସାରଯ; ତତସ୍ତେନ ତଥା କୃତ ଇତରକରୱତ୍ ତସ୍ୟ ହସ୍ତଃ ସ୍ୱସ୍ଥୋଭୱତ୍|
| فَٱمْتَلَأُوا حُمْقًا وَصَارُوا يَتَكَالَمُونَ فِيمَا بَيْنَهُمْ مَاذَا يَفْعَلُونَ بِيَسُوعَ. | ١١ 11 |
ତସ୍ମାତ୍ ତେ ପ୍ରଚଣ୍ଡକୋପାନ୍ୱିତା ଯୀଶୁଂ କିଂ କରିଷ୍ୟନ୍ତୀତି ପରସ୍ପରଂ ପ୍ରମନ୍ତ୍ରିତାଃ|
| وَفِي تِلْكَ ٱلْأَيَّامِ خَرَجَ إِلَى ٱلْجَبَلِ لِيُصَلِّيَ. وَقَضَى ٱللَّيْلَ كُلَّهُ فِي ٱلصَّلَاةِ لِلهِ. | ١٢ 12 |
ତତଃ ପରଂ ସ ପର୍ୱ୍ୱତମାରୁହ୍ୟେଶ୍ୱରମୁଦ୍ଦିଶ୍ୟ ପ୍ରାର୍ଥଯମାନଃ କୃତ୍ସ୍ନାଂ ରାତ୍ରିଂ ଯାପିତୱାନ୍|
| وَلَمَّا كَانَ ٱلنَّهَارُ دَعَا تَلَامِيذَهُ، وَٱخْتَارَ مِنْهُمُ ٱثْنَيْ عَشَرَ، ٱلَّذِينَ سَمَّاهُمْ أَيْضًا «رُسُلًا»: | ١٣ 13 |
ଅଥ ଦିନେ ସତି ସ ସର୍ୱ୍ୱାନ୍ ଶିଷ୍ୟାନ୍ ଆହୂତୱାନ୍ ତେଷାଂ ମଧ୍ୟେ
| سِمْعَانَ ٱلَّذِي سَمَّاهُ أَيْضًا بُطْرُسَ وَأَنْدَرَاوُسَ أَخَاهُ. يَعْقُوبَ وَيُوحَنَّا. فِيلُبُّسَ وَبَرْثُولَمَاوُسَ. | ١٤ 14 |
ପିତରନାମ୍ନା ଖ୍ୟାତଃ ଶିମୋନ୍ ତସ୍ୟ ଭ୍ରାତା ଆନ୍ଦ୍ରିଯଶ୍ଚ ଯାକୂବ୍ ଯୋହନ୍ ଚ ଫିଲିପ୍ ବର୍ଥଲମଯଶ୍ଚ
| مَتَّى وَتُومَا. يَعْقُوبَ بْنَ حَلْفَى وَسِمْعَانَ ٱلَّذِي يُدْعَى ٱلْغَيُورَ. | ١٥ 15 |
ମଥିଃ ଥୋମା ଆଲ୍ଫୀଯସ୍ୟ ପୁତ୍ରୋ ଯାକୂବ୍ ଜ୍ୱଲନ୍ତନାମ୍ନା ଖ୍ୟାତଃ ଶିମୋନ୍
| يَهُوذَا أَخَا يَعْقُوبَ، وَيَهُوذَا ٱلْإِسْخَرْيُوطِيَّ ٱلَّذِي صَارَ مُسَلِّمًا أَيْضًا. | ١٦ 16 |
ଚ ଯାକୂବୋ ଭ୍ରାତା ଯିହୂଦାଶ୍ଚ ତଂ ଯଃ ପରକରେଷୁ ସମର୍ପଯିଷ୍ୟତି ସ ଈଷ୍କରୀଯୋତୀଯଯିହୂଦାଶ୍ଚୈତାନ୍ ଦ୍ୱାଦଶ ଜନାନ୍ ମନୋନୀତାନ୍ କୃତ୍ୱା ସ ଜଗ୍ରାହ ତଥା ପ୍ରେରିତ ଇତି ତେଷାଂ ନାମ ଚକାର|
