لُوقا 4
| أَمَّا يَسُوعُ فَرَجَعَ مِنَ ٱلْأُرْدُنِّ مُمْتَلِئًا مِنَ ٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ، وَكَانَ يُقْتَادُ بِٱلرُّوحِ فِي ٱلْبَرِّيَّةِ | ١ 1 |
తతః పరం యీశుః పవిత్రేణాత్మనా పూర్ణః సన్ యర్ద్దననద్యాః పరావృత్యాత్మనా ప్రాన్తరం నీతః సన్ చత్వారింశద్దినాని యావత్ శైతానా పరీక్షితోఽభూత్,
| أَرْبَعِينَ يَوْمًا يُجَرَّبُ مِنْ إِبْلِيسَ. وَلَمْ يَأْكُلْ شَيْئًا فِي تِلْكَ ٱلْأَيَّامِ. وَلَمَّا تَمَّتْ جَاعَ أَخِيرًا. | ٢ 2 |
కిఞ్చ తాని సర్వ్వదినాని భోజనం వినా స్థితత్వాత్ కాలే పూర్ణే స క్షుధితవాన్|
| وَقَالَ لَهُ إِبْلِيسُ: «إِنْ كُنْتَ ٱبْنَ ٱللهِ، فَقُلْ لِهَذَا ٱلْحَجَرِ أَنْ يَصِيرَ خُبْزًا». | ٣ 3 |
తతః శైతానాగత్య తమవదత్ త్వం చేదీశ్వరస్య పుత్రస్తర్హి ప్రస్తరానేతాన్ ఆజ్ఞయా పూపాన్ కురు|
| فَأَجَابَهُ يَسُوعُ قَائِلًا: «مَكْتُوبٌ: أَنْ لَيْسَ بِٱلْخُبْزِ وَحْدَهُ يَحْيَا ٱلْإِنْسَانُ، بَلْ بِكُلِّ كَلِمَةٍ مِنَ ٱللهِ». | ٤ 4 |
తదా యీశురువాచ, లిపిరీదృశీ విద్యతే మనుజః కేవలేన పూపేన న జీవతి కిన్త్వీశ్వరస్య సర్వ్వాభిరాజ్ఞాభి ర్జీవతి|
| ثُمَّ أَصْعَدَهُ إِبْلِيسُ إِلَى جَبَلٍ عَالٍ وَأَرَاهُ جَمِيعَ مَمَالِكِ ٱلْمَسْكُونَةِ فِي لَحْظَةٍ مِنَ ٱلزَّمَانِ. | ٥ 5 |
తదా శైతాన్ తముచ్చం పర్వ్వతం నీత్వా నిమిషైకమధ్యే జగతః సర్వ్వరాజ్యాని దర్శితవాన్|
| وَقَالَ لَهُ إِبْلِيسُ: «لَكَ أُعْطِي هَذَا ٱلسُّلْطَانَ كُلَّهُ وَمَجْدَهُنَّ، لِأَنَّهُ إِلَيَّ قَدْ دُفِعَ، وَأَنَا أُعْطِيهِ لِمَنْ أُرِيدُ. | ٦ 6 |
పశ్చాత్ తమవాదీత్ సర్వ్వమ్ ఏతద్ విభవం ప్రతాపఞ్చ తుభ్యం దాస్యామి తన్ మయి సమర్పితమాస్తే యం ప్రతి మమేచ్ఛా జాయతే తస్మై దాతుం శక్నోమి,
| فَإِنْ سَجَدْتَ أَمَامِي يَكُونُ لَكَ ٱلْجَمِيعُ». | ٧ 7 |
త్వం చేన్మాం భజసే తర్హి సర్వ్వమేతత్ తవైవ భవిష్యతి|
| فَأَجَابَهُ يَسُوعُ وَقَالَ: «ٱذْهَبْ يَا شَيْطَانُ! إِنَّهُ مَكْتُوبٌ: لِلرَّبِّ إِلَهِكَ تَسْجُدُ وَإِيَّاهُ وَحْدَهُ تَعْبُدُ». | ٨ 8 |
