٢ تيموثاوس 2

١ 1 فَتَقَوَّ أَنْتَ يَا ٱبْنِي بِٱلنِّعْمَةِ ٱلَّتِي فِي ٱلْمَسِيحِ يَسُوعَ.

ஹே மம புத்ர, க்²ரீஷ்டயீஸு²தோ யோ(அ)நுக்³ரஹஸ்தஸ்ய ப³லேந த்வம்’ ப³லவாந் ப⁴வ|

٢ 2 وَمَا سَمِعْتَهُ مِنِّي بِشُهُودٍ كَثِيرِينَ، أَوْدِعْهُ أُنَاسًا أُمَنَاءَ، يَكُونُونَ أَكْفَاءً أَنْ يُعَلِّمُوا آخَرِينَ أَيْضًا.

அபரம்’ ப³ஹுபி⁴​: ஸாக்ஷிபி⁴​: ப்ரமாணீக்ரு’தாம்’ யாம்’ ஸி²க்ஷாம்’ ஸ்²ருதவாநஸி தாம்’ விஸ்²வாஸ்யேஷு பரஸ்மை ஸி²க்ஷாதா³நே நிபுணேஷு ச லோகேஷு ஸமர்பய|

٣ 3 فَٱشْتَرِكْ أَنْتَ فِي ٱحْتِمَالِ ٱلْمَشَقَّاتِ كَجُنْدِيٍّ صَالِحٍ لِيَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ.

த்வம்’ யீஸு²க்²ரீஷ்டஸ்யோத்தமோ யோத்³தே⁴வ க்லேஸ²ம்’ ஸஹஸ்வ|

٤ 4 لَيْسَ أَحَدٌ وَهُوَ يَتَجَنَّدُ يَرْتَبِكُ بِأَعْمَالِ ٱلْحَيَاةِ لِكَيْ يُرْضِيَ مَنْ جَنَّدَهُ.

யோ யுத்³த⁴ம்’ கரோதி ஸ ஸாம்’ஸாரிகே வ்யாபாரே மக்³நோ ந ப⁴வதி கிந்து ஸ்வநியோஜயித்ரே ரோசிதும்’ சேஷ்டதே|

٥ 5 وَأَيْضًا إِنْ كَانَ أَحَدٌ يُجَاهِدُ، لَا يُكَلَّلُ إِنْ لَمْ يُجَاهِدْ قَانُونِيًّا.

அபரம்’ யோ மல்லை ர்யுத்⁴யதி ஸ யதி³ நியமாநுஸாரேண ந யுத்³த்⁴யதி தர்ஹி கிரீடம்’ ந லப்ஸ்யதே|

٦ 6 يَجِبُ أَنَّ ٱلْحَرَّاثَ ٱلَّذِي يَتْعَبُ، يَشْتَرِكُ هُوَ أَوَّلًا فِي ٱلْأَثْمَارِ.

அபரம்’ ய​: க்ரு’ஷீவல​: கர்ம்ம கரோதி தேந ப்ரத²மேந ப²லபா⁴கி³நா ப⁴விதவ்யம்’|

٧ 7 ٱفْهَمْ مَا أَقُولُ. فَلْيُعْطِكَ ٱلرَّبُّ فَهْمًا فِي كُلِّ شَيْءٍ.

மயா யது³ச்யதே தத் த்வயா பு³த்⁴யதாம்’ யத​: ப்ரபு⁴ஸ்துப்⁴யம்’ ஸர்வ்வத்ர பு³த்³தி⁴ம்’ தா³ஸ்யதி|

٨ 8 اُذْكُرْ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحَ ٱلْمُقَامَ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ، مِنْ نَسْلِ دَاوُدَ بِحَسَبِ إِنْجِيلِي،

மம ஸுஸம்’வாத³ஸ்ய வசநாநுஸாராத்³ தா³யூத்³வம்’ஸீ²யம்’ ம்ரு’தக³ணமத்⁴யாத்³ உத்தா²பிதஞ்ச யீஸு²ம்’ க்²ரீஷ்டம்’ ஸ்மர|

٩ 9 ٱلَّذِي فِيهِ أَحْتَمِلُ ٱلْمَشَقَّاتِ حَتَّى ٱلْقُيُودَ كَمُذْنِبٍ. لَكِنَّ كَلِمَةَ ٱللهِ لَا تُقَيَّدُ.

