لُوقا 23
| فَقَامَ كُلُّ جُمْهُورِهِمْ وَجَاءُوا بِهِ إِلَى بِيلَاطُسَ، | ١ 1 |
ତତଃ ସଭାସ୍ଥାଃ ସର୍ୱ୍ୱଲୋକା ଉତ୍ଥାଯ ତଂ ପୀଲାତସମ୍ମୁଖଂ ନୀତ୍ୱାପ୍ରୋଦ୍ୟ ୱକ୍ତୁମାରେଭିରେ,
| وَٱبْتَدَأُوا يَشْتَكُونَ عَلَيْهِ قَائِلِينَ: «إِنَّنَا وَجَدْنَا هَذَا يُفْسِدُ ٱلْأُمَّةَ، وَيَمْنَعُ أَنْ تُعْطَى جِزْيَةٌ لِقَيْصَرَ، قَائِلًا: إِنَّهُ هُوَ مَسِيحٌ مَلِكٌ». | ٢ 2 |
ସ୍ୱମଭିଷିକ୍ତଂ ରାଜାନଂ ୱଦନ୍ତଂ କୈମରରାଜାଯ କରଦାନଂ ନିଷେଧନ୍ତଂ ରାଜ୍ୟୱିପର୍ୟ୍ୟଯଂ କୁର୍ତ୍ତୁଂ ପ୍ରୱର୍ତ୍ତମାନମ୍ ଏନ ପ୍ରାପ୍ତା ୱଯଂ|
| فَسَأَلَهُ بِيلَاطُسُ قَائِلًا: «أَنْتَ مَلِكُ ٱلْيَهُودِ؟». فَأَجَابَهُ وَقَالَ: «أَنْتَ تَقُولُ». | ٣ 3 |
ତଦା ପୀଲାତସ୍ତଂ ପୃଷ୍ଟୱାନ୍ ତ୍ୱଂ କିଂ ଯିହୂଦୀଯାନାଂ ରାଜା? ସ ପ୍ରତ୍ୟୁୱାଚ ତ୍ୱଂ ସତ୍ୟମୁକ୍ତୱାନ୍|
| فَقَالَ بِيلَاطُسُ لِرُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْجُمُوعِ: «إِنِّي لَا أَجِدُ عِلَّةً فِي هَذَا ٱلْإِنْسَانِ». | ٤ 4 |
ତଦା ପୀଲାତଃ ପ୍ରଧାନଯାଜକାଦିଲୋକାନ୍ ଜଗାଦ୍, ଅହମେତସ୍ୟ କମପ୍ୟପରାଧଂ ନାପ୍ତୱାନ୍|
| فَكَانُوا يُشَدِّدُونَ قَائِلِينَ: «إِنَّهُ يُهَيِّجُ ٱلشَّعْبَ وَهُوَ يُعَلِّمُ فِي كُلِّ ٱلْيَهُودِيَّةِ مُبْتَدِئًا مِنَ ٱلْجَلِيلِ إِلَى هُنَا». | ٥ 5 |
ତତସ୍ତେ ପୁନଃ ସାହମିନୋ ଭୂତ୍ୱାୱଦନ୍, ଏଷ ଗାଲୀଲ ଏତତ୍ସ୍ଥାନପର୍ୟ୍ୟନ୍ତେ ସର୍ୱ୍ୱସ୍ମିନ୍ ଯିହୂଦାଦେଶେ ସର୍ୱ୍ୱାଲ୍ଲୋକାନୁପଦିଶ୍ୟ କୁପ୍ରୱୃତ୍ତିଂ ଗ୍ରାହୀତୱାନ୍|
| فَلَمَّا سَمِعَ بِيلَاطُسُ ذِكْرَ ٱلْجَلِيلِ، سَأَلَ: «هَلِ ٱلرَّجُلُ جَلِيلِيٌّ؟» | ٦ 6 |
ତଦା ପୀଲାତୋ ଗାଲୀଲପ୍ରଦେଶସ୍ୟ ନାମ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ପପ୍ରଚ୍ଛ, କିମଯଂ ଗାଲୀଲୀଯୋ ଲୋକଃ?
