١ كورنثوس 15

١ 1 وَأُعَرِّفُكُمْ أَيُّهَا ٱلْإِخْوَةُ بِٱلْإِنْجِيلِ ٱلَّذِي بَشَّرْتُكُمْ بِهِ، وَقَبِلْتُمُوهُ، وَتَقُومُونَ فِيهِ،

เห ภฺราตร: , ย: สุสํวาโท มยา ยุษฺมตฺสมีเป นิเวทิโต ยูยญฺจ ยํ คฺฤหีตวนฺต อาศฺริตวนฺตศฺจ ตํ ปุน รฺยุษฺมานฺ วิชฺญาปยามิฯ

٢ 2 وَبِهِ أَيْضًا تَخْلُصُونَ، إِنْ كُنْتُمْ تَذْكُرُونَ أَيُّ كَلَامٍ بَشَّرْتُكُمْ بِهِ. إِلَّا إِذَا كُنْتُمْ قَدْ آمَنْتُمْ عَبَثًا!

ยุษฺมากํ วิศฺวาโส ยทิ วิตโถ น ภเวตฺ ตรฺหิ สุสํวาทยุกฺตานิ มม วากฺยานิ สฺมรตำ ยุษฺมากํ เตน สุสํวาเทน ปริตฺราณํ ชายเตฯ

٣ 3 فَإِنَّنِي سَلَّمْتُ إِلَيْكُمْ فِي ٱلْأَوَّلِ مَا قَبِلْتُهُ أَنَا أَيْضًا: أَنَّ ٱلْمَسِيحَ مَاتَ مِنْ أَجْلِ خَطَايَانَا حَسَبَ ٱلْكُتُبِ،

ยโต'หํ ยทฺ ยตฺ ชฺญาปิตสฺตทนุสาราตฺ ยุษฺมาสุ มุขฺยำ ยำ ศิกฺษำ สมารฺปยํ เสยํ, ศาสฺตฺรานุสาราตฺ ขฺรีษฺโฏ'สฺมากํ ปาปโมจนารฺถํ ปฺราณานฺ ตฺยกฺตวานฺ,

٤ 4 وَأَنَّهُ دُفِنَ، وَأَنَّهُ قَامَ فِي ٱلْيَوْمِ ٱلثَّالِثِ حَسَبَ ٱلْكُتُبِ،

ศฺมศาเน สฺถาปิตศฺจ ตฺฤตียทิเน ศาสฺตฺรานุสาราตฺ ปุนรุตฺถาปิต: ฯ

٥ 5 وَأَنَّهُ ظَهَرَ لِصَفَا ثُمَّ لِلِٱثْنَيْ عَشَرَ.

ส จาเคฺร ไกไผ ตต: ปรํ ทฺวาทศศิเษฺยโภฺย ทรฺศนํ ทตฺตวานฺฯ

٦ 6 وَبَعْدَ ذَلِكَ ظَهَرَ دَفْعَةً وَاحِدَةً لِأَكْثَرَ مِنْ خَمْسِمِئَةِ أَخٍ، أَكْثَرُهُمْ بَاقٍ إِلَى ٱلْآنَ. وَلَكِنَّ بَعْضَهُمْ قَدْ رَقَدُوا.

ตต: ปรํ ปญฺจศตาธิกสํขฺยเกโภฺย ภฺราตฺฤโภฺย ยุคปทฺ ทรฺศนํ ทตฺตวานฺ เตษำ เกจิตฺ มหานิทฺรำ คตา พหุตราศฺจาทฺยาปิ วรฺตฺตนฺเตฯ

٧ 7 وَبَعْدَ ذَلِكَ ظَهَرَ لِيَعْقُوبَ، ثُمَّ لِلرُّسُلِ أَجْمَعِينَ.

ตทนนฺตรํ ยากูพาย ตตฺปศฺจาตฺ สรฺเวฺวภฺย: เปฺรริเตโภฺย ทรฺศนํ ทตฺตวานฺฯ

٨ 8 وَآخِرَ ٱلْكُلِّ - كَأَنَّهُ لِلسِّقْطِ - ظَهَرَ لِي أَنَا.

สรฺวฺวเศเษ'กาลชาตตุโลฺย โย'หํ, โส'หมปิ ตสฺย ทรฺศนํ ปฺราปฺตวานฺฯ

٩ 9 لِأَنِّي أَصْغَرُ ٱلرُّسُلِ، أَنَا ٱلَّذِي لَسْتُ أَهْلًا لِأَنْ أُدْعَى رَسُولًا، لِأَنِّي ٱضْطَهَدْتُ كَنِيسَةَ ٱللهِ.