தத்ஸுஸம்’வாத³காரணாத்³ அஹம்’ து³ஷ்கர்ம்மேவ ப³ந்த⁴நத³ஸா²பர்ய்யந்தம்’ க்லேஸ²ம்’ பு⁴ஞ்ஜே கிந்த்வீஸ்²வரஸ்ய வாக்யம் அப³த்³த⁴ம்’ திஷ்ட²தி|

١٠ 10 لِأَجْلِ ذَلِكَ أَنَا أَصْبِرُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ لِأَجْلِ ٱلْمُخْتَارِينَ، لِكَيْ يَحْصُلُوا هُمْ أَيْضًا عَلَى ٱلْخَلَاصِ ٱلَّذِي فِي ٱلْمَسِيحِ يَسُوعَ، مَعَ مَجْدٍ أَبَدِيٍّ. (aiōnios g166)

க்²ரீஷ்டேந யீஸு²நா யத்³ அநந்தகௌ³ரவஸஹிதம்’ பரித்ராணம்’ ஜாயதே தத³பி⁴ருசிதை ர்லோகைரபி யத் லப்⁴யேத தத³ர்த²மஹம்’ தேஷாம்’ நிமித்தம்’ ஸர்வ்வாண்யேதாநி ஸஹே| (aiōnios g166)

١١ 11 صَادِقَةٌ هِيَ ٱلْكَلِمَةُ: أَنَّهُ إِنْ كُنَّا قَدْ مُتْنَا مَعَهُ فَسَنَحْيَا أَيْضًا مَعَهُ.

அபரம் ஏஷா பா⁴ரதீ ஸத்யா யதி³ வயம்’ தேந ஸார்த்³த⁴ம்’ ம்ரியாமஹே தர்ஹி தேந ஸார்த்³த⁴ம்’ ஜீவிவ்யாம​: , யதி³ ச க்லேஸ²ம்’ ஸஹாமஹே தர்ஹி தேந ஸார்த்³த⁴ம்’ ராஜத்வமபி கரிஷ்யாமஹே|

١٢ 12 إِنْ كُنَّا نَصْبِرُ فَسَنَمْلِكُ أَيْضًا مَعَهُ. إِنْ كُنَّا نُنْكِرُهُ فَهُوَ أَيْضًا سَيُنْكِرُنَا.

யதி³ வயம்’ தம் அநங்கீ³குர்ம்மஸ்தர்ஹி ஸோ (அ)ஸ்மாநப்யநங்கீ³கரிஷ்யதி|

١٣ 13 إِنْ كُنَّا غَيْرَ أُمَنَاءَ فَهُوَ يَبْقَى أَمِينًا، لَنْ يَقْدِرَ أَنْ يُنْكِرَ نَفْسَهُ.

யதி³ வயம்’ ந விஸ்²வாஸாமஸ்தர்ஹி ஸ விஸ்²வாஸ்யஸ்திஷ்ட²தி யத​: ஸ்வம் அபஹ்நோதும்’ ந ஸ²க்நோதி|

١٤ 14 فَكِّرْ بِهَذِهِ ٱلْأُمُورِ، مُنَاشِدًا قُدَّامَ ٱلرَّبِّ أَنْ لَا يَتَمَاحَكُوا بِٱلْكَلَامِ. ٱلْأَمْرُ غَيْرُ ٱلنَّافِعِ لِشَيْءٍ، لِهَدْمِ ٱلسَّامِعِينَ.

த்வமேதாநி ஸ்மாரயந் தே யதா² நிஷ்ப²லம்’ ஸ்²ரோத்ரு’ணாம்’ ப்⁴ரம்’ஸ²ஜநகம்’ வாக்³யுத்³த⁴ம்’ ந குர்ய்யஸ்ததா² ப்ரபோ⁴​: ஸமக்ஷம்’ த்³ரு’ட⁴ம்’ விநீயாதி³ஸ²|

١٥ 15 ٱجْتَهِدْ أَنْ تُقِيمَ نَفْسَكَ لِلهِ مُزَكًّى، عَامِلًا لَا يُخْزَى، مُفَصِّلًا كَلِمَةَ ٱلْحَقِّ بِٱلِٱسْتِقَامَةِ.