| وَحِينَ عَلِمَ أَنَّهُ مِنْ سَلْطَنَةِ هِيرُودُسَ، أَرْسَلَهُ إِلَى هِيرُودُسَ، إِذْ كَانَ هُوَ أَيْضًا تِلْكَ ٱلْأَيَّامَ فِي أُورُشَلِيمَ. | ٧ 7 |
ତତଃ ସ ଗାଲୀଲ୍ପ୍ରଦେଶୀଯହେରୋଦ୍ରାଜସ୍ୟ ତଦା ସ୍ଥିତେସ୍ତସ୍ୟ ସମୀପେ ଯୀଶୁଂ ପ୍ରେଷଯାମାସ|
| وَأَمَّا هِيرُودُسُ فَلَمَّا رَأَى يَسُوعَ فَرِحَ جِدًّا، لِأَنَّهُ كَانَ يُرِيدُ مِنْ زَمَانٍ طَوِيلٍ أَنْ يَرَاهُ، لِسَمَاعِهِ عَنْهُ أَشْيَاءَ كَثِيرَةً، وَتَرَجَّى أَنْ يَرَي آيَةً تُصْنَعُ مِنْهُ. | ٨ 8 |
ତଦା ହେରୋଦ୍ ଯୀଶୁଂ ୱିଲୋକ୍ୟ ସନ୍ତୁତୋଷ, ଯତଃ ସ ତସ୍ୟ ବହୁୱୃତ୍ତାନ୍ତଶ୍ରୱଣାତ୍ ତସ୍ୟ କିଞିଚଦାଶ୍ଚର୍ୟ୍ୟକର୍ମ୍ମ ପଶ୍ୟତି ଇତ୍ୟାଶାଂ କୃତ୍ୱା ବହୁକାଲମାରଭ୍ୟ ତଂ ଦ୍ରଷ୍ଟୁଂ ପ୍ରଯାସଂ କୃତୱାନ୍|
| وَسَأَلَهُ بِكَلَامٍ كَثِيرٍ فَلَمْ يُجِبْهُ بِشَيْءٍ. | ٩ 9 |
ତସ୍ମାତ୍ ତଂ ବହୁକଥାଃ ପପ୍ରଚ୍ଛ କିନ୍ତୁ ସ ତସ୍ୟ କସ୍ୟାପି ୱାକ୍ୟସ୍ୟ ପ୍ରତ୍ୟୁତ୍ତରଂ ନୋୱାଚ|
| وَوَقَفَ رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْكَتَبَةُ يَشْتَكُونَ عَلَيْهِ بِٱشْتِدَادٍ، | ١٠ 10 |
ଅଥ ପ୍ରଧାନଯାଜକା ଅଧ୍ୟାପକାଶ୍ଚ ପ୍ରୋତ୍ତିଷ୍ଠନ୍ତଃ ସାହସେନ ତମପୱଦିତୁଂ ପ୍ରାରେଭିରେ|
| فَٱحْتَقَرَهُ هِيرُودُسُ مَعَ عَسْكَرِهِ وَٱسْتَهْزَأَ بِهِ، وَأَلْبَسَهُ لِبَاسًا لَامِعًا، وَرَدَّهُ إِلَى بِيلَاطُسَ. | ١١ 11 |
ହେରୋଦ୍ ତସ୍ୟ ସେନାଗଣଶ୍ଚ ତମୱଜ୍ଞାଯ ଉପହାସତ୍ୱେନ ରାଜୱସ୍ତ୍ରଂ ପରିଧାପ୍ୟ ପୁନଃ ପୀଲାତଂ ପ୍ରତି ତଂ ପ୍ରାହିଣୋତ୍|
| فَصَارَ بِيلَاطُسُ وَهِيرُودُسُ صَدِيقَيْنِ مَعَ بَعْضِهِمَا فِي ذَلِكَ ٱلْيَوْمِ، لِأَنَّهُمَا كَانَا مِنْ قَبْلُ فِي عَدَاوَةٍ بَيْنَهُمَا. | ١٢ 12 |
ପୂର୍ୱ୍ୱଂ ହେରୋଦ୍ପୀଲାତଯୋଃ ପରସ୍ପରଂ ୱୈରଭାୱ ଆସୀତ୍ କିନ୍ତୁ ତଦ୍ଦିନେ ଦ୍ୱଯୋ ର୍ମେଲନଂ ଜାତମ୍|
| فَدَعَا بِيلَاطُسُ رُؤَسَاءَ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْعُظَمَاءَ وَٱلشَّعْبَ، | ١٣ 13 |
