< لُوقا 17 >

وَقَالَ لِتَلَامِيذِهِ: «لَا يُمْكِنُ إِلَّا أَنْ تَأْتِيَ ٱلْعَثَرَاتُ، وَلَكِنْ وَيْلٌ لِلَّذِي تَأْتِي بِوَاسِطَتِهِ! ١ 1
ୟୀଶୁ ଆୟାଃ ଚେଲାକକେ କାଜିୟାଦ୍‌କଆଏ, “ଅକ ବିନିଡ଼ାଅ ହରାତେ ହଡ଼ ପାପ୍‌ରେ ଉୟୁଗଃଆ, ଏନ୍‌ ସବେନାଃ ଜାରୁଡ଼୍‌ଗି ହିଜୁଃଆ, ମେନ୍‌ଦ ଅକଏୟାଃ ହାରାତେ ନେୟାଁ ହବାଅଃଆ, ଇନିୟାଃ ଟୁଣ୍ଡୁ ଦାସା ଚିମିନ୍‌ ବରୱାନ୍‌ଗି ହବାଅଃଆ ।
خَيْرٌ لَهُ لَوْ طُوِّقَ عُنُقُهُ بِحَجَرِ رَحًى وَطُرِحَ فِي ٱلْبَحْرِ، مِنْ أَنْ يُعْثِرَ أَحَدَ هَؤُلَاءِ ٱلصِّغَارِ. ٢ 2
ଜେତାଏ ନେ ହୁଡିଙ୍ଗ୍‌କଏତେ ମିଆଁଦ୍‌ନିଃକେ ପାପ୍‌ରେ ଉୟୁଃ ରିକାଇଏତେଦ, ଇନିଃ ଆଇଃଗି ହଟଃରେ ଜାନ୍ତାଦିରି ହାକାକେଦ୍‌ତେ ଦରେୟାରେ ହୁଦ୍‌ମାଅଃତେୟାଃ ଆୟାଃ ନାଗେନ୍ତେ ବୁଗିନ୍‌ ହବାଅଃତେୟାଃ ।
اِحْتَرِزُوا لِأَنْفُسِكُمْ. وَإِنْ أَخْطَأَ إِلَيْكَ أَخُوكَ فَوَبِّخْهُ، وَإِنْ تَابَ فَٱغْفِرْ لَهُ. ٣ 3
ଏନାତେ ଆପେ ଚିର୍ଗାଲ୍‌କାନ୍‌ପେ, ହାଗାମ୍ ତାମାଃ ପାପ୍‌ଏରେଦ ଇନିଃକେ ଏଗେର୍‌କେଦ୍‌ତେ ଚେତାଇମେଁ, ଆଡଃ ଇନିଃ ହେୟାତିଙ୍ଗ୍‌ରେଦଃ ଛାମାଇମେଁ ।
وَإِنْ أَخْطَأَ إِلَيْكَ سَبْعَ مَرَّاتٍ فِي ٱلْيَوْمِ، وَرَجَعَ إِلَيْكَ سَبْعَ مَرَّاتٍ فِي ٱلْيَوْمِ قَائِلًا: أَنَا تَائِبٌ، فَٱغْفِرْ لَهُ». ٤ 4
ଇନିଃ ସିଙ୍ଗିସାଟୁବ୍‌ରେ ସାତ୍‌ଧାଅଁଁ ଆମାଃ ବିରୁଧ୍‌ରେ ପାପ୍‌ପେରେଦ, ଆଡଃ ସିଙ୍ଗିସାଟୁବ୍‌ରେ ସାତ୍‌ଧାଅଁଁ ଆମାଃତାଃତେ ରୁହାଡ଼୍‌ୟାନ୍ତେ ଆଇଙ୍ଗ୍‌ ହେୟାତିଙ୍ଗ୍‌ତାନାଇଙ୍ଗ୍‌ ମେନ୍‌ରେଦ ଇନିଃକେ ଛାମାଇ ଲାଗାତିଙ୍ଗ୍‌ୟାଁଃ ।”
