< لُوقا 19 >

ثُمَّ دَخَلَ وَٱجْتَازَ فِي أَرِيحَا. ١ 1
ଜିସୁ ଆରି ତାର୍‌ ସିସ୍‌ମନ୍‌ ଜିରିଅ ବାଟେ ଜାଇତେ ରଇଲାଇ ।
وَإِذَا رَجُلٌ ٱسْمُهُ زَكَّا، وَهُوَ رَئِيسٌ لِلْعَشَّارِينَ وَكَانَ غَنِيًّا، ٢ 2
ତେଇ ଜକିୟ ନାଉଁର୍‌ ଗଟେକ୍‌ ମୁକିଅ ସିସ୍‌ତୁମାଙ୍ଗୁ ରଇଲା । ସେ ବେସି ସାଉକାର୍‌ ରଇଲା ।
وَطَلَبَ أَنْ يَرَى يَسُوعَ مَنْ هُوَ، وَلَمْ يَقْدِرْ مِنَ ٱلْجَمْعِ، لِأَنَّهُ كَانَ قَصِيرَ ٱلْقَامَةِ. ٣ 3
ଜିସୁ କେନ୍ତାର୍‌ ଲକ୍‌ ବଲି ଦେକ୍‌ବାକେ ଜକିୟ ମନ୍‍ କର୍‌ତେ ରଇଲା । ମାତର୍‌ ଜିସୁର୍‌ ସଙ୍ଗ୍‌ ବେସି ଲକ୍‌ମନ୍‌ ଜାଇତେ ରଇଲାଇକେ ତାକେ ଦେକିନାପାର୍‌ତେ ରଇଲା । କାଇକେବଇଲେ ସେ ବୁଟି ରଇଲା ।
فَرَكَضَ مُتَقَدِّمًا وَصَعِدَ إِلَى جُمَّيْزَةٍ لِكَيْ يَرَاهُ، لِأَنَّهُ كَانَ مُزْمِعًا أَنْ يَمُرَّ مِنْ هُنَاكَ. ٤ 4
ସେଟାର୍‌ ପାଇ ସେ, ଲକ୍‌ମନର୍‌ ଆଗ୍‌ତୁ ପାଲାଇ ଜାଇ ଜିସୁକେ ଦେକ୍‌ବାକେ ଗଟେକ୍‍ ଡୁମ୍‌ରି ଗଚେ ଚଗ୍‌ଲା । କାଇକେ ବଇଲେ ଜିସୁ ସେ ବାଟ୍‍ଦେଇ ଜିବାର୍‌ ରଇଲା ।
فَلَمَّا جَاءَ يَسُوعُ إِلَى ٱلْمَكَانِ، نَظَرَ إِلَى فَوْقُ فَرَآهُ، وَقَالَ لَهُ: «يَا زَكَّا، أَسْرِعْ وَٱنْزِلْ، لِأَنَّهُ يَنْبَغِي أَنْ أَمْكُثَ ٱلْيَوْمَ فِي بَيْتِكَ». ٥ 5
ଜିସୁ ସେ ଜାଗାଇ କେଟି ଉପ୍‌ରେ ଦେକିକରି ଜକିୟକେ କଇଲା, “ଜକିୟ ବିଗି ଉତ୍‌ରି ଆଉ, ଆଜି ମୁଇ ତମର୍‌ ଗରେ ରଇବି ।”
فَأَسْرَعَ وَنَزَلَ وَقَبِلَهُ فَرِحًا. ٦ 6
ତାର୍‌ ପଚେ ଜକିୟ ଦାପ୍‌ରେ ଉତ୍‌ରି ଆସି ବେସି ସାର୍‌ଦାଅଇ ଜିସୁକେ ତାର୍‍ ଗରେ ଡାକିନେଲା ।
فَلَمَّا رَأَى ٱلْجَمِيعُ ذَلِكَ تَذَمَّرُوا قَائِلِينَ: «إِنَّهُ دَخَلَ لِيَبِيتَ عِنْدَ رَجُلٍ خَاطِئٍ». ٧ 7
ସେଟା ଦେକି ତେଇ ରଇଲା ଲକ୍‌ମନ୍‌ ଜିସୁ ଗଟେକ୍‌ ପାପି ଲକର୍‌ ଗରେ କାଇବାକେ ଗାଲାନି ବଲି ଗୁର୍‌ମୁରି ଜାଇତେରଇଲାଇ ।
فَوَقَفَ زَكَّا وَقَالَ لِلرَّبِّ: «هَا أَنَا يَارَبُّ أُعْطِي نِصْفَ أَمْوَالِي لِلْمَسَاكِينِ، وَإِنْ كُنْتُ قَدْ وَشَيْتُ بِأَحَدٍ أَرُدُّ أَرْبَعَةَ أَضْعَافٍ». ٨ 8
