أعمال 17
| فَٱجْتَازَا فِي أَمْفِيبُولِيسَ وَأَبُولُونِيَّةَ، وَأَتَيَا إِلَى تَسَالُونِيكِي، حَيْثُ كَانَ مَجْمَعُ ٱلْيَهُودِ. | ١ 1 |
പൗലസീലൗ ആമ്ഫിപല്യാപല്ലോനിയാനഗരാഭ്യാം ഗത്വാ യത്ര യിഹൂദീയാനാം ഭജനഭവനമേകമ് ആസ്തേ തത്ര ഥിഷലനീകീനഗര ഉപസ്ഥിതൗ|
| فَدَخَلَ بُولُسُ إِلَيْهِمْ حَسَبَ عَادَتِهِ، وَكَانَ يُحَاجُّهُمْ ثَلَاثَةَ سُبُوتٍ مِنَ ٱلْكُتُبِ، | ٢ 2 |
തദാ പൗലഃ സ്വാചാരാനുസാരേണ തേഷാം സമീപം ഗത്വാ വിശ്രാമവാരത്രയേ തൈഃ സാർദ്ധം ധർമ്മപുസ്തകീയകഥായാ വിചാരം കൃതവാൻ|
| مُوَضِّحًا وَمُبَيِّنًا أَنَّهُ كَانَ يَنْبَغِي أَنَّ ٱلْمَسِيحَ يَتَأَلَّمُ وَيَقُومُ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ، وَأَنَّ: هَذَا هُوَ ٱلْمَسِيحُ يَسُوعُ ٱلَّذِي أَنَا أُنَادِي لَكُمْ بِهِ. | ٣ 3 |
ഫലതഃ ഖ്രീഷ്ടേന ദുഃഖഭോഗഃ കർത്തവ്യഃ ശ്മശാനദുത്ഥാനഞ്ച കർത്തവ്യം യുഷ്മാകം സന്നിധൗ യസ്യ യീശോഃ പ്രസ്താവം കരോമി സ ഈശ്വരേണാഭിഷിക്തഃ സ ഏതാഃ കഥാഃ പ്രകാശ്യ പ്രമാണം ദത്വാ സ്ഥിരീകൃതവാൻ|
| فَٱقْتَنَعَ قَوْمٌ مِنْهُمْ وَٱنْحَازُوا إِلَى بُولُسَ وَسِيلَا، وَمِنَ ٱلْيُونَانِيِّينَ ٱلْمُتَعَبِّدِينَ جُمْهُورٌ كَثِيرٌ، وَمِنَ ٱلنِّسَاءِ ٱلْمُتَقَدِّمَاتِ عَدَدٌ لَيْسَ بِقَلِيلٍ. | ٤ 4 |
തസ്മാത് തേഷാം കതിപയജനാ അന്യദേശീയാ ബഹവോ ഭക്തലോകാ ബഹ്യഃ പ്രധാനനാര്യ്യശ്ച വിശ്വസ്യ പൗലസീലയോഃ പശ്ചാദ്ഗാമിനോ ജാതാഃ|
| فَغَارَ ٱلْيَهُودُ غَيْرُ ٱلْمُؤْمِنِينَ وَٱتَّخَذُوا رِجَالًا أَشْرَارًا مِنْ أَهْلِ ٱلسُّوقِ، وَتَجَمَّعُوا وَسَجَّسُوا ٱلْمَدِينَةَ، وَقَامُوا عَلَى بَيْتِ يَاسُونَ طَالِبِينَ أَنْ يُحْضِرُوهُمَا إِلَى ٱلشَّعْبِ. | ٥ 5 |
കിന്തു വിശ്വാസഹീനാ യിഹൂദീയലോകാ ഈർഷ്യയാ പരിപൂർണാഃ സന്തോ ഹടട്സ്യ കതിനയലമ്പടലോകാൻ സങ്ഗിനഃ കൃത്വാ ജനതയാ നഗരമധ്യേ മഹാകലഹം കൃത്വാ യാസോനോ ഗൃഹമ് ആക്രമ്യ പ്രേരിതാൻ ധൃത്വാ ലോകനിവഹസ്യ സമീപമ് ആനേതും ചേഷ്ടിതവന്തഃ|
