عِبرانِيّين 13

١ 1 لِتَثْبُتِ ٱلْمَحَبَّةُ ٱلْأَخَوِيَّةُ.

ഭ്രാതൃഷു പ്രേമ തിഷ്ഠതു| അതിഥിസേവാ യുഷ്മാഭി ർന വിസ്മര്യ്യതാം

٢ 2 لَا تَنْسُوا إِضَافَةَ ٱلْغُرَبَاءِ، لِأَنْ بِهَا أَضَافَ أُنَاسٌ مَلَائِكَةً وَهُمْ لَا يَدْرُونَ.

യതസ്തയാ പ്രച്ഛന്നരൂപേണ ദിവ്യദൂതാഃ കേഷാഞ്ചിദ് അതിഥയോഽഭവൻ|

٣ 3 اُذْكُرُوا ٱلْمُقَيَّدِينَ كَأَنَّكُمْ مُقَيَّدُونَ مَعَهُمْ، وَٱلْمُذَلِّينَ كَأَنَّكُمْ أَنْتُمْ أَيْضًا فِي ٱلْجَسَدِ.

ബന്ദിനഃ സഹബന്ദിഭിരിവ ദുഃഖിനശ്ച ദേഹവാസിഭിരിവ യുഷ്മാഭിഃ സ്മര്യ്യന്താം|

٤ 4 لِيَكُنِ ٱلزِّوَاجُ مُكَرَّمًا عِنْدَ كُلِّ وَاحِدٍ، وَٱلْمَضْجَعُ غَيْرَ نَجِسٍ. وَأَمَّا ٱلْعَاهِرُونَ وَٱلزُّنَاةُ فَسَيَدِينُهُمُ ٱللهُ.

വിവാഹഃ സർവ്വേഷാം സമീപേ സമ്മാനിതവ്യസ്തദീയശയ്യാ ച ശുചിഃ കിന്തു വേശ്യാഗാമിനഃ പാരദാരികാശ്ചേശ്വരേണ ദണ്ഡയിഷ്യന്തേ|

٥ 5 لِتَكُنْ سِيرَتُكُمْ خَالِيَةً مِنْ مَحَبَّةِ ٱلْمَالِ. كُونُوا مُكْتَفِينَ بِمَا عِنْدَكُمْ، لِأَنَّهُ قَالَ: «لَا أُهْمِلُكَ وَلَا أَتْرُكُكَ»،

യൂയമ് ആചാരേ നിർലോഭാ ഭവത വിദ്യമാനവിഷയേ സന്തുഷ്യത ച യസ്മാദ് ഈശ്വര ഏവേദം കഥിതവാൻ, യഥാ, "ത്വാം ന ത്യക്ഷ്യാമി ന ത്വാം ഹാസ്യാമി| "

٦ 6 حَتَّى إِنَّنَا نَقُولُ وَاثِقِينَ: «ٱلرَّبُّ مُعِينٌ لِي فَلَا أَخَافُ. مَاذَا يَصْنَعُ بِي إِنْسَانٌ؟».

അതഏവ വയമ് ഉത്സാഹേനേദം കഥയിതും ശക്നുമഃ, "മത്പക്ഷേ പരമേശോഽസ്തി ന ഭേഷ്യാമി കദാചന| യസ്മാത് മാം പ്രതി കിം കർത്തും മാനവഃ പാരയിഷ്യതി|| "

٧ 7 اُذْكُرُوا مُرْشِدِيكُمُ ٱلَّذِينَ كَلَّمُوكُمْ بِكَلِمَةِ ٱللهِ. ٱنْظُرُوا إِلَى نِهَايَةِ سِيرَتِهِمْ فَتَمَثَّلُوا بِإِيمَانِهِمْ.