ଜକିୟ ଟିଆଅଇ ଜିସୁକେ କଇଲା, “ଏ ମାପ୍‌ରୁ, ସୁନା! ମର୍‌ ସଁପତିଅନି ଅଦାବାଗ୍‍ ଗରିବ୍‌ ଲକ୍‌ମନ୍‌କେ ଦାନ୍‌ କରିଦେବି । ଆରି ସିସ୍‌ତୁ ମାଙ୍ଗ୍‌ବା ବେଲାଇ କାର୍‌ଟା ଅନିଆଇକରି ଆନି ରଇଲାଟା ମୁଇ ଚାର୍‌ଗୁନ୍‌ ଅଦିକ୍‌ ବାଉଡାଇ ଦେବି ।”
فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «ٱلْيَوْمَ حَصَلَ خَلَاصٌ لِهَذَا ٱلْبَيْتِ، إِذْ هُوَ أَيْضًا ٱبْنُ إِبْرَاهِيمَ، ٩ 9
ଜିସୁ ଜକିୟକେ କଇଲା, “ଆଜି ଏ ଗରେ ମୁକ୍‌ତି ମିଲ୍‌ଲା । କାଇକେବଇଲେ ଏ ମିସା ଗଟେକ୍‌ ଅବ୍‌ରାଆମର୍‌ ନାତିତିତି ।
لِأَنَّ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ قَدْ جَاءَ لِكَيْ يَطْلُبَ وَيُخَلِّصَ مَا قَدْ هَلَكَ». ١٠ 10
୧୦ପର୍‌ମେସର୍‌ ଟାନେଅନି ଆସିରଇବା ନର୍‌ପିଲା ମୁଇ ପାପେ ରଇଲା ଲକ୍‌ମନ୍‌କେ ସେମନର୍‌ ପାପେଅନି ରକିଆ କର୍‌ବାକେ ଆସିଆଚି ।”
وَإِذْ كَانُوا يَسْمَعُونَ هَذَا عَادَ فَقَالَ مَثَلًا، لِأَنَّهُ كَانَ قَرِيبًا مِنْ أُورُشَلِيمَ، وَكَانُوا يَظُنُّونَ أَنَّ مَلَكُوتَ ٱللهِ عَتِيدٌ أَنْ يَظْهَرَ فِي ٱلْحَالِ. ١١ 11
୧୧ସେମନ୍‌ ଜିରୁସାଲାମ୍‌ ଲଗେ ଆଇଲା ବେଲାଇ ଜିସୁର୍‌ ସଙ୍ଗ୍‌ ଜିବା ଲକ୍‌ମନ୍‌ ତାର୍‌ କଇବା ସବୁ କାତା ସୁନ୍‌ତେ ରଇଲାଇ । କାଇକେବଇଲେ ତାର୍‌ କାତା ସୁନ୍‌ଲା ଲକ୍‌ମନ୍‌ ପର୍‌ମେସରର୍‌ ରାଇଜର୍‌ ସାସନ୍‌ ଦାପ୍‌ରେ ଅଇସି ବଲି ବାବ୍‌ତେ ରଇଲାଇ ।
فَقَالَ: «إِنْسَانٌ شَرِيفُ ٱلْجِنْسِ ذَهَبَ إِلَى كُورَةٍ بَعِيدَةٍ لِيَأْخُذَ لِنَفْسِهِ مُلْكًا وَيَرْجِعَ. ١٢ 12
୧୨ସେଟାର୍‌ପାଇ ସେ ଏ କାତାନି କଇଲା, ଗଟେକ୍‌ ବଡ୍‌ ଗରେ ଜନମ୍‌ ଅଇଲା ଲକ୍‌ ଦୁର୍‌ ଦେସେ ଜିବାକେ ତିଆର୍‌ ଅଇଲା । କାଇକେ ବଇଲେ ତେଇ ତାକେ ରାଜା କରାଇବାଇ । ସମାନ୍‌ ବେଲାଇ ତାର୍‌ ଦେସେ ସେ ବାଉଡି ଆଇସି ।
فَدَعَا عَشَرَةَ عَبِيدٍ لَهُ وَأَعْطَاهُمْ عَشَرَةَ أَمْنَاءٍ، وَقَالَ لَهُمْ: تَاجِرُوا حَتَّى آتِيَ. ١٣ 13