| وَلَمَّا لَمْ يَجِدُوهُمَا، جَرُّوا يَاسُونَ وَأُنَاسًا مِنَ ٱلْإِخْوَةِ إِلَى حُكَّامِ ٱلْمَدِينَةِ صَارِخِينَ: «إِنَّ هَؤُلَاءِ ٱلَّذِينَ فَتَنُوا ٱلْمَسْكُونَةَ حَضَرُوا إِلَى هَهُنَا أَيْضًا. | ٦ 6 |
തേഷാമുദ്ദേശമ് അപ്രാപ്യ ച യാസോനം കതിപയാൻ ഭ്രാതൃംശ്ച ധൃത്വാ നഗരാധിപതീനാം നികടമാനീയ പ്രോച്ചൈഃ കഥിതവന്തോ യേ മനുഷ്യാ ജഗദുദ്വാടിതവന്തസ്തേ ഽത്രാപ്യുപസ്ഥിതാഃ സന്തി,
| وَقَدْ قَبِلَهُمْ يَاسُونُ. وَهَؤُلَاءِ كُلُّهُمْ يَعْمَلُونَ ضِدَّ أَحْكَامِ قَيْصَرَ قَائِلِينَ: إِنَّهُ يُوجَدُ مَلِكٌ آخَرُ: يَسُوعُ!». | ٧ 7 |
ഏഷ യാസോൻ ആതിഥ്യം കൃത്വാ താൻ ഗൃഹീതവാൻ| യീശുനാമക ഏകോ രാജസ്തീതി കഥയന്തസ്തേ കൈസരസ്യാജ്ഞാവിരുദ്ധം കർമ്മ കുർവ്വതി|
| فَأَزْعَجُوا ٱلْجَمْعَ وَحُكَّامَ ٱلْمَدِينَةِ إِذْ سَمِعُوا هَذَا. | ٨ 8 |
തേഷാം കഥാമിമാം ശ്രുത്വാ ലോകനിവഹോ നഗരാധിപതയശ്ച സമുദ്വിഗ്നാ അഭവൻ|
| فَأَخَذُوا كَفَالَةً مِنْ يَاسُونَ وَمِنَ ٱلْبَاقِينَ، ثُمَّ أَطْلَقُوهُمْ. | ٩ 9 |
തദാ യാസോനസ്തദന്യേഷാഞ്ച ധനദണ്ഡം ഗൃഹീത്വാ താൻ പരിത്യക്തവന്തഃ|
| وَأَمَّا ٱلْإِخْوَةُ فَلِلْوَقْتِ أَرْسَلُوا بُولُسَ وَسِيلَا لَيْلًا إِلَى بِيرِيَّةَ. وَهُمَا لَمَّا وَصَلَا مَضَيَا إِلَى مَجْمَعِ ٱلْيَهُودِ. | ١٠ 10 |
തതഃ പരം ഭ്രാതൃഗണോ രജന്യാം പൗലസീലൗ ശീഘ്രം ബിരയാനഗരം പ്രേഷിതവാൻ തൗ തത്രോപസ്ഥായ യിഹൂദീയാനാം ഭജനഭവനം ഗതവന്തൗ|
| وَكَانَ هَؤُلَاءِ أَشْرَفَ مِنَ ٱلَّذِينَ فِي تَسَالُونِيكِي، فَقَبِلُوا ٱلْكَلِمَةَ بِكُلِّ نَشَاطٍ فَاحِصِينَ ٱلْكُتُبَ كُلَّ يَوْمٍ: هَلْ هَذِهِ ٱلْأُمُورُ هَكَذَا؟ | ١١ 11 |
തത്രസ്ഥാ ലോകാഃ ഥിഷലനീകീസ്ഥലോകേഭ്യോ മഹാത്മാന ആസൻ യത ഇത്ഥം ഭവതി ന വേതി ജ്ഞാതും ദിനേ ദിനേ ധർമ്മഗ്രന്ഥസ്യാലോചനാം കൃത്വാ സ്വൈരം കഥാമ് അഗൃഹ്ലൻ|
| فَآمَنَ مِنْهُمْ كَثِيرُونَ، وَمِنَ ٱلنِّسَاءِ ٱلْيُونَانِيَّاتِ ٱلشَّرِيفَاتِ، وَمِنَ ٱلرِّجَالِ عَدَدٌ لَيْسَ بِقَلِيلٍ. | ١٢ 12 |