| وَنَزَلَ مَعَهُمْ وَوَقَفَ فِي مَوْضِعٍ سَهْلٍ، هُوَ وَجَمْعٌ مِنْ تَلَامِيذِهِ، وَجُمْهُورٌ كَثِيرٌ مِنَ ٱلشَّعْبِ، مِنْ جَمِيعِ ٱلْيَهُودِيَّةِ وَأُورُشَلِيمَ وَسَاحِلِ صُورَ وَصَيْدَاءَ، ٱلَّذِينَ جَاءُوا لِيَسْمَعُوهُ وَيُشْفَوْا مِنْ أَمْرَاضِهِمْ، | ١٧ 17 |
ତତଃ ପରଂ ସ ତୈଃ ସହ ପର୍ୱ୍ୱତାଦୱରୁହ୍ୟ ଉପତ୍ୟକାଯାଂ ତସ୍ଥୌ ତତସ୍ତସ୍ୟ ଶିଷ୍ୟସଙ୍ଘୋ ଯିହୂଦାଦେଶାଦ୍ ଯିରୂଶାଲମଶ୍ଚ ସୋରଃ ସୀଦୋନଶ୍ଚ ଜଲଧେ ରୋଧସୋ ଜନନିହାଶ୍ଚ ଏତ୍ୟ ତସ୍ୟ କଥାଶ୍ରୱଣାର୍ଥଂ ରୋଗମୁକ୍ତ୍ୟର୍ଥଞ୍ଚ ତସ୍ୟ ସମୀପେ ତସ୍ଥୁଃ|
| وَٱلْمُعَذَّبُونَ مِنْ أَرْوَاحٍ نَجِسَةٍ. وَكَانُوا يَبْرَأُونَ. | ١٨ 18 |
ଅମେଧ୍ୟଭୂତଗ୍ରସ୍ତାଶ୍ଚ ତନ୍ନିକଟମାଗତ୍ୟ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟଂ ପ୍ରାପୁଃ|
| وَكُلُّ ٱلْجَمْعِ طَلَبُوا أَنْ يَلْمِسُوهُ، لِأَنَّ قُوَّةً كَانَتْ تَخْرُجُ مِنْهُ وَتَشْفِي ٱلْجَمِيعَ. | ١٩ 19 |
ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟକରଣପ୍ରଭାୱସ୍ୟ ପ୍ରକାଶିତତ୍ୱାତ୍ ସର୍ୱ୍ୱେ ଲୋକା ଏତ୍ୟ ତଂ ସ୍ପ୍ରଷ୍ଟୁଂ ଯେତିରେ|
| وَرَفَعَ عَيْنَيْهِ إِلَى تَلَامِيذِهِ وَقَالَ: «طُوبَاكُمْ أَيُّهَا ٱلْمَسَاكِينُ، لِأَنَّ لَكُمْ مَلَكُوتَ ٱللهِ. | ٢٠ 20 |
ପଶ୍ଚାତ୍ ସ ଶିଷ୍ୟାନ୍ ପ୍ରତି ଦୃଷ୍ଟିଂ କୁତ୍ୱା ଜଗାଦ, ହେ ଦରିଦ୍ରା ଯୂଯଂ ଧନ୍ୟା ଯତ ଈଶ୍ୱରୀଯେ ରାଜ୍ୟେ ୱୋଽଧିକାରୋସ୍ତି|
| طُوبَاكُمْ أَيُّهَا ٱلْجِيَاعُ ٱلْآنَ، لِأَنَّكُمْ تُشْبَعُونَ. طُوبَاكُمْ أَيُّهَا ٱلْبَاكُونَ ٱلْآنَ، لِأَنَّكُمْ سَتَضْحَكُونَ. | ٢١ 21 |
ହେ ଅଧୁନା କ୍ଷୁଧିତଲୋକା ଯୂଯଂ ଧନ୍ୟା ଯତୋ ଯୂଯଂ ତର୍ପ୍ସ୍ୟଥ; ହେ ଇହ ରୋଦିନୋ ଜନା ଯୂଯଂ ଧନ୍ୟା ଯତୋ ଯୂଯଂ ହସିଷ୍ୟଥ|
| طُوبَاكُمْ إِذَا أَبْغَضَكُمُ ٱلنَّاسُ، وَإِذَا أَفْرَزُوكُمْ وَعَيَّرُوكُمْ، وَأَخْرَجُوا ٱسْمَكُمْ كَشِرِّيرٍ مِنْ أَجْلِ ٱبْنِ ٱلْإِنْسَانِ. | ٢٢ 22 |
