غَلاطِيَّة 5

١ 1 فَٱثْبُتُوا إِذًا فِي ٱلْحُرِّيَّةِ ٱلَّتِي قَدْ حَرَّرَنَا ٱلْمَسِيحُ بِهَا، وَلَا تَرْتَبِكُوا أَيْضًا بِنِيرِ عُبُودِيَّةٍ.

ขฺรีษฺโฏ'สฺมภฺยํ ยตฺ สฺวาตนฺตฺรฺยํ ทตฺตวานฺ ยูยํ ตตฺร สฺถิราสฺติษฺฐต ทาสตฺวยุเคน ปุน รฺน นิพธฺยธฺวํฯ

٢ 2 هَا أَنَا بُولُسُ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ إِنِ ٱخْتَتَنْتُمْ لَا يَنْفَعُكُمُ ٱلْمَسِيحُ شَيْئًا!

ปศฺยตาหํ เปาโล ยุษฺมานฺ วทามิ ยทิ ฉินฺนตฺวโจ ภวถ ตรฺหิ ขฺรีษฺเฏน กิมปิ โนปการิษฺยเธฺวฯ

٣ 3 لَكِنْ أَشْهَدُ أَيْضًا لِكُلِّ إِنْسَانٍ مُخْتَتِنٍ أَنَّهُ مُلْتَزِمٌ أَنْ يَعْمَلَ بِكُلِّ ٱلنَّامُوسِ.

อปรํ ย: กศฺจิตฺ ฉินฺนตฺวคฺ ภวติ ส กฺฤตฺสฺนวฺยวสฺถายา: ปาลนมฺ อีศฺวราย ธารยตีติ ปฺรมาณํ ททามิฯ

٤ 4 قَدْ تَبَطَّلْتُمْ عَنِ ٱلْمَسِيحِ أَيُّهَا ٱلَّذِينَ تَتَبَرَّرُونَ بِٱلنَّامُوسِ. سَقَطْتُمْ مِنَ ٱلنِّعْمَةِ.

ยุษฺมากํ ยาวนฺโต โลกา วฺยวสฺถยา สปุณฺยีภวิตุํ เจษฺฏนฺเต เต สรฺเวฺว ขฺรีษฺฏาทฺ ภฺรษฺฏา อนุคฺรหาตฺ ปติตาศฺจฯ

٥ 5 فَإِنَّنَا بِٱلرُّوحِ مِنَ ٱلْإِيمَانِ نَتَوَقَّعُ رَجَاءَ بِرٍّ.

ยโต วยมฺ อาตฺมนา วิศฺวาสาตฺ ปุณฺยลาภาศาสิทฺธํ ปฺรตีกฺษามเหฯ

٦ 6 لِأَنَّهُ فِي ٱلْمَسِيحِ يَسُوعَ لَا ٱلْخِتَانُ يَنْفَعُ شَيْئًا وَلَا ٱلْغُرْلَةُ، بَلِ ٱلْإِيمَانُ ٱلْعَامِلُ بِٱلْمَحَبَّةِ.

ขฺรีษฺเฏ ยีเศา ตฺวกฺเฉทาตฺวกฺเฉทโย: กิมปิ คุณํ นาสฺติ กินฺตุ เปฺรมฺนา สผโล วิศฺวาส เอว คุณยุกฺต: ฯ

٧ 7 كُنْتُمْ تَسْعَوْنَ حَسَنًا. فَمَنْ صَدَّكُمْ حَتَّى لَا تُطَاوِعُوا لِلْحَقِّ؟

ปูรฺวฺวํ ยูยํ สุนฺทรมฺ อธาวต กินฺตฺวิทานีํ เกน พาธำ ปฺราปฺย สตฺยตำ น คฺฤหฺลีถ?

٨ 8 هَذِهِ ٱلْمُطَاوَعَةُ لَيْسَتْ مِنَ ٱلَّذِي دَعَاكُمْ.

ยุษฺมากํ สา มติ รฺยุษฺมทาหฺวานการิณ อีศฺวรานฺน ชาตาฯ

٩ 9 «خَمِيرَةٌ صَغِيرَةٌ تُخَمِّرُ ٱلْعَجِينَ كُلَّهُ».

วิการ: กฺฤตฺสฺนศกฺตูนำ สฺวลฺปกิเณฺวน ชสยเตฯ

١٠ 10 وَلَكِنَّنِي أَثِقُ بِكُمْ فِي ٱلرَّبِّ أَنَّكُمْ لَا تَفْتَكِرُونَ شَيْئًا آخَرَ. وَلَكِنَّ ٱلَّذِي يُزْعِجُكُمْ سَيَحْمِلُ ٱلدَّيْنُونَةَ أَيَّ مَنْ كَانَ.

