أعمال 23

١ 1 فَتَفَرَّسَ بُولُسُ فِي ٱلْمَجْمَعِ وَقَالَ: «أَيُّهَا ٱلرِّجَالُ ٱلْإِخْوَةُ، إِنِّي بِكُلِّ ضَمِيرٍ صَالِحٍ قَدْ عِشْتُ لِلهِ إِلَى هَذَا ٱلْيَوْمِ».

สภาสโทฺลกานฺ ปฺรติ เปาโล'นนฺยทฺฤษฺฏฺยา ปศฺยนฺ อกถยตฺ, เห ภฺราตฺฤคณา อทฺย ยาวตฺ สรเลน สรฺวฺวานฺต: กรเณเนศฺวรสฺย สากฺษาทฺ อาจรามิฯ

٢ 2 فَأَمَرَ حَنَانِيَّا رَئِيسُ ٱلْكَهَنَةِ، ٱلْوَاقِفِينَ عِنْدَهُ أَنْ يَضْرِبُوهُ عَلَى فَمِهِ.

อเนน หนานียนามา มหายาชกสฺตํ กโปเล จเปเฏนาหนฺตุํ สมีปสฺถโลกานฺ อาทิษฺฏวานฺฯ

٣ 3 حِينَئِذٍ قَالَ لَهُ بُولُسُ: «سَيَضْرِبُكَ ٱللهُ أَيُّهَا ٱلْحَائِطُ ٱلْمُبَيَّضُ! أَفَأَنْتَ جَالِسٌ تَحْكُمُ عَلَيَّ حَسَبَ ٱلنَّامُوسِ، وَأَنْتَ تَأْمُرُ بِضَرْبِي مُخَالِفًا لِلنَّامُوسِ؟».

ตทา เปาลสฺตมวทตฺ, เห พหิษฺปริษฺกฺฤต, อีศฺวรสฺตฺวำ ปฺรหรฺตฺตุมฺ อุทฺยโตสฺติ, ยโต วฺยวสฺถานุสาเรณ วิจารยิตุมฺ อุปวิศฺย วฺยวสฺถำ ลงฺฆิตฺวา มำ ปฺรหรฺตฺตุมฺ อาชฺญาปยสิฯ

٤ 4 فَقَالَ ٱلْوَاقِفُونَ: «أَتَشْتِمُ رَئِيسَ كَهَنَةِ ٱللهِ؟»

ตโต นิกฏสฺถา โลกา อกถยนฺ, ตฺวํ กิมฺ อีศฺวรสฺย มหายาชกํ นินฺทสิ?

٥ 5 فَقَالَ بُولُسُ: «لَمْ أَكُنْ أَعْرِفُ أَيُّهَا ٱلْإِخْوَةُ أَنَّهُ رَئِيسُ كَهَنَةٍ، لِأَنَّهُ مَكْتُوبٌ: رَئِيسُ شَعْبِكَ لَا تَقُلْ فِيهِ سُوءًا».

ตต: เปาล: ปฺรติภาษิตวานฺ เห ภฺราตฺฤคณ มหายาชก เอษ อิติ น พุทฺธํ มยา ตทนฺยจฺจ สฺวโลกานามฺ อธิปตึ ปฺรติ ทุรฺวฺวากฺยํ มา กถย, เอตาทฺฤศี ลิปิรสฺติฯ

٦ 6 وَلَمَّا عَلِمَ بُولُسُ أَنَّ قِسْمًا مِنْهُمْ صَدُّوقِيُّونَ وَٱلْآخَرَ فَرِّيسِيُّونَ، صَرَخَ فِي ٱلْمَجْمَعِ: «أَيُّهَا ٱلرِّجَالُ ٱلْإِخْوَةُ، أَنَا فَرِّيسِيٌّ ٱبْنُ فَرِّيسِيٍّ. عَلَى رَجَاءِ قِيَامَةِ ٱلْأَمْوَاتِ أَنَا أُحَاكَمُ».

