أعمال 24

١ 1 وَبَعْدَ خَمْسَةِ أَيَّامٍ ٱنْحَدَرَ حَنَانِيَّا رَئِيسُ ٱلْكَهَنَةِ مَعَ ٱلشُّيُوخِ وَخَطِيبٍ ٱسْمُهُ تَرْتُلُّسُ. فَعَرَضُوا لِلْوَالِي ضِدَّ بُولُسَ.

ପଞ୍ଚଭ୍ୟୋ ଦିନେଭ୍ୟଃ ପରଂ ହନାନୀଯନାମା ମହାଯାଜକୋଽଧିପତେଃ ସମକ୍ଷଂ ପୌଲସ୍ୟ ପ୍ରାତିକୂଲ୍ୟେନ ନିୱେଦଯିତୁଂ ତର୍ତୁଲ୍ଲନାମାନଂ କଞ୍ଚନ ୱକ୍ତାରଂ ପ୍ରାଚୀନଜନାଂଶ୍ଚ ସଙ୍ଗିନଃ କୃତ୍ୱା କୈସରିଯାନଗରମ୍ ଆଗଚ୍ଛତ୍|

٢ 2 فَلَمَّا دُعِيَ، ٱبْتَدَأَ تَرْتُلُّسُ فِي ٱلشِّكَايَةِ قَائِلًا:

ତତଃ ପୌଲେ ସମାନୀତେ ସତି ତର୍ତୁଲ୍ଲସ୍ତସ୍ୟାପୱାଦକଥାଂ କଥଯିତୁମ୍ ଆରଭତ ହେ ମହାମହିମଫୀଲିକ୍ଷ ଭୱତୋ ୱଯମ୍ ଅତିନିର୍ୱ୍ୱିଘ୍ନଂ କାଲଂ ଯାପଯାମୋ ଭୱତଃ ପରିଣାମଦର୍ଶିତଯା ଏତଦ୍ଦେଶୀଯାନାଂ ବହୂନି ମଙ୍ଗଲାନି ଘଟିତାନି,

٣ 3 «إِنَّنَا حَاصِلُونَ بِوَاسِطَتِكَ عَلَى سَلَامٍ جَزِيلٍ، وَقَدْ صَارَتْ لِهَذِهِ ٱلْأُمَّةِ مَصَالِحُ بِتَدْبِيرِكَ. فَنَقْبَلُ ذَلِكَ أَيُّهَا ٱلْعَزِيزُ فِيلِكْسُ بِكُلِّ شُكْرٍ فِي كُلِّ زَمَانٍ وَكُلِّ مَكَانٍ.

ଇତି ହେତୋ ର୍ୱଯମତିକୃତଜ୍ଞାଃ ସନ୍ତଃ ସର୍ୱ୍ୱତ୍ର ସର୍ୱ୍ୱଦା ଭୱତୋ ଗୁଣାନ୍ ଗାଯମଃ|

٤ 4 وَلَكِنْ لِئَلَّا أُعَوِّقَكَ أَكْثَرَ، أَلْتَمِسُ أَنْ تَسْمَعَنَا بِٱلِٱخْتِصَارِ بِحِلْمِكَ:

କିନ୍ତୁ ବହୁଭିଃ କଥାଭି ର୍ଭୱନ୍ତଂ ଯେନ ନ ୱିରଞ୍ଜଯାମି ତସ୍ମାଦ୍ ୱିନଯେ ଭୱାନ୍ ବନୁକମ୍ପ୍ୟ ମଦଲ୍ପକଥାଂ ଶୃଣୋତୁ|

٥ 5 فَإِنَّنَا إِذْ وَجَدْنَا هَذَا ٱلرَّجُلَ مُفْسِدًا وَمُهَيِّجَ فِتْنَةٍ بَيْنَ جَمِيعِ ٱلْيَهُودِ ٱلَّذِينَ فِي ٱلْمَسْكُونَةِ، وَمِقْدَامَ شِيعَةِ ٱلنَّاصِرِيِّينَ،

