يَعقُوب 2
| يَا إِخْوَتِي، لَا يَكُنْ لَكُمْ إِيمَانُ رَبِّنَا يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ، رَبِّ ٱلْمَجْدِ، فِي ٱلْمُحَابَاةِ. | ١ 1 |
ହେ ମମ ଭ୍ରାତରଃ, ଯୂଯମ୍ ଅସ୍ମାକଂ ତେଜସ୍ୱିନଃ ପ୍ରଭୋ ର୍ୟୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟସ୍ୟ ଧର୍ମ୍ମଂ ମୁଖାପେକ୍ଷଯା ନ ଧାରଯତ|
| فَإِنَّهُ إِنْ دَخَلَ إِلَى مَجْمَعِكُمْ رَجُلٌ بِخَوَاتِمِ ذَهَبٍ فِي لِبَاسٍ بَهِيٍّ، وَدَخَلَ أَيْضًا فَقِيرٌ بِلِبَاسٍ وَسِخٍ، | ٢ 2 |
ଯତୋ ଯୁଷ୍ମାକଂ ସଭାଯାଂ ସ୍ୱର୍ଣାଙ୍ଗୁରୀଯକଯୁକ୍ତେ ଭ୍ରାଜିଷ୍ଣୁପରିଚ୍ଛଦେ ପୁରୁଷେ ପ୍ରୱିଷ୍ଟେ ମଲିନୱସ୍ତ୍ରେ କସ୍ମିଂଶ୍ଚିଦ୍ ଦରିଦ୍ରେଽପି ପ୍ରୱିଷ୍ଟେ
| فَنَظَرْتُمْ إِلَى ٱللَّابِسِ ٱللِّبَاسَ ٱلْبَهِيَّ وَقُلْتُمْ لَهُ: «ٱجْلِسْ أَنْتَ هُنَا حَسَنًا». وَقُلْتُمْ لِلْفَقِيرِ: «قِفْ أَنْتَ هُنَاكَ» أَوِ: «ٱجْلِسْ هُنَا تَحْتَ مَوْطِىءِ قَدَمَيَّ». | ٣ 3 |
ଯୂଯଂ ଯଦି ତଂ ଭ୍ରାଜିଷ୍ଣୁପରିଚ୍ଛଦୱସାନଂ ଜନଂ ନିରୀକ୍ଷ୍ୟ ୱଦେତ ଭୱାନ୍ ଅତ୍ରୋତ୍ତମସ୍ଥାନ ଉପୱିଶତ୍ୱିତି କିଞ୍ଚ ତଂ ଦରିଦ୍ରଂ ଯଦି ୱଦେତ ତ୍ୱମ୍ ଅମୁସ୍ମିନ୍ ସ୍ଥାନେ ତିଷ୍ଠ ଯଦ୍ୱାତ୍ର ମମ ପାଦପୀଠ ଉପୱିଶେତି,
| فَهَلْ لَا تَرْتَابُونَ فِي أَنْفُسِكُمْ، وَتَصِيرُونَ قُضَاةَ أَفْكَارٍ شِرِّيرَةٍ؟ | ٤ 4 |
ତର୍ହି ମନଃସୁ ୱିଶେଷ୍ୟ ଯୂଯଂ କିଂ କୁତର୍କୈଃ କୁୱିଚାରକା ନ ଭୱଥ?
| ٱسْمَعُوا يَا إِخْوَتِي ٱلْأَحِبَّاءَ: أَمَا ٱخْتَارَ ٱللهُ فُقَرَاءَ هَذَا ٱلْعَالَمِ أَغْنِيَاءَ فِي ٱلْإِيمَانِ، وَوَرَثَةَ ٱلْمَلَكُوتِ ٱلَّذِي وَعَدَ بِهِ ٱلَّذِينَ يُحِبُّونَهُ؟ | ٥ 5 |
ହେ ମମ ପ୍ରିଯଭ୍ରାତରଃ, ଶୃଣୁତ, ସଂସାରେ ଯେ ଦରିଦ୍ରାସ୍ତାନ୍ ଈଶ୍ୱରୋ ୱିଶ୍ୱାସେନ ଧନିନଃ ସ୍ୱପ୍ରେମକାରିଭ୍ୟଶ୍ଚ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତସ୍ୟ ରାଜ୍ୟସ୍ୟାଧିକାରିଣଃ କର୍ତ୍ତୁଂ କିଂ ନ ୱରୀତୱାନ୍? କିନ୍ତୁ ଦରିଦ୍ରୋ ଯୁଷ୍ମାଭିରୱଜ୍ଞାଯତେ|
| وَأَمَّا أَنْتُمْ فَأَهَنْتُمُ ٱلْفَقِيرَ. أَلَيْسَ ٱلْأَغْنِيَاءُ يَتَسَلَّطُونَ عَلَيْكُمْ وَهُمْ يَجُرُّونَكُمْ إِلَى ٱلْمَحَاكِمِ؟ | ٦ 6 |
ଧନୱନ୍ତ ଏୱ କିଂ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ନୋପଦ୍ରୱନ୍ତି ବଲାଚ୍ଚ ୱିଚାରାସନାନାଂ ସମୀପଂ ନ ନଯନ୍ତି?
| أَمَا هُمْ يُجَدِّفُونَ عَلَى ٱلِٱسْمِ ٱلْحَسَنِ ٱلَّذِي دُعِيَ بِهِ عَلَيْكُمْ؟ | ٧ 7 |
ଯୁଷ୍ମଦୁପରି ପରିକୀର୍ତ୍ତିତଂ ପରମଂ ନାମ କିଂ ତୈରେୱ ନ ନିନ୍ଦ୍ୟତେ?
| فَإِنْ كُنْتُمْ تُكَمِّلُونَ ٱلنَّامُوسَ ٱلْمُلُوكِيَّ حَسَبَ ٱلْكِتَابِ: «تُحِبُّ قَرِيبَكَ كَنَفْسِكَ»، فَحَسَنًا تَفْعَلُونَ. | ٨ 8 |
କିଞ୍ଚ ତ୍ୱଂ ସ୍ୱସମୀପୱାସିନି ସ୍ୱାତ୍ମୱତ୍ ପ୍ରୀଯସ୍ୱ, ଏତଚ୍ଛାସ୍ତ୍ରୀଯୱଚନାନୁସାରତୋ ଯଦି ଯୂଯଂ ରାଜକୀଯୱ୍ୟୱସ୍ଥାଂ ପାଲଯଥ ତର୍ହି ଭଦ୍ରଂ କୁରୁଥ|
| وَلَكِنْ إِنْ كُنْتُمْ تُحَابُونَ، تَفْعَلُونَ خَطِيَّةً، مُوَبَّخِينَ مِنَ ٱلنَّامُوسِ كَمُتَعَدِّينَ. | ٩ 9 |
ଯଦି ଚ ମୁଖାପେକ୍ଷାଂ କୁରୁଥ ତର୍ହି ପାପମ୍ ଆଚରଥ ୱ୍ୟୱସ୍ଥଯା ଚାଜ୍ଞାଲଙ୍ଘିନ ଇୱ ଦୂଷ୍ୟଧ୍ୱେ|
| لِأَنَّ مَنْ حَفِظَ كُلَّ ٱلنَّامُوسِ، وَإِنَّمَا عَثَرَ فِي وَاحِدَةٍ، فَقَدْ صَارَ مُجْرِمًا فِي ٱلْكُلِّ. | ١٠ 10 |
ଯତୋ ଯଃ କଶ୍ଚିତ୍ କୃତ୍ସ୍ନାଂ ୱ୍ୟୱସ୍ଥାଂ ପାଲଯତି ସ ଯଦ୍ୟେକସ୍ମିନ୍ ୱିଧୌ ସ୍ଖଲତି ତର୍ହି ସର୍ୱ୍ୱେଷାମ୍ ଅପରାଧୀ ଭୱତି|
| لِأَنَّ ٱلَّذِي قَالَ: «لَا تَزْنِ»، قَالَ أَيْضًا: «لَا تَقْتُلْ». فَإِنْ لَمْ تَزْنِ وَلَكِنْ قَتَلْتَ، فَقَدْ صِرْتَ مُتَعَدِّيًا ٱلنَّامُوسَ. | ١١ 11 |
ଯତୋ ହେତୋସ୍ତ୍ୱଂ ପରଦାରାନ୍ ମା ଗଚ୍ଛେତି ଯଃ କଥିତୱାନ୍ ସ ଏୱ ନରହତ୍ୟାଂ ମା କୁର୍ୟ୍ୟା ଇତ୍ୟପି କଥିତୱାନ୍ ତସ୍ମାତ୍ ତ୍ୱଂ ପରଦାରାନ୍ ନ ଗତ୍ୱା ଯଦି ନରହତ୍ୟାଂ କରୋଷି ତର୍ହି ୱ୍ୟୱସ୍ଥାଲଙ୍ଘୀ ଭୱସି|
| هَكَذَا تَكَلَّمُوا وَهَكَذَا ٱفْعَلُوا كَعَتِيدِينَ أَنْ تُحَاكَمُوا بِنَامُوسِ ٱلْحُرِّيَّةِ. | ١٢ 12 |
ମୁକ୍ତେ ର୍ୱ୍ୟୱସ୍ଥାତୋ ଯେଷାଂ ୱିଚାରେଣ ଭୱିତୱ୍ୟଂ ତାଦୃଶା ଲୋକା ଇୱ ଯୂଯଂ କଥାଂ କଥଯତ କର୍ମ୍ମ କୁରୁତ ଚ|
| لِأَنَّ ٱلْحُكْمَ هُوَ بِلَا رَحْمَةٍ لِمَنْ لَمْ يَعْمَلْ رَحْمَةً، وَٱلرَّحْمَةُ تَفْتَخِرُ عَلَى ٱلْحُكْمِ. | ١٣ 13 |
ଯୋ ଦଯାଂ ନାଚରତି ତସ୍ୟ ୱିଚାରୋ ନିର୍ଦ୍ଦଯେନ କାରିଷ୍ୟତେ, କିନ୍ତୁ ଦଯା ୱିଚାରମ୍ ଅଭିଭୱିଷ୍ୟତି|
| مَا ٱلْمَنْفَعَةُ يَا إِخْوَتِي إِنْ قَالَ أَحَدٌ إِنَّ لَهُ إِيمَانًا وَلَكِنْ لَيْسَ لَهُ أَعْمَالٌ، هَلْ يَقْدِرُ ٱلْإِيمَانُ أَنْ يُخَلِّصَهُ؟ | ١٤ 14 |
ହେ ମମ ଭ୍ରାତରଃ, ମମ ପ୍ରତ୍ୟଯୋଽସ୍ତୀତି ଯଃ କଥଯତି ତସ୍ୟ କର୍ମ୍ମାଣି ଯଦି ନ ୱିଦ୍ୟନ୍ତ ତର୍ହି ତେନ କିଂ ଫଲଂ? ତେନ ପ୍ରତ୍ୟଯେନ କିଂ ତସ୍ୟ ପରିତ୍ରାଣଂ ଭୱିତୁଂ ଶକ୍ନୋତି?
| إِنْ كَانَ أَخٌ وَأُخْتٌ عُرْيَانَيْنِ وَمُعْتَازَيْنِ لِلْقُوتِ ٱلْيَوْمِيِّ، | ١٥ 15 |
କେଷୁଚିଦ୍ ଭ୍ରାତୃଷୁ ଭଗିନୀଷୁ ୱା ୱସନହୀନେଷୁ ପ୍ରାତ୍ୟହିକାହାରହୀନେଷୁ ଚ ସତ୍ସୁ ଯୁଷ୍ମାକଂ କୋଽପି ତେଭ୍ୟଃ ଶରୀରାର୍ଥଂ ପ୍ରଯୋଜନୀଯାନି ଦ୍ରୱ୍ୟାଣି ନ ଦତ୍ୱା ଯଦି ତାନ୍ ୱଦେତ୍,
| فَقَالَ لَهُمَا أَحَدُكُمُ: «ٱمْضِيَا بِسَلَامٍ، ٱسْتَدْفِئَا وَٱشْبَعَا»، وَلَكِنْ لَمْ تُعْطُوهُمَا حَاجَاتِ ٱلْجَسَدِ، فَمَا ٱلْمَنْفَعَةُ؟ | ١٦ 16 |
ଯୂଯଂ ସକୁଶଲଂ ଗତ୍ୱୋଷ୍ଣଗାତ୍ରା ଭୱତ ତୃପ୍ୟତ ଚେତି ତର୍ହ୍ୟେତେନ କିଂ ଫଲଂ?