യുഷ്മാകം യേ നായകാ യുഷ്മഭ്യമ് ഈശ്വരസ്യ വാക്യം കഥിതവന്തസ്തേ യുഷ്മാഭിഃ സ്മര്യ്യന്താം തേഷാമ് ആചാരസ്യ പരിണാമമ് ആലോച്യ യുഷ്മാഭിസ്തേഷാം വിശ്വാസോഽനുക്രിയതാം|

٨ 8 يَسُوعُ ٱلْمَسِيحُ هُوَ هُوَ أَمْسًا وَٱلْيَوْمَ وَإِلَى ٱلْأَبَدِ. (aiōn g165)

യീശുഃ ഖ്രീഷ്ടഃ ശ്വോഽദ്യ സദാ ച സ ഏവാസ്തേ| (aiōn g165)

٩ 9 لَا تُسَاقُوا بِتَعَالِيمَ مُتَنَوِّعَةٍ وَغَرِيبَةٍ، لِأَنَّهُ حَسَنٌ أَنْ يُثَبَّتَ ٱلْقَلْبُ بِٱلنِّعْمَةِ، لَا بِأَطْعِمَةٍ لَمْ يَنْتَفِعْ بِهَا ٱلَّذِينَ تَعَاطَوْهَا.

യൂയം നാനാവിധനൂതനശിക്ഷാഭി ർന പരിവർത്തധ്വം യതോഽനുഗ്രഹേണാന്തഃകരണസ്യ സുസ്ഥിരീഭവനം ക്ഷേമം ന ച ഖാദ്യദ്രവ്യൈഃ| യതസ്തദാചാരിണസ്തൈ ർനോപകൃതാഃ|

١٠ 10 لَنَا «مَذْبَحٌ» لَا سُلْطَانَ لِلَّذِينَ يَخْدِمُونَ ٱلْمَسْكَنَ أَنْ يَأْكُلُوا مِنْهُ.

യേ ദഷ്യസ്യ സേവാം കുർവ്വന്തി തേ യസ്യാ ദ്രവ്യഭോജനസ്യാനധികാരിണസ്താദൃശീ യജ്ഞവേദിരസ്മാകമ് ആസ്തേ|

١١ 11 فَإِنَّ ٱلْحَيَوَانَاتِ ٱلَّتِي يُدْخَلُ بِدَمِهَا عَنِ ٱلْخَطِيَّةِ إِلَى «ٱلْأَقْدَاسِ» بِيَدِ رَئِيسِ ٱلْكَهَنَةِ تُحْرَقُ أَجْسَامُهَا خَارِجَ ٱلْمَحَلَّةِ.

യതോ യേഷാം പശൂനാം ശോണിതം പാപനാശായ മഹായാജകേന മഹാപവിത്രസ്ഥാനസ്യാഭ്യന്തരം നീയതേ തേഷാം ശരീരാണി ശിബിരാദ് ബഹി ർദഹ്യന്തേ|

١٢ 12 لِذَلِكَ يَسُوعُ أَيْضًا، لِكَيْ يُقَدِّسَ ٱلشَّعْبَ بِدَمِ نَفْسِهِ، تَأَلَّمَ خَارِجَ ٱلْبَابِ.

തസ്മാദ് യീശുരപി യത് സ്വരുധിരേണ പ്രജാഃ പവിത്രീകുര്യ്യാത് തദർഥം നഗരദ്വാരസ്യ ബഹി ർമൃതിം ഭുക്തവാൻ|

١٣ 13 فَلْنَخْرُجْ إِذًا إِلَيْهِ خَارِجَ ٱلْمَحَلَّةِ حَامِلِينَ عَارَهُ.

അതോ ഹേതോരസ്മാഭിരപി തസ്യാപമാനം സഹമാനൈഃ ശിബിരാദ് ബഹിസ്തസ്യ സമീപം ഗന്തവ്യം|

١٤ 14 لِأَنْ لَيْسَ لَنَا هُنَا مَدِينَةٌ بَاقِيَةٌ، لَكِنَّنَا نَطْلُبُ ٱلْعَتِيدَةَ.