തസ്മാദ് അനേകേ യിഹൂദീയാ അന്യദേശീയാനാം മാന്യാ സ്ത്രിയഃ പുരുഷാശ്ചാനേകേ വ്യശ്വസൻ|
| فَلَمَّا عَلِمَ ٱلْيَهُودُ ٱلَّذِينَ مِنْ تَسَالُونِيكِي أَنَّهُ فِي بِيرِيَّةَ أَيْضًا نَادَى بُولُسُ بِكَلِمَةِ ٱللهِ، جَاءُوا يُهَيِّجُونَ ٱلْجُمُوعَ هُنَاكَ أَيْضًا. | ١٣ 13 |
കിന്തു ബിരയാനഗരേ പൗലേനേശ്വരീയാ കഥാ പ്രചാര്യ്യത ഇതി ഥിഷലനീകീസ്ഥാ യിഹൂദീയാ ജ്ഞാത്വാ തത്സ്ഥാനമപ്യാഗത്യ ലോകാനാം കുപ്രവൃത്തിമ് അജനയൻ|
| فَحِينَئِذٍ أَرْسَلَ ٱلْإِخْوَةُ بُولُسَ لِلْوَقْتِ لِيَذْهَبَ كَمَا إِلَى ٱلْبَحْرِ، وَأَمَّا سِيلَا وَتِيمُوثَاوُسُ فَبَقِيَا هُنَاكَ. | ١٤ 14 |
അതഏവ തസ്മാത് സ്ഥാനാത് സമുദ്രേണ യാന്തീതി ദർശയിത്വാ ഭ്രാതരഃ ക്ഷിപ്രം പൗലം പ്രാഹിണ്വൻ കിന്തു സീലതീമഥിയൗ തത്ര സ്ഥിതവന്തൗ|
| وَٱلَّذِينَ صَاحَبُوا بُولُسَ جَاءُوا بِهِ إِلَى أَثِينَا. وَلَمَّا أَخَذُوا وَصِيَّةً إِلَى سِيلَا وَتِيمُوثَاوُسَ أَنْ يَأْتِيَا إِلَيْهِ بِأَسْرَعِ مَا يُمْكِنُ، مَضَوْا. | ١٥ 15 |
തതഃ പരം പൗലസ്യ മാർഗദർശകാസ്തമ് ആഥീനീനഗര ഉപസ്ഥാപയൻ പശ്ചാദ് യുവാം തൂർണമ് ഏതത് സ്ഥാനം ആഗമിഷ്യഥഃ സീലതീമഥിയൗ പ്രതീമാമ് ആജ്ഞാം പ്രാപ്യ തേ പ്രത്യാഗതാഃ|
| وَبَيْنَمَا بُولُسُ يَنْتَظِرُهُمَا فِي أَثِينَا ٱحْتَدَّتْ رُوحُهُ فِيهِ، إِذْ رَأَى ٱلْمَدِينَةَ مَمْلُؤَةً أَصْنَامًا. | ١٦ 16 |
പൗല ആഥീനീനഗരേ താവപേക്ഷ്യ തിഷ്ഠൻ തന്നഗരം പ്രതിമാഭിഃ പരിപൂർണം ദൃഷ്ട്വാ സന്തപ്തഹൃദയോ ഽഭവത്|
| فَكَانَ يُكَلِّمُ فِي ٱلْمَجْمَعِ ٱلْيَهُودَ ٱلْمُتَعَبِّدِينَ، وَٱلَّذِينَ يُصَادِفُونَهُ فِي ٱلسُّوقِ كُلَّ يَوْمٍ. | ١٧ 17 |
തതഃ സ ഭജനഭവനേ യാൻ യിഹൂദീയാൻ ഭക്തലോകാംശ്ച ഹട്ടേ ച യാൻ അപശ്യത് തൈഃ സഹ പ്രതിദിനം വിചാരിതവാൻ|
| فَقَابَلَهُ قَوْمٌ مِنَ ٱلْفَلَاسِفَةِ ٱلْأَبِيكُورِيِّينَ وَٱلرِّوَاقِيِّينَ، وَقَالَ بَعْضٌ: «تُرَى مَاذَا يُرِيدُ هَذَا ٱلْمِهْذَارُ أَنْ يَقُولَ؟». وَبَعْضٌ: «إِنَّهُ يَظْهَرُ مُنَادِيًا بِآلِهَةٍ غَرِيبَةٍ». لِأَنَّهُ كَانَ يُبَشِّرُهُمْ بِيَسُوعَ وَٱلْقِيَامَةِ. | ١٨ 18 |