อนนฺตรํ เปาลเสฺตษามฺ อรฺทฺธํ สิทูกิโลกา อรฺทฺธํ ผิรูศิโลกา อิติ ทฺฤษฺฏฺวา โปฺรจฺไจ: สภาสฺถโลกานฺ อวทตฺ เห ภฺราตฺฤคณ อหํ ผิรูศิมตาวลมฺพี ผิรูศิน: สตฺนานศฺจ, มฺฤตโลกานามฺ อุตฺถาเน ปฺรตฺยาศากรณาทฺ อหมปวาทิโตสฺมิฯ

٧ 7 وَلَمَّا قَالَ هَذَا حَدَثَتْ مُنَازَعَةٌ بَيْنَ ٱلْفَرِّيسِيِّينَ وَٱلصَّدُّوقِيِّينَ، وَٱنْشَقَّتِ ٱلْجَمَاعَةُ،

อิติ กถายำ กถิตายำ ผิรูศิสิทูกิโน: ปรสฺปรํ ภินฺนวากฺยตฺวาตฺ สภายา มเธฺย เทฺวา สํเฆา ชาเตาฯ

٨ 8 لِأَنَّ ٱلصَّدُّوقِيِّينَ يَقُولُونَ: إِنَّهُ لَيْسَ قِيَامَةٌ وَلَا مَلَاكٌ وَلَا رُوحٌ، وَأَمَّا ٱلْفَرِّيسِيُّونَ فَيُقِرُّونَ بِكُلِّ ذَلِكَ.

ยต: สิทูกิโลกา อุตฺถานํ สฺวรฺคียทูตา อาตฺมานศฺจ สรฺเวฺวษามฺ เอเตษำ กมปิ น มนฺยนฺเต, กินฺตุ ผิรูศิน: สรฺวฺวมฺ องฺคีกุรฺวฺวนฺติฯ

٩ 9 فَحَدَثَ صِيَاحٌ عَظِيمٌ، وَنَهَضَ كَتَبَةُ قِسْمِ ٱلْفَرِّيسِيِّينَ وَطَفِقُوا يُخَاصِمُونَ قَائِلِينَ: «لَسْنَا نَجِدُ شَيْئًا رَدِيًّا فِي هَذَا ٱلْإِنْسَانِ! وَإِنْ كَانَ رُوحٌ أَوْ مَلَاكٌ قَدْ كَلَّمَهُ فَلَا نُحَارِبَنَّ ٱللهَ».

ตต: ปรสฺปรมฺ อติศยโกลาหเล สมุปสฺถิเต ผิรูศินำ ปกฺษียา: สภาสฺถา อธฺยาปกา: ปฺรติปกฺษา อุตฺติษฺฐนฺโต 'กถยนฺ, เอตสฺย มานวสฺย กมปิ โทษํ น ปศฺยาม: ; ยทิ กศฺจิทฺ อาตฺมา วา กศฺจิทฺ ทูต เอนํ ปฺรตฺยาทิศตฺ ตรฺหิ วยมฺ อีศฺวรสฺย ปฺราติกูเลฺยน น โยตฺสฺยาม: ฯ

١٠ 10 وَلَمَّا حَدَثَتْ مُنَازَعَةٌ كَثِيرَةٌ ٱخْتَشَى ٱلْأَمِيرُ أَنْ يَفْسَخُوا بُولُسَ، فَأَمَرَ ٱلْعَسْكَرَ أَنْ يَنْزِلُوا وَيَخْتَطِفُوهُ مِنْ وَسْطِهِمْ وَيَأْتُوا بِهِ إِلَى ٱلْمُعَسْكَرِ.

ตสฺมาทฺ อตีว ภินฺนวากฺยเตฺว สติ เต เปาลํ ขณฺฑํ ขณฺฑํ กริษฺยนฺตีตฺยาศงฺกยา สหสฺรเสนาปติ: เสนาคณํ ตตฺสฺถานํ ยาตุํ สภาโต พลาตฺ เปาลํ ธฺฤตฺวา ทุรฺคํ เนตญฺจาชฺญาปยตฺฯ

١١ 11 وَفِي ٱللَّيْلَةِ ٱلتَّالِيَةِ وَقَفَ بِهِ ٱلرَّبُّ وَقَالَ: «ثِقْ يَا بُولُسُ! لِأَنَّكَ كَمَا شَهِدْتَ بِمَا لِي فِي أُورُشَلِيمَ، هَكَذَا يَنْبَغِي أَنْ تَشْهَدَ فِي رُومِيَةَ أَيْضًا».