తదా యీశుస్తం ప్రత్యుక్తవాన్ దూరీ భవ శైతాన్ లిపిరాస్తే, నిజం ప్రభుం పరమేశ్వరం భజస్వ కేవలం తమేవ సేవస్వ చ|
| ثُمَّ جَاءَ بِهِ إِلَى أُورُشَلِيمَ، وَأَقَامَهُ عَلَى جَنَاحِ ٱلْهَيْكَلِ وَقَالَ لَهُ: «إِنْ كُنْتَ ٱبْنَ ٱللهِ فَٱطْرَحْ نَفْسَكَ مِنْ هُنَا إِلَى أَسْفَلُ، | ٩ 9 |
అథ శైతాన్ తం యిరూశాలమం నీత్వా మన్దిరస్య చూడాయా ఉపరి సముపవేశ్య జగాద త్వం చేదీశ్వరస్య పుత్రస్తర్హి స్థానాదితో లమ్ఫిత్వాధః
| لِأَنَّهُ مَكْتُوبٌ: أَنَّهُ يُوصِي مَلَائِكَتَهُ بِكَ لِكَيْ يَحْفَظُوكَ، | ١٠ 10 |
పత యతో లిపిరాస్తే, ఆజ్ఞాపయిష్యతి స్వీయాన్ దూతాన్ స పరమేశ్వరః|
| وَأَنَّهُمْ عَلَى أَيَادِيهِمْ يَحْمِلُونَكَ لِكَيْ لَا تَصْدِمَ بِحَجَرٍ رِجْلَكَ». | ١١ 11 |
రక్షితుం సర్వ్వమార్గే త్వాం తేన త్వచ్చరణే యథా| న లగేత్ ప్రస్తరాఘాతస్త్వాం ధరిష్యన్తి తే తథా|
| فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُ: «إِنَّهُ قِيلَ: لَا تُجَرِّبِ ٱلرَّبَّ إِلَهَكَ». | ١٢ 12 |
తదా యీశునా ప్రత్యుక్తమ్ ఇదమప్యుక్తమస్తి త్వం స్వప్రభుం పరేశం మా పరీక్షస్వ|
| وَلَمَّا أَكْمَلَ إِبْلِيسُ كُلَّ تَجْرِبَةٍ فَارَقَهُ إِلَى حِينٍ. | ١٣ 13 |
పశ్చాత్ శైతాన్ సర్వ్వపరీక్షాం సమాప్య క్షణాత్తం త్యక్త్వా యయౌ|
| وَرَجَعَ يَسُوعُ بِقُوَّةِ ٱلرُّوحِ إِلَى ٱلْجَلِيلِ، وَخَرَجَ خَبَرٌ عَنْهُ فِي جَمِيعِ ٱلْكُورَةِ ٱلْمُحِيطَةِ. | ١٤ 14 |
తదా యీశురాత్మప్రభావాత్ పునర్గాలీల్ప్రదేశం గతస్తదా తత్సుఖ్యాతిశ్చతుర్దిశం వ్యానశే|
| وَكَانَ يُعَلِّمُ فِي مَجَامِعِهِمْ مُمَجَّدًا مِنَ ٱلْجَمِيعِ. | ١٥ 15 |
స తేషాం భజనగృహేషు ఉపదిశ్య సర్వ్వైః ప్రశంసితో బభూవ|
| وَجَاءَ إِلَى ٱلنَّاصِرَةِ حَيْثُ كَانَ قَدْ تَرَبَّى. وَدَخَلَ ٱلْمَجْمَعَ حَسَبَ عَادَتِهِ يَوْمَ ٱلسَّبْتِ وَقَامَ لِيَقْرَأَ، | ١٦ 16 |
అథ స స్వపాలనస్థానం నాసరత్పురమేత్య విశ్రామవారే స్వాచారాద్ భజనగేహం ప్రవిశ్య పఠితుముత్తస్థౌ|
