١ تيموثاوس 4

١ 1 وَلَكِنَّ ٱلرُّوحَ يَقُولُ صَرِيحًا: إِنَّهُ فِي ٱلْأَزْمِنَةِ ٱلْأَخِيرَةِ يَرْتَدُّ قَوْمٌ عَنِ ٱلْإِيمَانِ، تَابِعِينَ أَرْوَاحًا مُضِلَّةً وَتَعَالِيمَ شَيَاطِينَ،

పవిత్ర ఆత్మా స్పష్టమ్ ఇదం వాక్యం వదతి చరమకాలే కతిపయలోకా వహ్నినాఙ్కితత్వాత్

٢ 2 فِي رِيَاءِ أَقْوَالٍ كَاذِبَةٍ، مَوْسُومَةً ضَمَائِرُهُمْ،

కఠోరమనసాం కాపట్యాద్ అనృతవాదినాం వివాహనిషేధకానాం భక్ష్యవిశేషనిషేధకానాఞ్చ

٣ 3 مَانِعِينَ عَنِ ٱلزِّوَاجِ، وَآمِرِينَ أَنْ يُمْتَنَعَ عَنْ أَطْعِمَةٍ قَدْ خَلَقَهَا ٱللهُ لِتُتَنَاوَلَ بِٱلشُّكْرِ مِنَ ٱلْمُؤْمِنِينَ وَعَارِفِي ٱلْحَقِّ.

భూతస్వరూపాణాం శిక్షాయాం భ్రమకాత్మనాం వాక్యేషు చ మనాంసి నివేశ్య ధర్మ్మాద్ భ్రంశిష్యన్తే| తాని తు భక్ష్యాణి విశ్వాసినాం స్వీకృతసత్యధర్మ్మాణాఞ్చ ధన్యవాదసహితాయ భోగాయేశ్వరేణ ససృజిరే|

٤ 4 لِأَنَّ كُلَّ خَلِيقَةِ ٱللهِ جَيِّدَةٌ، وَلَا يُرْفَضُ شَيْءٌ إِذَا أُخِذَ مَعَ ٱلشُّكْرِ،

యత ఈశ్వరేణ యద్యత్ సృష్టం తత్ సర్వ్వమ్ ఉత్తమం యది చ ధన్యవాదేన భుజ్యతే తర్హి తస్య కిమపి నాగ్రాహ్యం భవతి,

٥ 5 لِأَنَّهُ يُقَدَّسُ بِكَلِمَةِ ٱللهِ وَٱلصَّلَاةِ.

యత ఈశ్వరస్య వాక్యేన ప్రార్థనయా చ తత్ పవిత్రీభవతి|

٦ 6 إِنْ فَكَّرْتَ ٱلْإِخْوَةَ بِهَذَا، تَكُونُ خَادِمًا صَالِحًا لِيَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ، مُتَرَبِّيًا بِكَلَامِ ٱلْإِيمَانِ وَٱلتَّعْلِيمِ ٱلْحَسَنِ ٱلَّذِي تَتَبَّعْتَهُ.

ఏతాని వాక్యాని యది త్వం భ్రాతృన్ జ్ఞాపయేస్తర్హి యీశుఖ్రీష్టస్యోత్తమ్ః పరిచారకో భవిష్యసి యో విశ్వాసో హితోపదేశశ్చ త్వయా గృహీతస్తదీయవాక్యైరాప్యాయిష్యసే చ|

٧ 7 وَأَمَّا ٱلْخُرَافَاتُ ٱلدَّنِسَةُ ٱلْعَجَائِزِيَّةُ فَٱرْفُضْهَا، وَرَوِّضْ نَفْسَكَ لِلتَّقْوَى.

యాన్యుపాఖ్యానాని దుర్భావాని వృద్ధయోషితామేవ యోగ్యాని చ తాని త్వయా విసృజ్యన్తామ్ ఈశ్వరభక్తయే యత్నః క్రియతాఞ్చ|

٨ 8 لِأَنَّ ٱلرِّيَاضَةَ ٱلْجَسَدِيَّةَ نَافِعَةٌ لِقَلِيلٍ، وَلَكِنَّ ٱلتَّقْوَى نَافِعَةٌ لِكُلِّ شَيْءٍ، إِذْ لَهَا مَوْعِدُ ٱلْحَيَاةِ ٱلْحَاضِرَةِ وَٱلْعَتِيدَةِ،

యతః శారీరికో యత్నః స్వల్పఫలదో భవతి కిన్త్వీశ్వరభక్తిరైహికపారత్రికజీవనయోః ప్రతిజ్ఞాయుక్తా సతీ సర్వ్వత్ర ఫలదా భవతి|

٩ 9 صَادِقَةٌ هِيَ ٱلْكَلِمَةُ وَمُسْتَحِقَّةٌ كُلَّ قُبُولٍ.