อีศฺวรสฺย สมิตึ ปฺรติ เทาราตฺมฺยาจรณาทฺ อหํ เปฺรริตนาม ธรฺตฺตุมฺ อโยคฺยสฺตสฺมาตฺ เปฺรริตานำ มเธฺย กฺษุทฺรตมศฺจาสฺมิฯ

١٠ 10 وَلَكِنْ بِنِعْمَةِ ٱللهِ أَنَا مَا أَنَا، وَنِعْمَتُهُ ٱلْمُعْطَاةُ لِي لَمْ تَكُنْ بَاطِلَةً، بَلْ أَنَا تَعِبْتُ أَكْثَرَ مِنْهُمْ جَمِيعِهِمْ. وَلَكِنْ لَا أَنَا، بَلْ نِعْمَةُ ٱللهِ ٱلَّتِي مَعِي.

ยาทฺฤโศ'สฺมิ ตาทฺฤศ อีศฺวรสฺยานุคฺรเหไณวาสฺมิ; อปรํ มำ ปฺรติ ตสฺยานุคฺรโห นิษฺผโล นาภวตฺ, อเนฺยภฺย: สรฺเวฺวโภฺย มยาธิก: ศฺรม: กฺฤต: , กินฺตุ ส มยา กฺฤตสฺตนฺนหิ มตฺสหการิเณศฺวรสฺยานุคฺรเหไณวฯ

١١ 11 فَسَوَاءٌ أَنَا أَمْ أُولَئِكَ، هَكَذَا نَكْرِزُ وَهَكَذَا آمَنْتُمْ.

อเตอว มยา ภเวตฺ ไต รฺวา ภเวตฺ อสฺมาภิสฺตาทฺฤศี วารฺตฺตา โฆษฺยเต ไสว จ ยุษฺมาภิ รฺวิศฺวาเสน คฺฤหีตาฯ

١٢ 12 وَلَكِنْ إِنْ كَانَ ٱلْمَسِيحُ يُكْرَزُ بِهِ أَنَّهُ قَامَ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ، فَكَيْفَ يَقُولُ قَوْمٌ بَيْنَكُمْ: «إِنْ لَيْسَ قِيَامَةُ أَمْوَاتٍ»؟

มฺฤตฺยุทศาต: ขฺรีษฺฏ อุตฺถาปิต อิติ วารฺตฺตา ยทิ ตมธิ โฆษฺยเต ตรฺหิ มฺฤตโลกานามฺ อุตฺถิติ รฺนาสฺตีติ วาคฺ ยุษฺมากํ มเธฺย ไกศฺจิตฺ กุต: กถฺยเต?

١٣ 13 فَإِنْ لَمْ تَكُنْ قِيَامَةُ أَمْوَاتٍ فَلَا يَكُونُ ٱلْمَسِيحُ قَدْ قَامَ!

มฺฤตานามฺ อุตฺถิติ รฺยทิ น ภเวตฺ ตรฺหิ ขฺรีษฺโฏ'ปิ โนตฺถาปิต:

١٤ 14 وَإِنْ لَمْ يَكُنِ ٱلْمَسِيحُ قَدْ قَامَ، فَبَاطِلَةٌ كِرَازَتُنَا وَبَاطِلٌ أَيْضًا إِيمَانُكُمْ،

ขฺรีษฺฏศฺจ ยทฺยนุตฺถาปิต: สฺยาตฺ ตรฺหฺยสฺมากํ โฆษณํ วิตถํ ยุษฺมากํ วิศฺวาโส'ปิ วิตถ: ฯ

١٥ 15 وَنُوجَدُ نَحْنُ أَيْضًا شُهُودَ زُورٍ لِلهِ، لِأَنَّنَا شَهِدْنَا مِنْ جِهَةِ ٱللهِ أَنَّهُ أَقَامَ ٱلْمَسِيحَ وَهُوَ لَمْ يُقِمْهُ، إِنْ كَانَ ٱلْمَوْتَى لَا يَقُومُونَ.