فَقَالَ ٱلرُّسُلُ لِلرَّبِّ: «زِدْ إِيمَانَنَا!». ٥ 5
ଆଡଃ ପ୍ରେରିତ୍‌କ କାଜିକିୟା, “ହେ ପ୍ରାଭୁ ଆଲେୟାଃ ବିଶ୍ୱାସ୍‌ ଆଦ୍‌କାଏମେ ।”
فَقَالَ ٱلرَّبُّ: «لَوْ كَانَ لَكُمْ إِيمَانٌ مِثْلُ حَبَّةِ خَرْدَلٍ، لَكُنْتُمْ تَقُولُونَ لِهَذِهِ ٱلْجُمَّيْزَةِ: ٱنْقَلِعِي وَٱنْغَرِسِي فِي ٱلْبَحْرِ فَتُطِيعُكُمْ. ٦ 6
ପ୍ରାଭୁ ୟୀଶୁ କାଜିରୁହାଡ଼୍‌କେଦା, “ଆପେୟାଃ ବିଶ୍ୱାସ୍‌ ମିଆଁଦ୍‌ ମାନିଜାଙ୍ଗ୍‌ଲେକା ମେନାଃରେଦ, ଆମ୍‌ ତୁଦଃମେଁ ଆଡଃ ଦରେୟାରେ ରୟଃମେ ମେନ୍ତେ ନେ ତୁଁତ୍‌ଦାରୁକେ କାଜିରେ, ଏନା ଆପେୟାଃ ଆନ୍‌ଚୁକେ ମାନାତିୟାଁଃଏ ।
«وَمَنْ مِنْكُمْ لَهُ عَبْدٌ يَحْرُثُ أَوْ يَرْعَى، يَقُولُ لَهُ إِذَا دَخَلَ مِنَ ٱلْحَقْلِ: تَقَدَّمْ سَرِيعًا وَٱتَّكِئْ. ٧ 7
“ଆପେକଏତେ ଜେତାଏୟାଃ ମିଆଁଦ୍‌ ସିହୁଃ ଚାଏ ଗୁପି ଦାସି ମେନାଇରେଦ, ଇନିଃ ପିଡ଼ିଏତେ ହିଜୁଃଲଃଗି, ଅକଏ ମାର୍‌ ଜଜମ୍‌ ଦୁବ୍‌ମେଁ ମେତାଇୟାଏ?
بَلْ أَلَا يَقُولُ لَهُ: أَعْدِدْ مَا أَتَعَشَّى بِهِ، وَتَمَنْطَقْ وَٱخْدِمْنِي حَتَّى آكُلَ وَأَشْرَبَ، وَبَعْدَ ذَلِكَ تَأْكُلُ وَتَشْرَبُ أَنْتَ؟ ٨ 8
ମେନ୍‌ଦ ଇନିଃ ‘ଆଇଁୟାଃ ଜମେୟାଃଁ ବାଇୟେମେଁ, ଆଡଃ ପାଟେକେଦ୍‌ତେ ଆଇଙ୍ଗ୍‌ ଆଉରିଙ୍ଗ୍‌ ଜମେ ନୁଁଏ ଜାକେଦ୍‌ ସୁସାରିଙ୍ଗ୍‌ମେ ଆଡଃ ଏନ୍‌ ତାୟମ୍‌ତେ ଆମ୍‌ ଜମ୍‌ନୁଁଏମେ’ ମେତାଇୟାଏ ।
فَهَلْ لِذَلِكَ ٱلْعَبْدِ فَضْلٌ لِأَنَّهُ فَعَلَ مَا أُمِرَ بِهِ؟ لَا أَظُنُّ. ٩ 9
ଚିୟାଃ ଇନିଃ ଏନ୍‌ ଦାସିକେ ଆଚୁକାନ୍‌ କାମିକ କାମିକେଦାଏ ମେନ୍ତେ ଧାନ୍ୟାବାଦ୍‌ ଏମାଃଏ?