ପଶ୍ଚାତ୍ ପୀଲାତଃ ପ୍ରଧାନଯାଜକାନ୍ ଶାସକାନ୍ ଲୋକାଂଶ୍ଚ ଯୁଗପଦାହୂଯ ବଭାଷେ,
| وَقَالَ لَهُمْ: «قَدْ قَدَّمْتُمْ إِلَيَّ هَذَا ٱلْإِنْسَانَ كَمَنْ يُفْسِدُ ٱلشَّعْبَ. وَهَا أَنَا قَدْ فَحَصْتُ قُدَّامَكُمْ وَلَمْ أَجِدْ فِي هَذَا ٱلْإِنْسَانِ عِلَّةً مِمَّا تَشْتَكُونَ بِهِ عَلَيْهِ. | ١٤ 14 |
ରାଜ୍ୟୱିପର୍ୟ୍ୟଯକାରକୋଯମ୍ ଇତ୍ୟୁକ୍ତ୍ୱା ମନୁଷ୍ୟମେନଂ ମମ ନିକଟମାନୈଷ୍ଟ କିନ୍ତୁ ପଶ୍ୟତ ଯୁଷ୍ମାକଂ ସମକ୍ଷମ୍ ଅସ୍ୟ ୱିଚାରଂ କୃତ୍ୱାପି ପ୍ରୋକ୍ତାପୱାଦାନୁରୂପେଣାସ୍ୟ କୋପ୍ୟପରାଧଃ ସପ୍ରମାଣୋ ନ ଜାତଃ,
| وَلَا هِيرُودُسُ أَيْضًا، لِأَنِّي أَرْسَلْتُكُمْ إِلَيْهِ. وَهَا لَا شَيْءَ يَسْتَحِقُّ ٱلْمَوْتَ صُنِعَ مِنْهُ. | ١٥ 15 |
ଯୂଯଞ୍ଚ ହେରୋଦଃ ସନ୍ନିଧୌ ପ୍ରେଷିତା ମଯା ତତ୍ରାସ୍ୟ କୋପ୍ୟପରାଧସ୍ତେନାପି ନ ପ୍ରାପ୍ତଃ| ପଶ୍ୟତାନେନ ୱଧହେତୁକଂ କିମପି ନାପରାଦ୍ଧଂ|
| فَأَنَا أُؤَدِّبُهُ وَأُطْلِقُهُ». | ١٦ 16 |
ତସ୍ମାଦେନଂ ତାଡଯିତ୍ୱା ୱିହାସ୍ୟାମି|
| وَكَانَ مُضْطَرًّا أَنْ يُطْلِقَ لَهُمْ كُلَّ عِيدٍ وَاحِدًا، | ١٧ 17 |
ତତ୍ରୋତ୍ସୱେ ତେଷାମେକୋ ମୋଚଯିତୱ୍ୟଃ|
| فَصَرَخُوا بِجُمْلَتِهِمْ قَائِلِينَ: «خُذْ هَذَا! وَأَطْلِقْ لَنَا بَارَابَاسَ!». | ١٨ 18 |
ଇତି ହେତୋସ୍ତେ ପ୍ରୋଚ୍ଚୈରେକଦା ପ୍ରୋଚୁଃ, ଏନଂ ଦୂରୀକୃତ୍ୟ ବରବ୍ବାନାମାନଂ ମୋଚଯ|
| وَذَاكَ كَانَ قَدْ طُرِحَ فِي ٱلسِّجْنِ لِأَجْلِ فِتْنَةٍ حَدَثَتْ فِي ٱلْمَدِينَةِ وَقَتْلٍ. | ١٩ 19 |
ସ ବରବ୍ବା ନଗର ଉପପ୍ଲୱୱଧାପରାଧାଭ୍ୟାଂ କାରାଯାଂ ବଦ୍ଧ ଆସୀତ୍|
| فَنَادَاهُمْ أَيْضًا بِيلَاطُسُ وَهُوَ يُرِيدُ أَنْ يُطْلِقَ يَسُوعَ، | ٢٠ 20 |
କିନ୍ତୁ ପୀଲାତୋ ଯୀଶୁଂ ମୋଚଯିତୁଂ ୱାଞ୍ଛନ୍ ପୁନସ୍ତାନୁୱାଚ|
| فَصَرَخُوا قَائِلِينَ: «ٱصْلِبْهُ! ٱصْلِبْهُ!». | ٢١ 21 |
ତଥାପ୍ୟେନଂ କ୍ରୁଶେ ୱ୍ୟଧ କ୍ରୁଶେ ୱ୍ୟଧେତି ୱଦନ୍ତସ୍ତେ ରୁରୁୱୁଃ|
| فَقَالَ لَهُمْ ثَالِثَةً: «فَأَيَّ شَرٍّ عَمِلَ هَذَا؟ إِنِّي لَمْ أَجِدْ فِيهِ عِلَّةً لِلْمَوْتِ، فَأَنَا أُؤَدِّبُهُ وَأُطْلِقُهُ». | ٢٢ 22 |