ราโตฺร ปฺรภุสฺตสฺย สมีเป ติษฺฐนฺ กถิตวานฺ เห เปาล นิรฺภโย ภว ยถา ยิรูศาลมฺนคเร มยิ สากฺษฺยํ ทตฺตวานฺ ตถา โรมานคเรปิ ตฺวยา ทาตวฺยมฺฯ

١٢ 12 وَلَمَّا صَارَ ٱلنَّهَارُ صَنَعَ بَعْضُ ٱلْيَهُودِ ٱتِّفَاقًا، وَحَرَمُوا أَنْفُسَهُمْ قَائِلِينَ: إِنَّهُمْ لَا يَأْكُلُونَ وَلَا يَشْرَبُونَ حَتَّى يَقْتُلُوا بُولُسَ.

ทิเน สมุปสฺถิเต สติ กิยนฺโต ยิหูทียโลกา เอกมนฺตฺรณา: สนฺต: เปาลํ น หตฺวา โภชนปาเน กริษฺยาม อิติ ศปเถน สฺวานฺ อพธฺนนฺฯ

١٣ 13 وَكَانَ ٱلَّذِينَ صَنَعُوا هَذَا ٱلتَّحَالُفَ أَكْثَرَ مِنْ أَرْبَعِينَ.

จตฺวารึศชฺชเนโภฺย'ธิกา โลกา อิติ ปณมฺ อกุรฺวฺวนฺฯ

١٤ 14 فَتَقَدَّمُوا إِلَى رُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلشُّيُوخِ وَقَالُوا: «قَدْ حَرَمْنَا أَنْفُسَنَا حِرْمًا أَنْ لَا نَذُوقَ شَيْئًا حَتَّى نَقْتُلَ بُولُسَ.

เต มหายาชกานำ ปฺราจีนโลกานาญฺจ สมีปํ คตฺวา กถยนฺ, วยํ เปาลํ น หตฺวา กิมปิ น โภกฺษฺยามเห ทฺฤเฒนาเนน ศปเถน พทฺธฺวา อภวามฯ

١٥ 15 وَٱلْآنَ أَعْلِمُوا ٱلْأَمِيرَ أَنْتُمْ مَعَ ٱلْمَجْمَعِ لِكَيْ يُنْزِلَهُ إِلَيْكُمْ غَدًا، كَأَنَّكُمْ مُزْمِعُونَ أَنْ تَفْحَصُوا بِأَكْثَرِ تَدْقِيقٍ عَمَّا لَهُ. وَنَحْنُ، قَبْلَ أَنْ يَقْتَرِبَ، مُسْتَعِدُّونَ لِقَتْلِهِ».

อเตอว สามฺปฺรตํ สภาสโทฺลไก: สห วยํ ตสฺมินฺ กญฺจิทฺ วิเศษวิจารํ กริษฺยามสฺตทรฺถํ ภวานฺ โศฺว 'สฺมากํ สมีปํ ตมฺ อานยตฺวิติ สหสฺรเสนาปตเย นิเวทนํ กุรุต เตน ยุษฺมากํ สมีปํ อุปสฺถิเต: ปูรฺวฺวํ วยํ ตํ หนฺตุ สชฺชิษฺยามฯ

١٦ 16 وَلَكِنَّ ٱبْنَ أُخْتِ بُولُسَ سَمِعَ بِٱلْكَمِينِ، فَجَاءَ وَدَخَلَ ٱلْمُعَسْكَرَ وَأَخْبَرَ بُولُسَ.

ตทา เปาลสฺย ภาคิเนยเสฺตษามิติ มนฺตฺรณำ วิชฺญาย ทุรฺคํ คตฺวา ตำ วารฺตฺตำ เปาลมฺ อุกฺตวานฺฯ

١٧ 17 فَٱسْتَدْعَى بُولُسُ وَاحِدًا مِنْ قُوَّادِ ٱلْمِئَاتِ وَقَالَ: «ٱذْهَبْ بِهَذَا ٱلشَّابِّ إِلَى ٱلْأَمِيرِ، لِأَنَّ عِنْدَهُ شَيْئًا يُخْبِرُهُ بِهِ».