كَذَلِكَ أَنْتُمْ أَيْضًا، مَتَى فَعَلْتُمْ كُلَّ مَا أُمِرْتُمْ بِهِ فَقُولُوا: إِنَّنَا عَبِيدٌ بَطَّالُونَ، لِأَنَّنَا إِنَّمَا عَمِلْنَا مَا كَانَ يَجِبُ عَلَيْنَا». ١٠ 10
୧୦ନେ'ଲେକାତେ ଆପେୟ ସବେନ୍‌ ଆଚୁଆକାନ୍‌ କାମିକ ଚାବାକେଦ୍‌ତେ, ଆବୁ ପାତିୟାର୍‌ରଃ ଲେକାନ୍‌ ଦାସିକ ନାହାଁଲାବୁ, ଆବୁଆଃ ଲାଗାତିଙ୍ଗ୍‌ କାମିକବୁ କାମିକେଦାଃ ମେନ୍ତେ କାଜିପେ ।”
وَفِي ذَهَابِهِ إِلَى أُورُشَلِيمَ ٱجْتَازَ فِي وَسْطِ ٱلسَّامِرَةِ وَٱلْجَلِيلِ. ١١ 11
୧୧ୟୀଶୁ ଯୀରୁଶାଲେମ୍‌ତେ ସେନଃତାନ୍‌ ଇମ୍‌ତା, ଶମିରୋନ୍‌ ଆଡଃ ଗାଲିଲ୍‌ ଦିଶୁମ୍‌ ଥାଲା ଥାଲାତେ ସେନଃତାନାଏ ତାଇକେନା ।
وَفِيمَا هُوَ دَاخِلٌ إِلَى قَرْيَةٍ ٱسْتَقْبَلَهُ عَشَرَةُ رِجَالٍ بُرْصٍ، فَوَقَفُوا مِنْ بَعِيدٍ ١٢ 12
୧୨ଇନିଃ ମିଆଁଦ୍‌ ହାତୁତେ ବଲତାନ୍‌ ଇମ୍‌ତା ଗେଲ୍‌ ନାଗେଘାଅତାନ୍‌ ହଡ଼କ ସାଙ୍ଗିନ୍‌ରେକ ତିଙ୍ଗୁୟାନ୍ତେ ଇନିଃକେ ଦାରମ୍‌କିୟାଃକ ।
وَرَفَعوُا صَوْتًا قَائِلِينَ: «يَا يَسُوعُ، يَا مُعَلِّمُ، ٱرْحَمْنَا!». ١٣ 13
୧୩ଆଡଃ ଇନ୍‌କୁ “ହେ ୟୀଶୁ ଦାୟାଲେମେଁ” ମେନ୍ତେକ କାଉରିକେଦାଃ ।
فَنَظَرَ وَقَالَ لَهُمُ: «ٱذْهَبُوا وَأَرُوا أَنْفُسَكُمْ لِلْكَهَنَةِ». وَفِيمَا هُمْ مُنْطَلِقُونَ طَهَرُوا. ١٤ 14
୧୪ଇନିଃ ଇନ୍‌କୁକେ ନେଲ୍‌କେଦ୍‌ତେ ମେତାଦ୍‌କଆଏ, “ସେନଃପେ ଆଡଃ ଯାଜାକ୍‌କତାଃ ଉଦୁବେନ୍‌ପେ ।” ଆଡଃ ଇନ୍‌କୁ ସେନଃତାନ୍‌ଲଃକ ଫାର୍‌ଚିୟାନା ।
فَوَاحِدٌ مِنْهُمْ لَمَّا رَأَى أَنَّهُ شُفِيَ، رَجَعَ يُمَجِّدُ ٱللهَ بِصَوْتٍ عَظِيمٍ، ١٥ 15
୧୫ଇନ୍‌କୁଏତେ ମିଆଁଦ୍‌ନିଃ ଆଇଙ୍ଗ୍‌ ବୁଗିକାନାଇଙ୍ଗ୍‌ ମେନ୍ତେ ନେଲ୍‌ୟାନ୍‌ଚି କାଉରିକେଦ୍‌ତେ ପାର୍‌ମେଶ୍ୱାର୍‌ଆଃ ମାନାରାଙ୍ଗ୍‌ତାନ୍‌ଲଃ ହିଜୁଃରୁହାଡ଼୍‌ୟାନା ।
وَخَرَّ عَلَى وَجْهِهِ عِنْدَ رِجْلَيْهِ شَاكِرًا لَهُ، وَكَانَ سَامِرِيًّا. ١٦ 16
୧୬ଆଡଃ ୟୀଶୁଆଃ କାଟାସୁବାରେ ଅମ୍ବାଃକେଦ୍‌ତେ ଇନିଃକେ ଧାନ୍ୟାବାଦ୍‌ ଏମ୍‌କିୟାଏ, ଆଡଃ ଇନିଃଦ ଶମିରୋନିରେନ୍‌ ତାଇକେନାଏ ।
فَأجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ: «أَلَيْسَ ٱلْعَشَرَةُ قَدْ طَهَرُوا؟ فَأَيْنَ ٱلتِّسْعَةُ؟ ١٧ 17
୧୭ୟୀଶୁ କୁଲିକେଦ୍‌କଆଏ, “ଚିୟାଃ ସବେନ୍‌ ଗେଲ୍‌ ହଡ଼କ କାକଚି ଫାର୍‌ଚିୟାନା? ଏଟାଃ ନାଅଝାନ୍‌କ କତାଃରେକଆଃ?
