أَيُّوبَ 13

١ 1 «هَذَا كُلُّهُ رَأَتْهُ عَيْنِي. سَمِعَتْهُ أُذُنِي وَفَطِنَتْ بِهِ.

Lám, mindet látta szemem, hallotta fülem s meg értette.

٢ 2 مَا تَعْرِفُونَهُ عَرَفْتُهُ أَنَا أَيْضًا. لَسْتُ دُونَكُمْ.

Tudástokhoz képest tudom én is, nem esem messze tőletek.

٣ 3 وَلَكِنِّي أُرِيدُ أَنْ أُكَلِّمَ ٱلْقَدِيرَ، وَأَنْ أُحَاكَمَ إِلَى ٱللهِ.

Azonban én a Mindenhatóval beszélnék s Istennel szemben védekezni kívánok.

٤ 4 أَمَّا أَنْتُمْ فَمُلَفِّقُو كَذِبٍ. أَطِبَّاءُ بَطَّالُونَ كُلُّكُمْ.

Azonban ti hazugsággal tapasztók vagytok, semmit se gyógyítók mindnyájatok.

٥ 5 لَيْتَكُمْ تَصْمُتُونَ صَمْتًا. يَكُونُ ذَلِكَ لَكُمْ حِكْمَةً.

Vajha hallgatva hallgatnátok, s az bölcseségül lenne nektek!

٦ 6 اِسْمَعُوا ٱلْآنَ حُجَّتِي، وَٱصْغُوا إِلَى دَعَاوِي شَفَتَيَّ.

Halljátok csak védekezésemet s ajkaim pörlésére figyeljetek.

٧ 7 أَتَقُولُونَ لِأَجْلِ ٱللهِ ظُلْمًا، وَتَتَكَلَّمُونَ بِغِشٍّ لِأَجْلِهِ؟

Istenért beszéltek-e jogtalanságot és érte beszéltek csalárdságot?

٨ 8 أَتُحَابُونَ وَجْهَهُ، أَمْ عَنِ ٱللهِ تُخَاصِمُونَ؟

Személyét tekintitek-e, avagy Istenért pöröltök?

٩ 9 أَخَيْرٌ لَكُمْ أَنْ يَفْحَصَكُمْ، أَمْ تُخَاتِلُونَهُ كَمَا يُخَاتَلُ ٱلْإِنْسَانُ؟

Jó lesz-e, midőn kikutat benneteket, avagy mint embert ámítanátok, ámítjátok őt?

١٠ 10 تَوْبِيخًا يُوَبِّخُكُمْ إِنْ حَابَيْتُمُ ٱلْوُجُوهَ خِفْيَةً.

Feddve fedd majd titeket, ha titokban személyt válogattok.

١١ 11 فَهَلَّا يُرْهِبُكُمْ جَلَالُهُ، وَيَسْقُطُ عَلَيْكُمْ رُعْبُهُ؟

Nemde a fensége megrémítene benneteket, s rátok esne rettentése?

١٢ 12 خُطَبُكُمْ أَمْثَالُ رَمَادٍ، وَحُصُونُكُمْ حُصُونٌ مِنْ طِينٍ.

Emlékmondásaitok hamu-példázatok, akár agyag-magaslatok a ti magaslataitok.

١٣ 13 «اُسْكُتُوا عَنِّي فَأَتَكَلَّمَ أَنَا، وَلْيُصِبْنِي مَهْمَا أَصَابَ.

Hallgassatok el előttem, hadd beszélek én, essék meg rajtam bármi is!

١٤ 14 لِمَاذَا آخُذُ لَحْمِي بِأَسْنَانِي، وَأَضَعُ نَفْسِي فِي كَفِّي؟

Bármiképpen – fogaim között viszem húsomat, s lelkemet tenyeremre teszem.