| هَكَذَا ٱلْإِيمَانُ أَيْضًا، إِنْ لَمْ يَكُنْ لَهُ أَعْمَالٌ، مَيِّتٌ فِي ذَاتِهِ. | ١٧ 17 |
ତଦ୍ୱତ୍ ପ୍ରତ୍ୟଯୋ ଯଦି କର୍ମ୍ମଭି ର୍ୟୁକ୍ତୋ ନ ଭୱେତ୍ ତର୍ହ୍ୟେକାକିତ୍ୱାତ୍ ମୃତ ଏୱାସ୍ତେ|
| لَكِنْ يَقُولُ قَائِلٌ: «أَنْتَ لَكَ إِيمَانٌ، وَأَنَا لِي أَعْمَالٌ. أَرِنِي إِيمَانَكَ بِدُونِ أَعْمَالِكَ، وَأَنَا أُرِيكَ بِأَعْمَالِي إِيمَانِي». | ١٨ 18 |
କିଞ୍ଚ କଶ୍ଚିଦ୍ ଇଦଂ ୱଦିଷ୍ୟତି ତୱ ପ୍ରତ୍ୟଯୋ ୱିଦ୍ୟତେ ମମ ଚ କର୍ମ୍ମାଣି ୱିଦ୍ୟନ୍ତେ, ତ୍ୱଂ କର୍ମ୍ମହୀନଂ ସ୍ୱପ୍ରତ୍ୟଯଂ ମାଂ ଦର୍ଶଯ ତର୍ହ୍ୟହମପି ମତ୍କର୍ମ୍ମଭ୍ୟଃ ସ୍ୱପ୍ରତ୍ୟଯଂ ତ୍ୱାଂ ଦର୍ଶଯିଷ୍ୟାମି|
| أَنْتَ تُؤْمِنُ أَنَّ ٱللهَ وَاحِدٌ. حَسَنًا تَفْعَلُ. وَٱلشَّيَاطِينُ يُؤْمِنُونَ وَيَقْشَعِرُّونَ! | ١٩ 19 |
ଏକ ଈଶ୍ୱରୋ ଽସ୍ତୀତି ତ୍ୱଂ ପ୍ରତ୍ୟେଷି| ଭଦ୍ରଂ କରୋଷି| ଭୂତା ଅପି ତତ୍ ପ୍ରତିଯନ୍ତି କମ୍ପନ୍ତେ ଚ|
| وَلَكِنْ هَلْ تُرِيدُ أَنْ تَعْلَمَ أَيُّهَا ٱلْإِنْسَانُ ٱلْبَاطِلُ أَنَّ ٱلْإِيمَانَ بِدُونِ أَعْمَالٍ مَيِّتٌ؟ | ٢٠ 20 |
କିନ୍ତୁ ହେ ନିର୍ବ୍ବୋଧମାନୱ, କର୍ମ୍ମହୀନଃ ପ୍ରତ୍ୟଯୋ ମୃତ ଏୱାସ୍ତ୍ୟେତଦ୍ ଅୱଗନ୍ତୁଂ କିମ୍ ଇଚ୍ଛସି?