ตสฺมาตฺ เปาล เอกํ ศตเสนาปติมฺ อาหูย วากฺยมิทมฺ ภาษิตวานฺ สหสฺรเสนาปเต: สมีเป'สฺย ยุวมนุษฺยสฺย กิญฺจินฺนิเวทนมฺ อาเสฺต, ตสฺมาตฺ ตตฺสวิธมฺ เอนํ นยฯ

١٨ 18 فَأَخَذَهُ وَأَحْضَرَهُ إِلَى ٱلْأَمِيرِ وَقَالَ: «ٱسْتَدْعَانِي ٱلْأَسِيرُ بُولُسُ، وَطَلَبَ أَنْ أُحْضِرَ هَذَا ٱلشَّابَّ إِلَيْكَ، وَهُوَ عِنْدَهُ شَيْءٌ لِيَقُولَهُ لَكَ».

ตต: ส ตมาทาย สหสฺรเสนาปเต: สมีปมฺ อุปสฺถาย กถิตวานฺ, ภวต: สมีเป'สฺย กิมปิ นิเวทนมาเสฺต ตสฺมาตฺ พนฺทิ: เปาโล มามาหูย ภวต: สมีปมฺ เอนมฺ อาเนตุํ ปฺรารฺถิตวานฺฯ

١٩ 19 فَأَخَذَ ٱلْأَمِيرُ بِيَدِهِ وَتَنَحَّى بِهِ مُنْفَرِدًا، وَٱسْتَخْبَرَهُ: «مَا هُوَ ٱلَّذِي عِنْدَكَ لِتُخْبِرَنِي بِهِ؟».

ตทา สหสฺรเสนาปติสฺตสฺย หสฺตํ ธฺฤตฺวา นิรฺชนสฺถานํ นีตฺวา ปฺฤษฺฐวานฺ ตว กึ นิเวทนํ? ตตฺ กถยฯ

٢٠ 20 فَقَالَ: «إِنَّ ٱلْيَهُودَ تَعَاهَدُوا أَنْ يَطْلُبُوا مِنْكَ أَنْ تُنْزِلَ بُولُسَ غَدًا إِلَى ٱلْمَجْمَعِ، كَأَنَّهُمْ مُزْمِعُونَ أَنْ يَسْتَخْبِرُوا عَنْهُ بِأَكْثَرِ تَدْقِيقٍ.

ตต: โสกถยตฺ, ยิหูทียลากา: เปาเล กมปิ วิเศษวิจารํ ฉลํ กฺฤตฺวา ตํ สภำ เนตุํ ภวต: สมีเป นิเวทยิตุํ อมนฺตฺรยนฺฯ

٢١ 21 فَلَا تَنْقَدْ إِلَيْهِمْ، لِأَنَّ أَكْثَرَ مِنْ أَرْبَعِينَ رَجُلًا مِنْهُمْ كَامِنُونَ لَهُ، قَدْ حَرَمُوا أَنْفُسَهُمْ أَنْ لَا يَأْكُلُوا وَلَا يَشْرَبُوا حَتَّى يَقْتُلُوهُ. وَهُمُ ٱلْآنَ مُسْتَعِدُّونَ مُنْتَظِرُونَ ٱلْوَعْدَ مِنْكَ».

กินฺตุ มวตา ตนฺน สฺวีกรฺตฺตวฺยํ ยตเสฺตษำ มเธฺยวรฺตฺตินศฺจตฺวารึศชฺชเนโภฺย 'ธิกโลกา เอกมนฺตฺรณา ภูตฺวา เปาลํ น หตฺวา โภชนํ ปานญฺจ น กริษฺยาม อิติ ศปเถน พทฺธา: สนฺโต ฆาตกา อิว สชฺชิตา อิทานีํ เกวลํ ภวโต 'นุมติมฺ อเปกฺษนฺเตฯ

٢٢ 22 فَأَطْلَقَ ٱلْأَمِيرُ ٱلشَّابَّ مُوصِيًا إِيَّاهُ أَنْ: «لَا تَقُلْ لِأَحَدٍ إِنَّكَ أَعْلَمْتَنِي بِهَذَا».