١٥ 15 هُوَذَا يَقْتُلُنِي. لَا أَنْتَظِرُ شَيْئًا. فَقَطْ أُزَكِّي طَرِيقِي قُدَّامَهُ.

Lám, megöl engem: várakozom ő rá; csak útjaimat védeném arcza előtt.

١٦ 16 فَهَذَا يَعُودُ إِلَى خَلَاصِي، أَنَّ ٱلْفَاجِرَ لَا يَأْتِي قُدَّامَهُ.

Az is segítségemre való, hogy színe elé nem juthat képmutató.

١٧ 17 سَمْعًا ٱسْمَعُوا أَقْوَالِي وَتَصْرِيحِي بِمَسَامِعِكُمْ.

Hallva halljátok szavamat és közlésemet füleitekkel.

١٨ 18 هَأَنَذَا قَدْ أَحْسَنْتُ ٱلدَّعْوَى. أَعْلَمُ أَنِّي أَتَبَرَّرُ.

Íme, kérlek, elrendeztem a jogügyet, tudom, hogy nekem lesz igazam.

١٩ 19 مَنْ هُوَ ٱلَّذِي يُخَاصِمُنِي حَتَّى أَصْمُتَ ٱلْآنَ وَأُسْلِمَ ٱلرُّوحَ؟

Ki az, ki perbe száll velem, mert most ha hallgatnom kell, kimúlok.

٢٠ 20 إِنَّمَا أَمْرَيْنِ لَا تَفْعَلْ بِي، فَحِينَئِذٍ لَا أَخْتَفِي مِنْ حَضْرَتِكَ.

Csak kettőt ne tégy velem, akkor színed elől nem rejtőzöm el:

٢١ 21 أَبْعِدْ يَدَيْكَ عَنِّي، وَلَا تَدَعْ هَيْبَتَكَ تُرْعِبُنِي.

Kezedet távolítsd el rólam, és ijesztésed ne rémítsen engem;

٢٢ 22 ثُمَّ ٱدْعُ فَأَنَا أُجِيبُ، أَوْ أَتَكَلَّمُ فَتُجَاوِبُنِي.

aztán szólíts és én felelek, vagy beszélek én s te válaszolj nekem.

٢٣ 23 كَمْ لِي مِنَ ٱلْآثَامِ وَٱلْخَطَايَا؟ أَعْلِمْنِي ذَنْبِي وَخَطِيَّتِي.

Mennyi bűnöm és vétkem van nekem, bűntettemet és vétkemet tudasd velem!

٢٤ 24 لِمَاذَا تَحْجُبُ وَجْهَكَ، وَتَحْسِبُنِي عَدُوًّا لَكَ؟

Miért rejted el arczodat és ellenségednek tekintesz engem?

٢٥ 25 أَتُرْعِبُ وَرَقَةً مُنْدَفَعَةً، وَتُطَارِدُ قَشًّا يَابِسًا؟

Vajon elhajtott levelet riasztasz-e, és száraz tarlót üldözöl?

٢٦ 26 لِأَنَّكَ كَتَبْتَ عَلَيَّ أُمُورًا مُرَّةً، وَوَرَّثْتَنِي آثَامَ صِبَايَ،

Hogy keserűségeket irsz föl ellenem s örökölteted velem ifjúkorom bűneit;

٢٧ 27 فَجَعَلْتَ رِجْلَيَّ فِي ٱلْمِقْطَرَةِ، وَلَاحَظْتَ جَمِيعَ مَسَالِكِي، وَعَلَى أُصُولِ رِجْلَيَّ نَبَشْتَ.

és karóba tested lábaimat, megvigyázod mind az ösvényeimet, lábaim gyökerei köré húzod jeledet.

٢٨ 28 وَأَنَا كَمُتَسَوِّسٍ يَبْلَى، كَثَوْبٍ أَكَلَهُ ٱلْعُثُّ.

És ő mint a rothadék szétmállik, mint ruha, melyet moly emésztett: