١ بطرس 4

١ 1 فَإِذْ قَدْ تَأَلَّمَ ٱلْمَسِيحُ لِأَجْلِنَا بِٱلْجَسَدِ، تَسَلَّحُوا أَنْتُمْ أَيْضًا بِهَذِهِ ٱلنِّيَّةِ. فَإِنَّ مَنْ تَأَلَّمَ فِي ٱلْجَسَدِ، كُفَّ عَنِ ٱلْخَطِيَّةِ،

అస్మాకం వినిమయేన ఖ్రీష్టః శరీరసమ్బన్ధే దణ్డం భుక్తవాన్ అతో హేతోః శరీరసమ్బన్ధే యో దణ్డం భుక్తవాన్ స పాపాత్ ముక్త

٢ 2 لِكَيْ لَا يَعِيشَ أَيْضًا ٱلزَّمَانَ ٱلْبَاقِيَ فِي ٱلْجَسَدِ، لِشَهَوَاتِ ٱلنَّاسِ، بَلْ لِإِرَادَةِ ٱللهِ.

ఇతిభావేన యూయమపి సుసజ్జీభూయ దేహవాసస్యావశిష్టం సమయం పునర్మానవానామ్ ఇచ్ఛాసాధనార్థం నహి కిన్త్వీశ్వరస్యేచ్ఛాసాధనార్థం యాపయత|

٣ 3 لِأَنَّ زَمَانَ ٱلْحَيَاةِ ٱلَّذِي مَضَى يَكْفِينَا لِنَكُونَ قَدْ عَمِلْنَا إِرَادَةَ ٱلْأُمَمِ، سَالِكِينَ فِي ٱلدَّعَارَةِ وَٱلشَّهَوَاتِ، وَإِدْمَانِ ٱلْخَمْرِ، وَٱلْبَطَرِ، وَٱلْمُنَادَمَاتِ، وَعِبَادَةِ ٱلْأَوْثَانِ ٱلْمُحَرَّمَةِ،

ఆయుషో యః సమయో వ్యతీతస్తస్మిన్ యుష్మాభి ర్యద్ దేవపూజకానామ్ ఇచ్ఛాసాధనం కామకుత్సితాభిలాషమద్యపానరఙ్గరసమత్తతాఘృణార్హదేవపూజాచరణఞ్చాకారి తేన బాహుల్యం|

٤ 4 ٱلْأَمْرُ ٱلَّذِي فِيهِ يَسْتَغْرِبُونَ أَنَّكُمْ لَسْتُمْ تَرْكُضُونَ مَعَهُمْ إِلَى فَيْضِ هَذِهِ ٱلْخَلَاعَةِ عَيْنِهَا، مُجَدِّفِينَ.

యూయం తైః సహ తస్మిన్ సర్వ్వనాశపఙ్కే మజ్జితుం న ధావథ, ఇత్యనేనాశ్చర్య్యం విజ్ఞాయ తే యుష్మాన్ నిన్దన్తి|

٥ 5 ٱلَّذِينَ سَوْفَ يُعْطُونَ حِسَابًا لِلَّذِي هُوَ عَلَى ٱسْتِعْدَادٍ أَنْ يَدِينَ ٱلْأَحْيَاءَ وَٱلْأَمْوَاتَ.

కిన్తు యో జీవతాం మృతానాఞ్చ విచారం కర్త్తుమ్ ఉద్యతోఽస్తి తస్మై తైరుత్తరం దాయిష్యతే|

٦ 6 فَإِنَّهُ لِأَجْلِ هَذَا بُشِّرَ ٱلْمَوْتَى أَيْضًا، لِكَيْ يُدَانُوا حَسَبَ ٱلنَّاسِ بِٱلْجَسَدِ، وَلَكِنْ لِيَحْيَوْا حَسَبَ ٱللهِ بِٱلرُّوحِ.

