٢ كورنثوس 5

١ 1 لِأَنَّنَا نَعْلَمُ أَنَّهُ إِنْ نُقِضَ بَيْتُ خَيْمَتِنَا ٱلْأَرْضِيُّ، فَلَنَا فِي ٱلسَّمَاوَاتِ بِنَاءٌ مِنَ ٱللهِ، بَيْتٌ غَيْرُ مَصْنُوعٍ بِيَدٍ، أَبَدِيٌّ. (aiōnios g166)

ଅପରମ୍ ଅସ୍ମାକମ୍ ଏତସ୍ମିନ୍ ପାର୍ଥିୱେ ଦୂଷ୍ୟରୂପେ ୱେଶ୍ମନି ଜୀର୍ଣେ ସତୀଶ୍ୱରେଣ ନିର୍ମ୍ମିତମ୍ ଅକରକୃତମ୍ ଅସ୍ମାକମ୍ ଅନନ୍ତକାଲସ୍ଥାଯି ୱେଶ୍ମୈକଂ ସ୍ୱର୍ଗେ ୱିଦ୍ୟତ ଇତି ୱଯଂ ଜାନୀମଃ| (aiōnios g166)

٢ 2 فَإِنَّنَا فِي هَذِهِ أَيْضًا نَئِنُّ مُشْتَاقِينَ إِلَى أَنْ نَلْبَسَ فَوْقَهَا مَسْكَنَنَا ٱلَّذِي مِنَ ٱلسَّمَاءِ.

ଯତୋ ହେତୋରେତସ୍ମିନ୍ ୱେଶ୍ମନି ତିଷ୍ଠନ୍ତୋ ୱଯଂ ତଂ ସ୍ୱର୍ଗୀଯଂ ୱାସଂ ପରିଧାତୁମ୍ ଆକାଙ୍କ୍ଷ୍ୟମାଣା ନିଃଶ୍ୱସାମଃ|

٣ 3 وَإِنْ كُنَّا لَابِسِينَ لَا نُوجَدُ عُرَاةً.

ତଥାପୀଦାନୀମପି ୱଯଂ ତେନ ନ ନଗ୍ନାଃ କିନ୍ତୁ ପରିହିତୱସନା ମନ୍ୟାମହେ|

٤ 4 فَإِنَّنَا نَحْنُ ٱلَّذِينَ فِي ٱلْخَيْمَةِ نَئِنُّ مُثْقَلِينَ، إِذْ لَسْنَا نُرِيدُ أَنْ نَخْلَعَهَا بَلْ أَنْ نَلْبَسَ فَوْقَهَا، لِكَيْ يُبْتَلَعَ ٱلْمَائِتُ مِنَ ٱلْحَيَاةِ.

ଏତସ୍ମିନ୍ ଦୂଷ୍ୟେ ତିଷ୍ଠନତୋ ୱଯଂ କ୍ଲିଶ୍ୟମାନା ନିଃଶ୍ୱସାମଃ, ଯତୋ ୱଯଂ ୱାସଂ ତ୍ୟକ୍ତୁମ୍ ଇଚ୍ଛାମସ୍ତନ୍ନହି କିନ୍ତୁ ତଂ ଦ୍ୱିତୀଯଂ ୱାସଂ ପରିଧାତୁମ୍ ଇଚ୍ଛାମଃ, ଯତସ୍ତଥା କୃତେ ଜୀୱନେନ ମର୍ତ୍ୟଂ ଗ୍ରସିଷ୍ୟତେ|

٥ 5 وَلَكِنَّ ٱلَّذِي صَنَعَنَا لِهَذَا عَيْنِهِ هُوَ ٱللهُ، ٱلَّذِي أَعْطَانَا أَيْضًا عَرْبُونَ ٱلرُّوحِ.

ଏତଦର୍ଥଂ ୱଯଂ ଯେନ ସୃଷ୍ଟାଃ ସ ଈଶ୍ୱର ଏୱ ସ ଚାସ୍ମଭ୍ୟଂ ସତ୍ୟଙ୍କାରସ୍ୟ ପଣସ୍ୱରୂପମ୍ ଆତ୍ମାନଂ ଦତ୍ତୱାନ୍|

٦ 6 فَإِذًا نَحْنُ وَاثِقُونَ كُلَّ حِينٍ وَعَالِمُونَ أَنَّنَا وَنَحْنُ مُسْتَوْطِنُونَ فِي ٱلْجَسَدِ، فَنَحْنُ مُتَغَرِّبُونَ عَنِ ٱلرَّبِّ.