ଏଷ ମହାମାରୀସ୍ୱରୂପୋ ନାସରତୀଯମତଗ୍ରାହିସଂଘାତସ୍ୟ ମୁଖ୍ୟୋ ଭୂତ୍ୱା ସର୍ୱ୍ୱଦେଶେଷୁ ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ ଯିହୂଦୀଯାନାଂ ରାଜଦ୍ରୋହାଚରଣପ୍ରୱୃତ୍ତିଂ ଜନଯତୀତ୍ୟସ୍ମାଭି ର୍ନିଶ୍ଚିତଂ|

٦ 6 وَقَدْ شَرَعَ أَنْ يُنَجِّسَ ٱلْهَيْكَلَ أَيْضًا، أَمْسَكْنَاهُ وَأَرَدْنَا أَنْ نَحْكُمَ عَلَيْهِ حَسَبَ نَامُوسِنَا.

ସ ମନ୍ଦିରମପି ଅଶୁଚି କର୍ତ୍ତୁଂ ଚେଷ୍ଟିତୱାନ୍; ଇତି କାରଣାଦ୍ ୱଯମ୍ ଏନଂ ଧୃତ୍ୱା ସ୍ୱୱ୍ୟୱସ୍ଥାନୁସାରେଣ ୱିଚାରଯିତୁଂ ପ୍ରାୱର୍ତ୍ତାମହି;

٧ 7 فَأَقْبَلَ لِيسِيَاسُ ٱلْأَمِيرُ بِعُنْفٍ شَدِيدٍ وَأَخَذَهُ مِنْ بَيْنِ أَيْدِينَا،

କିନ୍ତୁ ଲୁଷିଯଃ ସହସ୍ରସେନାପତିରାଗତ୍ୟ ବଲାଦ୍ ଅସ୍ମାକଂ କରେଭ୍ୟ ଏନଂ ଗୃହୀତ୍ୱା

٨ 8 وَأَمَرَ ٱلْمُشْتَكِينَ عَلَيْهِ أَنْ يَأْتُوا إِلَيْكَ. وَمِنْهُ يُمْكِنُكَ إِذَا فَحَصْتَ أَنْ تَعْلَمَ جَمِيعَ هَذِهِ ٱلْأُمُورِ ٱلَّتِي نَشْتَكِي بِهَا عَلَيْهِ».

ଏତସ୍ୟାପୱାଦକାନ୍ ଭୱତଃ ସମୀପମ୍ ଆଗନ୍ତୁମ୍ ଆଜ୍ଞାପଯତ୍| ୱଯଂ ଯସ୍ମିନ୍ ତମପୱାଦାମୋ ଭୱତା ପଦପୱାଦକଥାଯାଂ ୱିଚାରିତାଯାଂ ସତ୍ୟାଂ ସର୍ୱ୍ୱଂ ୱୃତ୍ତାନ୍ତଂ ୱେଦିତୁଂ ଶକ୍ଷ୍ୟତେ|

٩ 9 ثُمَّ وَافَقَهُ ٱلْيَهُودُ أَيْضًا قَائِلِينَ: «إِنَّ هَذِهِ ٱلْأُمُورَ هَكَذَا».

ତତୋ ଯିହୂଦୀଯା ଅପି ସ୍ୱୀକୃତ୍ୟ କଥିତୱନ୍ତ ଏଷା କଥା ପ୍ରମାଣମ୍|

١٠ 10 فَأَجَابَ بُولُسُ، إِذْ أَوْمَأَ إِلَيْهِ ٱلْوَالِي أَنْ يَتَكَلَّمَ: «إِنِّي إِذْ قَدْ عَلِمْتُ أَنَّكَ مُنْذُ سِنِينَ كَثِيرَةٍ قَاضٍ لِهَذِهِ ٱلْأُمَّةِ، أَحْتَجُّ عَمَّا فِي أَمْرِي بِأَكْثَرِ سُرُورٍ.

