عِبرانِيّين 2

١ 1 لِذَلِكَ يَجِبُ أَنْ نَتَنَبَّهَ أَكْثَرَ إِلَى مَا سَمِعْنَا لِئَلَّا نَفُوتَهُ،

អតោ វយំ យទ៑ ភ្រមស្រោតសា នាបនីយាមហេ តទត៌្ហមស្មាភិ រ្យទ្យទ៑ អឝ្រាវិ តស្មិន៑ មនាំសិ និធាតវ្យានិ។

٢ 2 لِأَنَّهُ إِنْ كَانَتِ ٱلْكَلِمَةُ ٱلَّتِي تَكَلَّمَ بِهَا مَلَائِكَةٌ قَدْ صَارَتْ ثَابِتَةً، وَكُلُّ تَعَدٍّ وَمَعْصِيَةٍ نَالَ مُجَازَاةً عَادِلَةً،

យតោ ហេតោ ទូតៃះ កថិតំ វាក្យំ យទ្យមោឃម៑ អភវទ៑ យទិ ច តល្លង្ឃនការិណេ តស្យាគ្រាហកាយ ច សវ៌្វស្មៃ សមុចិតំ ទណ្ឌម៑ អទីយត,

٣ 3 فَكَيْفَ نَنْجُو نَحْنُ إِنْ أَهْمَلْنَا خَلَاصًا هَذَا مِقْدَارُهُ؟ قَدِ ٱبْتَدَأَ ٱلرَّبُّ بِٱلتَّكَلُّمِ بِهِ، ثُمَّ تَثَبَّتَ لَنَا مِنَ ٱلَّذِينَ سَمِعُوا،

តហ៌្យស្មាភិស្តាទ្ឫឝំ មហាបរិត្រាណម៑ អវជ្ញាយ កថំ រក្ឞា ប្រាប្ស្យតេ, យត៑ ប្រថមតះ ប្រភុនា ប្រោក្តំ តតោៜស្មាន៑ យាវត៑ តស្យ ឝ្រោត្ឫភិះ ស្ថិរីក្ឫតំ,

٤ 4 شَاهِدًا ٱللهُ مَعَهُمْ بِآيَاتٍ وَعَجَائِبَ وَقُوَّاتٍ مُتَنَوِّعَةٍ وَمَوَاهِبِ ٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ، حَسَبَ إِرَادَتِهِ.

អបរំ លក្ឞណៃរទ្ភុតកម៌្មភិ រ្វិវិធឝក្តិប្រកាឝេន និជេច្ឆាតះ បវិត្រស្យាត្មនោ វិភាគេន ច យទ៑ ឦឝ្វរេណ ប្រមាណីក្ឫតម៑ អភូត៑។

٥ 5 فَإِنَّهُ لِمَلَائِكَةٍ لَمْ يُخْضِعِ ٱلْعَالَمَ ٱلْعَتِيدَ ٱلَّذِي نَتَكَلَّمُ عَنْهُ.

វយំ តុ យស្យ ភាវិរាជ្យស្យ កថាំ កថយាមះ, តត៑ តេន៑ ទិវ្យទូតានាម៑ អធីនីក្ឫតមិតិ នហិ។

٦ 6 لَكِنْ شَهِدَ وَاحِدٌ فِي مَوْضِعٍ قَائِلًا: «مَا هُوَ ٱلْإِنْسَانُ حَتَّى تَذْكُرَهُ؟ أَوِ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ حَتَّى تَفْتَقِدَهُ؟

កិន្តុ កុត្រាបិ កឝ្ចិត៑ ប្រមាណម៑ ឦទ្ឫឝំ ទត្តវាន៑, យថា, "កិំ វស្តុ មានវោ យត៑ ស និត្យំ សំស្មយ៌្យតេ ត្វយា។ កិំ វា មានវសន្តានោ យត៑ ស អាលោច្យតេ ត្វយា។

٧ 7 وَضَعْتَهُ قَلِيلًا عَنِ ٱلْمَلَائِكَةِ. بِمَجْدٍ وَكَرَامَةٍ كَلَّلْتَهُ، وَأَقَمْتَهُ عَلَى أَعْمَالِ يَدَيْكَ.