วยญฺเจศฺวรสฺย มฺฤษาสากฺษิโณ ภวาม: , ยต: ขฺรีษฺฏ เสฺตโนตฺถาปิต: อิติ สากฺษฺยมฺ อสฺมาภิรีศฺวรมธิ ทตฺตํ กินฺตุ มฺฤตานามุตฺถิติ รฺยทิ น ภเวตฺ ตรฺหิ ส เตน โนตฺถาปิต: ฯ

١٦ 16 لِأَنَّهُ إِنْ كَانَ ٱلْمَوْتَى لَا يَقُومُونَ، فَلَا يَكُونُ ٱلْمَسِيحُ قَدْ قَامَ.

ยโต มฺฤตานามุตฺถิติ รฺยติ น ภเวตฺ ตรฺหิ ขฺรีษฺโฏ'ปฺยุตฺถาปิตตฺวํ น คต: ฯ

١٧ 17 وَإِنْ لَمْ يَكُنِ ٱلْمَسِيحُ قَدْ قَامَ، فَبَاطِلٌ إِيمَانُكُمْ. أَنْتُمْ بَعْدُ فِي خَطَايَاكُمْ!

ขฺรีษฺฏสฺย ยทฺยนุตฺถาปิต: สฺยาตฺ ตรฺหิ ยุษฺมากํ วิศฺวาโส วิตถ: , ยูยมฺ อทฺยาปิ สฺวปาเปษุ มคฺนาสฺติษฺฐถฯ

١٨ 18 إِذًا ٱلَّذِينَ رَقَدُوا فِي ٱلْمَسِيحِ أَيْضًا هَلَكُوا!

อปรํ ขฺรีษฺฏาศฺริตา เย มานวา มหานิทฺรำ คตาเสฺต'ปิ นาศํ คตา: ฯ

١٩ 19 إِنْ كَانَ لَنَا فِي هَذِهِ ٱلْحَيَاةِ فَقَطْ رَجَاءٌ فِي ٱلْمَسِيحِ، فَإِنَّنَا أَشْقَى جَمِيعِ ٱلنَّاسِ.

ขฺรีษฺโฏ ยทิ เกวลมิหโลเก 'สฺมากํ ปฺรตฺยาศาภูมิ: สฺยาตฺ ตรฺหิ สรฺวฺวมรฺเตฺยโภฺย วยเมว ทุรฺภาคฺยา: ฯ

٢٠ 20 وَلَكِنِ ٱلْآنَ قَدْ قَامَ ٱلْمَسِيحُ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ وَصَارَ بَاكُورَةَ ٱلرَّاقِدِينَ.

อิทานีํ ขฺรีษฺโฏ มฺฤตฺยุทศาต อุตฺถาปิโต มหานิทฺราคตานำ มเธฺย ปฺรถมผลสฺวรูโป ชาตศฺจฯ

٢١ 21 فَإِنَّهُ إِذِ ٱلْمَوْتُ بِإِنْسَانٍ، بِإِنْسَانٍ أَيْضًا قِيَامَةُ ٱلْأَمْوَاتِ.

ยโต ยทฺวตฺ มานุษทฺวารา มฺฤตฺยุ: ปฺราทุรฺภูตสฺตทฺวตฺ มานุษทฺวารา มฺฤตานำ ปุนรุตฺถิติรปิ ปฺรทุรฺภูตาฯ

٢٢ 22 لِأَنَّهُ كَمَا فِي آدَمَ يَمُوتُ ٱلْجَمِيعُ، هَكَذَا فِي ٱلْمَسِيحِ سَيُحْيَا ٱلْجَمِيعُ.

อาทมา ยถา สรฺเวฺว มรณาธีนา ชาตาสฺตถา ขฺรีษฺเฏน สรฺเวฺว ชีวยิษฺยนฺเตฯ

٢٣ 23 وَلَكِنَّ كُلَّ وَاحِدٍ فِي رُتْبَتِهِ: ٱلْمَسِيحُ بَاكُورَةٌ، ثُمَّ ٱلَّذِينَ لِلْمَسِيحِ فِي مَجِيئِهِ.

กินฺเตฺวไกเกน ชเนน นิเช นิเช ปรฺยฺยาย อุตฺถาตวฺยํ ปฺรถมต: ปฺรถมชาตผลสฺวรูเปน ขฺรีษฺเฏน, ทฺวิตียตสฺตสฺยาคมนสมเย ขฺรีษฺฏสฺย โลไก: ฯ

٢٤ 24 وَبَعْدَ ذَلِكَ ٱلنِّهَايَةُ، مَتَى سَلَّمَ ٱلْمُلْكَ لِلهِ ٱلْآبِ، مَتَى أَبْطَلَ كُلَّ رِيَاسَةٍ وَكُلَّ سُلْطَانٍ وَكُلَّ قُوَّةٍ.