ยุษฺมากํ มติ รฺวิการํ น คมิษฺยตีตฺยหํ ยุษฺมานธิ ปฺรภุนาศํเส; กินฺตุ โย ยุษฺมานฺ วิจารลยติ ส ย: กศฺจิทฺ ภเวตฺ สมุจิตํ ทณฺฑํ ปฺราปฺสฺยติฯ

١١ 11 وَأَمَّا أَنَا أَيُّهَا ٱلْإِخْوَةُ فَإِنْ كُنْتُ بَعْدُ أَكْرِزُ بِٱلْخِتَانِ، فَلِمَاذَا أُضْطَهَدُ بَعْدُ؟ إِذًا عَثْرَةُ ٱلصَّلِيبِ قَدْ بَطَلَتْ.

ปรนฺตุ เห ภฺราตร: , ยทฺยหมฺ อิทานีมฺ อปิ ตฺวกฺเฉทํ ปฺรจารเยยํ ตรฺหิ กุต อุปทฺรวํ ภุญฺชิย? ตตฺกฺฤเต กฺรุศํ นิรฺพฺพาธมฺ อภวิษฺยตฺฯ

١٢ 12 يَالَيْتَ ٱلَّذِينَ يُقْلِقُونَكُمْ يَقْطَعُونَ أَيْضًا!

เย ชนา ยุษฺมากํ จาญฺจลฺยํ ชนยนฺติ เตษำ เฉทนเมว มยาภิลษฺยเตฯ

١٣ 13 فَإِنَّكُمْ إِنَّمَا دُعِيتُمْ لِلْحُرِّيَّةِ أَيُّهَا ٱلْإِخْوَةُ. غَيْرَ أَنَّهُ لَا تُصَيِّرُوا ٱلْحُرِّيَّةَ فُرْصَةً لِلْجَسَدِ، بَلْ بِٱلْمَحَبَّةِ ٱخْدِمُوا بَعْضُكُمْ بَعْضًا.

เห ภฺราตร: , ยูยํ สฺวาตนฺตฺรฺยารฺถมฺ อาหูตา อาเธฺว กินฺตุ ตตฺสฺวาตนฺตฺรฺยทฺวาเรณ ศารีริกภาโว ยุษฺมานฺ น ปฺรวิศตุฯ ยูยํ เปฺรมฺนา ปรสฺปรํ ปริจรฺยฺยำ กุรุธฺวํฯ

١٤ 14 لِأَنَّ كُلَّ ٱلنَّامُوسِ فِي كَلِمَةٍ وَاحِدَةٍ يُكْمَلُ: «تُحِبُّ قَرِيبَكَ كَنَفْسِكَ».

ยสฺมาตฺ ตฺวํ สมีปวาสินิ สฺววตฺ เปฺรม กุรฺยฺยา อิเตฺยกาชฺญา กฺฤตฺสฺนายา วฺยวสฺถายา: สารสํคฺรห: ฯ

١٥ 15 فَإِذَا كُنْتُمْ تَنْهَشُونَ وَتَأْكُلُونَ بَعْضُكُمْ بَعْضًا، فَٱنْظُرُوا لِئَلَّا تُفْنُوا بَعْضُكُمْ بَعْضًا.

กินฺตุ ยูยํ ยทิ ปรสฺปรํ ทํทศฺยเธฺว 'ศาศฺยเธฺว จ ตรฺหิ ยุษฺมากมฺ เอโก'เนฺยน ยนฺน คฺรสฺยเต ตตฺร ยุษฺมาภิ: สาวธาไน รฺภวิตวฺยํฯ

١٦ 16 وَإِنَّمَا أَقُولُ: ٱسْلُكُوا بِٱلرُّوحِ فَلَا تُكَمِّلُوا شَهْوَةَ ٱلْجَسَدِ.

อหํ พฺรวีมิ ยูยมฺ อาตฺมิกาจารํ กุรุต ศารีริกาภิลาษํ มา ปูรยตฯ

١٧ 17 لِأَنَّ ٱلْجَسَدَ يَشْتَهِي ضِدَّ ٱلرُّوحِ وَٱلرُّوحُ ضِدَّ ٱلْجَسَدِ، وَهَذَانِ يُقَاوِمُ أَحَدُهُمَا ٱلْآخَرَ، حَتَّى تَفْعَلُونَ مَا لَا تُرِيدُونَ.