ទិវ្យទតគណេភ្យះ ស កិញ្ចិន៑ ន្យូនះ ក្ឫតស្ត្វយា។ តេជោគៅរវរូបេណ កិរីដេន វិភូឞិតះ។ ស្ឫឞ្ដំ យត៑ តេ ករាភ្យាំ ស តត្ប្រភុត្វេ និយោជិតះ។

٨ 8 أَخْضَعْتَ كُلَّ شَيْءٍ تَحْتَ قَدَمَيْهِ». لِأَنَّهُ إِذْ أَخْضَعَ ٱلْكُلَّ لَهُ لَمْ يَتْرُكْ شَيْئًا غَيْرَ خَاضِعٍ لَهُ. عَلَى أَنَّنَا ٱلْآنَ لَسْنَا نَرَى ٱلْكُلَّ بَعْدُ مُخْضَعًا لَهُ.

ចរណាធឝ្ច តស្យៃវ ត្វយា សវ៌្វំ វឝីក្ឫតំ៕ " តេន សវ៌្វំ យស្យ វឝីក្ឫតំ តស្យាវឝីភូតំ កិមបិ នាវឝេឞិតំ កិន្ត្វធុនាបិ វយំ សវ៌្វាណិ តស្យ វឝីភូតានិ ន បឝ្យាមះ។

٩ 9 وَلَكِنَّ ٱلَّذِي وُضِعَ قَلِيلًا عَنِ ٱلْمَلَائِكَةِ، يَسُوعَ، نَرَاهُ مُكَلَّلًا بِٱلْمَجْدِ وَٱلْكَرَامَةِ، مِنْ أَجْلِ أَلَمِ ٱلْمَوْتِ، لِكَيْ يَذُوقَ بِنِعْمَةِ ٱللهِ ٱلْمَوْتَ لِأَجْلِ كُلِّ وَاحِدٍ.

តថាបិ ទិវ្យទូតគណេភ្យោ យះ កិញ្ចិន៑ ន្យូនីក្ឫតោៜភវត៑ តំ យីឝុំ ម្ឫត្យុភោគហេតោស្តេជោគៅរវរូបេណ កិរីដេន វិភូឞិតំ បឝ្យាមះ, យត ឦឝ្វរស្យានុគ្រហាត៑ ស សវ៌្វេឞាំ ក្ឫតេ ម្ឫត្យុម៑ អស្វទត។

١٠ 10 لِأَنَّهُ لَاقَ بِذَاكَ ٱلَّذِي مِنْ أَجْلِهِ ٱلْكُلُّ وَبِهِ ٱلْكُلُّ، وَهُوَ آتٍ بِأَبْنَاءٍ كَثِيرِينَ إِلَى ٱلْمَجْدِ، أَنْ يُكَمِّلَ رَئِيسَ خَلَاصِهِمْ بِٱلْآلَامِ.

អបរញ្ច យស្មៃ យេន ច ក្ឫត្ស្នំ វស្តុ ស្ឫឞ្ដំ វិទ្យតេ ពហុសន្តានានាំ វិភវាយានយនកាលេ តេឞាំ បរិត្រាណាគ្រសរស្យ ទុះខភោគេន សិទ្ធីករណមបិ តស្យោបយុក្តម៑ អភវត៑។

١١ 11 لِأَنَّ ٱلْمُقَدِّسَ وَٱلْمُقَدَّسِينَ جَمِيعَهُمْ مِنْ وَاحِدٍ، فَلِهَذَا ٱلسَّبَبِ لَا يَسْتَحِي أَنْ يَدْعُوَهُمْ إِخْوَةً،

យតះ បាវកះ បូយមានាឝ្ច សវ៌្វេ ឯកស្មាទេវោត្បន្នា ភវន្តិ, ឥតិ ហេតោះ ស តាន៑ ភ្រាត្ឫន៑ វទិតុំ ន លជ្ជតេ។

١٢ 12 قَائِلًا: «أُخَبِّرُ بِٱسْمِكَ إِخْوَتِي، وَفِي وَسَطِ ٱلْكَنِيسَةِ أُسَبِّحُكَ».