ตต: ปรมฺ อนฺโต ภวิษฺยติ ตทานีํ ส สรฺวฺวํ ศาสนมฺ อธิปติตฺวํ ปรากฺรมญฺจ ลุปฺตฺวา สฺวปิตรีศฺวเร ราชตฺวํ สมรฺปยิษฺยติฯ

٢٥ 25 لِأَنَّهُ يَجِبُ أَنْ يَمْلِكَ حَتَّى «يَضَعَ جَمِيعَ ٱلْأَعْدَاءِ تَحْتَ قَدَمَيْهِ».

ยต: ขฺรีษฺฏสฺย ริปว: สรฺเวฺว ยาวตฺ เตน สฺวปาทโยรโธ น นิปาตยิษฺยนฺเต ตาวตฺ เตไนว ราชตฺวํ กรฺตฺตวฺยํฯ

٢٦ 26 آخِرُ عَدُوٍّ يُبْطَلُ هُوَ ٱلْمَوْتُ.

เตน วิเชตโวฺย ย: เศษริปุ: ส มฺฤตฺยุเรวฯ

٢٧ 27 لِأَنَّهُ أَخْضَعَ كُلَّ شَيْءٍ تَحْتَ قَدَمَيْهِ. وَلَكِنْ حِينَمَا يَقُولُ: «إِنَّ كُلَّ شَيْءٍ قَدْ أُخْضِعَ» فَوَاضِحٌ أَنَّهُ غَيْرُ ٱلَّذِي أَخْضَعَ لَهُ ٱلْكُلَّ.

ลิขิตมาเสฺต สรฺวฺวาณิ ตสฺย ปาทโย รฺวศีกฺฤตานิฯ กินฺตุ สรฺวฺวาเณฺยว ตสฺย วศีกฺฤตานีตฺยุกฺเต สติ สรฺวฺวาณิ เยน ตสฺย วศีกฺฤตานิ ส สฺวยํ ตสฺย วศีภูโต น ชาต อิติ วฺยกฺตํฯ

٢٨ 28 وَمَتَى أُخْضِعَ لَهُ ٱلْكُلُّ، فَحِينَئِذٍ ٱلِٱبْنُ نَفْسُهُ أَيْضًا سَيَخْضَعُ لِلَّذِي أَخْضَعَ لَهُ ٱلْكُلَّ، كَيْ يَكُونَ ٱللهُ ٱلْكُلَّ فِي ٱلْكُلِّ.

สรฺเวฺวษุ ตสฺย วศีภูเตษุ สรฺวฺวาณิ เยน ปุตฺรสฺย วศีกฺฤตานิ สฺวยํ ปุโตฺร'ปิ ตสฺย วศีภูโต ภวิษฺยติ ตต อีศฺวร: สรฺเวฺวษุ สรฺวฺว เอว ภวิษฺยติฯ

٢٩ 29 وَإِلَّا فَمَاذَا يَصْنَعُ ٱلَّذِينَ يَعْتَمِدُونَ مِنْ أَجْلِ ٱلْأَمْوَاتِ؟ إِنْ كَانَ ٱلْأَمْوَاتُ لَا يَقُومُونَ ٱلْبَتَّةَ، فَلِمَاذَا يَعْتَمِدُونَ مِنْ أَجْلِ ٱلْأَمْوَاتِ؟

อปรํ ปเรตโลกานำ วินิมเยน เย มชฺชฺยนฺเต ไต: กึ ลปฺสฺยเต? เยษำ ปเรตโลกานามฺ อุตฺถิติ: เกนาปิ ปฺรกาเรณ น ภวิษฺยติ เตษำ วินิมเยน กุโต มชฺชนมปิ ไตรงฺคีกฺริยเต?

٣٠ 30 وَلِمَاذَا نُخَاطِرُ نَحْنُ كُلَّ سَاعَةٍ؟

วยมปิ กุต: ปฺรติทณฺฑํ ปฺราณภีติมฺ องฺคีกุรฺมฺมเห?

٣١ 31 إِنِّي بِٱفْتِخَارِكُمُ ٱلَّذِي لِي فِي يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ رَبِّنَا، أَمُوتُ كُلَّ يَوْمٍ.