ยามิมำ กถำ ตฺวํ นิเวทิตวานฺ ตำ กไสฺมจิทปิ มา กถเยตฺยุกฺตฺวา สหสฺรเสนาปติสฺตํ ยุวานํ วิสฺฤษฺฏวานฺฯ

٢٣ 23 ثُمَّ دَعَا ٱثْنَيْنِ مِنْ قُوَّادِ ٱلْمِئَاتِ وَقَالَ: «أَعِدَّا مِئَتَيْ عَسْكَرِيٍّ لِيَذْهَبُوا إِلَى قَيْصَرِيَّةَ، وَسَبْعِينَ فَارِسًا وَمِئَتَيْ رَامِحٍ، مِنَ ٱلسَّاعَةِ ٱلثَّالِثَةِ مِنَ ٱللَّيْلِ.

อนนฺตรํ สหสฺรเสนาปติ รฺเทฺวา ศตเสนาปตี อาหูเยทมฺ อาทิศตฺ, ยุวำ ราเตฺรา ปฺรหไรกาวศิษฺฏายำ สตฺยำ ไกสริยานครํ ยาตุํ ปทาติไสนฺยานำ เทฺว ศเต โฆฏกาโรหิไสนฺยานำ สปฺตตึ ศกฺติธาริไสนฺยานำ เทฺว ศเต จ ชนานฺ สชฺชิตานฺ กุรุตํฯ

٢٤ 24 وَأَنْ يُقَدِّمَا دَوَابَّ لِيُرْكِبَا بُولُسَ وَيُوصِلَاهُ سَالِمًا إِلَى فِيلِكْسَ ٱلْوَالِي».

เปาลมฺ อาโรหยิตุํ ผีลิกฺษาธิปเต: สมีปํ นิรฺวฺวิฆฺนํ เนตุญฺจ วาหนานิ สมุปสฺถาปยตํฯ

٢٥ 25 وَكَتَبَ رِسَالَةً حَاوِيَةً هَذِهِ ٱلصُّورَةَ:

อปรํ ส ปตฺรํ ลิขิตฺวา ทตฺตวานฺ ตลฺลิขิตเมตตฺ,

٢٦ 26 «كُلُودِيُوسُ لِيسِيَاسُ، يُهْدِي سَلَامًا إِلَى ٱلْعَزِيزِ فِيلِكْسَ ٱلْوَالِي:

มหามหิมศฺรียุกฺตผีลิกฺษาธิปตเย เกฺลาทิยลุษิยสฺย นมสฺการ: ฯ

٢٧ 27 هَذَا ٱلرَّجُلُ لَمَّا أَمْسَكَهُ ٱلْيَهُودُ وَكَانُوا مُزْمِعِينَ أَنْ يَقْتُلُوهُ، أَقْبَلْتُ مَعَ ٱلْعَسْكَرِ وَأَنْقَذْتُهُ، إِذْ أُخْبِرْتُ أَنَّهُ رُومَانِيٌّ.

ยิหูทียโลกา: ปูรฺวฺวมฺ เอนํ มานวํ ธฺฤตฺวา สฺวหไสฺต รฺหนฺตุมฺ อุทฺยตา เอตสฺมินฺนนฺตเร สไสโนฺยหํ ตโตฺรปสฺถาย เอษ ชโน โรมีย อิติ วิชฺญาย ตํ รกฺษิตวานฺฯ

٢٨ 28 وَكُنْتُ أُرِيدُ أَنْ أَعْلَمَ ٱلْعِلَّةَ ٱلَّتِي لِأَجْلِهَا كَانُوا يَشْتَكُونَ عَلَيْهِ، فَأَنْزَلْتُهُ إِلَى مَجْمَعِهِمْ،

กินฺนิมิตฺตํ เต ตมปวทนฺเต ตชฺชฺญาตุํ เตษา สภำ ตมานายิตวานฺฯ

٢٩ 29 فَوَجَدْتُهُ مَشْكُوًّا عَلَيْهِ مِنْ جِهَةِ مَسَائِلِ نَامُوسِهِمْ. وَلَكِنَّ شَكْوَى تَسْتَحِقُّ ٱلْمَوْتَ أَوِ ٱلْقُيُودَ لَمْ تَكُنْ عَلَيْهِ.