அபரம்’ த்வம் ஈஸ்²வரஸ்ய ஸாக்ஷாத் ஸ்வம்’ பரீக்ஷிதம் அநிந்த³நீயகர்ம்மகாரிணஞ்ச ஸத்யமதஸ்ய வாக்யாநாம்’ ஸத்³விப⁴ஜநே நிபுணஞ்ச த³ர்ஸ²யிதும்’ யதஸ்வ|

١٦ 16 وَأَمَّا ٱلْأَقْوَالُ ٱلْبَاطِلَةُ ٱلدَّنِسَةُ فَٱجْتَنِبْهَا، لِأَنَّهُمْ يَتَقَدَّمُونَ إِلَى أَكْثَرِ فُجُورٍ،

கிந்த்வபவித்ரா அநர்த²ககதா² தூ³ரீகுரு யதஸ்ததா³லம்பி³ந உத்தரோத்தரம் அத⁴ர்ம்மே வர்த்³தி⁴ஷ்யந்தே,

١٧ 17 وَكَلِمَتُهُمْ تَرْعَى كَآكِلَةٍ. ٱلَّذِينَ مِنْهُمْ هِيمِينَايُسُ وَفِيلِيتُسُ،

தேஷாஞ்ச வாக்யம்’ க³லிதக்ஷதவத் க்ஷயவர்த்³த⁴கோ ப⁴விஷ்யதி தேஷாம்’ மத்⁴யே ஹுமிநாய​: பி²லீதஸ்²சேதிநாமாநௌ த்³வௌ ஜநௌ ஸத்யமதாத்³ ப்⁴ரஷ்டௌ ஜாதௌ,

١٨ 18 ٱللَّذَانِ زَاغَا عَنِ ٱلْحَقِّ، قَائِلَيْنِ: «إِنَّ ٱلْقِيَامَةَ قَدْ صَارَتْ» فَيَقْلِبَانِ إِيمَانَ قَوْمٍ.

ம்ரு’தாநாம்’ புநருத்தி²தி ர்வ்யதீதேதி வத³ந்தௌ கேஷாஞ்சித்³ விஸ்²வாஸம் உத்பாடயதஸ்²ச|

١٩ 19 وَلَكِنَّ أَسَاسَ ٱللهِ ٱلرَّاسِخَ قَدْ ثَبَتَ، إِذْ لَهُ هَذَا ٱلْخَتْمُ: «يَعْلَمُ ٱلرَّبُّ ٱلَّذِينَ هُمْ لَهُ». وَ«لْيَتَجَنَّبِ ٱلْإِثْمَ كُلُّ مَنْ يُسَمِّي ٱسْمَ ٱلْمَسِيحِ».

ததா²பீஸ்²வரஸ்ய பி⁴த்திமூலம் அசலம்’ திஷ்ட²தி தஸ்மிம்’ஸ்²சேயம்’ லிபி ர்முத்³ராங்கிதா வித்³யதே| யதா², ஜாநாதி பரமேஸ²ஸ்து ஸ்வகீயாந் ஸர்வ்வமாநவாந்| அபக³ச்சே²த்³ அத⁴ர்ம்மாச்ச ய​: கஸ்²சித் க்²ரீஷ்டநாமக்ரு’த்||

٢٠ 20 وَلَكِنْ فِي بَيْتٍ كَبِيرٍ لَيْسَ آنِيَةٌ مِنْ ذَهَبٍ وَفِضَّةٍ فَقَطْ، بَلْ مِنْ خَشَبٍ وَخَزَفٍ أَيْضًا، وَتِلْكَ لِلْكَرَامَةِ وَهَذِهِ لِلْهَوَانِ.

கிந்து ப்³ரு’ஹந்நிகேதநே கேவல ஸுவர்ணமயாநி ரௌப்யமயாணி ச பா⁴ஜநாநி வித்³யந்த இதி தர்ஹி காஷ்ட²மயாநி ம்ரு’ண்மயாந்யபி வித்³யந்தே தேஷாஞ்ச கியந்தி ஸம்மாநாய கியந்தபமாநாய ச ப⁴வந்தி|

٢١ 21 فَإِنْ طَهَّرَ أَحَدٌ نَفْسَهُ مِنْ هَذِهِ، يَكُونُ إِنَاءً لِلْكَرَامَةِ، مُقَدَّسًا، نَافِعًا لِلسَّيِّدِ، مُسْتَعَدًّا لِكُلِّ عَمَلٍ صَالِحٍ.

