١ كورنثوس 2

١ 1 وَأَنَا لَمَّا أَتَيْتُ إِلَيْكُمْ أَيُّهَا ٱلْإِخْوَةُ، أَتَيْتُ لَيْسَ بِسُمُوِّ ٱلْكَلَامِ أَوِ ٱلْحِكْمَةِ مُنَادِيًا لَكُمْ بِشَهَادَةِ ٱللهِ،

เห ภฺราตโร ยุษฺมตฺสมีเป มมาคมนกาเล'หํ วกฺตฺฤตายา วิทฺยายา วา ไนปุเณฺยเนศฺวรสฺย สากฺษฺยํ ปฺรจาริตวานฺ ตนฺนหิ;

٢ 2 لِأَنِّي لَمْ أَعْزِمْ أَنْ أَعْرِفَ شَيْئًا بَيْنَكُمْ إلَّا يَسُوعَ ٱلْمَسِيحَ وَإِيَّاهُ مَصْلُوبًا.

ยโต ยีศุขฺรีษฺฏํ ตสฺย กฺรุเศ หตตฺวญฺจ วินา นานฺยตฺ กิมปิ ยุษฺมนฺมเธฺย ชฺญาปยิตุํ วิหิตํ พุทฺธวานฺฯ

٣ 3 وَأَنَا كُنْتُ عِنْدَكُمْ فِي ضَعْفٍ، وَخَوْفٍ، وَرِعْدَةٍ كَثِيرَةٍ.

อปรญฺจาตีว เทารฺพฺพลฺยภีติกมฺปยุกฺโต ยุษฺมาภิ: สารฺทฺธมาสํฯ

٤ 4 وَكَلَامِي وَكِرَازَتِي لَمْ يَكُونَا بِكَلَامِ ٱلْحِكْمَةِ ٱلْإِنْسَانِيَّةِ ٱلْمُقْنِعِ، بَلْ بِبُرْهَانِ ٱلرُّوحِ وَٱلْقُوَّةِ،

อปรํ ยุษฺมากํ วิศฺวาโส ยตฺ มานุษิกชฺญานสฺย ผลํ น ภเวตฺ กินฺตฺวีศฺวรียศกฺเต: ผลํ ภเวตฺ,

٥ 5 لِكَيْ لَا يَكُونَ إِيمَانُكُمْ بِحِكْمَةِ ٱلنَّاسِ بَلْ بِقُوَّةِ ٱللهِ.

ตทรฺถํ มม วกฺตฺฤตา มทียปฺรจารศฺจ มานุษิกชฺญานสฺย มธุรวากฺยสมฺพลิเตา นาสฺตำ กินฺตฺวาตฺมน: ศกฺเตศฺจ ปฺรมาณยุกฺตาวาสฺตำฯ

٦ 6 لَكِنَّنَا نَتَكَلَّمُ بِحِكْمَةٍ بَيْنَ ٱلْكَامِلِينَ، وَلَكِنْ بِحِكْمَةٍ لَيْسَتْ مِنْ هَذَا ٱلدَّهْرِ، وَلَا مِنْ عُظَمَاءِ هَذَا ٱلدَّهْرِ، ٱلَّذِينَ يُبْطَلُونَ. (aiōn g165)

วยํ ชฺญานํ ภาษามเห ตจฺจ สิทฺธโลไก รฺชฺญานมิว มนฺยเต, ตทิหโลกสฺย ชฺญานํ นหิ, อิหโลกสฺย นศฺวราณามฺ อธิปตีนำ วา ชฺญานํ นหิ; (aiōn g165)

٧ 7 بَلْ نَتَكَلَّمُ بِحِكْمَةِ ٱللهِ فِي سِرٍّ: ٱلْحِكْمَةِ ٱلْمَكْتُومَةِ، ٱلَّتِي سَبَقَ ٱللهُ فَعَيَّنَهَا قَبْلَ ٱلدُّهُورِ لِمَجْدِنَا، (aiōn g165)

กินฺตุ กาลาวสฺถายา: ปูรฺวฺวสฺมาทฺ ยตฺ ชฺญานมฺ อสฺมากํ วิภวารฺถมฺ อีศฺวเรณ นิศฺจิตฺย ปฺรจฺฉนฺนํ ตนฺนิคูฒมฺ อีศฺวรียชฺญานํ ปฺรภาษามเหฯ (aiōn g165)

٨ 8 ٱلَّتِي لَمْ يَعْلَمْهَا أَحَدٌ مِنْ عُظَمَاءِ هَذَا ٱلدَّهْرِ، لِأَنْ لَوْ عَرَفُوا لَمَا صَلَبُوا رَبَّ ٱلْمَجْدِ. (aiōn g165)

อิหโลกสฺยาธิปตีนำ เกนาปิ ตตฺ ชฺญานํ น ลพฺธํ, ลพฺเธ สติ เต ปฺรภาววิศิษฺฏํ ปฺรภุํ กฺรุเศ นาหนิษฺยนฺฯ (aiōn g165)

٩ 9 بَلْ كَمَا هُوَ مَكْتُوبٌ: «مَا لَمْ تَرَ عَيْنٌ، وَلَمْ تَسْمَعْ أُذُنٌ، وَلَمْ يَخْطُرْ عَلَى بَالِ إِنْسَانٍ: مَا أَعَدَّهُ ٱللهُ لِلَّذِينَ يُحِبُّونَهُ».

