١ تيموثاوس 1

١ 1 بُولُسُ، رَسُولُ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ، بِحَسَبِ أَمْرِ ٱللهِ مُخَلِّصِنَا، وَرَبِّنَا يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ، رَجَائِنَا.

ଅସ୍ମାକଂ ତ୍ରାଣକର୍ତ୍ତୁରୀଶ୍ୱରସ୍ୟାସ୍ମାକଂ ପ୍ରତ୍ୟାଶାଭୂମେଃ ପ୍ରଭୋ ର୍ୟୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟସ୍ୟ ଚାଜ୍ଞାନୁସାରତୋ ଯୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟସ୍ୟ ପ୍ରେରିତଃ ପୌଲଃ ସ୍ୱକୀଯଂ ସତ୍ୟଂ ଧର୍ମ୍ମପୁତ୍ରଂ ତୀମଥିଯଂ ପ୍ରତି ପତ୍ରଂ ଲିଖତି|

٢ 2 إِلَى تِيمُوثَاوُسَ، ٱلِٱبْنِ ٱلصَّرِيحِ فِي ٱلْإِيمَانِ: نِعْمَةٌ وَرَحْمَةٌ وَسَلَامٌ مِنَ ٱللهِ أَبِينَا وَٱلْمَسِيحِ يَسُوعَ رَبِّنَا.

ଅସ୍ମାକଂ ତାତ ଈଶ୍ୱରୋଽସ୍ମାକଂ ପ୍ରଭୁ ର୍ୟୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟଶ୍ଚ ତ୍ୱଯି ଅନୁଗ୍ରହଂ ଦଯାଂ ଶାନ୍ତିଞ୍ଚ କୁର୍ୟ୍ୟାସ୍ତାଂ|

٣ 3 كَمَا طَلَبْتُ إِلَيْكَ أَنْ تَمْكُثَ فِي أَفَسُسَ، إِذْ كُنْتُ أَنَا ذَاهِبًا إِلَى مَكِدُونِيَّةَ، لِكَيْ تُوصِيَ قَوْمًا أَنْ لَا يُعَلِّمُوا تَعْلِيمًا آخَرَ،

ମାକିଦନିଯାଦେଶେ ମମ ଗମନକାଲେ ତ୍ୱମ୍ ଇଫିଷନଗରେ ତିଷ୍ଠନ୍ ଇତରଶିକ୍ଷା ନ ଗ୍ରହୀତୱ୍ୟା, ଅନନ୍ତେଷୂପାଖ୍ୟାନେଷୁ ୱଂଶାୱଲିଷୁ ଚ ଯୁଷ୍ମାଭି ର୍ମନୋ ନ ନିୱେଶିତୱ୍ୟମ୍

٤ 4 وَلَا يُصْغُوا إِلَى خُرَافَاتٍ وَأَنْسَابٍ لَا حَدَّ لَهَا، تُسَبِّبُ مُبَاحَثَاتٍ دُونَ بُنْيَانِ ٱللهِ ٱلَّذِي فِي ٱلْإِيمَانِ.

ଇତି କାଂଶ୍ଚିତ୍ ଲୋକାନ୍ ଯଦ୍ ଉପଦିଶେରେତତ୍ ମଯାଦିଷ୍ଟୋଽଭୱଃ, ଯତଃ ସର୍ୱ୍ୱୈରେତୈ ର୍ୱିଶ୍ୱାସଯୁକ୍ତେଶ୍ୱରୀଯନିଷ୍ଠା ନ ଜାଯତେ କିନ୍ତୁ ୱିୱାଦୋ ଜାଯତେ|

٥ 5 وَأَمَّا غَايَةُ ٱلْوَصِيَّةِ فَهِيَ ٱلْمَحَبَّةُ مِنْ قَلْبٍ طَاهِرٍ، وَضَمِيرٍ صَالِحٍ، وَإِيمَانٍ بِلَا رِيَاءٍ.

ଉପଦେଶସ୍ୟ ତ୍ୱଭିପ୍ରେତଂ ଫଲଂ ନିର୍ମ୍ମଲାନ୍ତଃକରଣେନ ସତ୍ସଂୱେଦେନ ନିଷ୍କପଟୱିଶ୍ୱାସେନ ଚ ଯୁକ୍ତଂ ପ୍ରେମ|

٦ 6 ٱلْأُمُورُ ٱلَّتِي إِذْ زَاغَ قَوْمٌ عَنْهَا، ٱنْحَرَفُوا إِلَى كَلَامٍ بَاطِلٍ.