| فَدُفِعَ إِلَيْهِ سِفْرُ إِشَعْيَاءَ ٱلنَّبِيِّ. وَلَمَّا فَتَحَ ٱلسِّفْرَ وَجَدَ ٱلْمَوْضِعَ ٱلَّذِي كَانَ مَكْتُوبًا فِيهِ: | ١٧ 17 |
తతో యిశయియభవిష్యద్వాదినః పుస్తకే తస్య కరదత్తే సతి స తత్ పుస్తకం విస్తార్య్య యత్ర వక్ష్యమాణాని వచనాని సన్తి తత్ స్థానం ప్రాప్య పపాఠ|
| «رُوحُ ٱلرَّبِّ عَلَيَّ، لِأَنَّهُ مَسَحَنِي لِأُبَشِّرَ ٱلْمَسَاكِينَ، أَرْسَلَنِي لِأَشْفِيَ ٱلْمُنْكَسِرِي ٱلْقُلُوبِ، لِأُنَادِيَ لِلْمَأْسُورِينَ بِٱلْإِطْلَاقِ ولِلْعُمْيِ بِٱلْبَصَرِ، وَأُرْسِلَ ٱلْمُنْسَحِقِينَ فِي ٱلْحُرِّيَّةِ، | ١٨ 18 |
ఆత్మా తు పరమేశస్య మదీయోపరి విద్యతే| దరిద్రేషు సుసంవాదం వక్తుం మాం సోభిషిక్తవాన్| భగ్నాన్తః కరణాల్లోకాన్ సుస్వస్థాన్ కర్త్తుమేవ చ| బన్దీకృతేషు లోకేషు ముక్తే ర్ఘోషయితుం వచః| నేత్రాణి దాతుమన్ధేభ్యస్త్రాతుం బద్ధజనానపి|
| وَأَكْرِزَ بِسَنَةِ ٱلرَّبِّ ٱلْمَقْبُولَةِ». | ١٩ 19 |
పరేశానుగ్రహే కాలం ప్రచారయితుమేవ చ| సర్వ్వైతత్కరణార్థాయ మామేవ ప్రహిణోతి సః||
| ثُمَّ طَوَى ٱلسِّفْرَ وَسَلَّمَهُ إِلَى ٱلْخَادِمِ، وَجَلَسَ. وَجَمِيعُ ٱلَّذِينَ فِي ٱلْمَجْمَعِ كَانَتْ عُيُونُهُمْ شَاخِصَةً إِلَيْهِ. | ٢٠ 20 |
తతః పుస్తకం బద్వ్వా పరిచారకస్య హస్తే సమర్ప్య చాసనే సముపవిష్టః, తతో భజనగృహే యావన్తో లోకా ఆసన్ తే సర్వ్వేఽనన్యదృష్ట్యా తం విలులోకిరే|
| فَٱبْتَدَأَ يَقُولُ لَهُمْ: «إِنَّهُ ٱلْيَوْمَ قَدْ تَمَّ هَذَا ٱلْمَكْتُوبُ فِي مَسَامِعِكُمْ». | ٢١ 21 |
అనన్తరమ్ అద్యైతాని సర్వ్వాణి లిఖితవచనాని యుష్మాకం మధ్యే సిద్ధాని స ఇమాం కథాం తేభ్యః కథయితుమారేభే|
| وَكَانَ ٱلْجَمِيعُ يَشْهَدُونَ لَهُ وَيَتَعَجَّبُونَ مِنْ كَلِمَاتِ ٱلنِّعْمَةِ ٱلْخَارِجَةِ مِنْ فَمِهِ، وَيَقُولُونَ: «أَلَيْسَ هَذَا ٱبْنَ يُوسُفَ؟». | ٢٢ 22 |
తతః సర్వ్వే తస్మిన్ అన్వరజ్యన్త, కిఞ్చ తస్య ముఖాన్నిర్గతాభిరనుగ్రహస్య కథాభిశ్చమత్కృత్య కథయామాసుః కిమయం యూషఫః పుత్రో న?