ตทฺวลฺลิขิตมาเสฺต, เนเตฺรณ กฺกาปิ โน ทฺฤษฺฏํ กรฺเณนาปิ จ น ศฺรุตํฯ มโนมเธฺย ตุ กสฺยาปิ น ปฺรวิษฺฏํ กทาปิ ยตฺฯ อีศฺวเร ปฺรียมาณานำ กฺฤเต ตตฺ เตน สญฺจิตํฯ

١٠ 10 فَأَعْلَنَهُ ٱللهُ لَنَا نَحْنُ بِرُوحِهِ. لِأَنَّ ٱلرُّوحَ يَفْحَصُ كُلَّ شَيْءٍ حَتَّى أَعْمَاقَ ٱللهِ.

อปรมีศฺวร: สฺวาตฺมนา ตทสฺมากํ สากฺษาตฺ ปฺรากาศยตฺ; ยต อาตฺมา สรฺวฺวเมวานุสนฺธตฺเต เตน เจศฺวรสฺย มรฺมฺมตตฺตฺวมปิ พุธฺยเตฯ

١١ 11 لِأَنْ مَنْ مِنَ ٱلنَّاسِ يَعْرِفُ أُمُورَ ٱلْإِنْسَانِ إِلَّا رُوحُ ٱلْإِنْسَانِ ٱلَّذِي فِيهِ؟ هَكَذَا أَيْضًا أُمُورُ ٱللهِ لَا يَعْرِفُهَا أَحَدٌ إِلَّا رُوحُ ٱللهِ.

มนุชสฺยานฺต: สฺถมาตฺมานํ วินา เกน มนุเชน ตสฺย มนุชสฺย ตตฺตฺวํ พุธฺยเต? ตทฺวทีศฺวรสฺยาตฺมานํ วินา เกนาปีศฺวรสฺย ตตฺตฺวํ น พุธฺยเตฯ

١٢ 12 وَنَحْنُ لَمْ نَأْخُذْ رُوحَ ٱلْعَالَمِ، بَلِ ٱلرُّوحَ ٱلَّذِي مِنَ ٱللهِ، لِنَعْرِفَ ٱلْأَشْيَاءَ ٱلْمَوْهُوبَةَ لَنَا مِنَ ٱللهِ،

วยญฺเจหโลกสฺยาตฺมานํ ลพฺธวนฺตสฺตนฺนหิ กินฺตฺวีศฺวรไสฺยวาตฺมานํ ลพฺธวนฺต: , ตโต เหโตรีศฺวเรณ สฺวปฺรสาทาทฺ อสฺมภฺยํ ยทฺ ยทฺ ทตฺตํ ตตฺสรฺวฺวมฺ อสฺมาภิ รฺชฺญาตุํ ศกฺยเตฯ

١٣ 13 ٱلَّتِي نَتَكَلَّمُ بِهَا أَيْضًا، لَا بِأَقْوَالٍ تُعَلِّمُهَا حِكْمَةٌ إِنْسَانِيَّةٌ، بَلْ بِمَا يُعَلِّمُهُ ٱلرُّوحُ ٱلْقُدُسُ، قَارِنِينَ ٱلرُّوحِيَّاتِ بِٱلرُّوحِيَّاتِ.

ตจฺจาสฺมาภิ รฺมานุษิกชฺญานสฺย วากฺยานิ ศิกฺษิตฺวา กถฺยต อิติ นหิ กินฺตฺวาตฺมโต วากฺยานิ ศิกฺษิตฺวาตฺมิไก รฺวาไกฺยราตฺมิกํ ภาวํ ปฺรกาศยทฺภิ: กถฺยเตฯ

١٤ 14 وَلَكِنَّ ٱلْإِنْسَانَ ٱلطَّبِيعِيَّ لَا يَقْبَلُ مَا لِرُوحِ ٱللهِ لِأَنَّهُ عِنْدَهُ جَهَالَةٌ، وَلَا يَقْدِرُ أَنْ يَعْرِفَهُ لِأَنَّهُ إِنَّمَا يُحْكَمُ فِيهِ رُوحِيًّا.

ปฺราณี มนุษฺย อีศฺวรียาตฺมน: ศิกฺษำ น คฺฤหฺลาติ ยต อาตฺมิกวิจาเรณ สา วิจารฺเยฺยติ เหโต: ส ตำ ปฺรลาปมิว มนฺยเต โพทฺธุญฺจ น ศกฺโนติฯ

١٥ 15 وَأَمَّا ٱلرُّوحِيُّ فَيَحْكُمُ فِي كُلِّ شَيْءٍ، وَهُوَ لَايُحْكَمُ فِيهِ مِنْ أَحَدٍ.

อาตฺมิโก มานว: สรฺวฺวาณิ วิจารยติ กินฺตุ สฺวยํ เกนาปิ น วิจารฺยฺยเตฯ

١٦ 16 «لِأَنَّهُ مَنْ عَرَفَ فِكْرَ ٱلرَّبِّ فَيُعَلِّمَهُ؟». وَأَمَّا نَحْنُ فَلَنَا فِكْرُ ٱلْمَسِيحِ.

ยต อีศฺวรสฺย มโน ชฺญาตฺวา ตมุปเทษฺฏุํ ก: ศกฺโนติ? กินฺตุ ขฺรีษฺฏสฺย มโน'สฺมาภิ รฺลพฺธํฯ