อสฺมตฺปฺรภุนา ยีศุขฺรีษฺเฏน ยุษฺมตฺโต มม ยา ศฺลาฆาเสฺต ตสฺยา: ศปถํ กฺฤตฺวา กถยามิ ทิเน ทิเน'หํ มฺฤตฺยุํ คจฺฉามิฯ

٣٢ 32 إِنْ كُنْتُ كَإِنْسَانٍ قَدْ حَارَبْتُ وُحُوشًا فِي أَفَسُسَ، فَمَا ٱلْمَنْفَعَةُ لِي؟ إِنْ كَانَ ٱلْأَمْوَاتُ لَا يَقُومُونَ، «فَلْنَأْكُلْ وَنَشْرَبْ لِأَنَّنَا غَدًا نَمُوتُ!».

อิผิษนคเร วนฺยปศุภิ: สารฺทฺธํ ยทิ เลากิกภาวาตฺ มยา ยุทฺธํ กฺฤตํ ตรฺหิ เตน มม โก ลาภ: ? มฺฤตานามฺ อุตฺถิติ รฺยทิ น ภเวตฺ ตรฺหิ, กุรฺมฺโม โภชนปาเน'ทฺย ศฺวสฺตุ มฺฤตฺยุ รฺภวิษฺยติฯ

٣٣ 33 لَا تَضِلُّوا: «فَإِنَّ ٱلْمُعَاشَرَاتِ ٱلرَّدِيَّةَ تُفْسِدُ ٱلْأَخْلَاقَ ٱلْجَيِّدَةَ».

อิตฺยเนน ธรฺมฺมาตฺ มา ภฺรํศธฺวํฯ กุสํสรฺเคณ โลกานำ สทาจาโร วินศฺยติฯ

٣٤ 34 اُصْحُوا لِلْبِرِّ وَلَا تُخْطِئُوا، لِأَنَّ قَوْمًا لَيْسَتْ لَهُمْ مَعْرِفَةٌ بِٱللهِ. أَقُولُ ذَلِكَ لِتَخْجِيلِكُمْ!

ยูยํ ยโถจิตํ สไจตนฺยาสฺติษฺฐต, ปาปํ มา กุรุธฺวํ, ยโต ยุษฺมากํ มธฺย อีศฺวรียชฺญานหีนา: เก'ปิ วิทฺยนฺเต ยุษฺมากํ ตฺรปาไย มเยทํ คทฺยเตฯ

٣٥ 35 لَكِنْ يَقُولُ قَائِلٌ: «كَيْفَ يُقَامُ ٱلْأَمْوَاتُ؟ وَبِأَيِّ جِسْمٍ يَأْتُونَ؟».

อปรํ มฺฤตโลกา: กถมฺ อุตฺถาสฺยนฺติ? กีทฺฤศํ วา ศรีรํ ลพฺธฺวา ปุนเรษฺยนฺตีติ วากฺยํ กศฺจิตฺ ปฺรกฺษฺยติฯ

٣٦ 36 يَاغَبِيُّ! ٱلَّذِي تَزْرَعُهُ لَا يُحْيَا إِنْ لَمْ يَمُتْ.

เห อชฺญ ตฺวยา ยทฺ พีชมฺ อุปฺยเต ตทฺ ยทิ น มฺริเยต ตรฺหิ น ชีวยิษฺยเตฯ

٣٧ 37 وَٱلَّذِي تَزْرَعُهُ، لَسْتَ تَزْرَعُ ٱلْجِسْمَ ٱلَّذِي سَوْفَ يَصِيرُ، بَلْ حَبَّةً مُجَرَّدَةً، رُبَّمَا مِنْ حِنْطَةٍ أَوْ أَحَدِ ٱلْبَوَاقِي.

ยยา มูรฺตฺตฺยา นิรฺคนฺตวฺยํ สา ตฺวยา โนปฺยเต กินฺตุ ศุษฺกํ พีชเมว; ตจฺจ โคธูมาทีนำ กิมปิ พีชํ ภวิตุํ ศกฺโนติฯ

٣٨ 38 وَلَكِنَّ ٱللهَ يُعْطِيهَا جِسْمًا كَمَا أَرَادَ. وَلِكُلِّ وَاحِدٍ مِنَ ٱلْبُزُورِ جِسْمَهُ.