ଅଧିପତୌ କଥାଂ କଥଯିତୁଂ ପୌଲଂ ପ୍ରତୀଙ୍ଗିତଂ କୃତୱତି ସ କଥିତୱାନ୍ ଭୱାନ୍ ବହୂନ୍ ୱତ୍ସରାନ୍ ଯାୱଦ୍ ଏତଦ୍ଦେଶସ୍ୟ ଶାସନଂ କରୋତୀତି ୱିଜ୍ଞାଯ ପ୍ରତ୍ୟୁତ୍ତରଂ ଦାତୁମ୍ ଅକ୍ଷୋଭୋଽଭୱମ୍|

١١ 11 وَأَنْتَ قَادِرٌ أَنْ تَعْرِفَ أَنَّهُ لَيْسَ لِي أَكْثَرُ مِنِ ٱثْنَيْ عَشَرَ يَوْمًا مُنْذُ صَعِدْتُ لِأَسْجُدَ فِي أُورُشَلِيمَ.

ଅଦ୍ୟ କେୱଲଂ ଦ୍ୱାଦଶ ଦିନାନି ଯାତାନି, ଅହମ୍ ଆରାଧନାଂ କର୍ତ୍ତୁଂ ଯିରୂଶାଲମନଗରଂ ଗତୱାନ୍ ଏଷା କଥା ଭୱତା ଜ୍ଞାତୁଂ ଶକ୍ୟତେ;

١٢ 12 وَلَمْ يَجِدُونِي فِي ٱلْهَيْكَلِ أُحَاجُّ أَحَدًا أَوْ أَصْنَعُ تَجَمُّعًا مِنَ ٱلشَّعْبِ، وَلَا فِي ٱلْمَجَامِعِ وَلَا فِي ٱلْمَدِينَةِ.

କିନ୍ତ୍ୱିଭେ ମାଂ ମଧ୍ୟେମନ୍ଦିରଂ କେନାପି ସହ ୱିତଣ୍ଡାଂ କୁର୍ୱ୍ୱନ୍ତଂ କୁତ୍ରାପି ଭଜନଭୱନେ ନଗରେ ୱା ଲୋକାନ୍ କୁପ୍ରୱୃତ୍ତିଂ ଜନଯନ୍ତୁଂ ନ ଦୃଷ୍ଟୱନ୍ତଃ|

١٣ 13 وَلَا يَسْتَطِيعُونَ أَنْ يُثْبِتُوا مَا يَشْتَكُونَ بِهِ ٱلْآنَ عَلَيَّ.

ଇଦାନୀଂ ଯସ୍ମିନ୍ ଯସ୍ମିନ୍ ମାମ୍ ଅପୱଦନ୍ତେ ତସ୍ୟ କିମପି ପ୍ରମାଣଂ ଦାତୁଂ ନ ଶକ୍ନୁୱନ୍ତି|

١٤ 14 وَلَكِنَّنِي أُقِرُّ لَكَ بِهَذَا: أَنَّنِي حَسَبَ ٱلطَّرِيقِ ٱلَّذِي يَقُولُونَ لَهُ «شِيعَةٌ»، هَكَذَا أَعْبُدُ إِلَهَ آبَائِي، مُؤْمِنًا بِكُلِّ مَا هُوَ مَكْتُوبٌ فِي ٱلنَّامُوسِ وَٱلْأَنْبِيَاءِ.