அதோ யதி³ கஸ்²சித்³ ஏதாத்³ரு’ஸே²ப்⁴ய​: ஸ்வம்’ பரிஷ்கரோதி தர்ஹி ஸ பாவிதம்’ ப்ரபோ⁴​: கார்ய்யயோக்³யம்’ ஸர்வ்வஸத்கார்ய்யாயோபயுக்தம்’ ஸம்மாநார்த²கஞ்ச பா⁴ஜநம்’ ப⁴விஷ்யதி|

٢٢ 22 أَمَّا ٱلشَّهَوَاتُ ٱلشَّبَابِيَّةُ فَٱهْرُبْ مِنْهَا، وَٱتْبَعِ ٱلْبِرَّ وَٱلْإِيمَانَ وَٱلْمَحَبَّةَ وَٱلسَّلَامَ مَعَ ٱلَّذِينَ يَدْعُونَ ٱلرَّبَّ مِنْ قَلْبٍ نَقِيٍّ.

யௌவநாவஸ்தா²யா அபி⁴லாஷாஸ்த்வயா பரித்யஜ்யந்தாம்’ த⁴ர்ம்மோ விஸ்²வாஸ​: ப்ரேம யே ச ஸு²சிமநோபி⁴​: ப்ரபு⁴ம் உத்³தி³ஸ்²ய ப்ரார்த²நாம்’ குர்வ்வதே தை​: ஸார்த்³த⁴ம் ஐக்யபா⁴வஸ்²சைதேஷு த்வயா யத்நோ விதீ⁴யதாம்’|

٢٣ 23 وَٱلْمُبَاحَثَاتُ ٱلْغَبِيَّةُ وَٱلسَّخِيفَةُ ٱجْتَنِبْهَا، عَالِمًا أَنَّهَا تُوَلِّدُ خُصُومَاتٍ،

அபரம்’ த்வம் அநர்த²காந் அஜ்ஞாநாம்’ஸ்²ச ப்ரஸ்²நாந் வாக்³யுத்³தோ⁴த்பாத³காந் ஜ்ஞாத்வா தூ³ரீகுரு|

٢٤ 24 وَعَبْدُ ٱلرَّبِّ لَا يَجِبُ أَنْ يُخَاصِمَ، بَلْ يَكُونُ مُتَرَفِّقًا بِٱلْجَمِيعِ، صَالِحًا لِلتَّعْلِيمِ، صَبُورًا عَلَى ٱلْمَشَقَّاتِ،

யத​: ப்ரபோ⁴ ர்தா³ஸேந யுத்³த⁴ம் அகர்த்தவ்யம்’ கிந்து ஸர்வ்வாந் ப்ரதி ஸா²ந்தேந ஸி²க்ஷாதா³நேச்சு²கேந ஸஹிஷ்ணுநா ச ப⁴விதவ்யம்’, விபக்ஷாஸ்²ச தேந நம்ரத்வேந சேதிதவ்யா​: |

٢٥ 25 مُؤَدِّبًا بِٱلْوَدَاعَةِ ٱلْمُقَاوِمِينَ، عَسَى أَنْ يُعْطِيَهُمُ ٱللهُ تَوْبَةً لِمَعْرِفَةِ ٱلْحَقِّ،

ததா² க்ரு’தே யதீ³ஸ்²வர​: ஸத்யமதஸ்ய ஜ்ஞாநார்த²ம்’ தேப்⁴யோ மந​: பரிவர்த்தநரூபம்’ வரம்’ த³த்³யாத்,

٢٦ 26 فَيَسْتَفِيقُوا مِنْ فَخِّ إِبْلِيسَ إِذْ قَدِ ٱقْتَنَصَهُمْ لِإِرَادَتِهِ.

தர்ஹி தே யேந ஸ²யதாநேந நிஜாபி⁴லாஷஸாத⁴நாய த்⁴ரு’தாஸ்தஸ்ய ஜாலாத் சேதநாம்’ ப்ராப்யோத்³தா⁴ரம்’ லப்³து⁴ம்’ ஸ²க்ஷ்யந்தி|