أَلَمْ يُوجَدْ مَنْ يَرْجِعُ لِيُعْطِيَ مَجْدًا لِلهِ غَيْرُ هَذَا ٱلْغَرِيبِ ٱلْجِنْسِ؟». ١٨ 18
୧୮ଚିୟାଃ ନେ ଏଟାଃ ଦିଶୁମ୍‌ରେନ୍‌ ନିଃକେ ବାଗିକିଃତେ ପାର୍‌ମେଶ୍ୱାର୍‌କେ ଧାନ୍ୟାବାଦ୍‌ ଏମ୍‌ ନାଗେନ୍ତେ ଆଡଃ ଜେତାଏ କାକ ରୁହାଡ଼୍‌ୟାନା?”
ثُمَّ قَالَ لَهُ: «قُمْ وَٱمْضِ، إِيمَانُكَ خَلَّصَكَ». ١٩ 19
୧୯ଏନ୍ତେ ୟୀଶୁ ଇନିଃକେ କାଜିକିୟାଏ, “ମାର୍‌ ବିରିଦ୍‌ମେ ଆଡଃ ସେନଃମେ ବିଶ୍ୱାସ୍‌ତାମାଃ ବୁଗିକାଦ୍‌ମେୟାଏ ।”
وَلَمَّا سَأَلَهُ ٱلْفَرِّيسِيُّونَ: «مَتَى يَأْتِي مَلَكُوتُ ٱللهِ؟». أَجَابَهُمْ وَقَالَ: «لَا يَأْتِي مَلَكُوتُ ٱللهِ بِمُرَاقَبَةٍ، ٢٠ 20
୨୦ମିସା, ଚିମ୍‌ନାଙ୍ଗ୍‌ ଫାରୁଶୀକ ପାର୍‌ମେଶ୍ୱାର୍‌ଆଃ ରାଇଜ୍‌ ଚିଉଲା ହିଜୁଃଆ ମେନ୍ତେ କୁଲିକିୟାଃକ, ୟୀଶୁ ମେନ୍‌ରୁହାଡ଼ାଦ୍‌କଆଏ, “ପାର୍‌ମେଶ୍ୱାର୍‌ଆଃ ରାଇଜ୍‌ ଆପେୟାଃ ନେନେଲ୍‌ରେ କା ହିଜୁଃଆ,
وَلَا يَقُولُونَ: هُوَذَا هَهُنَا، أَوْ: هُوَذَا هُنَاكَ! لِأَنْ هَا مَلَكُوتُ ٱللهِ دَاخِلَكُمْ». ٢١ 21
୨୧ଆଡଃ ହଡ଼କ ନେଲେପେ ନେତାଃରେୟା, ଚାଏ ନେଲେପେ ଏନ୍ତାଃରେୟା, ମେନ୍ତେ କାକ କାଜିୟା, ଚିୟାଃଚି ପାର୍‌ମେଶ୍ୱାର୍‌ଆଃ ରାଇଜ୍‌ ଆପେ ଥାଲାରେଗିୟା ।”
وَقَالَ لِلتَّلَامِيذِ: «سَتَأْتِي أَيَّامٌ فِيهَا تَشْتَهُونَ أَنْ تَرَوْا يَوْمًا وَاحِدًا مِنْ أَيَّامِ ٱبْنِ ٱلْإِنْسَانِ وَلَا تَرَوْنَ. ٢٢ 22
୨୨ଏନ୍ତେ ୟୀଶୁ ଆୟାଃ ଚେଲାକକେ କାଜିୟାଦ୍‌କଆଏ, “ଏନ୍‌ ନେଡା ହିଜୁଃତାନା, ଆପେକେ ମାନୱାହନ୍‌ଆଃ ମିପିୟାଦ୍‌ ହୁଲାଙ୍ଗ୍‌କଏତେ ମିଆଁଦ୍‌ ହୁଲାଙ୍ଗ୍‌ ନେନେଲ୍‌ ସାନାଙ୍ଗ୍‌ପେୟା, ମେନ୍‌ଦ କାପେ ନେଲେୟା ।