കിന്ത്വിപികൂരീയമതഗ്രഹിണഃ സ്തോയികീയമതഗ്രാഹിണശ്ച കിയന്തോ ജനാസ്തേന സാർദ്ധം വ്യവദന്ത| തത്ര കേചിദ് അകഥയൻ ഏഷ വാചാലഃ കിം വക്തുമ് ഇച്ഛതി? അപരേ കേചിദ് ഏഷ ജനഃ കേഷാഞ്ചിദ് വിദേശീയദേവാനാം പ്രചാരക ഇത്യനുമീയതേ യതഃ സ യീശുമ് ഉത്ഥിതിഞ്ച പ്രചാരയത്|
| فَأَخَذُوهُ وَذَهَبُوا بِهِ إِلَى أَرِيُوسَ بَاغُوسَ، قَائِلِينَ: «هَلْ يُمْكِنُنَا أَنْ نَعْرِفَ مَا هُوَ هَذَا ٱلتَّعْلِيمُ ٱلْجَدِيدُ ٱلَّذِي تَتَكَلَّمُ بِهِ. | ١٩ 19 |
തേ തമ് അരേയപാഗനാമ വിചാരസ്ഥാനമ് ആനീയ പ്രാവോചൻ ഇദം യന്നവീനം മതം ത്വം പ്രാചീകശ ഇദം കീദൃശം ഏതദ് അസ്മാൻ ശ്രാവയ;
| لِأَنَّكَ تَأْتِي إِلَى مَسَامِعِنَا بِأُمُورٍ غَرِيبَةٍ، فَنُرِيدُ أَنْ نَعْلَمَ مَا عَسَى أَنْ تَكُونَ هَذِهِ». | ٢٠ 20 |
യാമിമാമ് അസമ്ഭവകഥാമ് അസ്മാകം കർണഗോചരീകൃതവാൻ അസ്യാ ഭാവാർഥഃ ക ഇതി വയം ജ്ഞാതുമ് ഇച്ഛാമഃ|
| أَمَّا ٱلْأَثِينَوِيُّونَ أَجْمَعُونَ وَٱلْغُرَبَاءُ ٱلْمُسْتَوْطِنُونَ، فَلَا يَتَفَرَّغُونَ لِشَيْءٍ آخَرَ، إِلَّا لِأَنْ يَتَكَلَّمُوا أَوْ يَسْمَعُوا شَيْئًا حَديثًا. | ٢١ 21 |
തദാഥീനീനിവാസിനസ്തന്നഗരപ്രവാസിനശ്ച കേവലം കസ്യാശ്ചന നവീനകഥായാഃ ശ്രവണേന പ്രചാരണേന ച കാലമ് അയാപയൻ|
| فَوَقَفَ بُولُسُ فِي وَسْطِ أَرِيُوسَ بَاغُوسَ وَقَالَ: «أَيُّهَا ٱلرِّجَالُ ٱلْأَثِينِوِيُّونَ! أَرَاكُمْ مِنْ كُلِّ وَجْهٍ كَأَنَّكُمْ مُتَدَيِّنُونَ كَثِيرًا، | ٢٢ 22 |
പൗലോഽരേയപാഗസ്യ മധ്യേ തിഷ്ഠൻ ഏതാം കഥാം പ്രചാരിതവാൻ, ഹേ ആഥീനീയലോകാ യൂയം സർവ്വഥാ ദേവപൂജായാമ് ആസക്താ ഇത്യഹ പ്രത്യക്ഷം പശ്യാമി|
| لِأَنَّنِي بَيْنَمَا كُنْتُ أَجْتَازُ وَأَنْظُرُ إِلَى مَعْبُودَاتِكُمْ، وَجَدْتُ أَيْضًا مَذْبَحًا مَكْتُوبًا عَلَيْهِ: «لِإِلَهٍ مَجْهُولٍ». فَٱلَّذِي تَتَّقُونَهُ وَأَنْتُمْ تَجْهَلُونَهُ، هَذَا أَنَا أُنَادِي لَكُمْ بِهِ. | ٢٣ 23 |