യതോ ഽത്രാസ്മാകം സ്ഥായി നഗരം ന വിദ്യതേ കിന്തു ഭാവി നഗരമ് അസ്മാഭിരന്വിഷ്യതേ|

١٥ 15 فَلْنُقَدِّمْ بِهِ فِي كُلِّ حِينٍ لِلهِ ذَبِيحَةَ ٱلتَّسْبِيحِ، أَيْ ثَمَرَ شِفَاهٍ مُعْتَرِفَةٍ بِٱسْمِهِ.

അതഏവ യീശുനാസ്മാഭി ർനിത്യം പ്രശംസാരൂപോ ബലിരർഥതസ്തസ്യ നാമാങ്ഗീകുർവ്വതാമ് ഓഷ്ഠാധരാണാം ഫലമ് ഈശ്വരായ ദാതവ്യം|

١٦ 16 وَلَكِنْ لَا تَنْسُوا فِعْلَ ٱلْخَيْرِ وَٱلتَّوْزِيعَ، لِأَنَّهُ بِذَبَائِحَ مِثْلِ هَذِهِ يُسَرُّ ٱللهُ.

അപരഞ്ച പരോപകാരോ ദാനഞ്ച യുഷ്മാഭി ർന വിസ്മര്യ്യതാം യതസ്താദൃശം ബലിദാനമ് ഈശ്വരായ രോചതേ|

١٧ 17 أَطِيعُوا مُرْشِدِيكُمْ وَٱخْضَعُوا، لِأَنَّهُمْ يَسْهَرُونَ لِأَجْلِ نُفُوسِكُمْ كَأَنَّهُمْ سَوْفَ يُعْطُونَ حِسَابًا، لِكَيْ يَفْعَلُوا ذَلِكَ بِفَرَحٍ، لَا آنِّينَ، لِأَنَّ هَذَا غَيْرُ نَافِعٍ لَكُمْ.

യൂയം സ്വനായകാനാമ് ആജ്ഞാഗ്രാഹിണോ വശ്യാശ്ച ഭവത യതോ യൈരുപനിധിഃ പ്രതിദാതവ്യസ്താദൃശാ ലോകാ ഇവ തേ യുഷ്മദീയാത്മനാം രക്ഷണാർഥം ജാഗ്രതി, അതസ്തേ യഥാ സാനന്ദാസ്തത് കുര്യ്യു ർന ച സാർത്തസ്വരാ അത്ര യതധ്വം യതസ്തേഷാമ് ആർത്തസ്വരോ യുഷ്മാകമ് ഇഷ്ടജനകോ ന ഭവേത്|

١٨ 18 صَلُّوا لِأَجْلِنَا، لِأَنَّنَا نَثِقُ أَنَّ لَنَا ضَمِيرًا صَالِحًا، رَاغِبِينَ أَنْ نَتَصَرَّفَ حَسَنًا فِي كُلِّ شَيْءٍ.

അപരഞ്ച യൂയമ് അസ്മന്നിമിത്തിം പ്രാർഥനാം കുരുത യതോ വയമ് ഉത്തമമനോവിശിഷ്ടാഃ സർവ്വത്ര സദാചാരം കർത്തുമ് ഇച്ഛുകാശ്ച ഭവാമ ഇതി നിശ്ചിതം ജാനീമഃ|

١٩ 19 وَلَكِنْ أَطْلُبُ أَكْثَرَ أَنْ تَفْعَلُوا هَذَا لِكَيْ أُرَدَّ إِلَيْكُمْ بِأَكْثَرِ سُرْعَةٍ.