តេន ស ឧក្តវាន៑, យថា, "ទ្យោតយិឞ្យាមិ តេ នាម ភ្រាត្ឫណាំ មធ្យតោ មម។ បរន្តុ សមិតេ រ្មធ្យេ ករិឞ្យេ តេ ប្រឝំសនំ៕ "

١٣ 13 وَأَيْضًا: «أَنَا أَكُونُ مُتَوَكِّلًا عَلَيْهِ». وَأَيْضًا: «هَا أَنَا وَٱلْأَوْلَادُ ٱلَّذِينَ أَعْطَانِيهِمِ ٱللهُ».

បុនរបិ, យថា, "តស្មិន៑ វិឝ្វស្យ ស្ថាតាហំ។ " បុនរបិ, យថា, "បឝ្យាហម៑ អបត្យានិ ច ទត្តានិ មហ្យម៑ ឦឝ្វរាត៑។ "

١٤ 14 فَإِذْ قَدْ تَشَارَكَ ٱلْأَوْلَادُ فِي ٱللَّحْمِ وَٱلدَّمِ ٱشْتَرَكَ هُوَ أَيْضًا كَذَلِكَ فِيهِمَا، لِكَيْ يُبِيدَ بِٱلْمَوْتِ ذَاكَ ٱلَّذِي لَهُ سُلْطَانُ ٱلْمَوْتِ، أَيْ إِبْلِيسَ،

តេឞាម៑ អបត្យានាំ រុធិរបលលវិឝិឞ្ដត្វាត៑ សោៜបិ តទ្វត៑ តទ្វិឝិឞ្ដោៜភូត៑ តស្យាភិប្រាយោៜយំ យត៑ ស ម្ឫត្យុពលាធិការិណំ ឝយតានំ ម្ឫត្យុនា ពលហីនំ កុយ៌្យាត្

١٥ 15 وَيُعْتِقَ أُولَئِكَ ٱلَّذِينَ- خَوْفًا مِنَ ٱلْمَوْتِ- كَانُوا جَمِيعًا كُلَّ حَيَاتِهِمْ تَحْتَ ٱلْعُبُودِيَّةِ.

យេ ច ម្ឫត្យុភយាទ៑ យាវជ្ជីវនំ ទាសត្វស្យ និឃ្នា អាសន៑ តាន៑ ឧទ្ធារយេត៑។

١٦ 16 لِأَنَّهُ حَقًّا لَيْسَ يُمْسِكُ ٱلْمَلَائِكَةَ، بَلْ يُمْسِكُ نَسْلَ إِبْرَاهِيمَ.

ស ទូតានាម៑ ឧបការី ន ភវតិ កិន្ត្វិព្រាហីមោ វំឝស្យៃវោបការី ភវតី។

١٧ 17 مِنْ ثَمَّ كَانَ يَنْبَغِي أَنْ يُشْبِهَ إِخْوَتَهُ فِي كُلِّ شَيْءٍ، لِكَيْ يَكُونَ رَحِيمًا، وَرَئِيسَ كَهَنَةٍ أَمِينًا فِي مَا لِلهِ حَتَّى يُكَفِّرَ خَطَايَا ٱلشَّعْبِ.

អតោ ហេតោះ ស យថា ក្ឫបាវាន៑ ប្រជានាំ បាបឝោធនាត៌្ហម៑ ឦឝ្វរោទ្ទេឝ្យវិឞយេ វិឝ្វាស្យោ មហាយាជកោ ភវេត៑ តទត៌្ហំ សវ៌្វវិឞយេ ស្វភ្រាត្ឫណាំ សទ្ឫឝីភវនំ តស្យោចិតម៑ អាសីត៑។

١٨ 18 لِأَنَّهُ فِي مَا هُوَ قَدْ تَأَلَّمَ مُجَرَّبًا يَقْدِرُ أَنْ يُعِينَ ٱلْمُجَرَّبِينَ.

យតះ ស ស្វយំ បរីក្ឞាំ គត្វា យំ ទុះខភោគម៑ អវគតស្តេន បរីក្ឞាក្រាន្តាន៑ ឧបកត៌្តុំ ឝក្នោតិ។