వాక్యమేతద్ విశ్వసనీయం సర్వ్వై ర్గ్రహణీయఞ్చ వయఞ్చ తదర్థమేవ శ్రామ్యామో నిన్దాం భుంజ్మహే చ|

١٠ 10 لِأَنَّنَا لِهَذَا نَتْعَبُ وَنُعَيَّرُ، لِأَنَّنَا قَدْ أَلْقَيْنَا رَجَاءَنَا عَلَى ٱللهِ ٱلْحَيِّ، ٱلَّذِي هُوَ مُخَلِّصُ جَمِيعِ ٱلنَّاسِ، وَلَا سِيَّمَا ٱلْمُؤْمِنِينَ.

యతో హేతోః సర్వ్వమానవానాం విశేషతో విశ్వాసినాం త్రాతా యోఽమర ఈశ్వరస్తస్మిన్ వయం విశ్వసామః|

١١ 11 أَوْصِ بِهَذَا وَعَلِّمْ.

త్వమ్ ఏతాని వాక్యాని ప్రచారయ సముపదిశ చ|

١٢ 12 لَا يَسْتَهِنْ أَحَدٌ بِحَدَاثَتِكَ، بَلْ كُنْ قُدْوَةً لِلْمُؤْمِنِينَ: فِي ٱلْكَلَامِ، فِي ٱلتَّصَرُّفِ، فِي ٱلْمَحَبَّةِ، فِي ٱلرُّوحِ، فِي ٱلْإِيمَانِ، فِي ٱلطَّهَارَةِ.

అల్పవయష్కత్వాత్ కేనాప్యవజ్ఞేయో న భవ కిన్త్వాలాపేనాచరణేన ప్రేమ్నా సదాత్మత్వేన విశ్వాసేన శుచిత్వేన చ విశ్వాసినామ్ ఆదర్శో భవ|

١٣ 13 إِلَى أَنْ أَجِيءَ ٱعْكُفْ عَلَى ٱلْقِرَاءَةِ وَٱلْوَعْظِ وَٱلتَّعْلِيمِ.

యావన్నాహమ్ ఆగమిష్యామి తావత్ త్వ పాఠే చేతయనే ఉపదేశే చ మనో నిధత్స్వ|

١٤ 14 لَا تُهْمِلِ ٱلْمَوْهِبَةَ ٱلَّتِي فِيكَ، ٱلْمُعْطَاةَ لَكَ بِٱلنُّبُوَّةِ مَعَ وَضْعِ أَيْدِي ٱلْمَشْيَخَةِ.

ప్రాచీనగణహస్తార్పణసహితేన భవిష్యద్వాక్యేన యద్దానం తుభ్యం విశ్రాణితం తవాన్తఃస్థే తస్మిన్ దానే శిథిలమనా మా భవ|

١٥ 15 ٱهْتَمَّ بِهَذَا. كُنْ فِيهِ، لِكَيْ يَكُونَ تَقَدُّمُكَ ظَاهِرًا فِي كُلِّ شَيْءٍ.

ఏతేషు మనో నివేశయ, ఏతేషు వర్త్తస్వ, ఇత్థఞ్చ సర్వ్వవిషయే తవ గుణవృద్ధిః ప్రకాశతాం|

١٦ 16 لَاحِظْ نَفْسَكَ وَٱلتَّعْلِيمَ وَدَاوِمْ عَلَى ذَلِكَ، لِأَنَّكَ إِذَا فَعَلْتَ هَذَا، تُخَلِّصُ نَفْسَكَ وَٱلَّذِينَ يَسْمَعُونَكَ أَيْضًا.

స్వస్మిన్ ఉపదేశే చ సావధానో భూత్వావతిష్ఠస్వ తత్ కృత్వా త్వయాత్మపరిత్రాణం శ్రోతృణాఞ్చ పరిత్రాణం సాధయిష్యతే|