وَيَقُولُونَ لَكُمْ: هُوَذَا هَهُنَا! أَوْ: هُوَذَا هُنَاكَ! لَا تَذْهَبُوا وَلَا تَتْبَعُوا، ٢٣ 23
୨୩ହଡ଼କ କାଜିୟାପେୟାକ, ‘ଇନିଃ ନେତାଃରିୟା, ଚାଏ ହେନ୍ତାଃରିୟା,’ ମେନ୍‌ଦ ଆଲ୍‌ପେ ସେନାଃ ।
لِأَنَّهُ كَمَا أَنَّ ٱلْبَرْقَ ٱلَّذِي يَبْرُقُ مِنْ نَاحِيَةٍ تَحْتَ ٱلسَّمَاءِ يُضِيءُ إِلَى نَاحِيَةٍ تَحْتَ ٱلسَّمَاءِ، كَذَلِكَ يَكُونُ أَيْضًا ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ فِي يَوْمِهِ. ٢٤ 24
୨୪ଜୁଲ୍‌ତାନ୍‌ହିଚିର୍‌ଦ ସିର୍ମାଲାତାର୍‌ ନେ'ସାଃଏତେ ଏଟାଃସାଃ ଜାକେଦ୍‌ ସିର୍ମାକେ ମାସ୍କାଲେୟାଏ, ଏନ୍‌ ଲେକାଗି ମାନୱାହନ୍‌ଆଃ ହିନିଜୁଃ ହବାଅଆଃ ।
وَلَكِنْ يَنْبَغِي أَوَّلًا أَنْ يَتَأَلَّمَ كَثِيرًا وَيُرْفَضَ مِنْ هَذَا ٱلْجِيلِ. ٢٥ 25
୨୫ମେନ୍‌ଦ ସିଦାତେ ଇନିଃକେ ପୁରାଃଗି ଦୁକୁ ସାହାତିଙ୍ଗ୍‌ ଲାଗାତିଙ୍ଗ୍‌ୟାଁଃ ଆଡଃ ନେ ଦିପିଲିରେନ୍‌ ହଡ଼କ ଇନିଃକେକ ହିଲାଙ୍ଗ୍‌ଇଁଆ ।
وَكَمَا كَانَ فِي أَيَّامِ نُوحٍ كَذَلِكَ يَكُونُ أَيْضًا فِي أَيَّامِ ٱبْنِ ٱلْإِنْسَانِ: ٢٦ 26
୨୬ଆଡଃ ନୁହୁଁରାଃ ପାରିୟାରେ ଜେ'ଲେକା ହବାୟାନା, ମାନୱାହନ୍‌ଆଃ ହୁଲାଙ୍ଗ୍‌ରେହଗି ଏନ୍‌ଲେକା ହବାଅଆଃ ।
كَانُوا يَأْكُلُونَ وَيَشْرَبُونَ، وَيُزَوِّجُونَ وَيَتَزَوَّجُونَ، إِلَى ٱلْيَوْمِ ٱلَّذِي فِيهِ دَخَلَ نُوحٌ ٱلْفُلْكَ، وَجَاءَ ٱلطُّوفَانُ وَأَهْلَكَ ٱلْجَمِيعَ. ٢٧ 27