| فَقَالَ لَهُمْ: «عَلَى كُلِّ حَالٍ تَقُولُونَ لِي هَذَا ٱلْمَثَلَ: أَيُّهَا ٱلطَّبِيبُ ٱشْفِ نَفْسَكَ! كَمْ سَمِعْنَا أَنَّهُ جَرَى فِي كَفْرِنَاحُومَ، فَٱفْعَلْ ذَلِكَ هُنَا أَيْضًا فِي وَطَنِكَ». | ٢٣ 23 |
తదా సోఽవాదీద్ హే చికిత్సక స్వమేవ స్వస్థం కురు కఫర్నాహూమి యద్యత్ కృతవాన్ తదశ్రౌష్మ తాః సర్వాః క్రియా అత్ర స్వదేశే కురు కథామేతాం యూయమేవావశ్యం మాం వదిష్యథ|
| وَقَالَ: «ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ لَيْسَ نَبِيٌّ مَقْبُولًا فِي وَطَنِهِ. | ٢٤ 24 |
పునః సోవాదీద్ యుష్మానహం యథార్థం వదామి, కోపి భవిష్యద్వాదీ స్వదేశే సత్కారం న ప్రాప్నోతి|
| وَبِالْحَقِّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ أَرَامِلَ كَثِيرَةً كُنَّ فِي إِسْرَائِيلَ فِي أَيَّامِ إِيلِيَّا حِينَ أُغْلِقَتِ ٱلسَّمَاءُ مُدَّةَ ثَلَاثِ سِنِينَ وَسِتَّةِ أَشْهُرٍ، لَمَّا كَانَ جُوعٌ عَظِيمٌ فِي ٱلْأَرْضِ كُلِّهَا، | ٢٥ 25 |
అపరఞ్చ యథార్థం వచ్మి, ఏలియస్య జీవనకాలే యదా సార్ద్ధత్రితయవర్షాణి యావత్ జలదప్రతిబన్ధాత్ సర్వ్వస్మిన్ దేశే మహాదుర్భిక్షమ్ అజనిష్ట తదానీమ్ ఇస్రాయేలో దేశస్య మధ్యే బహ్వ్యో విధవా ఆసన్,
| وَلَمْ يُرْسَلْ إِيلِيَّا إِلَى وَاحِدَةٍ مِنْهَا، إِلَّا إِلَى ٱمْرَأَةٍ أَرْمَلَةٍ، إِلَى صَرْفَةِ صَيْدَاءَ. | ٢٦ 26 |
కిన్తు సీదోన్ప్రదేశీయసారిఫత్పురనివాసినీమ్ ఏకాం విధవాం వినా కస్యాశ్చిదపి సమీపే ఏలియః ప్రేరితో నాభూత్|
| وَبُرْصٌ كَثِيرُونَ كَانُوا فِي إِسْرَائِيلَ فِي زَمَانِ أَلِيشَعَ ٱلنَّبِيِّ، وَلَمْ يُطَهَّرْ وَاحِدٌ مِنْهُمْ إِلَّا نُعْمَانُ ٱلسُّرْيَانِيُّ». | ٢٧ 27 |
అపరఞ్చ ఇలీశాయభవిష్యద్వాదివిద్యమానతాకాలే ఇస్రాయేల్దేశే బహవః కుష్ఠిన ఆసన్ కిన్తు సురీయదేశీయం నామాన్కుష్ఠినం వినా కోప్యన్యః పరిష్కృతో నాభూత్|
| فَٱمْتَلَأَ غَضَبًا جَمِيعُ ٱلَّذِينَ فِي ٱلْمَجْمَعِ حِينَ سَمِعُوا هَذَا، | ٢٨ 28 |
ఇమాం కథాం శ్రుత్వా భజనగేహస్థితా లోకాః సక్రోధమ్ ఉత్థాయ
| فَقَامُوا وَأَخْرَجُوهُ خَارِجَ ٱلْمَدِينَةِ، وَجَاءُوا بِهِ إِلَى حَافَّةِ ٱلْجَبَلِ ٱلَّذِي كَانَتْ مَدِينَتُهُمْ مَبْنِيَّةً عَلَيْهِ حَتَّى يَطْرَحُوهُ إِلَى أَسْفَلٍ. | ٢٩ 29 |