୧୩ତାର୍‌ ଆଗ୍‌ତୁ ସେ ତାର୍‌ ଦସ୍‌ଟା ଦାଙ୍ଗ୍‌ଡାମନ୍‌କେ ଡାକି, ଗଟେକ୍‌ ଗଟେକ୍‌ ଲକ୍‌କେ ଗଟେକ୍‌ ଗଟେକ୍‌ ସୁନାର୍‌ ଡାବୁ ଦେଇ କରି କଇଲା, “ମୁଇ ବାଉଡି ଆଇବାଜାକ ଏ ଡାବୁ ବେବାର୍‌ କରି ବୁତେକ୍‌ କରି ରୁଆ ।”
وَأَمَّا أَهْلُ مَدِينَتِهِ فَكَانُوا يُبْغِضُونَهُ، فَأَرْسَلُوا وَرَاءَهُ سَفَارَةً قَائِلِينَ: لَا نُرِيدُ أَنَّ هَذَا يَمْلِكُ عَلَيْنَا. ١٤ 14
୧୪ମାତର୍‌ ତାର୍‌ ଦେସର୍‌ ଲକ୍‌ମନ୍‌ ତାକେ ଇନ୍‌ କର୍‌ତେରଇଲାଇ । ଆରି ସାସନ୍‌ କର୍‌ବା ଲକ୍‌ମନର୍‌ ଲଗେ କବର୍‌ କଇ ପାଟାଇଲାଇ, “ଏ ଲକ୍‌ ଆମ୍‌କେ ସାସନ୍‌ କର ବଲି ଆମେ ମନ୍‌ କରୁନାଇ ।”
وَلَمَّا رَجَعَ بَعْدَمَا أَخَذَ ٱلْمُلْكَ، أَمَرَ أَنْ يُدْعَى إِلَيْهِ أُولَئِكَ ٱلْعَبِيدُ ٱلَّذِينَ أَعْطَاهُمُ ٱلْفِضَّةَ، لِيَعْرِفَ بِمَا تَاجَرَ كُلُّ وَاحِدٍ. ١٥ 15
୧୫ଏନ୍ତି ବଲି କଇଲେ ମିସା, ସେ ରାଜାଅଇ ଗରେ ବାଉଡି ଆଇଲା । ଆରି ସେ କାକେ କାକେ ସୁନାର୍‌ ଡାବୁ ଦେଇ ରଇଲା, ସେମନ୍‌ କେତେକ୍‌ ଲାକା ଲାବ୍‌ କଲାଇ ଆଚତ୍‌ ବଲି ଜାନ୍‌ବାକେ ଡାକାଇ ପାଟାଇଲା ।
فَجَاءَ ٱلْأَوَّلُ قَائِلًا: يَا سَيِّدُ، مَنَاكَ رَبِحَ عَشَرَةَ أَمْنَاءٍ. ١٦ 16
୧୬ତେଇ ପର୍‌ତୁମର୍‌ ଲକ୍‌ ଆସି କଇଲା, “ଏ ଆଗିଆଁ, ତମେ ଦେଲା ଗଟେକ୍‌ ସୁନାର୍‌ ଡାବୁ ନେଇ ଆରି ଦସ୍‌ଟା କଲିଆଚି ।”
فَقَالَ لَهُ: نِعِمَّا أَيُّهَا ٱلْعَبْدُ ٱلصَّالِحُ! لِأَنَّكَ كُنْتَ أَمِينًا فِي ٱلْقَلِيلِ، فَلْيَكُنْ لَكَ سُلْطَانٌ عَلَى عَشْرِ مُدْنٍ. ١٧ 17
୧୭ସେ ରାଜା ସାର୍‌ଦା ଅଇ ତାକେ କଇଲା “ତୁଇ ନିକ ଦାଙ୍ଗ୍‌ଡା, ଅଲପ୍‌ ବିସଇ ଦାଇତ୍‌ ନେଇ କାମ୍‌ କଲୁସ୍‌ । ସେଟାର୍‌ପାଇ ମୁଇ ତକେ ଦସ୍‌ଟା ଗଡ୍‌ ଉପ୍‌ରେ ସାସନ୍‌ କର୍‌ବାକେ ସର୍‌ପି ଦେଲିନି ।”
ثُمَّ جَاءَ ٱلثَّانِي قَائِلًا: يَا سَيِّدُ، مَنَاكَ عَمِلَ خَمْسَةَ أَمْنَاءٍ. ١٨ 18
୧୮ଆରି ଗଟେକ୍‌ ଲକ୍‌ ଆସି କଇଲା, “ଆଗିଆଁ, ତୁଇ ଦେଇରଇଲା ସୁନାର୍‌ ଡାବୁ ନେଇ ଆରି ପାଁଚ୍‌ଟା ଲାବ୍‌ କଲିଆଚି ।”
فَقَالَ لِهَذَا أَيْضًا: وَكُنْ أَنْتَ عَلَى خَمْسِ مُدْنٍ. ١٩ 19
୧୯ସେ ରାଜା ତାକେ ମିସା କଇଲା “ତକେ ସାସନ୍‌ କର୍‌ବାକେ ପାଁଚ୍‌ଟା ଗଡ୍‌ ସର୍‌ପିଦେଲିନି ।”