କେଚିତ୍ ଜନାଶ୍ଚ ସର୍ୱ୍ୱାଣ୍ୟେତାନି ୱିହାଯ ନିରର୍ଥକକଥାନାମ୍ ଅନୁଗମନେନ ୱିପଥଗାମିନୋଽଭୱନ୍,

٧ 7 يُرِيدُونَ أَنْ يَكُونُوا مُعَلِّمِي ٱلنَّامُوسِ، وَهُمْ لَا يَفْهَمُونَ مَا يَقُولُونَ، وَلَا مَا يُقَرِّرُونَهُ.

ଯଦ୍ ଭାଷନ୍ତେ ଯଚ୍ଚ ନିଶ୍ଚିନ୍ୱନ୍ତି ତନ୍ନ ବୁଧ୍ୟମାନା ୱ୍ୟୱସ୍ଥୋପଦେଷ୍ଟାରୋ ଭୱିତୁମ୍ ଇଚ୍ଛନ୍ତି|

٨ 8 وَلَكِنَّنَا نَعْلَمُ أَنَّ ٱلنَّامُوسَ صَالِحٌ، إِنْ كَانَ أَحَدٌ يَسْتَعْمِلُهُ نَامُوسِيًّا.

ସା ୱ୍ୟୱସ୍ଥା ଯଦି ଯୋଗ୍ୟରୂପେଣ ଗୃହ୍ୟତେ ତର୍ହ୍ୟୁତ୍ତମା ଭୱତୀତି ୱଯଂ ଜାନୀମଃ|

٩ 9 عَالِمًا هَذَا: أَنَّ ٱلنَّامُوسَ لَمْ يُوضَعْ لِلْبَارِّ، بَلْ لِلْأَثَمَةِ وَٱلْمُتَمَرِّدِينَ، لِلْفُجَّارِ وَٱلْخُطَاةِ، لِلدَّنِسِينَ وَٱلْمُسْتَبِيحِينَ، لِقَاتِلِي ٱلْآبَاءِ وَقَاتِلِي ٱلْأُمَّهَاتِ، لِقَاتِلِي ٱلنَّاسِ،

ଅପରଂ ସା ୱ୍ୟୱସ୍ଥା ଧାର୍ମ୍ମିକସ୍ୟ ୱିରୁଦ୍ଧା ନ ଭୱତି କିନ୍ତ୍ୱଧାର୍ମ୍ମିକୋ ଽୱାଧ୍ୟୋ ଦୁଷ୍ଟଃ ପାପିଷ୍ଠୋ ଽପୱିତ୍ରୋ ଽଶୁଚିଃ ପିତୃହନ୍ତା ମାତୃହନ୍ତା ନରହନ୍ତା

١٠ 10 لِلزُّنَاةِ، لِمُضَاجِعِي ٱلذُّكُورِ، لِسَارِقِي ٱلنَّاسِ، لِلْكَذَّابِينَ، لِلْحَانِثِينَ، وَإِنْ كَانَ شَيْءٌ آخَرُ يُقَاوِمُ ٱلتَّعْلِيمَ ٱلصَّحِيحَ،

ୱେଶ୍ୟାଗାମୀ ପୁଂମୈଥୁନୀ ମନୁଷ୍ୟୱିକ୍ରେତା ମିଥ୍ୟାୱାଦୀ ମିଥ୍ୟାଶପଥକାରୀ ଚ ସର୍ୱ୍ୱେଷାମେତେଷାଂ ୱିରୁଦ୍ଧା,

١١ 11 حَسَبَ إِنْجِيلِ مَجْدِ ٱللهِ ٱلْمُبَارَكِ ٱلَّذِي ٱؤْتُمِنْتُ أَنَا عَلَيْهِ.