କିନ୍ତୁ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାକ୍ୟଗ୍ରନ୍ଥେ ୱ୍ୟୱସ୍ଥାଗ୍ରନ୍ଥେ ଚ ଯା ଯା କଥା ଲିଖିତାସ୍ତେ ତାସୁ ସର୍ୱ୍ୱାସୁ ୱିଶ୍ୱସ୍ୟ ଯନ୍ମତମ୍ ଇମେ ୱିଧର୍ମ୍ମଂ ଜାନନ୍ତି ତନ୍ମତାନୁସାରେଣାହଂ ନିଜପିତୃପୁରୁଷାଣାମ୍ ଈଶ୍ୱରମ୍ ଆରାଧଯାମୀତ୍ୟହଂ ଭୱତଃ ସମକ୍ଷମ୍ ଅଙ୍ଗୀକରୋମି|

١٥ 15 وَلِي رَجَاءٌ بِٱللهِ فِي مَا هُمْ أَيْضًا يَنْتَظِرُونَهُ: أَنَّهُ سَوْفَ تَكُونُ قِيَامَةٌ لِلْأَمْوَاتِ، ٱلْأَبْرَارِ وَٱلْأَثَمَةِ.

ଧାର୍ମ୍ମିକାଣାମ୍ ଅଧାର୍ମ୍ମିକାଣାଞ୍ଚ ପ୍ରମୀତଲୋକାନାମେୱୋତ୍ଥାନଂ ଭୱିଷ୍ୟତୀତି କଥାମିମେ ସ୍ୱୀକୁର୍ୱ୍ୱନ୍ତି ତଥାହମପି ତସ୍ମିନ୍ ଈଶ୍ୱରେ ପ୍ରତ୍ୟାଶାଂ କରୋମି;

١٦ 16 لِذَلِكَ أَنَا أَيْضًا أُدَرِّبُ نَفْسِي لِيَكُونَ لِي دَائِمًا ضَمِيرٌ بِلَا عَثْرَةٍ مِنْ نَحْوِ ٱللهِ وَٱلنَّاسِ.

ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ମାନୱାନାଞ୍ଚ ସମୀପେ ଯଥା ନିର୍ଦୋଷୋ ଭୱାମି ତଦର୍ଥଂ ସତତଂ ଯତ୍ନୱାନ୍ ଅସ୍ମି|

١٧ 17 وَبَعْدَ سِنِينَ كَثِيرَةٍ جِئْتُ أَصْنَعُ صَدَقَاتٍ لِأُمَّتِي وَقَرَابِينَ.

ବହୁଷୁ ୱତ୍ସରେଷୁ ଗତେଷୁ ସ୍ୱଦେଶୀଯଲୋକାନାଂ ନିମିତ୍ତଂ ଦାନୀଯଦ୍ରୱ୍ୟାଣି ନୈୱେଦ୍ୟାନି ଚ ସମାଦାଯ ପୁନରାଗମନଂ କୃତୱାନ୍|

١٨ 18 وَفِي ذَلِكَ وَجَدَنِي مُتَطَهِّرًا فِي ٱلْهَيْكَلِ، لَيْسَ مَعَ جَمْعٍ وَلَا مَعَ شَغَبٍ، قَوْمٌ هُمْ يَهُودٌ مِنْ أَسِيَّا،

ତତୋହଂ ଶୁଚି ର୍ଭୂତ୍ୱା ଲୋକାନାଂ ସମାଗମଂ କଲହଂ ୱା ନ କାରିତୱାନ୍ ତଥାପ୍ୟାଶିଯାଦେଶୀଯାଃ କିଯନ୍ତୋ ଯିହୁଦୀଯଲୋକା ମଧ୍ୟେମନ୍ଦିରଂ ମାଂ ଧୃତୱନ୍ତଃ|

١٩ 19 كَانَ يَنْبَغِي أَنْ يَحْضُرُوا لَدَيْكَ وَيَشْتَكُوا، إِنْ كَانَ لَهُمْ عَلَيَّ شَيْءٌ.