ଯଦା ଲୋକା ମନୁଷ୍ୟସୂନୋ ର୍ନାମହେତୋ ର୍ୟୁଷ୍ମାନ୍ ଋତୀଯିଷ୍ୟନ୍ତେ ପୃଥକ୍ କୃତ୍ୱା ନିନ୍ଦିଷ୍ୟନ୍ତି, ଅଧମାନିୱ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ସ୍ୱସମୀପାଦ୍ ଦୂରୀକରିଷ୍ୟନ୍ତି ଚ ତଦା ଯୂଯଂ ଧନ୍ୟାଃ|
| اِفْرَحُوا فِي ذَلِكَ ٱلْيَوْمِ وَتَهَلَّلُوا، فَهُوَذَا أَجْرُكُمْ عَظِيمٌ فِي ٱلسَّمَاءِ. لِأَنَّ آبَاءَهُمْ هَكَذَا كَانُوا يَفْعَلُونَ بِٱلْأَنْبِيَاءِ. | ٢٣ 23 |
ସ୍ୱର୍ଗେ ଯୁଷ୍ମାକଂ ଯଥେଷ୍ଟଂ ଫଲଂ ଭୱିଷ୍ୟତି, ଏତଦର୍ଥଂ ତସ୍ମିନ୍ ଦିନେ ପ୍ରୋଲ୍ଲସତ ଆନନ୍ଦେନ ନୃତ୍ୟତ ଚ, ତେଷାଂ ପୂର୍ୱ୍ୱପୁରୁଷାଶ୍ଚ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନଃ ପ୍ରତି ତଥୈୱ ୱ୍ୟୱାହରନ୍|
| وَلَكِنْ وَيْلٌ لَكُمْ أَيُّهَا ٱلْأَغْنِيَاءُ، لِأَنَّكُمْ قَدْ نِلْتُمْ عَزَاءَكُمْ. | ٢٤ 24 |
କିନ୍ତୁ ହା ହା ଧନୱନ୍ତୋ ଯୂଯଂ ସୁଖଂ ପ୍ରାପ୍ନୁତ| ହନ୍ତ ପରିତୃପ୍ତା ଯୂଯଂ କ୍ଷୁଧିତା ଭୱିଷ୍ୟଥ;
| وَيْلٌ لَكُمْ أَيُّهَا ٱلشَّبَاعَى، لِأَنَّكُمْ سَتَجُوعُونَ. وَيْلٌ لَكُمْ أَيُّهَا ٱلضَّاحِكُونَ ٱلْآنَ، لِأَنَّكُمْ سَتَحْزَنُونَ وَتَبْكُونَ. | ٢٥ 25 |
ଇହ ହସନ୍ତୋ ଯୂଯଂ ୱତ ଯୁଷ୍ମାଭିଃ ଶୋଚିତୱ୍ୟଂ ରୋଦିତୱ୍ୟଞ୍ଚ|
| وَيْلٌ لَكُمْ إِذَا قَالَ فِيكُمْ جَمِيعُ ٱلنَّاسِ حَسَنًا. لِأَنَّهُ هَكَذَا كَانَ آبَاؤُهُمْ يَفْعَلُونَ بِٱلْأَنْبِيَاءِ ٱلْكَذَبَةِ. | ٢٦ 26 |
ସର୍ୱ୍ୱୈଲାକୈ ର୍ୟୁଷ୍ମାକଂ ସୁଖ୍ୟାତୌ କୃତାଯାଂ ଯୁଷ୍ମାକଂ ଦୁର୍ଗତି ର୍ଭୱିଷ୍ୟତି ଯୁଷ୍ମାକଂ ପୂର୍ୱ୍ୱପୁରୁଷା ମୃଷାଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନଃ ପ୍ରତି ତଦ୍ୱତ୍ କୃତୱନ୍ତଃ|