ยต: ศารีริกาภิลาษ อาตฺมโน วิปรีต: , อาตฺมิกาภิลาษศฺจ ศรีรสฺย วิปรีต: , อนโยรุภโย: ปรสฺปรํ วิโรโธ วิทฺยเต เตน ยุษฺมาภิ รฺยทฺ อภิลษฺยเต ตนฺน กรฺตฺตวฺยํฯ

١٨ 18 وَلَكِنْ إِذَا ٱنْقَدْتُمْ بِٱلرُّوحِ فَلَسْتُمْ تَحْتَ ٱلنَّامُوسِ.

ยูยํ ยทฺยาตฺมนา วินียเธฺว ตรฺหิ วฺยวสฺถายา อธีนา น ภวถฯ

١٩ 19 وَأَعْمَالُ ٱلْجَسَدِ ظَاهِرَةٌ، ٱلَّتِي هِيَ: زِنًى، عَهَارَةٌ، نَجَاسَةٌ، دَعَارَةٌ،

อปรํ ปรทารคมนํ เวศฺยาคมนมฺ อศุจิตา กามุกตา ปฺรติมาปูชนมฺ

٢٠ 20 عِبَادَةُ ٱلْأَوْثَانِ، سِحْرٌ، عَدَاوَةٌ، خِصَامٌ، غَيْرَةٌ، سَخَطٌ، تَحَزُّبٌ، شِقَاقٌ، بِدْعَةٌ،

อินฺทฺรชาลํ ศตฺรุตฺวํ วิวาโท'นฺตรฺชฺวลนํ โกฺรธ: กลโห'ไนกฺยํ

٢١ 21 حَسَدٌ، قَتْلٌ، سُكْرٌ، بَطَرٌ، وَأَمْثَالُ هَذِهِ ٱلَّتِي أَسْبِقُ فَأَقُولُ لَكُمْ عَنْهَا كَمَا سَبَقْتُ فَقُلْتُ أَيْضًا: إِنَّ ٱلَّذِينَ يَفْعَلُونَ مِثْلَ هَذِهِ لَا يَرِثُونَ مَلَكُوتَ ٱللهِ.

ปารฺถกฺยมฺ อีรฺษฺยา วโธ มตฺตตฺวํ ลมฺปฏตฺวมิตฺยาทีนิ สฺปษฺฏเตฺวน ศารีริกภาวสฺย กรฺมฺมาณิ สนฺติฯ ปูรฺวฺวํ ยทฺวตฺ มยา กถิตํ ตทฺวตฺ ปุนรปิ กถฺยเต เย ชนา เอตาทฺฤศานิ กรฺมฺมาณฺยาจรนฺติ ไตรีศฺวรสฺย ราเชฺย'ธิการ: กทาจ น ลปฺสฺยเตฯ

٢٢ 22 وَأَمَّا ثَمَرُ ٱلرُّوحِ فَهُوَ: مَحَبَّةٌ، فَرَحٌ، سَلَامٌ، طُولُ أَنَاةٍ، لُطْفٌ، صَلَاحٌ، إِيمَانٌ،

กิญฺจ เปฺรมานนฺท: ศานฺติศฺจิรสหิษฺณุตา หิไตษิตา ภทฺรตฺวํ วิศฺวาสฺยตา ติติกฺษา

٢٣ 23 وَدَاعَةٌ، تَعَفُّفٌ. ضِدَّ أَمْثَالِ هَذِهِ لَيْسَ نَامُوسٌ.

ปริมิตโภชิตฺวมิตฺยาทีนฺยาตฺมน: ผลานิ สนฺติ เตษำ วิรุทฺธา กาปิ วฺยวสฺถา นหิฯ

٢٤ 24 وَلَكِنَّ ٱلَّذِينَ هُمْ لِلْمَسِيحِ قَدْ صَلَبُوا ٱلْجَسَدَ مَعَ ٱلْأَهْوَاءِ وَٱلشَّهَوَاتِ.

เย ตุ ขฺรีษฺฏสฺย โลกาเสฺต ริปุภิรภิลาไษศฺจ สหิตํ ศารีริกภาวํ กฺรุเศ นิหตวนฺต: ฯ

٢٥ 25 إِنْ كُنَّا نَعِيشُ بِٱلرُّوحِ، فَلْنَسْلُكْ أَيْضًا بِحَسَبِ ٱلرُّوحِ.

ยทิ วยมฺ อาตฺมนา ชีวามสฺตรฺหฺยาตฺมิกาจาโร'สฺมาภิ: กรฺตฺตวฺย: ,

٢٦ 26 لَا نَكُنْ مُعْجِبِينَ نُغَاضِبُ بَعْضُنَا بَعْضًا، وَنَحْسِدُ بَعْضُنَا بَعْضًا.

ทรฺป: ปรสฺปรํ นิรฺภรฺตฺสนํ เทฺวษศฺจาสฺมาภิ รฺน กรฺตฺตวฺยานิฯ