నగరాత్తం బహిష్కృత్య యస్య శిఖరిణ ఉపరి తేషాం నగరం స్థాపితమాస్తే తస్మాన్నిక్షేప్తుం తస్య శిఖరం తం నిన్యుః
| أَمَّا هُوَ فَجَازَ فِي وَسْطِهِمْ وَمَضَى. | ٣٠ 30 |
కిన్తు స తేషాం మధ్యాదపసృత్య స్థానాన్తరం జగామ|
| وَٱنْحَدَرَ إِلَى كَفْرِنَاحُومَ، مَدِينَةٍ مِنَ ٱلْجَلِيلِ، وَكَانَ يُعَلِّمُهُمْ فِي ٱلسُّبُوتِ. | ٣١ 31 |
తతః పరం యీశుర్గాలీల్ప్రదేశీయకఫర్నాహూమ్నగర ఉపస్థాయ విశ్రామవారే లోకానుపదేష్టుమ్ ఆరబ్ధవాన్|
| فَبُهِتُوا مِنْ تَعْلِيمِهِ، لِأَنَّ كَلَامَهُ كَانَ بِسُلْطَانٍ. | ٣٢ 32 |
తదుపదేశాత్ సర్వ్వే చమచ్చక్రు ర్యతస్తస్య కథా గురుతరా ఆసన్|
| وَكَانَ فِي ٱلْمَجْمَعِ رَجُلٌ بِهِ رُوحُ شَيْطَانٍ نَجِسٍ، فَصَرَخَ بِصَوْتٍ عَظِيمٍ | ٣٣ 33 |
తదానీం తద్భజనగేహస్థితోఽమేధ్యభూతగ్రస్త ఏకో జన ఉచ్చైః కథయామాస,
| قَائِلًا: «آهِ! مَا لَنَا وَلَكَ يَا يَسُوعُ ٱلنَّاصِرِيُّ؟ أَتَيْتَ لِتُهْلِكَنَا! أَنَا أَعْرِفُكَ مَنْ أَنْتَ: قُدُّوسُ ٱللهِ!». | ٣٤ 34 |
హే నాసరతీయయీశోఽస్మాన్ త్యజ, త్వయా సహాస్మాకం కః సమ్బన్ధః? కిమస్మాన్ వినాశయితుమాయాసి? త్వమీశ్వరస్య పవిత్రో జన ఏతదహం జానామి|
| فَٱنْتَهَرَهُ يَسُوعُ قَائِلًا: «ٱخْرَسْ! وَٱخْرُجْ مِنْهُ!». فَصَرَعَهُ ٱلشَّيْطَانُ فِي ٱلْوَسْطِ وَخَرَجَ مِنْهُ وَلَمْ يَضُرَّهُ شَيْئًا. | ٣٥ 35 |
తదా యీశుస్తం తర్జయిత్వావదత్ మౌనీ భవ ఇతో బహిర్భవ; తతః సోమేధ్యభూతస్తం మధ్యస్థానే పాతయిత్వా కిఞ్చిదప్యహింసిత్వా తస్మాద్ బహిర్గతవాన్|
| فَوَقَعَتْ دَهْشَةٌ عَلَى ٱلْجَمِيعِ، وَكَانُوا يُخَاطِبُونَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا قَائِلِينَ: «مَا هَذِهِ ٱلْكَلِمَةُ؟ لِأَنَّهُ بِسُلْطَانٍ وَقُوَّةٍ يَأْمُرُ ٱلْأَرْوَاحَ ٱلنَّجِسَةَ فَتَخْرُجُ!». | ٣٦ 36 |
తతః సర్వ్వే లోకాశ్చమత్కృత్య పరస్పరం వక్తుమారేభిరే కోయం చమత్కారః| ఏష ప్రభావేణ పరాక్రమేణ చామేధ్యభూతాన్ ఆజ్ఞాపయతి తేనైవ తే బహిర్గచ్ఛన్తి|
| وَخَرَجَ صِيتٌ عَنْهُ إِلَى كُلِّ مَوْضِعٍ فِي ٱلْكُورَةِ ٱلْمُحِيطَةِ. | ٣٧ 37 |
అనన్తరం చతుర్దిక్స్థదేశాన్ తస్య సుఖ్యాతిర్వ్యాప్నోత్|