ଅତଏୱ ୱଯଂ ସର୍ୱ୍ୱଦୋତ୍ସୁକା ଭୱାମଃ କିଞ୍ଚ ଶରୀରେ ଯାୱଦ୍ ଅସ୍ମାଭି ର୍ନ୍ୟୁଷ୍ୟତେ ତାୱତ୍ ପ୍ରଭୁତୋ ଦୂରେ ପ୍ରୋଷ୍ୟତ ଇତି ଜାନୀମଃ,

٧ 7 لِأَنَّنَا بِٱلْإِيمَانِ نَسْلُكُ لَا بِٱلْعِيَانِ.

ଯତୋ ୱଯଂ ଦୃଷ୍ଟିମାର୍ଗେ ନ ଚରାମଃ କିନ୍ତୁ ୱିଶ୍ୱାସମାର୍ଗେ|

٨ 8 فَنَثِقُ وَنُسَرُّ بِٱلْأَوْلَى أَنْ نَتَغَرَّبَ عَنِ ٱلْجَسَدِ وَنَسْتَوْطِنَ عِنْدَ ٱلرَّبِّ.

ଅପରଞ୍ଚ ଶରୀରାଦ୍ ଦୂରେ ପ୍ରୱସ୍ତୁଂ ପ୍ରଭୋଃ ସନ୍ନିଧୌ ନିୱସ୍ତୁଞ୍ଚାକାଙ୍କ୍ଷ୍ୟମାଣା ଉତ୍ସୁକା ଭୱାମଃ|

٩ 9 لِذَلِكَ نَحْتَرِصُ أَيْضًا -مُسْتَوْطِنِينَ كُنَّا أَوْ مُتَغَرِّبِينَ- أَنْ نَكُونَ مَرْضِيِّينَ عِنْدَهُ.

ତସ୍ମାଦେୱ କାରଣାଦ୍ ୱଯଂ ତସ୍ୟ ସନ୍ନିଧୌ ନିୱସନ୍ତସ୍ତସ୍ମାଦ୍ ଦୂରେ ପ୍ରୱସନ୍ତୋ ୱା ତସ୍ମୈ ରୋଚିତୁଂ ଯତାମହେ|

١٠ 10 لِأَنَّهُ لَابُدَّ أَنَّنَا جَمِيعًا نُظْهَرُ أَمَامَ كُرْسِيِّ ٱلْمَسِيحِ، لِيَنَالَ كُلُّ وَاحِدٍ مَا كَانَ بِٱلْجَسَدِ بِحَسَبِ مَا صَنَعَ، خَيْرًا كَانَ أَمْ شَرًّا.

ଯସ୍ମାତ୍ ଶରୀରାୱସ୍ଥାଯାମ୍ ଏକୈକେନ କୃତାନାଂ କର୍ମ୍ମଣାଂ ଶୁଭାଶୁଭଫଲପ୍ରାପ୍ତଯେ ସର୍ୱ୍ୱୈସ୍ମାଭିଃ ଖ୍ରୀଷ୍ଟସ୍ୟ ୱିଚାରାସନସମ୍ମୁଖ ଉପସ୍ଥାତୱ୍ୟଂ|

١١ 11 فَإِذْ نَحْنُ عَالِمُونَ مَخَافَةَ ٱلرَّبِّ نُقْنِعُ ٱلنَّاسَ. وَأَمَّا ٱللهُ فَقَدْ صِرْنَا ظَاهِرِينَ لَهُ، وَأَرْجُو أَنَّنَا قَدْ صِرْنَا ظَاهِرِينَ فِي ضَمَائِرِكُمْ أَيْضًا.

ଅତଏୱ ପ୍ରଭୋ ର୍ଭଯାନକତ୍ୱଂ ୱିଜ୍ଞାଯ ୱଯଂ ମନୁଜାନ୍ ଅନୁନଯାମଃ କିଞ୍ଚେଶ୍ୱରସ୍ୟ ଗୋଚରେ ସପ୍ରକାଶା ଭୱାମଃ, ଯୁଷ୍ମାକଂ ସଂୱେଦଗୋଚରେଽପି ସପ୍ରକାଶା ଭୱାମ ଇତ୍ୟାଶଂସାମହେ|

١٢ 12 لِأَنَّنَا لَسْنَا نَمْدَحُ أَنْفُسَنَا أَيْضًا لَدَيْكُمْ، بَلْ نُعْطِيكُمْ فُرْصَةً لِلِٱفْتِخَارِ مِنْ جِهَتِنَا، لِيَكُونَ لَكُمْ جَوَابٌ عَلَى ٱلَّذِينَ يَفْتَخِرُونَ بِٱلْوَجْهِ لَا بِٱلْقَلْبِ.