ثُمَّ جَاءَ آخَرُ قَائِلًا: يَا سَيِّدُ، هُوَذَا مَنَاكَ ٱلَّذِي كَانَ عِنْدِي مَوْضُوعًا فِي مِنْدِيلٍ، ٢٠ 20
୨୦ମାତର୍‌ ଆରି ଗଟେକ୍‌ ଦାଙ୍ଗ୍‌ଡା ରାଜାର୍‌ ଲଗେ ଆସି କଇଲା, “ଏ ଆଗିଆଁ, ତମେ ଦେଇରଇଲା ସୁନାର୍‌ ଡାବୁ ଏଦେ ଦେକା, ଗଟେକ୍‌ ଗର୍‌ଣ୍ଡାଇ ଗୁଡିଆ ବାନ୍ଦି ସଙ୍ଗଇ ଦେଇରଇଲି ।
لِأَنِّي كُنْتُ أَخَافُ مِنْكَ، إِذْ أَنْتَ إِنْسَانٌ صَارِمٌ، تَأْخُذُ مَا لَمْ تَضَعْ، وَتَحْصُدُ مَا لَمْ تَزْرَعْ. ٢١ 21
୨୧ତୁଇ ସାସନ୍‌ କର୍‌ବା ଲକ୍‌ ବଲି ଡରିକରି ମୁଇ ସେଟା ନେଇ ବେବାର୍‌ କରିନାଇ । କାଇକେବଇଲେ ଜାକେ ଦେଇ ନ ରଉସ୍‌ ତାର୍‌ତେଇଅନି ମାଙ୍ଗିନେଇସୁ । ଆରି ଜନ୍ତି ବୁନି ନ ରଉସ୍‌ ତେଇଅନି କାଟି ନେଇସୁ ।”
فَقَالَ لَهُ: مِنْ فَمِكَ أَدِينُكَ أَيُّهَا ٱلْعَبْدُ ٱلشِّرِّيرُ. عَرَفْتَ أَنِّي إِنْسَانٌ صَارِمٌ، آخُذُ مَا لَمْ أَضَعْ، وَأَحْصُدُ مَا لَمْ أَزْرَعْ، ٢٢ 22
୨୨ସେ ରାଜା ରିସାଅଇ କଇଲା, “ଅଇରେ ଦାଙ୍ଗ୍‌ଡା, ତର୍‌ କାତା ଇସାବେ ଆକା ତକେ ବିଚାର୍‌ କର୍‌ବି । ମୁଇ ଲକ୍‌ମନ୍‌ ଜନ୍‌ଟା ଦେଇ ନ ର‍ଇ ସେଟା ମାଗିନେବି, ଆରି ଜନ୍‌ତେଇ ବୁନି ନ ରଇ ତେଇଅନି କାଟ୍‌ବି, ସେଟା ଜାନିରଇଲୁସ୍‌ ।
فَلِمَاذَا لَمْ تَضَعْ فِضَّتِي عَلَى مَائِدَةِ ٱلصَّيَارِفَةِ، فَكُنْتُ مَتَى جِئْتُ أَسْتَوْفِيهَا مَعَ رِبًا؟ ٢٣ 23
୨୩ସେନ୍ତାର୍‌ଆଲେ ମର୍‌ ସୁନାର୍‌ ଡାବୁ କାଇକେ ବେଁକେ ସଙ୍ଗଉସ୍‌ ନାଇ? ସଙ୍ଗଇ ରଇଲେ ତେଇଅନି ମକେ କଲନ୍ତର୍‌ ମିଲ୍‌ତା ।”
ثُمَّ قَالَ لِلْحَاضِرِينَ: خُذُوا مِنْهُ ٱلْمَنَا وَأَعْطُوهُ لِلَّذِي عِنْدَهُ ٱلْعَشَرَةُ ٱلْأَمْنَاءُ. ٢٤ 24
୨୪ଆରି ସେ ଲଗେ ଟିଆଅଇଲା ଲକ୍‌ମନ୍‌କେ ରାଜା କଇଲା, “ତାର୍‍ ତେଇଅନି ଏ ଅଦ୍‌ଲି ମାଗିନେଇ ଜେ ଦସ୍‌ଟା ଅଦ୍‌ଲି ଲାବ୍‌କଲା ଆଚେ, ତାକେ ଦିଆସ୍‌ ।”
فَقَالُوا لَهُ: يَا سَيِّدُ، عِنْدَهُ عَشَرَةُ أَمْنَاءٍ! ٢٥ 25
୨୫ମାତର୍‌ ସେ ଲକ୍‌ମନ୍‌ ରାଜାକେ ପାଚାର୍‌ଲାଇ, “ଏ ଆଗିଆଁ ତାର୍‌ଟାନେ ଦସ୍‌ଟା ଆଚେ ଆରି ତାକେ କାଇକେ ଦେଉଁ?”