| أَلَمْ يَتَبَرَّرْ إِبْرَاهِيمُ أَبُونَا بِٱلْأَعْمَالِ، إِذْ قَدَّمَ إِسْحَاقَ ٱبْنَهُ عَلَى ٱلْمَذْبَحِ؟ | ٢١ 21 |
ଅସ୍ମାକଂ ପୂର୍ୱ୍ୱପୁରୁଷୋ ଯ ଇବ୍ରାହୀମ୍ ସ୍ୱପୁତ୍ରମ୍ ଇସ୍ହାକଂ ଯଜ୍ଞୱେଦ୍ୟାମ୍ ଉତ୍ସୃଷ୍ଟୱାନ୍ ସ କିଂ କର୍ମ୍ମଭ୍ୟୋ ନ ସପୁଣ୍ୟୀକୃତଃ?
| فَتَرَى أَنَّ ٱلْإِيمَانَ عَمِلَ مَعَ أَعْمَالِهِ، وَبِٱلْأَعْمَالِ أُكْمِلَ ٱلْإِيمَانُ، | ٢٢ 22 |
ପ୍ରତ୍ୟଯେ ତସ୍ୟ କର୍ମ୍ମଣାଂ ସହକାରିଣି ଜାତେ କର୍ମ୍ମଭିଃ ପ୍ରତ୍ୟଯଃ ସିଦ୍ଧୋ ଽଭୱତ୍ ତତ୍ କିଂ ପଶ୍ୟସି?
| وَتَمَّ ٱلْكِتَابُ ٱلْقَائِلُ: «فَآمَنَ إِبْرَاهِيمُ بِٱللهِ فَحُسِبَ لَهُ بِرًّا»، وَدُعِيَ خَلِيلَ ٱللهِ. | ٢٣ 23 |
ଇତ୍ଥଞ୍ଚେଦଂ ଶାସ୍ତ୍ରୀଯୱଚନଂ ସଫଲମ୍ ଅଭୱତ୍, ଇବ୍ରାହୀମ୍ ପରମେଶ୍ୱରେ ୱିଶ୍ୱସିତୱାନ୍ ତଚ୍ଚ ତସ୍ୟ ପୁଣ୍ୟାଯାଗଣ୍ୟତ ସ ଚେଶ୍ୱରସ୍ୟ ମିତ୍ର ଇତି ନାମ ଲବ୍ଧୱାନ୍|
| تَرَوْنَ إِذًا أَنَّهُ بِٱلْأَعْمَالِ يَتَبَرَّرُ ٱلْإِنْسَانُ، لَابِٱلْإِيمَانِ وَحْدَهُ. | ٢٤ 24 |
ପଶ୍ୟତ ମାନୱଃ କର୍ମ୍ମଭ୍ୟଃ ସପୁଣ୍ୟୀକ୍ରିଯତେ ନ ଚୈକାକିନା ପ୍ରତ୍ୟଯେନ|
| كَذَلِكَ رَاحَابُ ٱلزَّانِيَةُ أَيْضًا، أَمَا تَبَرَّرَتْ بِٱلْأَعْمَالِ، إِذْ قَبِلَتِ ٱلرُّسُلَ وَأَخْرَجَتْهُمْ فِي طَرِيقٍ آخَرَ؟ | ٢٥ 25 |
ତଦ୍ୱଦ୍ ଯା ରାହବ୍ନାମିକା ୱାରାଙ୍ଗନା ଚାରାନ୍ ଅନୁଗୃହ୍ୟାପରେଣ ମାର୍ଗେଣ ୱିସସର୍ଜ ସାପି କିଂ କର୍ମ୍ମଭ୍ୟୋ ନ ସପୁଣ୍ୟୀକୃତା?
| لِأَنَّهُ كَمَا أَنَّ ٱلْجَسَدَ بِدُونَ رُوحٍ مَيِّتٌ، هَكَذَا ٱلْإِيمَانُ أَيْضًا بِدُونِ أَعْمَالٍ مَيِّتٌ. | ٢٦ 26 |
ଅତଏୱାତ୍ମହୀନୋ ଦେହୋ ଯଥା ମୃତୋଽସ୍ତି ତଥୈୱ କର୍ମ୍ମହୀନଃ ପ୍ରତ୍ୟଯୋଽପି ମୃତୋଽସ୍ତି|