| وَلَمَّا قَامَ مِنَ ٱلْمَجْمَعِ دَخَلَ بَيْتَ سِمْعَانَ. وَكَانَتْ حَمَاةُ سِمْعَانَ قَدْ أَخَذَتْهَا حُمَّى شَدِيدَةٌ. فَسَأَلُوهُ مِنْ أَجْلِهَا. | ٣٨ 38 |
తదనన్తరం స భజనగేహాద్ బహిరాగత్య శిమోనో నివేశనం ప్రవివేశ తదా తస్య శ్వశ్రూర్జ్వరేణాత్యన్తం పీడితాసీత్ శిష్యాస్తదర్థం తస్మిన్ వినయం చక్రుః|
| فَوَقَفَ فَوْقَهَا وَٱنْتَهَرَ ٱلْحُمَّى فَتَرَكَتْهَا! وَفِي ٱلْحَالِ قَامَتْ وَصَارَتْ تَخْدُمُهُمْ. | ٣٩ 39 |
తతః స తస్యాః సమీపే స్థిత్వా జ్వరం తర్జయామాస తేనైవ తాం జ్వరోఽత్యాక్షీత్ తతః సా తత్క్షణమ్ ఉత్థాయ తాన్ సిషేవే|
| وَعِنْدَ غُرُوبِ ٱلشَّمْسِ، جَمِيعُ ٱلَّذِينَ كَانَ عِنْدَهُمْ سُقَمَاءُ بِأَمْرَاضٍ مُخْتَلِفَةٍ قَدَّمُوهُمْ إِلَيْهِ، فَوَضَعَ يَدَيْهِ عَلَى كُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ وَشَفَاهُمْ. | ٤٠ 40 |
అథ సూర్య్యాస్తకాలే స్వేషాం యే యే జనా నానారోగైః పీడితా ఆసన్ లోకాస్తాన్ యీశోః సమీపమ్ ఆనిన్యుః, తదా స ఏకైకస్య గాత్రే కరమర్పయిత్వా తానరోగాన్ చకార|
| وَكَانَتْ شَيَاطِينُ أَيْضًا تَخْرُجُ مِنْ كَثِيرِينَ وَهِيَ تَصْرُخُ وَتَقُولُ: «أَنْتَ ٱلْمَسِيحُ ٱبْنُ ٱللهِ!». فَٱنْتَهَرَهُمْ وَلَمْ يَدَعْهُمْ يَتَكَلَّمُونَ، لِأَنَّهُمْ عَرَفُوهُ أَنَّهُ ٱلْمَسِيحُ. | ٤١ 41 |
తతో భూతా బహుభ్యో నిర్గత్య చీత్శబ్దం కృత్వా చ బభాషిరే త్వమీశ్వరస్య పుత్రోఽభిషిక్తత్రాతా; కిన్తు సోభిషిక్తత్రాతేతి తే వివిదురేతస్మాత్ కారణాత్ తాన్ తర్జయిత్వా తద్వక్తుం నిషిషేధ|
| وَلَمَّا صَارَ ٱلنَّهَارُ خَرَجَ وَذَهَبَ إِلَى مَوْضِعٍ خَلَاءٍ، وَكَانَ ٱلْجُمُوعُ يُفَتِّشُونَ عَلَيْهِ. فَجَاءُوا إِلَيْهِ وَأَمْسَكُوهُ لِئَلَّا يَذْهَبَ عَنْهُمْ. | ٤٢ 42 |
అపరఞ్చ ప్రభాతే సతి స విజనస్థానం ప్రతస్థే పశ్చాత్ జనాస్తమన్విచ్ఛన్తస్తన్నికటం గత్వా స్థానాన్తరగమనార్థం తమన్వరున్ధన్|
| فَقَالَ لَهُمْ: «إِنَّهُ يَنْبَغِي لِي أَنْ أُبَشِّرَ ٱلْمُدُنَ ٱلْأُخَرَ أَيْضًا بِمَلَكُوتِ ٱللهِ، لِأَنِّي لِهَذَا قَدْ أُرْسِلْتُ». | ٤٣ 43 |
కిన్తు స తాన్ జగాద, ఈశ్వరీయరాజ్యస్య సుసంవాదం ప్రచారయితుమ్ అన్యాని పురాణ్యపి మయా యాతవ్యాని యతస్తదర్థమేవ ప్రేరితోహం|
| فَكَانَ يَكْرِزُ فِي مَجَامِعِ ٱلْجَلِيلِ. | ٤٤ 44 |
అథ గాలీలో భజనగేహేషు స ఉపదిదేశ|