| «لَكِنِّي أَقُولُ لَكُمْ أَيُّهَا ٱلسَّامِعُونَ: أَحِبُّوا أَعْدَاءَكُمْ، أَحْسِنُوا إِلَى مُبْغِضِيكُمْ، | ٢٧ 27 |
ହେ ଶ୍ରୋତାରୋ ଯୁଷ୍ମଭ୍ୟମହଂ କଥଯାମି, ଯୂଯଂ ଶତ୍ରୁଷୁ ପ୍ରୀଯଧ୍ୱଂ ଯେ ଚ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ଦ୍ୱିଷନ୍ତି ତେଷାମପି ହିତଂ କୁରୁତ|
| بَارِكُوا لَاعِنِيكُمْ، وَصَلُّوا لِأَجْلِ ٱلَّذِينَ يُسِيئُونَ إِلَيْكُمْ. | ٢٨ 28 |
ଯେ ଚ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ଶପନ୍ତି ତେଭ୍ୟ ଆଶିଷଂ ଦତ୍ତ ଯେ ଚ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ଅୱମନ୍ୟନ୍ତେ ତେଷାଂ ମଙ୍ଗଲଂ ପ୍ରାର୍ଥଯଧ୍ୱଂ|
| مَنْ ضَرَبَكَ عَلَى خَدِّكَ فَٱعْرِضْ لَهُ ٱلْآخَرَ أَيْضًا، وَمَنْ أَخَذَ رِدَاءَكَ فَلَا تَمْنَعْهُ ثَوْبَكَ أَيْضًا. | ٢٩ 29 |
ଯଦି କଶ୍ଚିତ୍ ତୱ କପୋଲେ ଚପେଟାଘାତଂ କରୋତି ତର୍ହି ତଂ ପ୍ରତି କପୋଲମ୍ ଅନ୍ୟଂ ପରାୱର୍ତ୍ତ୍ୟ ସମ୍ମୁଖୀକୁରୁ ପୁନଶ୍ଚ ଯଦି କଶ୍ଚିତ୍ ତୱ ଗାତ୍ରୀଯୱସ୍ତ୍ରଂ ହରତି ତର୍ହି ତଂ ପରିଧେଯୱସ୍ତ୍ରମ୍ ଅପି ଗ୍ରହୀତୁଂ ମା ୱାରଯ|
| وَكُلُّ مَنْ سَأَلَكَ فَأَعْطِهِ، وَمَنْ أَخَذَ ٱلَّذِي لَكَ فَلَا تُطَالِبْهُ. | ٣٠ 30 |
ଯସ୍ତ୍ୱାଂ ଯାଚତେ ତସ୍ମୈ ଦେହି, ଯଶ୍ଚ ତୱ ସମ୍ପତ୍ତିଂ ହରତି ତଂ ମା ଯାଚସ୍ୱ|
| وَكَمَا تُرِيدُونَ أَنْ يَفْعَلَ ٱلنَّاسُ بِكُمُ ٱفْعَلُوا أَنْتُمْ أَيْضًا بِهِمْ هَكَذَا. | ٣١ 31 |
ପରେଭ୍ୟଃ ସ୍ୱାନ୍ ପ୍ରତି ଯଥାଚରଣମ୍ ଅପେକ୍ଷଧ୍ୱେ ପରାନ୍ ପ୍ରତି ଯୂଯମପି ତଥାଚରତ|
| وَإِنْ أَحْبَبْتُمُ ٱلَّذِينَ يُحِبُّونَكُمْ، فَأَيُّ فَضْلٍ لَكُمْ؟ فَإِنَّ ٱلْخُطَاةَ أَيْضًا يُحِبُّونَ ٱلَّذِينَ يُحِبُّونَهُمْ. | ٣٢ 32 |
ଯେ ଜନା ଯୁଷ୍ମାସୁ ପ୍ରୀଯନ୍ତେ କେୱଲଂ ତେଷୁ ପ୍ରୀଯମାଣେଷୁ ଯୁଷ୍ମାକଂ କିଂ ଫଲଂ? ପାପିଲୋକା ଅପି ସ୍ୱେଷୁ ପ୍ରୀଯମାଣେଷୁ ପ୍ରୀଯନ୍ତେ|