വിശേഷതോഽഹം യഥാ ത്വരയാ യുഷ്മഭ്യം പുന ർദീയേ തദർഥം പ്രാർഥനായൈ യുഷ്മാൻ അധികം വിനയേ|

٢٠ 20 وَإِلَهُ ٱلسَّلَامِ ٱلَّذِي أَقَامَ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ رَاعِيَ ٱلْخِرَافِ ٱلْعَظِيمَ، رَبَّنَا يَسُوعَ، بِدَمِ ٱلْعَهْدِ ٱلْأَبَدِيِّ، (aiōnios g166)

അനന്തനിയമസ്യ രുധിരേണ വിശിഷ്ടോ മഹാൻ മേഷപാലകോ യേന മൃതഗണമധ്യാത് പുനരാനായി സ ശാന്തിദായക ഈശ്വരോ (aiōnios g166)

٢١ 21 لِيُكَمِّلْكُمْ فِي كُلِّ عَمَلٍ صَالِحٍ لِتَصْنَعُوا مَشِيئَتَهُ، عَامِلًا فِيكُمْ مَا يُرْضِي أَمَامَهُ بِيَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ، ٱلَّذِي لَهُ ٱلْمَجْدُ إِلَى أَبَدِ ٱلْآبِدِينَ. آمِينَ. (aiōn g165)

നിജാഭിമതസാധനായ സർവ്വസ്മിൻ സത്കർമ്മണി യുഷ്മാൻ സിദ്ധാൻ കരോതു, തസ്യ ദൃഷ്ടൗ ച യദ്യത് തുഷ്ടിജനകം തദേവ യുഷ്മാകം മധ്യേ യീശുനാ ഖ്രീഷ്ടേന സാധയതു| തസ്മൈ മഹിമാ സർവ്വദാ ഭൂയാത്| ആമേൻ| (aiōn g165)

٢٢ 22 وَأَطْلُبُ إِلَيْكُمْ أَيُّهَا ٱلْإِخْوَةُ أَنْ تَحْتَمِلُوا كَلِمَةَ ٱلْوَعْظِ، لِأَنِّي بِكَلِمَاتٍ قَلِيلَةٍ كَتَبْتُ إِلَيْكُمْ.

ഹേ ഭ്രാതരഃ, വിനയേഽഹം യൂയമ് ഇദമ് ഉപദേശവാക്യം സഹധ്വം യതോഽഹം സംക്ഷേപേണ യുഷ്മാൻ പ്രതി ലിഖിതവാൻ|

٢٣ 23 اِعْلَمُوا أَنَّهُ قَدْ أُطْلِقَ ٱلْأَخُ تِيمُوثَاوُسُ، ٱلَّذِي مَعَهُ سَوْفَ أَرَاكُمْ، إِنْ أَتَى سَرِيعًا.

അസ്മാകം ഭ്രാതാ തീമഥിയോ മുക്തോഽഭവദ് ഇതി ജാനീത, സ ച യദി ത്വരയാ സമാഗച്ഛതി തർഹി തേന സാർദ്ധംമ് അഹം യുഷ്മാൻ സാക്ഷാത് കരിഷ്യാമി|

٢٤ 24 سَلِّمُوا عَلَى جَمِيعِ مُرْشِدِيكُمْ وَجَمِيعِ ٱلْقِدِّيسِينَ. يُسَلِّمُ عَلَيْكُمُ ٱلَّذِينَ مِنْ إِيطَالِيَا.

യുഷ്മാകം സർവ്വാൻ നായകാൻ പവിത്രലോകാംശ്ച നമസ്കുരുത| അപരമ് ഇതാലിയാദേശീയാനാം നമസ്കാരം ജ്ഞാസ്യഥ|

٢٥ 25 اَلنِّعْمَةُ مَعَ جَمِيعِكُمْ. آمِينَ. -إِلَى الْعِبْرانِيِّينَ، كُتِبَتْ مِنْ إِيطَاليَا، عَلَى يَدِ تِيمُوثَاوُسَ-

അനുഗ്രഹോ യുഷ്മാകം സർവ്വേഷാം സഹായോ ഭൂയാത്| ആമേൻ|