ଅନେନ ୱଯଂ ଯୁଷ୍ମାକଂ ସନ୍ନିଧୌ ପୁନଃ ସ୍ୱାନ୍ ପ୍ରଶଂସାମ ଇତି ନହି କିନ୍ତୁ ଯେ ମନୋ ୱିନା ମୁଖୈଃ ଶ୍ଲାଘନ୍ତେ ତେଭ୍ୟଃ ପ୍ରତ୍ୟୁତ୍ତରଦାନାଯ ଯୂଯଂ ଯଥାସ୍ମାଭିଃ ଶ୍ଲାଘିତୁଂ ଶକ୍ନୁଥ ତାଦୃଶମ୍ ଉପାଯଂ ଯୁଷ୍ମଭ୍ୟଂ ୱିତରାମଃ|

١٣ 13 لِأَنَّنَا إِنْ صِرْنَا مُخْتَلِّينَ فَلِلهِ، أَوْ كُنَّا عَاقِلِينَ فَلَكُمْ.

ଯଦି ୱଯଂ ହତଜ୍ଞାନା ଭୱାମସ୍ତର୍ହି ତଦ୍ ଈଶ୍ୱରାର୍ଥକଂ ଯଦି ଚ ସଜ୍ଞାନା ଭୱାମସ୍ତର୍ହି ତଦ୍ ଯୁଷ୍ମଦର୍ଥକଂ|

١٤ 14 لِأَنَّ مَحَبَّةَ ٱلْمَسِيحِ تَحْصُرُنَا. إِذْ نَحْنُ نَحْسِبُ هَذَا: أَنَّهُ إِنْ كَانَ وَاحِدٌ قَدْ مَاتَ لِأَجْلِ ٱلْجَمِيعِ، فَٱلْجَمِيعُ إِذًا مَاتُوا.

ୱଯଂ ଖ୍ରୀଷ୍ଟସ୍ୟ ପ୍ରେମ୍ନା ସମାକୃଷ୍ୟାମହେ ଯତଃ ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ ୱିନିମଯେନ ଯଦ୍ୟେକୋ ଜନୋଽମ୍ରିଯତ ତର୍ହି ତେ ସର୍ୱ୍ୱେ ମୃତା ଇତ୍ୟାସ୍ମାଭି ର୍ବୁଧ୍ୟତେ|

١٥ 15 وَهُوَ مَاتَ لِأَجْلِ ٱلْجَمِيعِ كَيْ يَعِيشَ ٱلْأَحْيَاءُ فِيمَا بَعْدُ لَا لِأَنْفُسِهِمْ، بَلْ لِلَّذِي مَاتَ لِأَجْلِهِمْ وَقَامَ.

ଅପରଞ୍ଚ ଯେ ଜୀୱନ୍ତି ତେ ଯତ୍ ସ୍ୱାର୍ଥଂ ନ ଜୀୱନ୍ତି କିନ୍ତୁ ତେଷାଂ କୃତେ ଯୋ ଜନୋ ମୃତଃ ପୁନରୁତ୍ଥାପିତଶ୍ଚ ତମୁଦ୍ଦିଶ୍ୟ ଯତ୍ ଜୀୱନ୍ତି ତଦର୍ଥମେୱ ସ ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ କୃତେ ମୃତୱାନ୍|

١٦ 16 إِذًا نَحْنُ مِنَ ٱلْآنَ لَا نَعْرِفُ أَحَدًا حَسَبَ ٱلْجَسَدِ. وَإِنْ كُنَّا قَدْ عَرَفْنَا ٱلْمَسِيحَ حَسَبَ ٱلْجَسَدِ، لَكِنِ ٱلْآنَ لَا نَعْرِفُهُ بَعْدُ.

ଅତୋ ହେତୋରିତଃ ପରଂ କୋଽପ୍ୟସ୍ମାଭି ର୍ଜାତିତୋ ନ ପ୍ରତିଜ୍ଞାତୱ୍ୟଃ| ଯଦ୍ୟପି ପୂର୍ୱ୍ୱଂ ଖ୍ରୀଷ୍ଟୋ ଜାତିତୋଽସ୍ମାଭିଃ ପ୍ରତିଜ୍ଞାତସ୍ତଥାପୀଦାନୀଂ ଜାତିତଃ ପୁନ ର୍ନ ପ୍ରତିଜ୍ଞାଯତେ|

١٧ 17 إِذًا إِنْ كَانَ أَحَدٌ فِي ٱلْمَسِيحِ فَهُوَ خَلِيقَةٌ جَدِيدَةٌ: ٱلْأَشْيَاءُ ٱلْعَتِيقَةُ قَدْ مَضَتْ، هُوَذَا ٱلْكُلُّ قَدْ صَارَ جَدِيدًا.