ตตเสฺตษำ วฺยวสฺถายา วิรุทฺธยา กยาจน กถยา โส'ปวาทิโต'ภวตฺ, กินฺตุ ส ศฺฤงฺขลพนฺธนาโรฺห วา ปฺราณนาศาโรฺห ภวตีทฺฤศ: โกปฺยปราโธ มยาสฺย น ทฺฤษฺฏ: ฯ

٣٠ 30 ثُمَّ لَمَّا أُعْلِمْتُ بِمَكِيدَةٍ عَتِيدَةٍ أَنْ تَصِيرَ عَلَى ٱلرَّجُلِ مِنَ ٱلْيَهُودِ، أَرْسَلْتُهُ لِلْوَقْتِ إِلَيْكَ، آمِرًا ٱلْمُشْتَكِينَ أَيْضًا أَنْ يَقُولُوا لَدَيْكَ مَا عَلَيْهِ. كُنْ مُعَافًى».

ตถาปิ มนุษฺยสฺยาสฺย วธารฺถํ ยิหูทียา ฆาตกาอิว สชฺชิตา เอตำ วารฺตฺตำ ศฺรุตฺวา ตตฺกฺษณาตฺ ตว สมีปเมนํ เปฺรษิตวานฺ อสฺยาปวาทกำศฺจ ตว สมีปํ คตฺวาปวทิตุมฺ อาชฺญาปยมฺฯ ภวต: กุศลํ ภูยาตฺฯ

٣١ 31 فَٱلْعَسْكَرُ أَخَذُوا بُولُسَ كَمَا أُمِرُوا، وَذَهَبُوا بِهِ لَيْلًا إِلَى أَنْتِيبَاتْرِيسَ.

ไสนฺยคณ อาชฺญานุสาเรณ เปาลํ คฺฤหีตฺวา ตสฺยำ รชนฺยามฺ อานฺติปาตฺรินครมฺ อานยตฺฯ

٣٢ 32 وَفِي ٱلْغَدِ تَرَكُوا ٱلْفُرْسَانَ يَذْهَبُونَ مَعَهُ وَرَجَعُوا إِلَى ٱلْمُعَسْكَرِ.

ปเร'หนิ เตน สห ยาตุํ โฆฏการูฒไสนฺยคณํ สฺถาปยิตฺวา ปราวฺฤตฺย ทุรฺคํ คตวานฺฯ

٣٣ 33 وَأُولَئِكَ لَمَّا دَخَلُوا قَيْصَرِيَّةَ وَدَفَعُوا ٱلرِّسَالَةَ إِلَى ٱلْوَالِي، أَحْضَرُوا بُولُسَ أَيْضًا إِلَيْهِ.

ตต: ปเร โฆฏกาโรหิไสนฺยคณ: ไกสริยานครมฺ อุปสฺถาย ตตฺปตฺรมฺ อธิปเต: กเร สมรฺปฺย ตสฺย สมีเป เปาลมฺ อุปสฺถาปิตวานฺฯ

٣٤ 34 فَلَمَّا قَرَأَ ٱلْوَالِي ٱلرِّسَالَةَ، وَسَأَلَ مِنْ أَيَّةِ وِلَايَةٍ هُوَ، وَوَجَدَ أَنَّهُ مِنْ كِيلِيكِيَّةَ،

ตทาธิปติสฺตตฺปตฺรํ ปฐิตฺวา ปฺฤษฺฐวานฺ เอษ กิมฺปฺรเทศีโย ชน: ? ส กิลิกิยาปฺรเทศีย เอโก ชน อิติ ชฺญาตฺวา กถิตวานฺ,

٣٥ 35 قَالَ: «سَأَسْمَعُكَ مَتَى حَضَرَ ٱلْمُشْتَكُونَ عَلَيْكَ أَيْضًا». وَأَمَرَ أَنْ يُحْرَسَ فِي قَصْرِ هِيرُودُسَ.

ตวาปวาทกคณ อาคเต ตว กถำ โศฺรษฺยามิฯ เหโรทฺราชคฺฤเห ตํ สฺถาปยิตุมฺ อาทิษฺฏวานฺฯ