యతో హేతో ర్యే మృతాస్తేషాం యత్ మానవోద్దేశ్యః శారీరికవిచారః కిన్త్వీశ్వరోద్దేశ్యమ్ ఆత్మికజీవనం భవత్ తదర్థం తేషామపి సన్నిధౌ సుసమాచారః ప్రకాశితోఽభవత్|

٧ 7 وَإِنَّمَا نِهَايَةُ كُلِّ شَيْءٍ قَدِ ٱقْتَرَبَتْ، فَتَعَقَّلُوا وَٱصْحُوا لِلصَّلَوَاتِ.

సర్వ్వేషామ్ అన్తిమకాల ఉపస్థితస్తస్మాద్ యూయం సుబుద్ధయః ప్రార్థనార్థం జాగ్రతశ్చ భవత|

٨ 8 وَلَكِنْ قَبْلَ كُلِّ شَيْءٍ، لِتَكُنْ مَحَبَّتُكُمْ بَعْضِكُمْ لِبَعْضٍ شَدِيدَةً، لِأَنَّ ٱلْمَحَبَّةَ تَسْتُرُ كَثْرَةً مِنَ ٱلْخَطَايَا.

విశేషతః పరస్పరం గాఢం ప్రేమ కురుత, యతః, పాపానామపి బాహుల్యం ప్రేమ్నైవాచ్ఛాదయిష్యతే|

٩ 9 كُونُوا مُضِيفِينَ بَعْضُكُمْ بَعْضًا بِلَا دَمْدَمَةٍ.

కాతరోక్తిం వినా పరస్పరమ్ ఆతిథ్యం కృరుత|

١٠ 10 لِيَكُنْ كُلُّ وَاحِدٍ بِحَسَبِ مَا أَخَذَ مَوْهِبَةً، يَخْدِمُ بِهَا بَعْضُكُمْ بَعْضًا، كَوُكَلَاءَ صَالِحِينَ عَلَى نِعْمَةِ ٱللهِ ٱلْمُتَنَوِّعَةِ.

యేన యో వరో లబ్ధస్తేనైవ స పరమ్ ఉపకరోతృ, ఇత్థం యూయమ్ ఈశ్వరస్య బహువిధప్రసాదస్యోత్తమా భాణ్డాగారాధిపా భవత|

١١ 11 إِنْ كَانَ يَتَكَلَّمُ أَحَدٌ فَكَأَقْوَالِ ٱللهِ. وَإِنْ كَانَ يَخْدِمُ أَحَدٌ فَكَأَنَّهُ مِنْ قُوَّةٍ يَمْنَحُهَا ٱللهُ، لِكَيْ يَتَمَجَّدَ ٱللهُ فِي كُلِّ شَيْءٍ بِيَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ، ٱلَّذِي لَهُ ٱلْمَجْدُ وَٱلسُّلْطَانُ إِلَى أَبَدِ ٱلْآبِدِينَ. آمِينَ. (aiōn g165)

యో వాక్యం కథయతి స ఈశ్వరస్య వాక్యమివ కథయతు యశ్చ పరమ్ ఉపకరోతి స ఈశ్వరదత్తసామర్థ్యాదివోపకరోతు| సర్వ్వవిషయే యీశుఖ్రీష్టేనేశ్వరస్య గౌరవం ప్రకాశ్యతాం తస్యైవ గౌరవం పరాక్రమశ్చ సర్వ్వదా భూయాత్| ఆమేన| (aiōn g165)

١٢ 12 أَيُّهَا ٱلْأَحِبَّاءُ، لَا تَسْتَغْرِبُوا ٱلْبَلْوَى ٱلْمُحْرِقَةَ ٱلَّتِي بَيْنَكُمْ حَادِثَةٌ، لِأَجْلِ ٱمْتِحَانِكُمْ، كَأَنَّهُ أَصَابَكُمْ أَمْرٌ غَرِيبٌ،

హే ప్రియతమాః, యుష్మాకం పరీక్షార్థం యస్తాపో యుష్మాసు వర్త్తతే తమ్ అసమ్భవఘటితం మత్వా నాశ్చర్య్యం జానీత,

١٣ 13 بَلْ كَمَا ٱشْتَرَكْتُمْ فِي آلَامِ ٱلْمَسِيحِ، ٱفْرَحُوا لِكَيْ تَفْرَحُوا فِي ٱسْتِعْلَانِ مَجْدِهِ أَيْضًا مُبْتَهِجِينَ.