ତତଃ ସ ତୃତୀଯୱାରଂ ଜଗାଦ କୁତଃ? ସ କିଂ କର୍ମ୍ମ କୃତୱାନ୍? ନାହମସ୍ୟ କମପି ୱଧାପରାଧଂ ପ୍ରାପ୍ତଃ କେୱଲଂ ତାଡଯିତ୍ୱାମୁଂ ତ୍ୟଜାମି|
| فَكَانُوا يَلِجُّونَ بِأَصْوَاتٍ عَظِيمَةٍ طَالِبِينَ أَنْ يُصْلَبَ. فَقَوِيَتْ أَصْوَاتُهُمْ وَأَصْوَاتُ رُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ. | ٢٣ 23 |
ତଥାପି ତେ ପୁନରେନଂ କ୍ରୁଶେ ୱ୍ୟଧ ଇତ୍ୟୁକ୍ତ୍ୱା ପ୍ରୋଚ୍ଚୈର୍ଦୃଢଂ ପ୍ରାର୍ଥଯାଞ୍ଚକ୍ରିରେ;
| فَحَكَمَ بِيلَاطُسُ أَنْ تَكُونَ طِلْبَتُهُمْ. | ٢٤ 24 |
ତତଃ ପ୍ରଧାନଯାଜକାଦୀନାଂ କଲରୱେ ପ୍ରବଲେ ସତି ତେଷାଂ ପ୍ରାର୍ଥନାରୂପଂ କର୍ତ୍ତୁଂ ପୀଲାତ ଆଦିଦେଶ|
| فَأَطْلَقَ لَهُمُ ٱلَّذِي طُرِحَ فِي ٱلسِّجْنِ لِأَجْلِ فِتْنَةٍ وَقَتْلٍ، ٱلَّذِي طَلَبُوهُ، وَأَسْلَمَ يَسُوعَ لِمَشِيئَتِهِمْ. | ٢٥ 25 |
ରାଜଦ୍ରୋହୱଧଯୋରପରାଧେନ କାରାସ୍ଥଂ ଯଂ ଜନଂ ତେ ଯଯାଚିରେ ତଂ ମୋଚଯିତ୍ୱା ଯୀଶୁଂ ତେଷାମିଚ୍ଛାଯାଂ ସମାର୍ପଯତ୍|
| وَلَمَّا مَضَوْا بِهِ أَمْسَكُوا سِمْعَانَ، رَجُلًا قَيْرَوَانِيًّا كَانَ آتِيًا مِنَ ٱلْحَقْلِ، وَوَضَعُوا عَلَيْهِ ٱلصَّلِيبَ لِيَحْمِلَهُ خَلْفَ يَسُوعَ. | ٢٦ 26 |
ଅଥ ତେ ଯୀଶୁଂ ଗୃହୀତ୍ୱା ଯାନ୍ତି, ଏତର୍ହି ଗ୍ରାମାଦାଗତଂ ଶିମୋନନାମାନଂ କୁରୀଣୀଯଂ ଜନଂ ଧୃତ୍ୱା ଯୀଶୋଃ ପଶ୍ଚାନ୍ନେତୁଂ ତସ୍ୟ ସ୍କନ୍ଧେ କ୍ରୁଶମର୍ପଯାମାସୁଃ|
| وَتَبِعَهُ جُمْهُورٌ كَثِيرٌ مِنَ ٱلشَّعْبِ، وَٱلنِّسَاءِ ٱللَّوَاتِي كُنَّ يَلْطِمْنَ أَيْضًا وَيَنُحْنَ عَلَيْهِ. | ٢٧ 27 |
ତତୋ ଲୋକାରଣ୍ୟମଧ୍ୟେ ବହୁସ୍ତ୍ରିଯୋ ରୁଦତ୍ୟୋ ୱିଲପନ୍ତ୍ୟଶ୍ଚ ଯୀଶୋଃ ପଶ୍ଚାଦ୍ ଯଯୁଃ|
| فَٱلْتَفَتَ إِلَيْهِنَّ يَسُوعُ وَقَالَ: «يَا بَنَاتِ أُورُشَلِيمَ، لَا تَبْكِينَ عَلَيَّ بَلِ ٱبْكِينَ عَلَى أَنْفُسِكُنَّ وَعَلَى أَوْلَادِكُنَّ، | ٢٨ 28 |
କିନ୍ତୁ ସ ୱ୍ୟାଘୁଟ୍ୟ ତା ଉୱାଚ, ହେ ଯିରୂଶାଲମୋ ନାର୍ୟ୍ୟୋ ଯୁଯଂ ମଦର୍ଥଂ ନ ରୁଦିତ୍ୱା ସ୍ୱାର୍ଥଂ ସ୍ୱାପତ୍ୟାର୍ଥଞ୍ଚ ରୁଦିତି;
