١ بطرس 1

١ 1 بُطْرُسُ، رَسُولُ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ، إِلَى ٱلْمُتَغَرِّبِينَ مِنْ شَتَاتِ بُنْتُسَ وَغَلَاطِيَّةَ وَكَبَّدُوكِيَّةَ وَأَسِيَّا وَبِيثِينِيَّةَ، ٱلْمُخْتَارِينَ

പന്ത-ഗാലാതിയാ-കപ്പദകിയാ-ആശിയാ-ബിഥുനിയാദേശേഷു പ്രവാസിനോ യേ വികീർണലോകാഃ

٢ 2 بِمُقْتَضَى عِلْمِ ٱللهِ ٱلْآبِ ٱلسَّابِقِ، فِي تَقْدِيسِ ٱلرُّوحِ لِلطَّاعَةِ، وَرَشِّ دَمِ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ: لِتُكْثَرْ لَكُمُ ٱلنِّعْمَةُ وَٱلسَّلَامُ.

പിതുരീശ്വരസ്യ പൂർവ്വനിർണയാദ് ആത്മനഃ പാവനേന യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യാജ്ഞാഗ്രഹണായ ശോണിതപ്രോക്ഷണായ ചാഭിരുചിതാസ്താൻ പ്രതി യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ പ്രേരിതഃ പിതരഃ പത്രം ലിഖതി| യുഷ്മാൻ പ്രതി ബാഹുല്യേന ശാന്തിരനുഗ്രഹശ്ച ഭൂയാസ്താം|

٣ 3 مُبَارَكٌ ٱللهُ أَبُو رَبِّنَا يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ، ٱلَّذِي حَسَبَ رَحْمَتِهِ ٱلْكَثِيرَةِ وَلَدَنَا ثَانِيَةً لِرَجَاءٍ حَيٍّ، بِقِيَامَةِ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ،

അസ്മാകം പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ താത ഈശ്വരോ ധന്യഃ, യതഃ സ സ്വകീയബഹുകൃപാതോ മൃതഗണമധ്യാദ് യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യോത്ഥാനേന ജീവനപ്രത്യാശാർഥമ് അർഥതോ

٤ 4 لِمِيرَاثٍ لَا يَفْنَى وَلَا يَتَدَنَّسُ وَلَا يَضْمَحِلُّ، مَحْفُوظٌ فِي ٱلسَّمَاوَاتِ لِأَجْلِكُمْ،

ഽക്ഷയനിഷ്കലങ്കാമ്ലാനസമ്പത്തിപ്രാപ്ത്യർഥമ് അസ്മാൻ പുന ർജനയാമാസ| സാ സമ്പത്തിഃ സ്വർഗേ ഽസ്മാകം കൃതേ സഞ്ചിതാ തിഷ്ഠതി,

٥ 5 أَنْتُمُ ٱلَّذِينَ بِقُوَّةِ ٱللهِ مَحْرُوسُونَ، بِإِيمَانٍ، لِخَلَاصٍ مُسْتَعَدٍّ أَنْ يُعْلَنَ فِي ٱلزَّمَانِ ٱلْأَخِيرِ.

യൂയഞ്ചേശ്വരസ്യ ശക്തിതഃ ശേഷകാലേ പ്രകാശ്യപരിത്രാണാർഥം വിശ്വാസേന രക്ഷ്യധ്വേ|

٦ 6 ٱلَّذِي بِهِ تَبْتَهِجُونَ، مَعَ أَنَّكُمُ ٱلْآنَ - إِنْ كَانَ يَجِبُ - تُحْزَنُونَ يَسِيرًا بِتَجَارِبَ مُتَنَوِّعَةٍ،

തസ്മാദ് യൂയം യദ്യപ്യാനന്ദേന പ്രഫുല്ലാ ഭവഥ തഥാപി സാമ്പ്രതം പ്രയോജനഹേതോഃ കിയത്കാലപര്യ്യന്തം നാനാവിധപരീക്ഷാഭിഃ ക്ലിശ്യധ്വേ|

٧ 7 لِكَيْ تَكُونَ تَزْكِيَةُ إِيمَانِكُمْ، وَهِيَ أَثْمَنُ مِنَ ٱلذَّهَبِ ٱلْفَانِي، مَعَ أَنَّهُ يُمْتَحَنُ بِٱلنَّارِ، تُوجَدُ لِلْمَدْحِ وَٱلْكَرَامَةِ وَٱلْمَجْدِ عِنْدَ ٱسْتِعْلَانِ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ،