ତଥା ସଚ୍ଚିଦାନନ୍ଦେଶ୍ୱରସ୍ୟ ଯୋ ୱିଭୱଯୁକ୍ତଃ ସୁସଂୱାଦୋ ମଯି ସମର୍ପିତସ୍ତଦନୁଯାଯିହିତୋପଦେଶସ୍ୟ ୱିପରୀତଂ ଯତ୍ କିଞ୍ଚିଦ୍ ଭୱତି ତଦ୍ୱିରୁଦ୍ଧା ସା ୱ୍ୟୱସ୍ଥେତି ତଦ୍ଗ୍ରାହିଣା ଜ୍ଞାତୱ୍ୟଂ|

١٢ 12 وَأَنَا أَشْكُرُ ٱلْمَسِيحَ يَسُوعَ رَبَّنَا ٱلَّذِي قَوَّانِي، أَنَّهُ حَسِبَنِي أَمِينًا، إِذْ جَعَلَنِي لِلْخِدْمَةِ،

ମହ୍ୟଂ ଶକ୍ତିଦାତା ଯୋଽସ୍ମାକଂ ପ୍ରଭୁଃ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଯୀଶୁସ୍ତମହଂ ଧନ୍ୟଂ ୱଦାମି|

١٣ 13 أَنَا ٱلَّذِي كُنْتُ قَبْلًا مُجَدِّفًا وَمُضْطَهِدًا وَمُفْتَرِيًا. وَلَكِنَّنِي رُحِمْتُ، لِأَنِّي فَعَلْتُ بِجَهْلٍ فِي عَدَمِ إِيمَانٍ.

ଯତଃ ପୁରା ନିନ୍ଦକ ଉପଦ୍ରାୱୀ ହିଂସକଶ୍ଚ ଭୂତ୍ୱାପ୍ୟହଂ ତେନ ୱିଶ୍ୱାସ୍ୟୋ ଽମନ୍ୟେ ପରିଚାରକତ୍ୱେ ନ୍ୟଯୁଜ୍ୟେ ଚ| ତଦ୍ ଅୱିଶ୍ୱାସାଚରଣମ୍ ଅଜ୍ଞାନେନ ମଯା କୃତମିତି ହେତୋରହଂ ତେନାନୁକମ୍ପିତୋଽଭୱଂ|

١٤ 14 وَتَفَاضَلَتْ نِعْمَةُ رَبِّنَا جِدًّا مَعَ ٱلْإِيمَانِ وَٱلْمَحَبَّةِ ٱلَّتِي فِي ٱلْمَسِيحِ يَسُوعَ.

ଅପରଂ ଖ୍ରୀଷ୍ଟେ ଯୀଶୌ ୱିଶ୍ୱାସପ୍ରେମଭ୍ୟାଂ ସହିତୋଽସ୍ମତ୍ପ୍ରଭୋରନୁଗ୍ରହୋ ଽତୀୱ ପ୍ରଚୁରୋଽଭତ୍|

١٥ 15 صَادِقَةٌ هِيَ ٱلْكَلِمَةُ وَمُسْتَحِقَّةٌ كُلَّ قُبُولٍ: أَنَّ ٱلْمَسِيحَ يَسُوعَ جَاءَ إِلَى ٱلْعَالَمِ لِيُخَلِّصَ ٱلْخُطَاةَ ٱلَّذِينَ أَوَّلُهُمْ أَنَا.

ପାପିନଃ ପରିତ୍ରାତୁଂ ଖ୍ରୀଷ୍ଟୋ ଯୀଶୁ ର୍ଜଗତି ସମୱତୀର୍ଣୋଽଭୱତ୍, ଏଷା କଥା ୱିଶ୍ୱାସନୀଯା ସର୍ୱ୍ୱୈ ଗ୍ରହଣୀଯା ଚ|

١٦ 16 لَكِنَّنِي لِهَذَا رُحِمْتُ: لِيُظْهِرَ يَسُوعُ ٱلْمَسِيحُ فِيَّ أَنَا أَوَّلًا كُلَّ أَنَاةٍ، مِثَالًا لِلْعَتِيدِينَ أَنْ يُؤْمِنُوا بِهِ لِلْحَيَاةِ ٱلْأَبَدِيَّةِ. (aiōnios g166)