لِأَنِّي أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ كُلَّ مَنْ لَهُ يُعْطَى، وَمَنْ لَيْسَ لَهُ فَٱلَّذِي عِنْدَهُ يُؤْخَذُ مِنْهُ. ٢٦ 26
୨୬ସେ କଇଲା, “ମୁଇ ତମ୍‌କେ କଇଲିନି, ଜାକେ ଆଚେ ତାକେ ଅଦିକ୍‌ ଦିଆଅଇସି, ମାତର୍‌ ଜାର୍‌ ନାଇ, ତାର୍‌ତେଇ ରଇଲା ଅଲପ୍‌ ମିସା ଚାଡାଇ ନିଆଅଇସି ।
أَمَّا أَعْدَائِي، أُولَئِكَ ٱلَّذِينَ لَمْ يُرِيدُوا أَنْ أَمْلِكَ عَلَيْهِمْ، فَأْتُوا بِهِمْ إِلَى هُنَا وَٱذْبَحُوهُمْ قُدَّامِي». ٢٧ 27
୨୭ମାତର୍‌ ଜେମନ୍‌ ମୁଇ ତାକର୍‌ ରାଜା ଅଇବାକେ ମନ୍‍ ନ କର୍‌ତେ ରଇଲାଇ, ସେମନ୍‍କେ ଡାକି ଆନି ମର୍‌ ମୁଆଟେ ମରାଇଦିଆସ୍‌ ।”
وَلَمَّا قَالَ هَذَا تَقَدَّمَ صَاعِدًا إِلَى أُورُشَلِيمَ. ٢٨ 28
୨୮ଜିସୁ ଏ ସବୁ କାତା କଇସାରାଇ ସିସ୍‌ମନର୍‌ ଆଗ୍‌ତୁ ଆଗ୍‌ତୁ ଜିରୁସାଲାମ୍‌ ବାଟେ ଗାଲା ।
وَإِذْ قَرُبَ مِنْ بَيْتِ فَاجِي وَبَيْتِ عَنْيَا، عِنْدَ ٱلْجَبَلِ ٱلَّذِي يُدْعَى جَبَلَ ٱلزَّيْتُونِ، أَرْسَلَ ٱثْنَيْنِ مِنْ تَلَامِيذِهِ ٢٩ 29
୨୯ଜେଡେବଲ୍‌ ଜିସୁ ଆରି ତାର୍‌ ସିସ୍‌ମନ୍‌ ଜିତ୍‌ଗଚ୍‌ମନ୍‌ ରଇଲା ଡଙ୍ଗର୍‌ ପାଲି ଆରି ବେତ୍‌ପାଗି ଆରି ବେତ୍‌ନିଆ ଗଡେ କେଟ୍‌ଲାଇ, ସେ ସିସ୍‌ମନର୍‌ ବିତ୍‌ରେ ଅନି ଦୁଇ ଲକ୍‌କେ, ସେମନ୍‌ ଜିବା ଆଗ୍‌ତୁ ଏନ୍ତାରି କଇପାଟାଇଲା ।
قَائِلًا: «اِذْهَبَا إِلَى ٱلْقَرْيَةِ ٱلَّتِي أَمَامَكُمَا، وَحِينَ تَدْخُلَانِهَا تَجِدَانِ جَحْشًا مَرْبُوطًا لَمْ يَجْلِسْ عَلَيْهِ أَحَدٌ مِنَ ٱلنَّاسِ قَطُّ. فَحُلَّاهُ وَأْتِيَا بِهِ. ٣٠ 30
୩୦ତମର୍‌ ମୁଆଟେ ରଇବା ଗାଏଁ ଜାଆ । ସେ ଗାଏଁ ଗାଲେ, କେ କେବେ ମିସା ଚଗିନରଇବା ଗଦପିଲା ବାନ୍ଦିଅଇରଇଲାଟା ଦେକ୍‌ସା । ତାକେ ମେଲି ଦାରିଆସା ।
وَإِنْ سَأَلَكُمَا أَحَدٌ: لِمَاذَا تَحُلَّانِهِ؟ فَقُولَا لَهُ هَكَذَا: إِنَّ ٱلرَّبَّ مُحْتَاجٌ إِلَيْهِ». ٣١ 31