కిన్తు ఖ్రీష్టేన క్లేశానాం సహభాగిత్వాద్ ఆనన్దత తేన తస్య ప్రతాపప్రకాశేఽప్యాననన్దేన ప్రఫుల్లా భవిష్యథ|

١٤ 14 إِنْ عُيِّرْتُمْ بِٱسْمِ ٱلْمَسِيحِ، فَطُوبَى لَكُمْ، لِأَنَّ رُوحَ ٱلْمَجْدِ وَٱللهِ يَحِلُّ عَلَيْكُمْ. أَمَّا مِنْ جِهَتِهِمْ فَيُجَدَّفُ عَلَيْهِ، وَأَمَّا مِنْ جِهَتِكُمْ فَيُمَجَّدُ.

యది ఖ్రీష్టస్య నామహేతునా యుష్మాకం నిన్దా భవతి తర్హి యూయం ధన్యా యతో గౌరవదాయక ఈశ్వరస్యాత్మా యుష్మాస్వధితిష్ఠతి తేషాం మధ్యే స నిన్ద్యతే కిన్తు యుష్మన్మధ్యే ప్రశంస్యతే|

١٥ 15 فَلَا يَتَأَلَّمْ أَحَدُكُمْ كَقَاتِلٍ، أَوْ سَارِقٍ، أَوْ فَاعِلِ شَرٍّ، أَوْ مُتَدَاخِلٍ فِي أُمُورِ غَيْرِهِ.

కిన్తు యుష్మాకం కోఽపి హన్తా వా చైరో వా దుష్కర్మ్మకృద్ వా పరాధికారచర్చ్చక ఇవ దణ్డం న భుఙ్క్తాం|

١٦ 16 وَلَكِنْ إِنْ كَانَ كَمَسِيحِيٍّ، فَلَا يَخْجَلْ، بَلْ يُمَجِّدُ ٱللهَ مِنْ هَذَا ٱلْقَبِيلِ.

యది చ ఖ్రీష్టీయాన ఇవ దణ్డం భుఙ్క్తే తర్హి స న లజ్జమానస్తత్కారణాద్ ఈశ్వరం ప్రశంసతు|

١٧ 17 لِأَنَّهُ ٱلْوَقْتُ لِٱبْتِدَاءِ ٱلْقَضَاءِ مِنْ بَيْتِ ٱللهِ. فَإِنْ كَانَ أَوَّلًا مِنَّا، فَمَا هِيَ نِهَايَةُ ٱلَّذِينَ لَا يُطِيعُونَ إِنْجِيلَ ٱللهِ؟

యతో విచారస్యారమ్భసమయే ఈశ్వరస్య మన్దిరే యుజ్యతే యది చాస్మత్స్వారభతే తర్హీశ్వరీయసుసంవాదాగ్రాహిణాం శేషదశా కా భవిష్యతి?

١٨ 18 وَ«إِنْ كَانَ ٱلْبَارُّ بِٱلْجَهْدِ يَخْلُصُ، فَٱلْفَاجِرُ وَٱلْخَاطِئُ أَيْنَ يَظْهَرَانِ؟»

ధార్మ్మికేనాపి చేత్ త్రాణమ్ అతికృచ్ఛ్రేణ గమ్యతే| తర్హ్యధార్మ్మికపాపిభ్యామ్ ఆశ్రయః కుత్ర లప్స్యతే|

١٩ 19 فَإِذًا، ٱلَّذِينَ يَتَأَلَّمُونَ بِحَسَبِ مَشِيئَةِ ٱللهِ، فَلْيَسْتَوْدِعُوا أَنْفُسَهُمْ، كَمَا لِخَالِقٍ أَمِينٍ، فِي عَمَلِ ٱلْخَيْرِ.

అత ఈశ్వరేచ్ఛాతో యే దుఃఖం భుఞ్జతే తే సదాచారేణ స్వాత్మానో విశ్వాస్యస్రష్టురీశ్వస్య కరాభ్యాం నిదధతాం|