| وَإِذَا أَحْسَنْتُمْ إِلَى ٱلَّذِينَ يُحْسِنُونَ إِلَيْكُمْ، فَأَيُّ فَضْلٍ لَكُمْ؟ فَإِنَّ ٱلْخُطَاةَ أَيْضًا يَفْعَلُونَ هَكَذَا. | ٣٣ 33 |
ଯଦି ହିତକାରିଣ ଏୱ ହିତଂ କୁରୁଥ ତର୍ହି ଯୁଷ୍ମାକଂ କିଂ ଫଲଂ? ପାପିଲୋକା ଅପି ତଥା କୁର୍ୱ୍ୱନ୍ତି|
| وَإِنْ أَقْرَضْتُمُ ٱلَّذِينَ تَرْجُونَ أَنْ تَسْتَرِدُّوا مِنْهُمْ، فَأَيُّ فَضْلٍ لَكُمْ؟ فَإِنَّ ٱلْخُطَاةَ أَيْضًا يُقْرِضُونَ ٱلْخُطَاةَ لِكَيْ يَسْتَرِدُّوا مِنْهُمُ ٱلْمِثْلَ. | ٣٤ 34 |
ଯେଭ୍ୟ ଋଣପରିଶୋଧସ୍ୟ ପ୍ରାପ୍ତିପ୍ରତ୍ୟାଶାସ୍ତେ କେୱଲଂ ତେଷୁ ଋଣେ ସମର୍ପିତେ ଯୁଷ୍ମାକଂ କିଂ ଫଲଂ? ପୁନଃ ପ୍ରାପ୍ତ୍ୟାଶଯା ପାପୀଲୋକା ଅପି ପାପିଜନେଷୁ ଋଣମ୍ ଅର୍ପଯନ୍ତି|
| بَلْ أَحِبُّوا أَعْدَاءَكُمْ، وَأَحْسِنُوا وَأَقْرِضُوا وَأَنْتُمْ لَا تَرْجُونَ شَيْئًا، فَيَكُونَ أَجْرُكُمْ عَظِيمًا وَتَكُونُوا بَنِي ٱلْعَلِيِّ، فَإِنَّهُ مُنْعِمٌ عَلَى غَيْرِ ٱلشَّاكِرِينَ وَٱلْأَشْرَارِ. | ٣٥ 35 |
ଅତୋ ଯୂଯଂ ରିପୁଷ୍ୱପି ପ୍ରୀଯଧ୍ୱଂ, ପରହିତଂ କୁରୁତ ଚ; ପୁନଃ ପ୍ରାପ୍ତ୍ୟାଶାଂ ତ୍ୟକ୍ତ୍ୱା ଋଣମର୍ପଯତ, ତଥା କୃତେ ଯୁଷ୍ମାକଂ ମହାଫଲଂ ଭୱିଷ୍ୟତି, ଯୂଯଞ୍ଚ ସର୍ୱ୍ୱପ୍ରଧାନସ୍ୟ ସନ୍ତାନା ଇତି ଖ୍ୟାତିଂ ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟଥ, ଯତୋ ଯୁଷ୍ମାକଂ ପିତା କୃତଘ୍ନାନାଂ ଦୁର୍ୱ୍ଟତ୍ତାନାଞ୍ଚ ହିତମାଚରତି|
| فَكُونُوا رُحَمَاءَ كَمَا أَنَّ أَبَاكُمْ أَيْضًا رَحِيمٌ. | ٣٦ 36 |
ଅତ ଏୱ ସ ଯଥା ଦଯାଲୁ ର୍ୟୂଯମପି ତାଦୃଶା ଦଯାଲୱୋ ଭୱତ|
| «وَلَا تَدِينُوا فَلَا تُدَانُوا. لَا تَقْضُوا عَلَى أَحَدٍ فَلَا يُقْضَى عَلَيْكُمْ. اِغْفِرُوا يُغْفَرْ لَكُمْ. | ٣٧ 37 |