อีศฺวเรเณว ยถาภิลาษํ ตไสฺม มูรฺตฺติ รฺทียเต, เอไกกไสฺม พีชาย สฺวา สฺวา มูรฺตฺติเรว ทียเตฯ

٣٩ 39 لَيْسَ كُلُّ جَسَدٍ جَسَدًا وَاحِدًا، بَلْ لِلنَّاسِ جَسَدٌ وَاحِدٌ، وَلِلْبَهَائِمِ جَسَدٌ آخَرُ، وَلِلسَّمَكِ آخَرُ، وَلِلطَّيْرِ آخَرُ.

สรฺวฺวาณิ ปลลานิ ไนกวิธานิ สนฺติ, มนุษฺยปศุปกฺษิมตฺสฺยาทีนำ ภินฺนรูปาณิ ปลลานิ สนฺติฯ

٤٠ 40 وَأَجْسَامٌ سَمَاوِيَّةٌ، وَأَجْسَامٌ أَرْضِيَّةٌ. لَكِنَّ مَجْدَ ٱلسَّمَاوِيَّاتِ شَيْءٌ، وَمَجْدَ ٱلْأَرْضِيَّاتِ آخَرُ.

อปรํ สฺวรฺคียา มูรฺตฺตย: ปารฺถิวา มูรฺตฺตยศฺจ วิทฺยนฺเต กินฺตุ สฺวรฺคียานามฺ เอกรูปํ เตช: ปารฺถิวานาญฺจ ตทนฺยรูปํ เตโช'สฺติฯ

٤١ 41 مَجْدُ ٱلشَّمْسِ شَيْءٌ، وَمَجْدُ ٱلْقَمَرِ آخَرُ، وَمَجْدُ ٱلنُّجُومِ آخَرُ. لِأَنَّ نَجْمًا يَمْتَازُ عَنْ نَجْمٍ فِي ٱلْمَجْدِ.

สูรฺยฺยสฺย เตช เอกวิธํ จนฺทฺรสฺย เตชสฺตทนฺยวิธํ ตาราณาญฺจ เตโช'นฺยวิธํ, ตาราณำ มเธฺย'ปิ เตชสสฺตารตมฺยํ วิทฺยเตฯ

٤٢ 42 هَكَذَا أَيْضًا قِيَامَةُ ٱلْأَمْوَاتِ: يُزْرَعُ فِي فَسَادٍ وَيُقَامُ فِي عَدَمِ فَسَادٍ.

ตตฺร ลิขิตมาเสฺต ยถา, ‘อาทิปุรุษ อาทมฺ ชีวตฺปฺราณี พภูว,’ กินฺตฺวนฺติม อาทมฺ (ขฺรีษฺโฏ) ชีวนทายก อาตฺมา พภูวฯ

٤٣ 43 يُزْرَعُ فِي هَوَانٍ وَيُقَامُ فِي مَجْدٍ. يُزْرَعُ فِي ضَعْفٍ وَيُقَامُ فِي قُوَّةٍ.

ยทฺ อุปฺยเต ตตฺ ตุจฺฉํ ยจฺโจตฺถาสฺยติ ตทฺ เคารวานฺวิตํ; ยทฺ อุปฺยเต ตนฺนิรฺพฺพลํ ยจฺโจตฺถาสฺยติ ตตฺ ศกฺติยุกฺตํฯ

٤٤ 44 يُزْرَعُ جِسْمًا حَيَوَانِيًّا وَيُقَامُ جِسْمًا رُوحَانِيًّا. يُوجَدُ جِسْمٌ حَيَوَانِيٌّ وَيُوجَدُ جِسْمٌ رُوحَانِيٌّ.

ยตฺ ศรีรมฺ อุปฺยเต ตตฺ ปฺราณานำ สทฺม, ยจฺจ ศรีรมฺ อุตฺถาสฺยติ ตทฺ อาตฺมน: สทฺมฯ ปฺราณสทฺมสฺวรูปํ ศรีรํ วิทฺยเต, อาตฺมสทฺมสฺวรูปมปิ ศรีรํ วิทฺยเตฯ

٤٥ 45 هَكَذَا مَكْتُوبٌ أَيْضًا: «صَارَ آدَمُ، ٱلْإِنْسَانُ ٱلْأَوَّلُ، نَفْسًا حَيَّةً»، وَآدَمُ ٱلْأَخِيرُ رُوحًا مُحْيِيًا.