୨୭ନୁହୁଁ ଲାଉକାରେ ଦେଏଃୟାନ୍‌ ହୁଲାଙ୍ଗ୍‌ ଜାକେଦ୍‌ ଇନ୍‌କୁ ଜମ୍‌ ନୁଁତାନ୍ ଆଣ୍‌ଦି ଆଡଃ ଆଣ୍‌ଦିଏମଃତାନ୍‌କ ତାଇକେନା, ଇମ୍‌ତାଗି ଟୁଡା ହିଜୁଃୟାନ୍ତେ ସବେନ୍‌କକେ ଜିୟନ୍‌କେଦ୍‌କଆଏ ।
كَذَلِكَ أَيْضًا كَمَا كَانَ فِي أَيَّامِ لُوطٍ: كَانُوا يَأْكُلُونَ وَيَشْرَبُونَ، وَيَشْتَرُونَ وَيَبِيعُونَ، وَيَغْرِسُونَ وَيَبْنُونَ. ٢٨ 28
୨୮ଲୁଟ୍‌ଆଃ ହୁଲାଙ୍ଗ୍‌ରେହ ଏନ୍‌କାୟାନା, ଇନ୍‌କୁ ଜମ୍ ନୁଁତାନ୍, କିରିଙ୍ଗ୍‌ ଆଖ୍‌ରିଙ୍ଗ୍‌ତାନ୍‌, ରଏତାନ୍‌ ଆଡଃ ଅଡ଼ାଃ ବାଇତାନ୍‌କ ତାଇକେନା ।
وَلَكِنَّ ٱلْيَوْمَ ٱلَّذِي فِيهِ خَرَجَ لُوطٌ مِنْ سَدُومَ، أَمْطَرَ نَارًا وَكِبْرِيتًا مِنَ ٱلسَّمَاءِ فَأَهْلَكَ ٱلْجَمِيعَ. ٢٩ 29
୨୯ମେନ୍‌ଦ ଲୁଟ୍‌ ସୋଦମ୍‌ ଏତେ ଅଡଙ୍ଗ୍‌ୟାନ୍‌ ଇମ୍‌ତା ସିର୍ମାଏତେ ସେଙ୍ଗେଲ୍‌ ଆଡଃ ଗାନ୍ଧାକ୍‌ ଗାମାକେଦାଏ ଆଡଃ ଏନ୍‌ ସବେନ୍‌କକେ ଜିୟନ୍‌ କେଦ୍‌କଆଏ ।
هَكَذَا يَكُونُ فِي ٱلْيَوْمِ ٱلَّذِي فِيهِ يُظْهَرُ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ. ٣٠ 30
୩୦ଏନ୍‌ ଲେକାଗି ମାନୱାହନ୍‌ଆଃ ଉଦୁବଃ ହୁଲାଙ୍ଗ୍‌ରେ ହବାଅଆଃ ।
فِي ذَلِكَ ٱلْيَوْمِ مَنْ كَانَ عَلَى ٱلسَّطْحِ وَأَمْتِعَتُهُ فِي ٱلْبَيْتِ فَلَا يَنْزِلْ لِيَأْخُذَهَا، وَٱلَّذِي فِي ٱلْحَقْلِ كَذَلِكَ لَا يَرْجِعْ إِلَى ٱلْوَرَاءِ. ٣١ 31
୩୧“ଏନ୍‌ ହୁଲାଙ୍ଗ୍‌ରେ ଜେତାଏ ସାଡ଼୍‌ମିରେ ତାଇନଃରେଦ ଆଡଃ ଇନିୟାଃ ମେନାଃତେୟାଃକ ଅଡ଼ାଃରେ ତାଇନ୍‌ରେଦ, ଏନା ଇଦିନାଗେନ୍ତେ ଆଲକାଏ ଆଡ଼୍‌ଗୁନ୍‌କା, ଆଡଃ ଏନ୍‌ଲେକାଗି ପିଡ଼ିଲୟଙ୍ଗ୍‌ରେ ତାଇନ୍‌ନିଃ ଦୟାତେ ଆଲକାଏ ରୁହାଡ଼୍‌କା ।