യതഃ പര്യ്യടനകാലേ യുഷ്മാകം പൂജനീയാനി പശ്യൻ ‘അവിജ്ഞാതേശ്വരായ’ ഏതല്ലിപിയുക്താം യജ്ഞവേദീമേകാം ദൃഷ്ടവാൻ; അതോ ന വിദിത്വാ യം പൂജയധ്വേ തസ്യൈവ തത്വം യുഷ്മാൻ പ്രതി പ്രചാരയാമി|
| ٱلْإِلَهُ ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلْعَالَمَ وَكُلَّ مَا فِيهِ، هَذَا، إِذْ هُوَ رَبُّ ٱلسَّمَاءِ وَٱلْأَرْضِ، لَا يَسْكُنُ فِي هَيَاكِلَ مَصْنُوعَةٍ بِٱلْأَيَادِي، | ٢٤ 24 |
ജഗതോ ജഗത്സ്ഥാനാം സർവ്വവസ്തൂനാഞ്ച സ്രഷ്ടാ യ ഈശ്വരഃ സ സ്വർഗപൃഥിവ്യോരേകാധിപതിഃ സൻ കരനിർമ്മിതമന്ദിരേഷു ന നിവസതി;
| وَلَا يُخْدَمُ بِأَيَادِي ٱلنَّاسِ كَأَنَّهُ مُحْتَاجٌ إِلَى شَيْءٍ، إِذْ هُوَ يُعْطِي ٱلْجَمِيعَ حَيَاةً وَنَفْسًا وَكُلَّ شَيْءٍ. | ٢٥ 25 |
സ ഏവ സർവ്വേഭ്യോ ജീവനം പ്രാണാൻ സർവ്വസാമഗ്രീശ്ച പ്രദദാതി; അതഏവ സ കസ്യാശ്ചിത് സാമഗ്യ്രാ അഭാവഹേതോ ർമനുഷ്യാണാം ഹസ്തൈഃ സേവിതോ ഭവതീതി ന|
| وَصَنَعَ مِنْ دَمٍ وَاحِدٍ كُلَّ أُمَّةٍ مِنَ ٱلنَّاسِ يَسْكُنُونَ عَلَى كُلِّ وَجْهِ ٱلْأَرْضِ، وَحَتَمَ بِٱلْأَوْقَاتِ ٱلْمُعَيَّنَةِ وَبِحُدُودِ مَسْكَنِهِمْ، | ٢٦ 26 |
സ ഭൂമണ്ഡലേ നിവാസാർഥമ് ഏകസ്മാത് ശോണിതാത് സർവ്വാൻ മനുഷ്യാൻ സൃഷ്ട്വാ തേഷാം പൂർവ്വനിരൂപിതസമയം വസതിസീമാഞ്ച നിരചിനോത്;
| لِكَيْ يَطْلُبُوا ٱللهَ لَعَلَّهُمْ يَتَلَمَّسُونَهُ فَيَجِدُوهُ، مَعَ أَنَّهُ عَنْ كُلِّ وَاحِدٍ مِنَّا لَيْسَ بَعِيدًا. | ٢٧ 27 |
തസ്മാത് ലോകൈഃ കേനാപി പ്രകാരേണ മൃഗയിത്വാ പരമേശ്വരസ്യ തത്വം പ്രാപ്തും തസ്യ ഗവേഷണം കരണീയമ്|
| لِأَنَّنَا بِهِ نَحْيَا وَنَتَحَرَّكُ وَنُوجَدُ، كَمَا قَالَ بَعْضُ شُعَرَائِكُمْ أَيْضًا: لِأَنَّنَا أَيْضًا ذُرِّيَّتُهُ. | ٢٨ 28 |
കിന്തു സോഽസ്മാകം കസ്മാച്ചിദപി ദൂരേ തിഷ്ഠതീതി നഹി, വയം തേന നിശ്വസനപ്രശ്വസനഗമനാഗമനപ്രാണധാരണാനി കുർമ്മഃ, പുനശ്ച യുഷ്മാകമേവ കതിപയാഃ കവയഃ കഥയന്തി ‘തസ്യ വംശാ വയം സ്മോ ഹി’ ഇതി|