ଅପରଞ୍ଚ ପରାନ୍ ଦୋଷିଣୋ ମା କୁରୁତ ତସ୍ମାଦ୍ ଯୂଯଂ ଦୋଷୀକୃତା ନ ଭୱିଷ୍ୟଥ; ଅଦଣ୍ଡ୍ୟାନ୍ ମା ଦଣ୍ଡଯତ ତସ୍ମାଦ୍ ଯୂଯମପି ଦଣ୍ଡଂ ନ ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟଥ; ପରେଷାଂ ଦୋଷାନ୍ କ୍ଷମଧ୍ୱଂ ତସ୍ମାଦ୍ ଯୁଷ୍ମାକମପି ଦୋଷାଃ କ୍ଷମିଷ୍ୟନ୍ତେ|
| أَعْطُوا تُعْطَوْا، كَيْلًا جَيِّدًا مُلَبَّدًا مَهْزُوزًا فَائِضًا يُعْطُونَ فِي أَحْضَانِكُمْ. لِأَنَّهُ بِنَفْسِ ٱلْكَيْلِ ٱلَّذِي بِهِ تَكِيلُونَ يُكَالُ لَكُمْ». | ٣٨ 38 |
ଦାନାନିଦତ୍ତ ତସ୍ମାଦ୍ ଯୂଯଂ ଦାନାନି ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟଥ, ୱରଞ୍ଚ ଲୋକାଃ ପରିମାଣପାତ୍ରଂ ପ୍ରଦଲଯ୍ୟ ସଞ୍ଚାଲ୍ୟ ପ୍ରୋଞ୍ଚାଲ୍ୟ ପରିପୂର୍ୟ୍ୟ ଯୁଷ୍ମାକଂ କ୍ରୋଡେଷୁ ସମର୍ପଯିଷ୍ୟନ୍ତି; ଯୂଯଂ ଯେନ ପରିମାଣେନ ପରିମାଥ ତେନୈୱ ପରିମାଣେନ ଯୁଷ୍ମତ୍କୃତେ ପରିମାସ୍ୟତେ|
| وَضَرَبَ لَهُمْ مَثَلًا: «هَلْ يَقْدِرُ أَعْمَى أَنْ يَقُودَ أَعْمَى؟ أَمَا يَسْقُطُ ٱلِٱثْنَانِ فِي حُفْرَةٍ؟ | ٣٩ 39 |
ଅଥ ସ ତେଭ୍ୟୋ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତକଥାମକଥଯତ୍, ଅନ୍ଧୋ ଜନଃ କିମନ୍ଧଂ ପନ୍ଥାନଂ ଦର୍ଶଯିତୁଂ ଶକ୍ନୋତି? ତସ୍ମାଦ୍ ଉଭାୱପି କିଂ ଗର୍ତ୍ତେ ନ ପତିଷ୍ୟତଃ?
| لَيْسَ ٱلتِّلْمِيذُ أَفْضَلَ مِنْ مُعَلِّمِهِ، بَلْ كُلُّ مَنْ صَارَ كَامِلًا يَكُونُ مِثْلَ مُعَلِّمِهِ. | ٤٠ 40 |
ଗୁରୋଃ ଶିଷ୍ୟୋ ନ ଶ୍ରେଷ୍ଠଃ କିନ୍ତୁ ଶିଷ୍ୟେ ସିଦ୍ଧେ ସତି ସ ଗୁରୁତୁଲ୍ୟୋ ଭୱିତୁଂ ଶକ୍ନୋତି|
| لِمَاذَا تَنْظُرُ ٱلْقَذَى ٱلَّذِي فِي عَيْنِ أَخِيكَ، وَأَمَّا ٱلْخَشَبَةُ ٱلَّتِي فِي عَيْنِكَ فَلَا تَفْطَنُ لَهَا؟ | ٤١ 41 |
ଅପରଞ୍ଚ ତ୍ୱଂ ସ୍ୱଚକ୍ଷୁଷି ନାସାମ୍ ଅଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ତୱ ଭ୍ରାତୁଶ୍ଚକ୍ଷୁଷି ଯତ୍ତୃଣମସ୍ତି ତଦେୱ କୁତଃ ପଶ୍ୟମି?