യതോ വഹ്നിനാ യസ്യ പരീക്ഷാ ഭവതി തസ്മാത് നശ്വരസുവർണാദപി ബഹുമൂല്യം യുഷ്മാകം വിശ്വാസരൂപം യത് പരീക്ഷിതം സ്വർണം തേന യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യാഗമനസമയേ പ്രശംസായാഃ സമാദരസ്യ ഗൗരവസ്യ ച യോഗ്യതാ പ്രാപ്തവ്യാ|

٨ 8 ٱلَّذِي وَإِنْ لَمْ تَرَوْهُ تُحِبُّونَهُ. ذَلِكَ وَإِنْ كُنْتُمْ لَا تَرَوْنَهُ ٱلْآنَ لَكِنْ تُؤْمِنُونَ بِهِ، فَتَبْتَهِجُونَ بِفَرَحٍ لَا يُنْطَقُ بِهِ وَمَجِيدٍ،

യൂയം തം ഖ്രീഷ്ടമ് അദൃഷ്ട്വാപി തസ്മിൻ പ്രീയധ്വേ സാമ്പ്രതം തം ന പശ്യന്തോഽപി തസ്മിൻ വിശ്വസന്തോ ഽനിർവ്വചനീയേന പ്രഭാവയുക്തേന ചാനന്ദേന പ്രഫുല്ലാ ഭവഥ,

٩ 9 نَائِلِينَ غَايَةَ إِيمَانِكُمْ خَلَاصَ ٱلنُّفُوسِ.

സ്വവിശ്വാസസ്യ പരിണാമരൂപമ് ആത്മനാം പരിത്രാണം ലഭധ്വേ ച|

١٠ 10 ٱلْخَلَاصَ ٱلَّذِي فَتَّشَ وَبَحَثَ عَنْهُ أَنْبِيَاءُ، ٱلَّذِينَ تَنَبَّأُوا عَنِ ٱلنِّعْمَةِ ٱلَّتِي لِأَجْلِكُمْ،

യുഷ്മാസു യോ ഽനുഗ്രഹോ വർത്തതേ തദ്വിഷയേ യ ഈശ്വരീയവാക്യം കഥിതവന്തസ്തേ ഭവിഷ്യദ്വാദിനസ്തസ്യ പരിത്രാണസ്യാന്വേഷണമ് അനുസന്ധാനഞ്ച കൃതവന്തഃ|

١١ 11 بَاحِثِينَ أَيُّ وَقْتٍ أَوْ مَا ٱلْوَقْتُ ٱلَّذِي كَانَ يَدِلُّ عَلَيْهِ رُوحُ ٱلْمَسِيحِ ٱلَّذِي فِيهِمْ، إِذْ سَبَقَ فَشَهِدَ بِٱلْآلَامِ ٱلَّتِي لِلْمَسِيحِ، وَٱلْأَمْجَادِ ٱلَّتِي بَعْدَهَا.

വിശേഷതസ്തേഷാമന്തർവ്വാസീ യഃ ഖ്രീഷ്ടസ്യാത്മാ ഖ്രീഷ്ടേ വർത്തിഷ്യമാണാനി ദുഃഖാനി തദനുഗാമിപ്രഭാവഞ്ച പൂർവ്വം പ്രാകാശയത് തേന കഃ കീദൃശോ വാ സമയോ നിരദിശ്യതൈതസ്യാനുസന്ധാനം കൃതവന്തഃ|

١٢ 12 ٱلَّذِينَ أُعْلِنَ لَهُمْ أَنَّهُمْ لَيْسَ لِأَنْفُسِهِمْ، بَلْ لَنَا كَانُوا يَخْدِمُونَ بِهَذِهِ ٱلْأُمُورِ ٱلَّتِي أُخْبِرْتُمْ بِهَا أَنْتُمُ ٱلْآنَ، بِوَاسِطَةِ ٱلَّذِينَ بَشَّرُوكُمْ فِي ٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ ٱلْمُرْسَلِ مِنَ ٱلسَّمَاءِ. ٱلَّتِي تَشْتَهِي ٱلْمَلَائِكَةُ أَنْ تَطَّلِعَ عَلَيْهَا.