| فَإِذْ نَحْنُ ذُرِّيَّةُ ٱللهِ، لَا يَنْبَغِي أَنْ نَظُنَّ أَنَّ ٱللَّاهُوتَ شَبِيهٌ بِذَهَبٍ أَوْ فِضَّةٍ أَوْ حَجَرِ نَقْشِ صِنَاعَةِ وَٱخْتِرَاعِ إِنْسَانٍ. | ٢٩ 29 |
അതഏവ യദി വയമ് ഈശ്വരസ്യ വംശാ ഭവാമസ്തർഹി മനുഷ്യൈ ർവിദ്യയാ കൗശലേന ച തക്ഷിതം സ്വർണം രൂപ്യം ദൃഷദ് വൈതേഷാമീശ്വരത്വമ് അസ്മാഭി ർന ജ്ഞാതവ്യം|
| فَٱللهُ ٱلْآنَ يَأْمُرُ جَمِيعَ ٱلنَّاسِ فِي كُلِّ مَكَانٍ أَنْ يَتُوبُوا، مُتَغَاضِيًا عَنْ أَزْمِنَةِ ٱلْجَهْلِ. | ٣٠ 30 |
തേഷാം പൂർവ്വീയലോകാനാമ് അജ്ഞാനതാം പ്രതീശ്വരോ യദ്യപി നാവാധത്ത തഥാപീദാനീം സർവ്വത്ര സർവ്വാൻ മനഃ പരിവർത്തയിതുമ് ആജ്ഞാപയതി,
| لِأَنَّهُ أَقَامَ يَوْمًا هُوَ فِيهِ مُزْمِعٌ أَنْ يَدِينَ ٱلْمَسْكُونَةَ بِٱلْعَدْلِ، بِرَجُلٍ قَدْ عَيَّنَهُ، مُقَدِّمًا لِلْجَمِيعِ إِيمَانًا إِذْ أَقَامَهُ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ». | ٣١ 31 |
യതഃ സ്വനിയുക്തേന പുരുഷേണ യദാ സ പൃഥിവീസ്ഥാനാം സർവ്വലോകാനാം വിചാരം കരിഷ്യതി തദ്ദിനം ന്യരൂപയത്; തസ്യ ശ്മശാനോത്ഥാപനേന തസ്മിൻ സർവ്വേഭ്യഃ പ്രമാണം പ്രാദാത്|
| وَلَمَّا سَمِعُوا بِٱلْقِيَامَةِ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ كَانَ ٱلْبَعْضُ يَسْتَهْزِئُونَ، وَٱلْبَعْضُ يَقُولُونَ: «سَنَسْمَعُ مِنْكَ عَنْ هَذَا أَيْضًا!». | ٣٢ 32 |
തദാ ശ്മശാനാദ് ഉത്ഥാനസ്യ കഥാം ശ്രുത്വാ കേചിദ് ഉപാഹമൻ, കേചിദവദൻ ഏനാം കഥാം പുനരപി ത്വത്തഃ ശ്രോഷ്യാമഃ|
| وَهَكَذَا خَرَجَ بُولُسُ مِنْ وَسْطِهِمْ. | ٣٣ 33 |
തതഃ പൗലസ്തേഷാം സമീപാത് പ്രസ്ഥിതവാൻ|
| وَلَكِنَّ أُنَاسًا ٱلْتَصَقُوا بِهِ وَآمَنُوا، مِنْهُمْ دِيُونِيسِيُوسُ ٱلْأَرِيُوبَاغِيُّ، وَٱمْرَأَةٌ ٱسْمُهَا دَامَرِسُ وَآخَرُونَ مَعَهُمَا. | ٣٤ 34 |
തഥാപി കേചില്ലോകാസ്തേന സാർദ്ധം മിലിത്വാ വ്യശ്വസൻ തേഷാം മധ്യേ ഽരേയപാഗീയദിയനുസിയോ ദാമാരീനാമാ കാചിന്നാരീ കിയന്തോ നരാശ്ചാസൻ|