ମମୋପରି ଯଦି କାଚିଦପୱାଦକଥାସ୍ତି ତର୍ହି ଭୱତଃ ସମୀପମ୍ ଉପସ୍ଥାଯ ତେଷାମେୱ ସାକ୍ଷ୍ୟଦାନମ୍ ଉଚିତମ୍|

٢٠ 20 أَوْ لِيَقُلْ هَؤُلَاءِ أَنْفُسُهُمْ مَاذَا وَجَدُوا فِيَّ مِنَ ٱلذَّنْبِ وَأَنَا قَائِمٌ أَمَامَ ٱلْمَجْمَعِ،

ନୋଚେତ୍ ପୂର୍ୱ୍ୱେ ମହାସଭାସ୍ଥାନାଂ ଲୋକାନାଂ ସନ୍ନିଧୌ ମମ ଦଣ୍ଡାଯମାନତ୍ୱସମଯେ, ଅହମଦ୍ୟ ମୃତାନାମୁତ୍ଥାନେ ଯୁଷ୍ମାଭି ର୍ୱିଚାରିତୋସ୍ମି,

٢١ 21 إِلَّا مِنْ جِهَةِ هَذَا ٱلْقَوْلِ ٱلْوَاحِدِ ٱلَّذِي صَرَخْتُ بِهِ وَاقِفًا بَيْنَهُمْ: أَنِّي مِنْ أَجْلِ قِيَامَةِ ٱلْأَمْوَاتِ أُحَاكَمُ مِنْكُمُ ٱلْيَوْمَ».

ତେଷାଂ ମଧ୍ୟେ ତିଷ୍ଠନ୍ନହଂ ଯାମିମାଂ କଥାମୁଚ୍ଚୈଃ ସ୍ୱରେଣ କଥିତୱାନ୍ ତଦନ୍ୟୋ ମମ କୋପି ଦୋଷୋଽଲଭ୍ୟତ ନ ୱେତି ୱରମ୍ ଏତେ ସମୁପସ୍ଥିତଲୋକା ୱଦନ୍ତୁ|

٢٢ 22 فَلَمَّا سَمِعَ هَذَا فِيلِكْسُ أَمْهَلَهُمْ، إِذْ كَانَ يَعْلَمُ بِأَكْثَرِ تَحْقِيقٍ أُمُورَ هَذَا ٱلطَّرِيقِ، قَائِلًا: «مَتَى ٱنْحَدَرَ لِيسِيَاسُ ٱلْأَمِيرُ أَفْحَصُ عَنْ أُمُورِكُمْ».

ତଦା ଫୀଲିକ୍ଷ ଏତାଂ କଥାଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ତନ୍ମତସ୍ୟ ୱିଶେଷୱୃତ୍ତାନ୍ତଂ ୱିଜ୍ଞାତୁଂ ୱିଚାରଂ ସ୍ଥଗିତଂ କୃତ୍ୱା କଥିତୱାନ୍ ଲୁଷିଯେ ସହସ୍ରସେନାପତୌ ସମାଯାତେ ସତି ଯୁଷ୍ମାକଂ ୱିଚାରମ୍ ଅହଂ ନିଷ୍ପାଦଯିଷ୍ୟାମି|

٢٣ 23 وَأَمَرَ قَائِدَ ٱلْمِئَةِ أَنْ يُحْرَسَ بُولُسُ، وَتَكُونَ لَهُ رُخْصَةٌ، وَأَنْ لَا يَمْنَعَ أَحَدًا مِنْ أَصْحَابِهِ أَنْ يَخْدِمَهُ أَوْ يَأْتِيَ إِلَيْهِ.

ଅନନ୍ତରଂ ବନ୍ଧନଂ ୱିନା ପୌଲଂ ରକ୍ଷିତୁଂ ତସ୍ୟ ସେୱନାଯ ସାକ୍ଷାତ୍କରଣାଯ ୱା ତଦୀଯାତ୍ମୀଯବନ୍ଧୁଜନାନ୍ ନ ୱାରଯିତୁଞ୍ଚ ଶମସେନାପତିମ୍ ଆଦିଷ୍ଟୱାନ୍|

٢٤ 24 ثُمَّ بَعْدَ أَيَّامٍ جَاءَ فِيلِكْسُ مَعَ دُرُوسِّلَا ٱمْرَأَتِهِ، وَهِيَ يَهُودِيَّةٌ. فَٱسْتَحْضَرَ بُولُسَ وَسَمِعَ مِنْهُ عَنِ ٱلْإِيمَانِ بِٱلْمَسِيحِ.