തതസ്തൈ ർവിഷയൈസ്തേ യന്ന സ്വാൻ കിന്ത്വസ്മാൻ ഉപകുർവ്വന്ത്യേതത് തേഷാം നികടേ പ്രാകാശ്യത| യാംശ്ച താൻ വിഷയാൻ ദിവ്യദൂതാ അപ്യവനതശിരസോ നിരീക്ഷിതുമ് അഭിലഷന്തി തേ വിഷയാഃ സാമ്പ്രതം സ്വർഗാത് പ്രേഷിതസ്യ പവിത്രസ്യാത്മനഃ സഹായ്യാദ് യുഷ്മത്സമീപേ സുസംവാദപ്രചാരയിതൃഭിഃ പ്രാകാശ്യന്ത|

١٣ 13 لِذَلِكَ مَنْطِقُوا أَحْقَاءَ ذِهْنِكُمْ صَاحِينَ، فَأَلْقُوا رَجَاءَكُمْ بِٱلتَّمَامِ عَلَى ٱلنِّعْمَةِ ٱلَّتِي يُؤْتَى بِهَا إِلَيْكُمْ عِنْدَ ٱسْتِعْلَانِ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ.

അതഏവ യൂയം മനഃകടിബന്ധനം കൃത്വാ പ്രബുദ്ധാഃ സന്തോ യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ പ്രകാശസമയേ യുഷ്മാസു വർത്തിഷ്യമാനസ്യാനുഗ്രഹസ്യ സമ്പൂർണാം പ്രത്യാശാം കുരുത|

١٤ 14 كَأَوْلَادِ ٱلطَّاعَةِ، لَا تُشَاكِلُوا شَهَوَاتِكُمُ ٱلسَّابِقَةَ فِي جَهَالَتِكُمْ،

അപരം പൂർവ്വീയാജ്ഞാനതാവസ്ഥായാഃ കുത്സിതാഭിലാഷാണാം യോഗ്യമ് ആചാരം ന കുർവ്വന്തോ യുഷ്മദാഹ്വാനകാരീ യഥാ പവിത്രോ ഽസ്തി

١٥ 15 بَلْ نَظِيرَ ٱلْقُدُّوسِ ٱلَّذِي دَعَاكُمْ، كُونُوا أَنْتُمْ أَيْضًا قِدِّيسِينَ فِي كُلِّ سِيرَةٍ.

യൂയമപ്യാജ്ഞാഗ്രാഹിസന്താനാ ഇവ സർവ്വസ്മിൻ ആചാരേ താദൃക് പവിത്രാ ഭവത|

١٦ 16 لِأَنَّهُ مَكْتُوبٌ: «كُونُوا قِدِّيسِينَ لِأَنِّي أَنَا قُدُّوسٌ».

യതോ ലിഖിതമ് ആസ്തേ, യൂയം പവിത്രാസ്തിഷ്ഠത യസ്മാദഹം പവിത്രഃ|

١٧ 17 وَإِنْ كُنْتُمْ تَدْعُونَ أَبًا ٱلَّذِي يَحْكُمُ بِغَيْرِ مُحَابَاةٍ حَسَبَ عَمَلِ كُلِّ وَاحِدٍ، فَسِيرُوا زَمَانَ غُرْبَتِكُمْ بِخَوْفٍ،

അപരഞ്ച യോ വിനാപക്ഷപാതമ് ഏകൈകമാനുഷസ്യ കർമ്മാനുസാരാദ് വിചാരം കരോതി സ യദി യുഷ്മാഭിസ്താത ആഖ്യായതേ തർഹി സ്വപ്രവാസസ്യ കാലോ യുഷ്മാഭി ർഭീത്യാ യാപ്യതാം|

١٨ 18 عَالِمِينَ أَنَّكُمُ ٱفْتُدِيتُمْ لَا بِأَشْيَاءَ تَفْنَى، بِفِضَّةٍ أَوْ ذَهَبٍ، مِنْ سِيرَتِكُمُ ٱلْبَاطِلَةِ ٱلَّتِي تَقَلَّدْتُمُوهَا مِنَ ٱلْآبَاءِ،

യൂയം നിരർഥകാത് പൈതൃകാചാരാത് ക്ഷയണീയൈ രൂപ്യസുവർണാദിഭി ർമുക്തിം ന പ്രാപ്യ

١٩ 19 بَلْ بِدَمٍ كَرِيمٍ، كَمَا مِنْ حَمَلٍ بِلَا عَيْبٍ وَلَا دَنَسٍ، دَمِ ٱلْمَسِيحِ،