| لِأَنَّهُ هُوَذَا أَيَّامٌ تَأْتِي يَقُولُونَ فِيهَا: طُوبَى لِلْعَوَاقِرِ وَٱلْبُطُونِ ٱلَّتِي لَمْ تَلِدْ وَٱلثُّدِيِّ ٱلَّتِي لَمْ تُرْضِعْ! | ٢٩ 29 |
ପଶ୍ୟତ ଯଃ କଦାପି ଗର୍ଭୱତ୍ୟୋ ନାଭୱନ୍ ସ୍ତନ୍ୟଞ୍ଚ ନାପାଯଯନ୍ ତାଦୃଶୀ ର୍ୱନ୍ଧ୍ୟା ଯଦା ଧନ୍ୟା ୱକ୍ଷ୍ୟନ୍ତି ସ କାଲ ଆଯାତି|
| حِينَئِذٍ يَبْتَدِئُونَ يَقُولُونَ لِلْجِبَالِ: ٱسْقُطِي عَلَيْنَا! وَلِلْآكَامِ: غَطِّينَا! | ٣٠ 30 |
ତଦା ହେ ଶୈଲା ଅସ୍ମାକମୁପରି ପତତ, ହେ ଉପଶୈଲା ଅସ୍ମାନାଚ୍ଛାଦଯତ କଥାମୀଦୃଶୀଂ ଲୋକା ୱକ୍ଷ୍ୟନ୍ତି|
| لِأَنَّهُ إِنْ كَانُوا بِٱلْعُودِ ٱلرَّطْبِ يَفْعَلُونَ هَذَا، فَمَاذَا يَكُونُ بِٱلْيَابِسِ؟». | ٣١ 31 |
ଯତଃ ସତେଜସି ଶାଖିନି ଚେଦେତଦ୍ ଘଟତେ ତର୍ହି ଶୁଷ୍କଶାଖିନି କିଂ ନ ଘଟିଷ୍ୟତେ?
| وَجَاءُوا أَيْضًا بِٱثْنَيْنِ آخَرَيْنِ مُذْنِبَيْنِ لِيُقْتَلَا مَعَهُ. | ٣٢ 32 |
ତଦା ତେ ହନ୍ତୁଂ ଦ୍ୱାୱପରାଧିନୌ ତେନ ସାର୍ଦ୍ଧଂ ନିନ୍ୟୁଃ|
| وَلَمَّا مَضَوْا بِهِ إِلَى ٱلْمَوْضِعِ ٱلَّذِي يُدْعَى «جُمْجُمَةَ» صَلَبُوهُ هُنَاكَ مَعَ ٱلْمُذْنِبَيْنِ، وَاحِدًا عَنْ يَمِينِهِ وَٱلْآخَرَ عَنْ يَسَارِهِ. | ٣٣ 33 |
ଅପରଂ ଶିରଃକପାଲନାମକସ୍ଥାନଂ ପ୍ରାପ୍ୟ ତଂ କ୍ରୁଶେ ୱିୱିଧୁଃ; ତଦ୍ଦ୍ୱଯୋରପରାଧିନୋରେକଂ ତସ୍ୟ ଦକ୍ଷିଣୋ ତଦନ୍ୟଂ ୱାମେ କ୍ରୁଶେ ୱିୱିଧୁଃ|
| فَقَالَ يَسُوعُ: «يَا أَبَتَاهُ، ٱغْفِرْ لَهُمْ، لِأَنَّهُمْ لَا يَعْلَمُونَ مَاذَا يَفْعَلُونَ». وَإِذِ ٱقْتَسَمُوا ثِيَابَهُ ٱقْتَرَعُوا عَلَيْهَا. | ٣٤ 34 |
ତଦା ଯୀଶୁରକଥଯତ୍, ହେ ପିତରେତାନ୍ କ୍ଷମସ୍ୱ ଯତ ଏତେ ଯତ୍ କର୍ମ୍ମ କୁର୍ୱ୍ୱନ୍ତି ତନ୍ ନ ୱିଦୁଃ; ପଶ୍ଚାତ୍ତେ ଗୁଟିକାପାତଂ କୃତ୍ୱା ତସ୍ୟ ୱସ୍ତ୍ରାଣି ୱିଭଜ୍ୟ ଜଗୃହୁଃ|
| وَكَانَ ٱلشَّعْبُ وَاقِفِينَ يَنْظُرُونَ، وَٱلرُّؤَسَاءُ أَيْضًا مَعَهُمْ يَسْخَرُونَ بِهِ قَائِلِينَ: «خَلَّصَ آخَرِينَ، فَلْيُخَلِّصْ نَفْسَهُ إِنْ كَانَ هُوَ ٱلْمَسِيحَ مُخْتَارَ ٱللهِ!». | ٣٥ 35 |