| أَوْ كَيْفَ تَقْدِرُ أَنْ تَقُولَ لِأَخِيكَ: يَا أَخِي، دَعْنِي أُخْرِجِ ٱلْقَذَى ٱلَّذِي فِي عَيْنِكَ، وَأَنْتَ لَا تَنْظُرُ ٱلْخَشَبَةَ ٱلَّتِي فِي عَيْنِكَ؟ يَا مُرَائِي! أَخْرِجْ أَوَّلًا ٱلْخَشَبَةَ مِنْ عَيْنِكَ، وَحِينَئِذٍ تُبْصِرُ جَيِّدًا أَنْ تُخْرِجَ ٱلْقَذَى ٱلَّذِي فِي عَيْنِ أَخِيكَ. | ٤٢ 42 |
ସ୍ୱଚକ୍ଷୁଷି ଯା ନାସା ୱିଦ୍ୟତେ ତାମ୍ ଅଜ୍ଞାତ୍ୱା, ଭ୍ରାତସ୍ତୱ ନେତ୍ରାତ୍ ତୃଣଂ ବହିଃ କରୋମୀତି ୱାକ୍ୟଂ ଭ୍ରାତରଂ କଥଂ ୱକ୍ତୁଂ ଶକ୍ନୋଷି? ହେ କପଟିନ୍ ପୂର୍ୱ୍ୱଂ ସ୍ୱନଯନାତ୍ ନାସାଂ ବହିଃ କୁରୁ ତତୋ ଭ୍ରାତୁଶ୍ଚକ୍ଷୁଷସ୍ତୃଣଂ ବହିଃ କର୍ତ୍ତୁଂ ସୁଦୃଷ୍ଟିଂ ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟସି|
| «لِأَنَّهُ مَا مِنْ شَجَرَةٍ جَيِّدَةٍ تُثْمِرُ ثَمَرًا رَدِيًّا، وَلَا شَجَرَةٍ رَدِيَّةٍ تُثْمِرُ ثَمَرًا جَيِّدًا. | ٤٣ 43 |
ଅନ୍ୟଞ୍ଚ ଉତ୍ତମସ୍ତରୁଃ କଦାପି ଫଲମନୁତ୍ତମଂ ନ ଫଲତି, ଅନୁତ୍ତମତରୁଶ୍ଚ ଫଲମୁତ୍ତମଂ ନ ଫଲତି କାରଣାଦତଃ ଫଲୈସ୍ତରୱୋ ଜ୍ଞାଯନ୍ତେ|
| لِأَنَّ كُلَّ شَجَرَةٍ تُعْرَفُ مِنْ ثَمَرِهَا. فَإِنَّهُمْ لَا يَجْتَنُونَ مِنَ ٱلشَّوْكِ تِينًا، وَلَا يَقْطِفُونَ مِنَ ٱلْعُلَّيْقِ عِنَبًا. | ٤٤ 44 |
କଣ୍ଟକିପାଦପାତ୍ କୋପି ଉଡୁମ୍ବରଫଲାନି ନ ପାତଯତି ତଥା ଶୃଗାଲକୋଲିୱୃକ୍ଷାଦପି କୋପି ଦ୍ରାକ୍ଷାଫଲଂ ନ ପାତଯତି|
| اَلْإِنْسَانُ ٱلصَّالِحُ مِنْ كَنْزِ قَلْبِهِ ٱلصَّالِحِ يُخْرِجُ ٱلصَّلَاحَ، وَٱلْإِنْسَانُ ٱلشِّرِّيرُ مِنْ كَنْزِ قَلْبِهِ ٱلشِّرِّيرِ يُخْرِجُ ٱلشَّرَّ. فَإِنَّهُ مِنْ فَضْلَةِ ٱلْقَلْبِ يَتَكَلَّمُ فَمُهُ. | ٤٥ 45 |
ତଦ୍ୱତ୍ ସାଧୁଲୋକୋଽନ୍ତଃକରଣରୂପାତ୍ ସୁଭାଣ୍ଡାଗାରାଦ୍ ଉତ୍ତମାନି ଦ୍ରୱ୍ୟାଣି ବହିଃ କରୋତି, ଦୁଷ୍ଟୋ ଲୋକଶ୍ଚାନ୍ତଃକରଣରୂପାତ୍ କୁଭାଣ୍ଡାଗାରାତ୍ କୁତ୍ସିତାନି ଦ୍ରୱ୍ୟାଣି ନିର୍ଗମଯତି ଯତୋଽନ୍ତଃକରଣାନାଂ ପୂର୍ଣଭାୱାନୁରୂପାଣି ୱଚାଂସି ମୁଖାନ୍ନିର୍ଗଚ୍ଛନ୍ତି|
| «وَلِمَاذَا تَدْعُونَنِي: يَارَبُّ، يَارَبُّ، وَأَنْتُمْ لَا تَفْعَلُونَ مَا أَقُولُهُ؟ | ٤٦ 46 |
ଅପରଞ୍ଚ ମମାଜ୍ଞାନୁରୂପଂ ନାଚରିତ୍ୱା କୁତୋ ମାଂ ପ୍ରଭୋ ପ୍ରଭୋ ଇତି ୱଦଥ?