നിഷ്കലങ്കനിർമ്മലമേഷശാവകസ്യേവ ഖ്രീഷ്ടസ്യ ബഹുമൂല്യേന രുധിരേണ മുക്തിം പ്രാപ്തവന്ത ഇതി ജാനീഥ|

٢٠ 20 مَعْرُوفًا سَابِقًا قَبْلَ تَأْسِيسِ ٱلْعَالَمِ، وَلَكِنْ قَدْ أُظْهِرَ فِي ٱلْأَزْمِنَةِ ٱلْأَخِيرَةِ مِنْ أَجْلِكُمْ،

സ ജഗതോ ഭിത്തിമൂലസ്ഥാപനാത് പൂർവ്വം നിയുക്തഃ കിന്തു ചരമദിനേഷു യുഷ്മദർഥം പ്രകാശിതോ ഽഭവത്|

٢١ 21 أَنْتُمُ ٱلَّذِينَ بِهِ تُؤْمِنُونَ بِٱللهِ ٱلَّذِي أَقَامَهُ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ وَأَعْطَاهُ مَجْدًا، حَتَّى إِنَّ إِيمَانَكُمْ وَرَجَاءَكُمْ هُمَا فِي ٱللهِ.

യതസ്തേനൈവ മൃതഗണാത് തസ്യോത്ഥാപയിതരി തസ്മൈ ഗൗരവദാതരി ചേശ്വരേ വിശ്വസിഥ തസ്മാദ് ഈശ്വരേ യുഷ്മാകം വിശ്വാസഃ പ്രത്യാശാ ചാസ്തേ|

٢٢ 22 طَهِّرُوا نُفُوسَكُمْ فِي طَاعَةِ ٱلْحَقِّ بِٱلرُّوحِ لِلْمَحَبَّةِ ٱلْأَخَوِيَّةِ ٱلْعَدِيمَةِ ٱلرِّيَاءِ، فَأَحِبُّوا بَعْضُكُمْ بَعْضًا مِنْ قَلْبٍ طَاهِرٍ بِشِدَّةٍ.

യൂയമ് ആത്മനാ സത്യമതസ്യാജ്ഞാഗ്രഹണദ്വാരാ നിഷ്കപടായ ഭ്രാതൃപ്രേമ്നേ പാവിതമനസോ ഭൂത്വാ നിർമ്മലാന്തഃകരണൈഃ പരസ്പരം ഗാഢം പ്രേമ കുരുത|

٢٣ 23 مَوْلُودِينَ ثَانِيَةً، لَا مِنْ زَرْعٍ يَفْنَى، بَلْ مِمَّا لَا يَفْنَى، بِكَلِمَةِ ٱللهِ ٱلْحَيَّةِ ٱلْبَاقِيَةِ إِلَى ٱلْأَبَدِ. (aiōn g165)

യസ്മാദ് യൂയം ക്ഷയണീയവീര്യ്യാത് നഹി കിന്ത്വക്ഷയണീയവീര്യ്യാദ് ഈശ്വരസ്യ ജീവനദായകേന നിത്യസ്ഥായിനാ വാക്യേന പുനർജന്മ ഗൃഹീതവന്തഃ| (aiōn g165)

٢٤ 24 لِأَنَّ: «كُلَّ جَسَدٍ كَعُشْبٍ، وَكُلَّ مَجْدِ إِنْسَانٍ كَزَهْرِ عُشْبٍ. ٱلْعُشْبُ يَبِسَ وَزَهْرُهُ سَقَطَ،

സർവ്വപ്രാണീ തൃണൈസ്തുല്യസ്തത്തേജസ്തൃണപുഷ്പവത്| തൃണാനി പരിശുഷ്യതി പുഷ്പാണി നിപതന്തി ച|

٢٥ 25 وَأَمَّا كَلِمَةُ ٱلرَّبِّ فَتَثْبُتُ إِلَى ٱلْأَبَدِ». وَهَذِهِ هِيَ ٱلْكَلِمَةُ ٱلَّتِي بُشِّرْتُمْ بِهَا. (aiōn g165)

കിന്തു വാക്യം പരേശസ്യാനന്തകാലം വിതിഷ്ഠതേ| തദേവ ച വാക്യം സുസംവാദേന യുഷ്മാകമ് അന്തികേ പ്രകാശിതം| (aiōn g165)