ତତ୍ର ଲୋକସଂଘସ୍ତିଷ୍ଠନ୍ ଦଦର୍ଶ; ତେ ତେଷାଂ ଶାସକାଶ୍ଚ ତମୁପହସ୍ୟ ଜଗଦୁଃ, ଏଷ ଇତରାନ୍ ରକ୍ଷିତୱାନ୍ ଯଦୀଶ୍ୱରେଣାଭିରୁଚିତୋ ଽଭିଷିକ୍ତସ୍ତ୍ରାତା ଭୱତି ତର୍ହି ସ୍ୱମଧୁନା ରକ୍ଷତୁ|
| وَٱلْجُنْدُ أَيْضًا ٱسْتَهْزَأُوا بِهِ وَهُمْ يَأْتُونَ وَيُقَدِّمُونَ لَهُ خَلًّا، | ٣٦ 36 |
ତଦନ୍ୟଃ ସେନାଗଣା ଏତ୍ୟ ତସ୍ମୈ ଅମ୍ଲରସଂ ଦତ୍ୱା ପରିହସ୍ୟ ପ୍ରୋୱାଚ,
| قَائِلِينَ: «إِنْ كُنْتَ أَنْتَ مَلِكَ ٱلْيَهُودِ فَخَلِّصْ نَفْسَكَ!». | ٣٧ 37 |
ଚେତ୍ତ୍ୱଂ ଯିହୂଦୀଯାନାଂ ରାଜାସି ତର୍ହି ସ୍ୱଂ ରକ୍ଷ|
| وَكَانَ عُنْوَانٌ مَكْتُوبٌ فَوْقَهُ بِأَحْرُفٍ يُونَانِيَّةٍ وَرُومَانِيَّةٍ وَعِبْرَانِيَّةٍ: «هَذَا هُوَ مَلِكُ ٱلْيَهُودِ». | ٣٨ 38 |
ଯିହୂଦୀଯାନାଂ ରାଜେତି ୱାକ୍ୟଂ ଯୂନାନୀଯରୋମୀଯେବ୍ରୀଯାକ୍ଷରୈ ର୍ଲିଖିତଂ ତଚ୍ଛିରସ ଊର୍ଦ୍ଧ୍ୱେଽସ୍ଥାପ୍ୟତ|
| وَكَانَ وَاحِدٌ مِنَ ٱلْمُذْنِبَيْنِ ٱلْمُعَلَّقَيْنِ يُجَدِّفُ عَلَيْهِ قَائِلًا: «إِنْ كُنْتَ أَنْتَ ٱلْمَسِيحَ، فَخَلِّصْ نَفْسَكَ وَإِيَّانَا!». | ٣٩ 39 |
ତଦୋଭଯପାର୍ଶ୍ୱଯୋ ର୍ୱିଦ୍ଧୌ ଯାୱପରାଧିନୌ ତଯୋରେକସ୍ତଂ ୱିନିନ୍ଦ୍ୟ ବଭାଷେ, ଚେତ୍ତ୍ୱମ୍ ଅଭିଷିକ୍ତୋସି ତର୍ହି ସ୍ୱମାୱାଞ୍ଚ ରକ୍ଷ|
| فَأجَابَ ٱلْآخَرُ وَٱنْتَهَرَهُ قَائِلًا: «أَوَلَا أَنْتَ تَخَافُ ٱللهَ، إِذْ أَنْتَ تَحْتَ هَذَا ٱلْحُكْمِ بِعَيْنِهِ؟ | ٤٠ 40 |
କିନ୍ତ୍ୱନ୍ୟସ୍ତଂ ତର୍ଜଯିତ୍ୱାୱଦତ୍, ଈଶ୍ୱରାତ୍ତୱ କିଞ୍ଚିଦପି ଭଯଂ ନାସ୍ତି କିଂ? ତ୍ୱମପି ସମାନଦଣ୍ଡୋସି,
| أَمَّا نَحْنُ فَبِعَدْلٍ، لِأَنَّنَا نَنَالُ ٱسْتِحْقَاقَ مَا فَعَلْنَا، وَأَمَّا هَذَا فَلَمْ يَفْعَلْ شَيْئًا لَيْسَ فِي مَحَلِّهِ». | ٤١ 41 |
ଯୋଗ୍ୟପାତ୍ରେ ଆୱାଂ ସ୍ୱସ୍ୱକର୍ମ୍ମଣାଂ ସମୁଚିତଫଲଂ ପ୍ରାପ୍ନୁୱଃ କିନ୍ତ୍ୱନେନ କିମପି ନାପରାଦ୍ଧଂ|
| ثُمَّ قَالَ لِيَسُوعَ: «ٱذْكُرْنِي يَارَبُّ مَتَى جِئْتَ فِي مَلَكُوتِكَ». | ٤٢ 42 |