କେନଚିତ୍ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ଆଶ୍ରିତେ ନୂତନା ସୃଷ୍ଟି ର୍ଭୱତି ପୁରାତନାନି ଲୁପ୍ୟନ୍ତେ ପଶ୍ୟ ନିଖିଲାନି ନୱୀନାନି ଭୱନ୍ତି|

١٨ 18 وَلَكِنَّ ٱلْكُلَّ مِنَ ٱللهِ، ٱلَّذِي صَالَحَنَا لِنَفْسِهِ بِيَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ، وَأَعْطَانَا خِدْمَةَ ٱلْمُصَالَحَةِ،

ସର୍ୱ୍ୱଞ୍ଚୈତଦ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ କର୍ମ୍ମ ଯତୋ ଯୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟେନ ସ ଏୱାସ୍ମାନ୍ ସ୍ୱେନ ସାର୍ଦ୍ଧଂ ସଂହିତୱାନ୍ ସନ୍ଧାନସମ୍ବନ୍ଧୀଯାଂ ପରିଚର୍ୟ୍ୟାମ୍ ଅସ୍ମାସୁ ସମର୍ପିତୱାଂଶ୍ଚ|

١٩ 19 أَيْ إِنَّ ٱللهَ كَانَ فِي ٱلْمَسِيحِ مُصَالِحًا ٱلْعَالَمَ لِنَفْسِهِ، غَيْرَ حَاسِبٍ لَهُمْ خَطَايَاهُمْ، وَوَاضِعًا فِينَا كَلِمَةَ ٱلْمُصَالَحَةِ.

ଯତଃ ଈଶ୍ୱରଃ ଖ୍ରୀଷ୍ଟମ୍ ଅଧିଷ୍ଠାଯ ଜଗତୋ ଜନାନାମ୍ ଆଗାଂସି ତେଷାମ୍ ଋଣମିୱ ନ ଗଣଯନ୍ ସ୍ୱେନ ସାର୍ଦ୍ଧଂ ତାନ୍ ସଂହିତୱାନ୍ ସନ୍ଧିୱାର୍ତ୍ତାମ୍ ଅସ୍ମାସୁ ସମର୍ପିତୱାଂଶ୍ଚ|

٢٠ 20 إِذًا نَسْعَى كَسُفَرَاءَ عَنِ ٱلْمَسِيحِ، كَأَنَّ ٱللهَ يَعِظُ بِنَا. نَطْلُبُ عَنِ ٱلْمَسِيحِ: تَصَالَحُوا مَعَ ٱللهِ.

ଅତୋ ୱଯଂ ଖ୍ରୀଷ୍ଟସ୍ୟ ୱିନିମଯେନ ଦୌତ୍ୟଂ କର୍ମ୍ମ ସମ୍ପାଦଯାମହେ, ଈଶ୍ୱରଶ୍ଚାସ୍ମାଭି ର୍ୟୁଷ୍ମାନ୍ ଯାଯାଚ୍ୟତେ ତତଃ ଖ୍ରୀଷ୍ଟସ୍ୟ ୱିନିମଯେନ ୱଯଂ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ପ୍ରାର୍ଥଯାମହେ ଯୂଯମୀଶ୍ୱରେଣ ସନ୍ଧତ୍ତ|

٢١ 21 لِأَنَّهُ جَعَلَ ٱلَّذِي لَمْ يَعْرِفْ خَطِيَّةً، خَطِيَّةً لِأَجْلِنَا، لِنَصِيرَ نَحْنُ بِرَّ ٱللهِ فِيهِ.

ଯତୋ ୱଯଂ ତେନ ଯଦ୍ ଈଶ୍ୱରୀଯପୁଣ୍ୟଂ ଭୱାମସ୍ତଦର୍ଥଂ ପାପେନ ସହ ଯସ୍ୟ ଜ୍ଞାତେଯଂ ନାସୀତ୍ ସ ଏୱ ତେନାସ୍ମାକଂ ୱିନିମଯେନ ପାପଃ କୃତଃ|