اُذْكُرُوا ٱمْرَأَةَ لُوطٍ! ٣٢ 32
୩୨ଲୁଟ୍‌ କୁଡ଼ିତେକେ ପାହାମିପେ ।
مَنْ طَلَبَ أَنْ يُخَلِّصَ نَفْسَهُ يُهْلِكُهَا، وَمَنْ أَهْلَكَهَا يُحْيِيهَا. ٣٣ 33
୩୩ଜେତାଏ ଆୟାଃ ଜୀଉ ବାଞ୍ଚାଅ ନାଙ୍ଗ୍‌ ସାନାଙ୍ଗ୍‌ରେଦ ଏନା ଆଦେୟାଏ, ଆଡଃ ଜେତାଏ ଏନା ଆଦେରେଦ ଏନାଏ ବାଞ୍ଚାଅୟା ।
أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ فِي تِلْكَ ٱللَّيْلَةِ يَكُونُ ٱثْنَانِ عَلَى فِرَاشٍ وَاحِدٍ، فَيُؤْخَذُ ٱلْوَاحِدُ وَيُتْرَكُ ٱلْآخَرُ. ٣٤ 34
୩୪ଆଇଙ୍ଗ୍‌ ଆପେକେ କାଜିୟାପେ ତାନାଇଙ୍ଗ୍‌, ଏନ୍‌ ନିଦାରେ ବାର୍‌ହଡ଼୍‌ ମିଆଁଦ୍‌ ପାର୍‌କମ୍‌ରେକିନ୍‌ ଗିତିଃକାନ୍‌ରେଦ ମିହୁଡ଼୍‌କେ ଇଦିୟଃଆ ଆଡଃ ମିହୁଡ଼୍‌କେ ବାଗିଅଃଆ ।
تَكُونُ ٱثْنَتَانِ تَطْحَنَانِ مَعًا، فَتُؤْخَذُ ٱلْوَاحِدَةُ وَتُتْرَكُ ٱلْأُخْرَى. ٣٥ 35
୩୫ବାରିଆ କୁଡ଼ିକିନ୍‌ ମିଦ୍‌ତେ ଜନ୍ତାଦିରିରେକିନ୍‌ ରିଦ୍‌କାତେରେଦ ମିଆଁଦ୍‌ନିଃକେ ଇଦିୟଃଆ ଆଡଃ ଏଟାଃନିଃକେ ବାଗିଅଃଆ ।
يَكُونُ ٱثْنَانِ فِي ٱلْحَقْلِ، فَيُؤْخَذُ ٱلْوَاحِدُ وَيُتْرَكُ ٱلْآخَرُ». ٣٦ 36
୩୬ବାର୍‌ହଡ଼୍‌ ଅତେରେକିନ୍‌ ତାଇନ୍‌ରେଦ ମିଆଁଦ୍‌ନିଃକେ ଇଦିୟଃଆ ଆଡଃ ଏଟାଃନିଃକେ ବାଗିଅଃଆ ।”
فَأَجَابوا وَقَالُوا لَهُ: «أَيْنَ يَارَبُّ؟». فَقَالَ لَهُمْ: «حَيْثُ تَكُونُ ٱلْجُثَّةُ هُنَاكَ تَجْتَمِعُ ٱلنُّسُورُ». ٣٧ 37
୩୭ଇନ୍‌କୁ କୁଲିକିୟାଃକ, “ହେ ପ୍ରାଭୁ କତାଃରେ ନେ ସବେନାଃ ହବାଅଆଃ?” ଆଡଃ ଇନିଃ “ଅକ୍‌ତାଃରେ ମାଁଡ଼ା ମେନାଃ, ଏନ୍ତାଃରେ ଗିଦିକ ହୁଣ୍ଡିୟଃଆଃ” ମେନ୍‌ରୁହାଡ଼ାଦ୍‌କଆଏ ।

< لُوقا 17 >