عِبرانِيّين 5
| لِأَنَّ كُلَّ رَئِيسِ كَهَنَةٍ مَأْخُوذٍ مِنَ ٱلنَّاسِ يُقَامُ لِأَجْلِ ٱلنَّاسِ فِي مَا لِلهِ،لِكَيْ يُقَدِّمَ قَرَابِينَ وَذَبَائِحَ عَنِ ٱلْخَطَايَا، | ١ 1 |
යඃ කශ්චිත් මහායාජකෝ භවති ස මානවානාං මධ්යාත් නීතඃ සන් මානවානාං කෘත ඊශ්වරෝද්දේශ්යවිෂයේ(අ)ර්ථත උපහාරාණාං පාපාර්ථකබලීනාඤ්ච දාන නියුජ්යතේ|
| قَادِرًا أَنْ يَتَرَفَّقَ بِٱلْجُهَّالِ وَٱلضَّالِّينَ، إِذْ هُوَ أَيْضًا مُحَاطٌ بِٱلضَّعْفِ. | ٢ 2 |
ස චාඥානාං භ්රාන්තානාඤ්ච ලෝකානාං දුඃඛේන දුඃඛී භවිතුං ශක්නෝති, යතෝ හේතෝඃ ස ස්වයමපි දෞර්බ්බල්යවේෂ්ටිතෝ භවති|
| وَلِهَذَا ٱلضَّعْفِ يَلْتَزِمُ أَنَّهُ كَمَا يُقَدِّمُ عَنِ ٱلْخَطَايَا لِأَجْلِ ٱلشَّعْبِ هَكَذَا أَيْضًا لِأَجْلِ نَفْسِهِ. | ٣ 3 |
ඒතස්මාත් කාරණාච්ච යද්වත් ලෝකානාං කෘතේ තද්වද් ආත්මකෘතේ(අ)පි පාපාර්ථකබලිදානං තේන කර්ත්තව්යං|
| وَلَا يَأْخُذُ أَحَدٌ هَذِهِ ٱلْوَظِيفَةَ بِنَفْسِهِ، بَلِ ٱلْمَدْعُوُّ مِنَ ٱللهِ، كَمَا هَارُونُ أَيْضًا. | ٤ 4 |
ස ඝෝච්චපදඃ ස්වේච්ඡාතඃ කේනාපි න ගෘහ්යතේ කින්තු හාරෝණ ඉව ය ඊශ්වරේණාහූයතේ තේනෛව ගෘහ්යතේ|
| كَذَلِكَ ٱلْمَسِيحُ أَيْضًا لَمْ يُمَجِّدْ نَفْسَهُ لِيَصِيرَ رَئِيسَ كَهَنَةٍ، بَلِ ٱلَّذِي قَالَ لَهُ: «أَنْتَ ٱبْنِي، أَنَا ٱلْيَوْمَ وَلَدْتُكَ». | ٥ 5 |
ඒවම්ප්රකාරේණ ඛ්රීෂ්ටෝ(අ)පි මහායාජකත්වං ග්රහීතුං ස්වීයගෞරවං ස්වයං න කෘතවාන්, කින්තු "මදීයතනයෝ(අ)සි ත්වම් අද්යෛව ජනිතෝ මයේති" වාචං යස්තං භාෂිතවාන් ස ඒව තස්ය ගෞරවං කෘතවාන්|
| كَمَا يَقُولُ أَيْضًا فِي مَوْضِعٍ آخَرَ: «أَنْتَ كَاهِنٌ إِلَى ٱلْأَبَدِ عَلَى رُتْبَةِ مَلْكِي صَادَقَ». (aiōn g165) | ٦ 6 |
තද්වද් අන්යගීතේ(අ)පීදමුක්තං, ත්වං මල්කීෂේදකඃ ශ්රේණ්යාං යාජකෝ(අ)සි සදාතනඃ| (aiōn g165)
| ٱلَّذِي - فِي أَيَّامِ جَسَدِهِ- إِذْ قَدَّمَ بِصُرَاخٍ شَدِيدٍ وَدُمُوعٍ طَلِبَاتٍ وَتَضَرُّعَاتٍ لِلْقَادِرِ أَنْ يُخَلِّصَهُ مِنَ ٱلْمَوْتِ، وَسُمِعَ لَهُ مِنْ أَجْلِ تَقْوَاهُ، | ٧ 7 |