୩୧ଜେ ଜଦି ତମ୍‌କେ “କାଇକେ ମେଲି ନେଲାସ୍‌ନି?” ବଲି କଇଲେ “ଏଟା ଗୁରୁକେ ଦର୍‌କାର୍‌ ଆଚେ ବଲି କୁଆ ।”
فَمَضَى ٱلْمُرْسَلَانِ وَوَجَدَا كَمَا قَالَ لَهُمَا. ٣٢ 32
୩୨ପଚେ ସିସ୍‌ମନ୍‌ ସେ ଗାଏଁ ଜାଇ, ଜିସୁ ଜେନ୍ତି କଇରଇଲା ସେନ୍ତି ଦେକ୍‌ଲାଇ ।
وَفِيمَا هُمَا يَحُلَّانِ ٱلْجَحْشَ قَالَ لَهُمَا أَصْحَابُهُ: «لِمَاذَا تَحُلَّانِ ٱلْجَحْشَ؟». ٣٣ 33
୩୩ଆରି ସେମନ୍‌ ସେ ଗଦପିଲାକେ ମେଲ୍‌ବାବେଲେ ଗଦ ପିଲାର୍‌ ସାଉକାର୍‌ ସେମନ୍‌କେ ପାଚାର୍‌ଲା, “କାଇକେ ଗଦପିଲାକେ ମେଲ୍‌ଲାସ୍‌ନି?”
فَقَالَا: «ٱلرَّبُّ مُحْتَاجٌ إِلَيْهِ». ٣٤ 34
୩୪ସିସ୍‌ମନ୍‌ କଇଲାଇ, “ଏ ଗଦପିଲା ଗୁରୁକେ ଦର୍‌କାର୍‌ ଆଚେ ।”
وَأَتَيَا بِهِ إِلَى يَسُوعَ، وَطَرَحَا ثِيَابَهُمَا عَلَى ٱلْجَحْشِ، وَأَرْكَبَا يَسُوعَ. ٣٥ 35
୩୫ସିସ୍‌ମନ୍‌ ଗଦ ପିଲାକେ ଜିସୁର୍‌ ଲଗେ ଆନି ନିଜର୍‌ ନିଜର୍‌ ଲୁଗା ଗଦର୍‌ ଉପ୍‌ରେ ଡାବି ଜିସୁକେ ତାର୍‌ ଉପ୍‌ରେ ବସାଇଲାଇ ।
وَفِيمَا هُوَ سَائِرٌ فَرَشُوا ثِيَابَهُمْ فِي ٱلطَّرِيقِ. ٣٦ 36
୩୬ଆରି ଜିସୁ ଗାଲା ବାଟେ ଲକ୍‌ମନ୍‌ ନିଜର୍‌ ନିଜର୍‌ ପଚିଆମନ୍‌ ଅଚାଇ ଦେଲାଇ ।
وَلَمَّا قَرُبَ عِنْدَ مُنْحَدَرِ جَبَلِ ٱلزَّيْتُونِ، ٱبْتَدَأَ كُلُّ جُمْهُورِ ٱلتَّلَامِيذِ يَفْرَحُونَ وَيُسَبِّحُونَ ٱللهَ بِصَوْتٍ عَظِيمٍ، لِأَجْلِ جَمِيعِ ٱلْقُوَّاتِ ٱلَّتِي نَظَرُوا، ٣٧ 37
୩୭ଜିସୁ ଜେଡେବଲ୍‌ ଜିତ୍‌ଗଚ୍‌ମନ୍‌ ରଇଲା ଗଡ୍‌ଗଡା ଜାଗା ଲଗେ କେଟ୍‌ଲା, ସେବେଲା ତେଇ ରଇଲା ତାର୍‌ ଜେତ୍‌କି ସିସ୍‌ ମାନ୍ଦା ସେ କରିରଇଲା କାବାଅଇଜିବା କାମ୍‌ ଏତାଇ, ସାର୍‌ଦାଅଇ ଆଉଲିଅଇକରି ପର୍‌ମେସର୍‌କେ ଜୁଆର୍‌ କରି କଇଲାଇ,
قَائِلِينَ: «مُبَارَكٌ ٱلْمَلِكُ ٱلْآتِي بِٱسْمِ ٱلرَّبِّ! سَلَامٌ فِي ٱلسَّمَاءِ وَمَجْدٌ فِي ٱلْأَعَالِي!». ٣٨ 38
