أَيُّوبَ 41

١ 1 «أَتَصْطَادُ لَوِيَاثَانَ بِشِصٍّ، أَوْ تَضْغَطُ لِسَانَهُ بِحَبْلٍ؟

Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?

٢ 2 أَتَضَعُ أَسَلَةً فِي خَطْمِهِ، أَمْ تَثْقُبُ فَكَّهُ بِخِزَامَةٍ؟

Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?

٣ 3 أَيُكْثِرُ ٱلتَّضَرُّعَاتِ إِلَيْكَ، أَمْ يَتَكَلَّمُ مَعَكَ بِٱللِّينِ؟

Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?

٤ 4 هَلْ يَقْطَعُ مَعَكَ عَهْدًا فَتَتَّخِذَهُ عَبْدًا مُؤَبَّدًا؟

Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?

٥ 5 أَتَلْعَبُ مَعَهُ كَٱلْعُصْفُورِ، أَوْ تَرْبِطُهُ لِأَجْلِ فَتَيَاتِكَ؟

Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?

٦ 6 هَلْ تَحْفِرُ جَمَاعَةُ ٱلصَّيَّادِينَ لِأَجْلِهِ حُفْرَةً، أَوْ يَقْسِمُونَهُ بَيْنَ ٱلْكَنْعَانِيِّينَ؟

Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?

٧ 7 أَتَمْلَأُ جِلْدَهُ حِرَابًا وَرَأْسَهُ بِإِلَالِ ٱلسَّمَكِ؟

Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?

٨ 8 ضَعْ يَدَكَ عَلَيْهِ. لَا تَعُدْ تَذْكُرُ ٱلْقِتَالَ!

Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.

٩ 9 هُوَذَا ٱلرَّجَاءُ بِهِ كَاذِبٌ. أَلَا يُكَبُّ أَيْضًا بِرُؤْيَتِهِ؟

Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?

١٠ 10 لَيْسَ مِنْ شُجَاعٍ يُوقِظُهُ، فَمَنْ يَقِفُ إِذًا بِوَجْهِي؟

Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?

١١ 11 مَنْ تَقَدَّمَنِي فَأُوفِيَهُ؟ مَا تَحْتَ كُلِّ ٱلسَّمَاوَاتِ هُوَ لِي.

Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.

١٢ 12 «لَا أَسْكُتُ عَنْ أَعْضَائِهِ، وَخَبَرِ قُوَّتِهِ وَبَهْجَةِ عُدَّتِهِ.

Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.

١٣ 13 مَنْ يَكْشِفُ وَجْهَ لِبْسِهِ، وَمَنْ يَدْنُو مِنْ مَثْنَى لَجَمَتِهِ؟

Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?

١٤ 14 مَنْ يَفْتَحُ مِصْرَاعَيْ فَمِهِ؟ دَائِرَةُ أَسْنَانِهِ مُرْعِبَةٌ.

Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.

١٥ 15 فَخْرُهُ مَجَانُّ مَانِعَةٌ مُحَكَّمَةٌ مَضْغُوطَةٌ بِخَاتِمٍ.

Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.

١٦ 16 ٱلْوَاحِدُ يَمَسُّ ٱلْآخَرَ، فَٱلرِّيحُ لَا تَدْخُلُ بَيْنَهَا.

Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.

١٧ 17 كُلٌّ مِنْهَا مُلْتَصِقٌ بِصَاحِبِهِ، مُتَلَكِّدَةً لَا تَنْفَصِلُ.

Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.

١٨ 18 عُطَاسُهُ يَبْعَثُ نُورًا، وَعَيْنَاهُ كَهُدُبِ ٱلصُّبْحِ.

Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.

١٩ 19 مِنْ فِيهِ تَخْرُجُ مَصَابِيحُ. شَرَارُ نَارٍ تَتَطَايَرُ مِنْهُ.

Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.

٢٠ 20 مِنْ مَنْخَرَيْهِ يَخْرُجُ دُخَانٌ كَأَنَّهُ مِنْ قِدْرٍ مَنْفُوخٍ أَوْ مِنْ مِرْجَلٍ.

Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.

٢١ 21 نَفَسُهُ يُشْعِلُ جَمْرًا، وَلَهِيبٌ يَخْرُجُ مِنْ فِيهِ.

Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.

٢٢ 22 فِي عُنُقِهِ تَبِيتُ ٱلْقُوَّةُ، وَأَمَامَهُ يَدُوسُ ٱلْهَوْلُ.

W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.

٢٣ 23 مَطَاوِي لَحْمِهِ مُتَلَاصِقَةٌ مَسْبُوكَةٌ عَلَيْهِ لَا تَتَحَرَّكُ.

Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.

٢٤ 24 قَلْبُهُ صُلْبٌ كَٱلْحَجَرِ، وَقَاسٍ كَٱلرَّحَى.

Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.

٢٥ 25 عِنْدَ نُهُوضِهِ تَفْزَعُ ٱلْأَقْوِيَاءُ. مِنَ ٱلْمَخَاوِفِ يَتِيهُونَ.

Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

٢٦ 26 سَيْفُ ٱلَّذِي يَلْحَقُهُ لَا يَقُومُ، وَلَا رُمْحٌ وَلَا مِزْرَاقٌ وَلَا دِرْعٌ.

Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.

٢٧ 27 يَحْسِبُ ٱلْحَدِيدَ كَٱلتِّبْنِ، وَٱلنُّحَاسَ كَٱلْعُودِ ٱلنَّخِرِ.

Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.

٢٨ 28 لَا يَسْتَفِزُّهُ نُبْلُ ٱلْقَوْسِ. حِجَارَةُ ٱلْمِقْلَاعِ تَرْجِعُ عَنْهُ كَٱلْقَشِّ.

Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.

٢٩ 29 يَحْسَبُ ٱلْمِقْمَعَةَ كَقَشٍّ، وَيَضْحَكُ عَلَى ٱهْتِزَازِ ٱلرُّمْحِ.

Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.

٣٠ 30 تَحْتَهُ قُطَعُ خَزَفٍ حَادَّةٌ. يُمَدِّدُ نَوْرَجًا عَلَى ٱلطِّينِ.

Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.

٣١ 31 يَجْعَلُ ٱلْعُمْقَ يَغْلِي كَٱلْقِدْرِ، وَيَجْعَلُ ٱلْبَحْرَ كَقِدْرِ عِطَارَةٍ.

Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.

٣٢ 32 يُضِيءُ ٱلسَّبِيلُ وَرَاءَهُ فَيُحْسَبُ ٱللُّجُّ أَشْيَبَ.

Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.

٣٣ 33 لَيْسَ لَهُ فِي ٱلْأَرْضِ نَظِيرٌ. صُنِعَ لِعَدَمِ ٱلْخَوْفِ.

Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.

٣٤ 34 يُشْرِفُ عَلَى كُلِّ مُتَعَالٍ. هُوَ مَلِكٌ عَلَى كُلِّ بَنِي ٱلْكِبْرِيَاءِ».

Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.