ଅଥ ସ ଯୀଶୁଂ ଜଗାଦ ହେ ପ୍ରଭେ ଭୱାନ୍ ସ୍ୱରାଜ୍ୟପ୍ରୱେଶକାଲେ ମାଂ ସ୍ମରତୁ|
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكَ: إِنَّكَ ٱلْيَوْمَ تَكُونُ مَعِي فِي ٱلْفِرْدَوْسِ». | ٤٣ 43 |
ତଦା ଯୀଶୁଃ କଥିତୱାନ୍ ତ୍ୱାଂ ଯଥାର୍ଥଂ ୱଦାମି ତ୍ୱମଦ୍ୟୈୱ ମଯା ସାର୍ଦ୍ଧଂ ପରଲୋକସ୍ୟ ସୁଖସ୍ଥାନଂ ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟସି|
| وَكَانَ نَحْوُ ٱلسَّاعَةِ ٱلسَّادِسَةِ، فَكَانَتْ ظُلْمَةٌ عَلَى ٱلْأَرْضِ كُلِّهَا إِلَى ٱلسَّاعَةِ ٱلتَّاسِعَةِ. | ٤٤ 44 |
ଅପରଞ୍ଚ ଦ୍ୱିତୀଯଯାମାତ୍ ତୃତୀଯଯାମପର୍ୟ୍ୟନ୍ତଂ ରୱେସ୍ତେଜସୋନ୍ତର୍ହିତତ୍ୱାତ୍ ସର୍ୱ୍ୱଦେଶୋଽନ୍ଧକାରେଣାୱୃତୋ
| وَأَظْلَمَتِ ٱلشَّمْسُ، وَٱنْشَقَّ حِجَابُ ٱلْهَيْكَلِ مِنْ وَسْطِهِ. | ٤٥ 45 |
ମନ୍ଦିରସ୍ୟ ଯୱନିକା ଚ ଛିଦ୍ୟମାନା ଦ୍ୱିଧା ବଭୂୱ|
| وَنَادَى يَسُوعُ بِصَوْتٍ عَظِيمٍ وَقَالَ: «يَا أَبَتَاهُ، فِي يَدَيْكَ أَسْتَوْدِعُ رُوحِي». وَلَمَّا قَالَ هَذَا أَسْلَمَ ٱلرُّوحَ. | ٤٦ 46 |
ତତୋ ଯୀଶୁରୁଚ୍ଚୈରୁୱାଚ, ହେ ପିତ ର୍ମମାତ୍ମାନଂ ତୱ କରେ ସମର୍ପଯେ, ଇତ୍ୟୁକ୍ତ୍ୱା ସ ପ୍ରାଣାନ୍ ଜହୌ|
| فَلَمَّا رَأَى قَائِدُ ٱلْمِئَةِ مَا كَانَ، مَجَّدَ ٱللهَ قَائِلًا: «بِٱلْحَقِيقَةِ كَانَ هَذَا ٱلْإِنْسَانُ بَارًّا!». | ٤٧ 47 |
ତଦୈତା ଘଟନା ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ଶତସେନାପତିରୀଶ୍ୱରଂ ଧନ୍ୟମୁକ୍ତ୍ୱା କଥିତୱାନ୍ ଅଯଂ ନିତାନ୍ତଂ ସାଧୁମନୁଷ୍ୟ ଆସୀତ୍|
| وَكُلُّ ٱلْجُمُوعِ ٱلَّذِينَ كَانُوا مُجْتَمِعِينَ لِهَذَا ٱلْمَنْظَرِ، لَمَّا أَبْصَرُوا مَا كَانَ، رَجَعُوا وَهُمْ يَقْرَعُونَ صُدُورَهُمْ. | ٤٨ 48 |
ଅଥ ଯାୱନ୍ତୋ ଲୋକା ଦ୍ରଷ୍ଟୁମ୍ ଆଗତାସ୍ତେ ତା ଘଟନା ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ୱକ୍ଷଃସୁ କରାଘାତଂ କୃତ୍ୱା ୱ୍ୟାଚୁଟ୍ୟ ଗତାଃ|