ස ච දේහවාසකාලේ බහුක්රන්දනේනාශ්රුපාතේන ච මෘත්යුත උද්ධරණේ සමර්ථස්ය පිතුඃ සමීපේ පුනඃ පුනර්විනතිං ප්රර්ථනාඤ්ච කෘත්වා තත්ඵලරූපිණීං ශඞ්කාතෝ රක්ෂාං ප්රාප්ය ච
| مَعَ كَوْنِهِ ٱبْنًا تَعَلَّمَ ٱلطَّاعَةَ مِمَّا تَأَلَّمَ بِهِ. | ٨ 8 |
යද්යපි පුත්රෝ(අ)භවත් තථාපි යෛරක්ලිශ්යත තෛරාඥාග්රහණම් අශික්ෂත|
| وَإِذْ كُمِّلَ صَارَ لِجَمِيعِ ٱلَّذِينَ يُطِيعُونَهُ، سَبَبَ خَلَاصٍ أَبَدِيٍّ، (aiōnios g166) | ٩ 9 |
ඉත්ථං සිද්ධීභූය නිජාඥාග්රාහිණාං සර්ව්වේෂාම් අනන්තපරිත්රාණස්ය කාරණස්වරූපෝ (අ)භවත්| (aiōnios g166)
| مَدْعُوًّا مِنَ ٱللهِ رَئِيسَ كَهَنَةٍ عَلَى رُتْبَةِ مَلْكِي صَادَقَ. | ١٠ 10 |
තස්මාත් ස මල්කීෂේදකඃ ශ්රේණීභුක්තෝ මහායාජක ඊශ්වරේණාඛ්යාතඃ|
| اَلَّذِي مِنْ جِهَتِهِ ٱلْكَلَامُ كَثِيرٌ عِنْدَنَا، وَعَسِرُ ٱلتَّفْسِيرِ لِنَنْطِقَ بِهِ، إِذْ قَدْ صِرْتُمْ مُتَبَاطِئِي ٱلْمَسَامِعِ. | ١١ 11 |
තමධ්යස්මාකං බහුකථාඃ කථයිතව්යාඃ කින්තු තාඃ ස්තබ්ධකර්ණෛ ර්යුෂ්මාභි ර්දුර්ගම්යාඃ|
| لِأَنَّكُمْ -إِذْ كَانَ يَنْبَغِي أَنْ تَكُونُوا مُعَلِّمِينَ لِسَبَبِ طُولِ ٱلزَّمَانِ- تَحْتَاجُونَ أَنْ يُعَلِّمَكُمْ أَحَدٌ مَا هِيَ أَرْكَانُ بَدَاءَةِ أَقْوَالِ ٱللهِ، وَصِرْتُمْ مُحْتَاجِينَ إِلَى ٱللَّبَنِ، لَا إِلَى طَعَامٍ قَوِيٍّ. | ١٢ 12 |
යතෝ යූයං යද්යපි සමයස්ය දීර්ඝත්වාත් ශික්ෂකා භවිතුම් අශක්ෂ්යත තථාපීශ්වරස්ය වාක්යානාං යා ප්රථමා වර්ණමාලා තාමධි ශික්ෂාප්රාප්ති ර්යුෂ්මාකං පුනරාවශ්යකා භවති, තථා කඨිනද්රව්යේ නහි කින්තු දුග්ධේ යුෂ්මාකං ප්රයෝජනම් ආස්තේ|
| لِأَنَّ كُلَّ مَنْ يَتَنَاوَلُ ٱللَّبَنَ هُوَ عَدِيمُ ٱلْخِبْرَةِ فِي كَلَامِ ٱلْبِرِّ لِأَنَّهُ طِفْلٌ، | ١٣ 13 |
යෝ දුග්ධපායී ස ශිශුරේවේතිකාරණාත් ධර්ම්මවාක්යේ තත්පරෝ නාස්ති|
| وَأَمَّا ٱلطَّعَامُ ٱلْقَوِيُّ فَلِلْبَالِغِينَ، ٱلَّذِينَ بِسَبَبِ ٱلتَّمَرُّنِ قَدْ صَارَتْ لَهُمُ ٱلْحَوَاسُّ مُدَرَّبَةً عَلَى ٱلتَّمْيِيزِ بَيْنَ ٱلْخَيْرِ وَٱلشَّرِّ. | ١٤ 14 |
කින්තු සදසද්විචාරේ යේෂාං චේතාංසි ව්යවහාරේණ ශික්ෂිතානි තාදෘශානාං සිද්ධලෝකානාං කඨෝරද්රව්යේෂු ප්රයෝජනමස්ති|