| كُلُّ مَنْ يَأْتِي إِلَيَّ وَيَسْمَعُ كَلَامِي وَيَعْمَلُ بِهِ أُرِيكُمْ مَنْ يُشْبِهُ. | ٤٧ 47 |
ଯଃ କଶ୍ଚିନ୍ ମମ ନିକଟମ୍ ଆଗତ୍ୟ ମମ କଥା ନିଶମ୍ୟ ତଦନୁରୂପଂ କର୍ମ୍ମ କରୋତି ସ କସ୍ୟ ସଦୃଶୋ ଭୱତି ତଦହଂ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ଜ୍ଞାପଯାମି|
| يُشْبِهُ إِنْسَانًا بَنَى بَيْتًا، وَحَفَرَ وَعَمَّقَ وَوَضَعَ ٱلْأَسَاسَ عَلَى ٱلصَّخْرِ. فَلَمَّا حَدَثَ سَيْلٌ صَدَمَ ٱلنَّهْرُ ذَلِكَ ٱلْبَيْتَ، فَلَمْ يَقْدِرْ أَنْ يُزَعْزِعَهُ، لِأَنَّهُ كَانَ مُؤَسَّسًا عَلَى ٱلصَّخْرِ. | ٤٨ 48 |
ଯୋ ଜନୋ ଗଭୀରଂ ଖନିତ୍ୱା ପାଷାଣସ୍ଥଲେ ଭିତ୍ତିଂ ନିର୍ମ୍ମାଯ ସ୍ୱଗୃହଂ ରଚଯତି ତେନ ସହ ତସ୍ୟୋପମା ଭୱତି; ଯତ ଆପ୍ଲାୱିଜଲମେତ୍ୟ ତସ୍ୟ ମୂଲେ ୱେଗେନ ୱହଦପି ତଦ୍ଗେହଂ ଲାଡଯିତୁଂ ନ ଶକ୍ନୋତି ଯତସ୍ତସ୍ୟ ଭିତ୍ତିଃ ପାଷାଣୋପରି ତିଷ୍ଠତି|
| وَأَمَّا ٱلَّذِي يَسْمَعُ وَلَا يَعْمَلُ، فَيُشْبِهُ إِنْسَانًا بَنَى بَيْتَهُ عَلَى ٱلْأَرْضِ مِنْ دُونِ أَسَاسٍ، فَصَدَمَهُ ٱلنَّهْرُ فَسَقَطَ حَالًا، وَكَانَ خَرَابُ ذَلِكَ ٱلْبَيْتِ عَظِيمًا!». | ٤٩ 49 |
କିନ୍ତୁ ଯଃ କଶ୍ଚିନ୍ ମମ କଥାଃ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ତଦନୁରୂପଂ ନାଚରତି ସ ଭିତ୍ତିଂ ୱିନା ମୃଦୁପରି ଗୃହନିର୍ମ୍ମାତ୍ରା ସମାନୋ ଭୱତି; ଯତ ଆପ୍ଲାୱିଜଲମାଗତ୍ୟ ୱେଗେନ ଯଦା ୱହତି ତଦା ତଦ୍ଗୃହଂ ପତତି ତସ୍ୟ ମହତ୍ ପତନଂ ଜାଯତେ|