| وَكَانَ جَمِيعُ مَعَارِفِهِ، وَنِسَاءٌ كُنَّ قَدْ تَبِعْنَهُ مِنَ ٱلْجَلِيلِ، وَاقِفِينَ مِنْ بَعِيدٍ يَنْظُرُونَ ذَلِكَ. | ٤٩ 49 |
ଯୀଶୋ ର୍ଜ୍ଞାତଯୋ ଯା ଯା ଯୋଷିତଶ୍ଚ ଗାଲୀଲସ୍ତେନ ସାର୍ଦ୍ଧମାଯାତାସ୍ତା ଅପି ଦୂରେ ସ୍ଥିତ୍ୱା ତତ୍ ସର୍ୱ୍ୱଂ ଦଦୃଶୁଃ|
| وَإِذَا رَجُلٌ ٱسْمُهُ يُوسُفُ، وَكَانَ مُشِيرًا وَرَجُلًا صَالِحًا بَارًّا. | ٥٠ 50 |
ତଦା ଯିହୂଦୀଯାନାଂ ମନ୍ତ୍ରଣାଂ କ୍ରିଯାଞ୍ଚାସମ୍ମନ୍ୟମାନ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ରାଜତ୍ୱମ୍ ଅପେକ୍ଷମାଣୋ
| هَذَا لَمْ يَكُنْ مُوافِقًا لِرَأْيِهِمْ وَعَمَلِهِمْ، وَهُوَ مِنَ ٱلرَّامَةِ مَدِينَةٍ لِلْيَهُودِ. وَكَانَ هُوَ أَيْضًا يَنْتَظِرُ مَلَكُوتَ ٱللهِ. | ٥١ 51 |
ଯିହୂଦିଦେଶୀଯୋ ଽରିମଥୀଯନଗରୀଯୋ ଯୂଷଫ୍ନାମା ମନ୍ତ୍ରୀ ଭଦ୍ରୋ ଧାର୍ମ୍ମିକଶ୍ଚ ପୁମାନ୍
| هَذَا تَقَدَّمَ إِلَى بِيلَاطُسَ وَطَلَبَ جَسَدَ يَسُوعَ، | ٥٢ 52 |
ପୀଲାତାନ୍ତିକଂ ଗତ୍ୱା ଯୀଶୋ ର୍ଦେହଂ ଯଯାଚେ|
| وَأَنْزَلَهُ، وَلَفَّهُ بِكَتَّانٍ، وَوَضَعَهُ فِي قَبْرٍ مَنْحُوتٍ حَيْثُ لَمْ يَكُنْ أَحَدٌ وُضِعَ قَطُّ. | ٥٣ 53 |
ପଶ୍ଚାଦ୍ ୱପୁରୱରୋହ୍ୟ ୱାସସା ସଂୱେଷ୍ଟ୍ୟ ଯତ୍ର କୋପି ମାନୁଷୋ ନାସ୍ଥାପ୍ୟତ ତସ୍ମିନ୍ ଶୈଲେ ସ୍ୱାତେ ଶ୍ମଶାନେ ତଦସ୍ଥାପଯତ୍|
| وَكَانَ يَوْمُ ٱلِٱسْتِعْدَادِ وَٱلسَّبْتُ يَلُوحُ. | ٥٤ 54 |
ତଦ୍ଦିନମାଯୋଜନୀଯଂ ଦିନଂ ୱିଶ୍ରାମୱାରଶ୍ଚ ସମୀପଃ|
| وَتَبِعَتْهُ نِسَاءٌ كُنَّ قَدْ أَتَيْنَ مَعَهُ مِنَ ٱلْجَلِيلِ، وَنَظَرْنَ ٱلْقَبْرَ وَكَيْفَ وُضِعَ جَسَدُهُ. | ٥٥ 55 |
ଅପରଂ ଯୀଶୁନା ସାର୍ଦ୍ଧଂ ଗାଲୀଲ ଆଗତା ଯୋଷିତଃ ପଶ୍ଚାଦିତ୍ୱା ଶ୍ମଶାନେ ତତ୍ର ଯଥା ୱପୁଃ ସ୍ଥାପିତଂ ତଚ୍ଚ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା
| فَرَجَعْنَ وَأَعْدَدْنَ حَنُوطًا وَأَطْيَابًا. وَفِي ٱلسَّبْتِ ٱسْتَرَحْنَ حَسَبَ ٱلْوَصِيَّةِ. | ٥٦ 56 |
ୱ୍ୟାଘୁଟ୍ୟ ସୁଗନ୍ଧିଦ୍ରୱ୍ୟତୈଲାନି କୃତ୍ୱା ୱିଧିୱଦ୍ ୱିଶ୍ରାମୱାରେ ୱିଶ୍ରାମଂ ଚକ୍ରୁଃ|