ତେଷାଂ ପାପିନାଂ ମଧ୍ୟେଽହଂ ପ୍ରଥମ ଆସଂ କିନ୍ତୁ ଯେ ମାନୱା ଅନନ୍ତଜୀୱନପ୍ରାପ୍ତ୍ୟର୍ଥଂ ତସ୍ମିନ୍ ୱିଶ୍ୱସିଷ୍ୟନ୍ତି ତେଷାଂ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତେ ମଯି ପ୍ରଥମେ ଯୀଶୁନା ଖ୍ରୀଷ୍ଟେନ ସ୍ୱକୀଯା କୃତ୍ସ୍ନା ଚିରସହିଷ୍ଣୁତା ଯତ୍ ପ୍ରକାଶ୍ୟତେ ତଦର୍ଥମେୱାହମ୍ ଅନୁକମ୍ପାଂ ପ୍ରାପ୍ତୱାନ୍| (aiōnios g166)

١٧ 17 وَمَلِكُ ٱلدُّهُورِ ٱلَّذِي لَا يَفْنَى وَلَا يُرَى، ٱلْإِلَهُ ٱلْحَكِيمُ وَحْدَهُ، لَهُ ٱلْكَرَامَةُ وَٱلْمَجْدُ إِلَى دَهْرِ ٱلدُّهُورِ. آمِينَ. (aiōn g165)

ଅନାଦିରକ୍ଷଯୋଽଦୃଶ୍ୟୋ ରାଜା ଯୋଽଦ୍ୱିତୀଯଃ ସର୍ୱ୍ୱଜ୍ଞ ଈଶ୍ୱରସ୍ତସ୍ୟ ଗୌରୱଂ ମହିମା ଚାନନ୍ତକାଲଂ ଯାୱଦ୍ ଭୂଯାତ୍| ଆମେନ୍| (aiōn g165)

١٨ 18 هَذِهِ ٱلْوَصِيَّةُ أَيُّهَا ٱلِٱبْنُ تِيمُوثَاوُسُ أَسْتَوْدِعُكَ إِيَّاهَا حَسَبَ ٱلنُّبُوَّاتِ ٱلَّتِي سَبَقَتْ عَلَيْكَ، لِكَيْ تُحَارِبَ فِيهَا ٱلْمُحَارَبَةَ ٱلْحَسَنَةَ،

ହେ ପୁତ୍ର ତୀମଥିଯ ତ୍ୱଯି ଯାନି ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାକ୍ୟାନି ପୁରା କଥିତାନି ତଦନୁସାରାଦ୍ ଅହମ୍ ଏନମାଦେଶଂ ତ୍ୱଯି ସମର୍ପଯାମି, ତସ୍ୟାଭିପ୍ରାଯୋଽଯଂ ଯତ୍ତ୍ୱଂ ତୈ ର୍ୱାକ୍ୟୈରୁତ୍ତମଯୁଦ୍ଧଂ କରୋଷି

١٩ 19 وَلَكَ إِيمَانٌ وَضَمِيرٌ صَالِحٌ، ٱلَّذِي إِذْ رَفَضَهُ قَوْمٌ، ٱنْكَسَرَتْ بِهِمِ ٱلسَّفِينَةُ مِنْ جِهَةِ ٱلْإِيمَانِ أَيْضًا،

ୱିଶ୍ୱାସଂ ସତ୍ସଂୱେଦଞ୍ଚ ଧାରଯସି ଚ| ଅନଯୋଃ ପରିତ୍ୟାଗାତ୍ କେଷାଞ୍ଚିଦ୍ ୱିଶ୍ୱାସତରୀ ଭଗ୍ନାଭୱତ୍|

٢٠ 20 ٱلَّذِينَ مِنْهُمْ هِيمِينَايُسُ وَٱلْإِسْكَنْدَرُ، ٱللَّذَانِ أَسْلَمْتُهُمَا لِلشَّيْطَانِ لِكَيْ يُؤَدَّبَا حَتَّى لَا يُجَدِّفَا.

ହୁମିନାଯସିକନ୍ଦରୌ ତେଷାଂ ଯୌ ଦ୍ୱୌ ଜନୌ, ତୌ ଯଦ୍ ଧର୍ମ୍ମନିନ୍ଦାଂ ପୁନ ର୍ନ କର୍ତ୍ତୁଂ ଶିକ୍ଷେତେ ତଦର୍ଥଂ ମଯା ଶଯତାନସ୍ୟ କରେ ସମର୍ପିତୌ|