୩୮“ପର୍‌ମେସରର୍‌ ନାଉଁ ନେଇକରି ଜନ୍‌ ରାଜା ଆଇଲାନି ତାକେ ସେ ଆସିର୍‌ବାଦ୍‌ କର । ସର୍‌ଗେ ସାନ୍ତି ଅ, ଆରି ସବୁର୍‌ଟାନେ ଅନି ବଡ୍‌ ପର୍‌ମେସରର୍‌ ମଇମା ଅ ।”
وَأَمَّا بَعْضُ ٱلْفَرِّيسِيِّينَ مِنَ ٱلْجَمْعِ فَقَالُوا لَهُ: «يَا مُعَلِّمُ، ٱنْتَهِرْ تَلَامِيذَكَ!». ٣٩ 39
୩୯ସେ ସିସ୍‌ ମାନ୍ଦାର୍‌ ବିତ୍‌ରେ କେତେଟା ପାରୁସିମନ୍‌ ଜିସୁକେ କଇଲାଇ, “ଏ ଗୁରୁ ତର୍‌ସଙ୍ଗ୍‌ ଆଇବା ସିସ୍‌ମନ୍‌କେ ଚିମ୍‌ରାଅଇ ରଇବାକେ କଅ ।”
فَأَجَابَ وَقَالَ لَهُمْ: «أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ إِنْ سَكَتَ هَؤُلَاءِ فَٱلْحِجَارَةُ تَصْرُخُ!». ٤٠ 40
୪୦ମାତର୍‌ ଜିସୁ ସେମନ୍‌କେ କଇଲା, “ମୁଇ ତମ୍‌କେ କଇଲିନି, ଏ ଲକ୍‌ମନ୍‌ ଚିମ୍‌ରାଅଇ ରଇଲେ ପାକ୍‌ନାମନ୍‌ ତାକର୍‌ ନିଜେ ନିଜେ ଆଉଲି ଅଇବାଇ ।”
وَفِيمَا هُوَ يَقْتَرِبُ نَظَرَ إِلَى ٱلْمَدِينَةِ وَبَكَى عَلَيْهَا ٤١ 41
୪୧ଜିସୁ ଜିରୁସାଲାମ୍‌ ଲଗେ କେଟ୍‌ଲା ବେଲେ ସେ ଗଡ୍‌ ଦେକି କାନ୍ଦିକରି କଇଲା,
قَائِلًا: «إِنَّكِ لَوْ عَلِمْتِ أَنْتِ أَيْضًا، حَتَّى فِي يَوْمِكِ هَذَا، مَا هُوَ لِسَلَامِكِ! وَلَكِنِ ٱلْآنَ قَدْ أُخْفِيَ عَنْ عَيْنَيْكِ. ٤٢ 42
୪୨“ସାନ୍ତି ପାଇବାକେ କାଇଟା ଦର୍‌କାର୍‌, ସେଟା ଜଦି ତମେ ଆଜି ଜାନିରଇତାସ୍‌ ଆଲେ, କେତେ ନିକ ଅଇତା! ମାତର୍‌ ସେସବୁ ଏବେ ତମେ ଦେକି ନାପାର୍‌ଲାସ୍‌ନି ।
فَإِنَّهُ سَتَأْتِي أَيَّامٌ وَيُحِيطُ بِكِ أَعْدَاؤُكِ بِمِتْرَسَةٍ، وَيُحْدِقُونَ بِكِ وَيُحَاصِرُونَكِم مِنْ كُلِّ جِهَةٍ، ٤٣ 43
୪୩ସେଟାର୍‌ପାଇ ବଲି ଏନ୍ତି ବେସି ବାଦା ଅଇଜିବା ଦିନ୍‌ ଆଇସି । ତମର୍‌ ସତ୍‌ରୁମନ୍‌ ତମର୍‌ ଚାରିବେଟ୍‌ତି ପାଚୁରି ବାନ୍ଦି ଅଟ୍‌କାଇବାଇ ଆରି ଚାରିବେଡ୍‌ତି ଅନି ତମର୍‌ ଉପ୍‌ରେ ମାଣ୍ଡି ଆଇବାଇ ।