ଅଲ୍ପଦିନାତ୍ ପରଂ ଫୀଲିକ୍ଷୋଽଧିପତି ର୍ଦ୍ରୁଷିଲ୍ଲାନାମ୍ନା ଯିହୂଦୀଯଯା ସ୍ୱଭାର୍ୟ୍ୟଯା ସହାଗତ୍ୟ ପୌଲମାହୂଯ ତସ୍ୟ ମୁଖାତ୍ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଧର୍ମ୍ମସ୍ୟ ୱୃତ୍ତାନ୍ତମ୍ ଅଶ୍ରୌଷୀତ୍|

٢٥ 25 وَبَيْنَمَا كَانَ يَتَكَلَّمُ عَنِ ٱلْبِرِّ وَٱلتَّعَفُّفِ وَٱلدَّيْنُونَةِ ٱلْعَتِيدَةِ أَنْ تَكُونَ، ٱرْتَعَبَ فِيلِكْسُ، وَأَجَابَ: «أَمَّا ٱلْآنَ فَٱذْهَبْ، وَمَتَى حَصَلْتُ عَلَى وَقْتٍ أَسْتَدْعِيكَ».

ପୌଲେନ ନ୍ୟାଯସ୍ୟ ପରିମିତଭୋଗସ୍ୟ ଚରମୱିଚାରସ୍ୟ ଚ କଥାଯାଂ କଥିତାଯାଂ ସତ୍ୟାଂ ଫୀଲିକ୍ଷଃ କମ୍ପମାନଃ ସନ୍ ୱ୍ୟାହରଦ୍ ଇଦାନୀଂ ଯାହି, ଅହମ୍ ଅୱକାଶଂ ପ୍ରାପ୍ୟ ତ୍ୱାମ୍ ଆହୂସ୍ୟାମି|

٢٦ 26 وَكَانَ أَيْضًا يَرْجُو أَنْ يُعْطِيَهُ بُولُسُ دَرَاهِمَ لِيُطْلِقَهُ، وَلِذَلِكَ كَانَ يَسْتَحْضِرُهُ مِرَارًا أَكْثَرَ وَيَتَكَلَّمُ مَعَهُ.

ମୁକ୍ତିପ୍ରପ୍ତ୍ୟର୍ଥଂ ପୌଲେନ ମହ୍ୟଂ ମୁଦ୍ରାଦାସ୍ୟନ୍ତେ ଇତି ପତ୍ୟାଶାଂ କୃତ୍ୱା ସ ପୁନଃ ପୁନସ୍ତମାହୂଯ ତେନ ସାକଂ କଥୋପକଥନଂ କୃତୱାନ୍|

٢٧ 27 وَلَكِنْ لَمَّا كَمِلَتْ سَنَتَانِ، قَبِلَ فِيلِكْسُ بُورْكِيُوسَ فَسْتُوسَ خَلِيفَةً لَهُ. وَإِذْ كَانَ فِيلِكْسُ يُرِيدُ أَنْ يُودِعَ ٱلْيَهُودَ مِنَّةً، تَرَكَ بُولُسَ مُقَيَّدًا.

କିନ୍ତୁ ୱତ୍ସରଦ୍ୱଯାତ୍ ପରଂ ପର୍କିଯଫୀଷ୍ଟ ଫାଲିକ୍ଷସ୍ୟ ପଦଂ ପ୍ରାପ୍ତେ ସତି ଫୀଲିକ୍ଷୋ ଯିହୂଦୀଯାନ୍ ସନ୍ତୁଷ୍ଟାନ୍ ଚିକୀର୍ଷନ୍ ପୌଲଂ ବଦ୍ଧଂ ସଂସ୍ଥାପ୍ୟ ଗତୱାନ୍|