وَيَهْدِمُونَكِ وَبَنِيكِ فِيكِ، وَلَا يَتْرُكُونَ فِيكِ حَجَرًا عَلَى حَجَرٍ، لِأَنَّكِ لَمْ تَعْرِفِي زَمَانَ ٱفْتِقَادِكِ». ٤٤ 44
୪୪ସେମନ୍‌ ତମ୍‌କେ ଆରି ତମର୍‌ ପାଚୁରି ତେଇ ରଇବା ଲକ୍‌ମନ୍‌କେ ପୁରାପୁରୁନ୍‌ ନସାଇ କୁଟ୍‌କୁଟା କରିଦେବାଇ । ଗଟେକ୍‌ ପାକ୍‌ନା ମିସା ନିଜର୍‌ ଜାଗାଇ ନ ଚାଡତ୍‌ । କାଇକେବଇଲେ ପର୍‌ମେସର୍‌ ତମ୍‌କେ ରକିଆ କର୍‌ବାକେ ଆସିରଇଲା, ସେବେଲା ତମେ ଜାନି ନାପାର୍‌ଲାସ୍‌ ।”
وَلَمَّا دَخَلَ ٱلْهَيْكَلَ ٱبْتَدَأَ يُخْرِجُ ٱلَّذِينَ كَانُوا يَبِيعُونَ وَيَشْتَرُونَ فِيهِ ٤٥ 45
୪୫ଆରି ଜିସୁ ଜିରୁସାଲାମ୍‌ ମନ୍ଦିର୍‌ ବିତ୍‌ରେ ପୁରିକରି ତେଇ ଗେନାବିକା କର୍‌ବା ଲକ୍‌ମନ୍‌କେ ବାର୍‌କରାଇଦେବାର୍‌ ଦାର୍‌ଲା ।
قَائِلًا لَهُمْ: «مَكْتُوبٌ: إِنَّ بَيْتِي بَيْتُ ٱلصَّلَاةِ. وَأَنْتُمْ جَعَلْتُمُوهُ مَغَارَةَ لُصُوصٍ!». ٤٦ 46
୪୬ସେମନ୍‌କେ କଇଲା, “ଦରମ୍‌ ସାସ୍‌ତରେ ଏନ୍ତାରି ଲେକାଅଇଲା ଆଚେ, ମର୍‌ ଗର୍‌ ପାର୍‌ତନା ଗର୍‌ ଅଇସି । ମାତର୍‌ ତମେ ସେଟା ଚର୍‌ମନର୍‌ ଲୁଚ୍‌ବା ଜାଗା କରିଆଚାସ୍‌ ।”
وَكَانَ يُعَلِّمُ كُلَّ يَوْمٍ فِي ٱلْهَيْكَلِ، وَكَانَ رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْكَتَبَةُ مَعَ وُجُوهِ ٱلشَّعْبِ يَطْلُبُونَ أَنْ يُهْلِكُوهُ، ٤٧ 47
୪୭ତାର୍‌ ପଚେ ଜିସୁ ସବୁଦିନେ ଜିରୁସାଲାମ୍‌ ମନ୍ଦିରେ ସିକିଆ ଦେଇତେ ରଇଲା । ମାତର୍‌ ମୁକିଅ ପୁଜାରିମନ୍‌, ସାସ୍‌ତର୍‌ ସିକାଉମନ୍‌ ଆରି ନେତାମନ୍‌ ମିସି ଜିସୁକେ ମରାଇବାକେ ଚେସ୍‌ଟା କର୍‌ତେ ରଇଲାଇ ।
وَلَمْ يَجِدُوا مَا يَفْعَلُونَ، لِأَنَّ ٱلشَّعْبَ كُلَّهُ كَانَ مُتَعَلِّقًا بِهِ يَسْمَعُ مِنْهُ. ٤٨ 48
୪୮କାଇକେ ବଇଲେ ଗୁଲାଇ ଲକ୍‌, ଜିସୁ ସିକାଇଦେବା କାତା ଆରି ସେ କଇତେରଇବା ପଦ୍‌ମନ୍‌ ମନ୍‌ଦିଆନ୍‌ ଦେଇ ସୁନ୍‌ତେ ରଇଲାଇ । ତେବର୍‌ ପାଇ ସେମନ୍‌ କେନ୍ତାର୍‌ କର୍‌ବାର୍‌ ବଲି ବାଟ୍‌ ମିଲାଇ ନାପାର୍‌ତେ ରଇଲାଇ ।

< لُوقا 19 >