ตตฺร ลิขิตมาเสฺต ยถา, อาทิปุรุษ อาทมฺ ชีวตฺปฺราณี พภูว, กินฺตฺวนฺติม อาทมฺ (ขฺรีษฺโฏ) ชีวนทายก อาตฺมา พภูวฯ

٤٦ 46 لَكِنْ لَيْسَ ٱلرُّوحَانِيُّ أَوَّلًا بَلِ ٱلْحَيَوَانِيُّ، وَبَعْدَ ذَلِكَ ٱلرُّوحَانِيُّ.

อาตฺมสทฺม น ปฺรถมํ กินฺตุ ปฺราณสทฺไมว ตตฺปศฺจาทฺ อาตฺมสทฺมฯ

٤٧ 47 ٱلْإِنْسَانُ ٱلْأَوَّلُ مِنَ ٱلْأَرْضِ تُرَابِيٌّ. ٱلْإِنْسَانُ ٱلثَّانِي ٱلرَّبُّ مِنَ ٱلسَّمَاءِ.

อาทฺย: ปุรุเษ มฺฤท อุตฺปนฺนตฺวาตฺ มฺฤณฺมโย ทฺวิตียศฺจ ปุรุษ: สฺวรฺคาทฺ อาคต: ปฺรภุ: ฯ

٤٨ 48 كَمَا هُوَ ٱلتُّرَابِيُّ هَكَذَا ٱلتُّرَابِيُّونَ أَيْضًا، وَكَمَا هُوَ ٱلسَّمَاوِيُّ هَكَذَا ٱلسَّمَاوِيُّونَ أَيْضًا.

มฺฤณฺมโย ยาทฺฤศ อาสีตฺ มฺฤณฺมยา: สรฺเวฺว ตาทฺฤศา ภวนฺติ สฺวรฺคียศฺจ ยาทฺฤโศ'สฺติ สฺวรฺคียา: สรฺเวฺว ตาทฺฤศา ภวนฺติฯ

٤٩ 49 وَكَمَا لَبِسْنَا صُورَةَ ٱلتُّرَابِيِّ، سَنَلْبَسُ أَيْضًا صُورَةَ ٱلسَّمَاوِيِّ.

มฺฤณฺมยสฺย รูปํ ยทฺวทฺ อสฺมาภิ รฺธาริตํ ตทฺวตฺ สฺวรฺคียสฺย รูปมปิ ธารยิษฺยเตฯ

٥٠ 50 فَأَقُولُ هَذَا أَيُّهَا ٱلْإِخْوَةُ: إِنَّ لَحْمًا وَدَمًا لَا يَقْدِرَانِ أَنْ يَرِثَا مَلَكُوتَ ٱللهِ، وَلَا يَرِثُ ٱلْفَسَادُ عَدَمَ ٱلْفَسَادِ.

เห ภฺราตร: , ยุษฺมานฺ ปฺรติ วฺยาหรามิ, อีศฺวรสฺย ราเชฺย รกฺตมำสโยรธิกาโร ภวิตุํ น ศกฺโนติ, อกฺษยเตฺว จ กฺษยสฺยาธิกาโร น ภวิษฺยติฯ

٥١ 51 هُوَذَا سِرٌّ أَقُولُهُ لَكُمْ: لَا نَرْقُدُ كُلُّنَا، وَلَكِنَّنَا كُلَّنَا نَتَغَيَّرُ،

ปศฺยตาหํ ยุษฺมภฺยํ นิคูฒำ กถำ นิเวทยามิฯ

٥٢ 52 فِي لَحْظَةٍ فِي طَرْفَةِ عَيْنٍ، عِنْدَ ٱلْبُوقِ ٱلْأَخِيرِ. فَإِنَّهُ سَيُبَوَّقُ، فَيُقَامُ ٱلْأَمْوَاتُ عَدِيمِي فَسَادٍ، وَنَحْنُ نَتَغَيَّرُ.

สรฺไวฺวรสฺมาภิ รฺมหานิทฺรา น คมิษฺยเต กินฺตฺวนฺติมทิเน ตูรฺยฺยำ วาทิตายามฺ เอกสฺมินฺ วิปเล นิมิไษกมเธฺย สรฺไวฺว รูปานฺตรํ คมิษฺยเต, ยตสฺตูรี วาทิษฺยเต, มฺฤตโลกาศฺจากฺษยีภูตา อุตฺถาสฺยนฺติ วยญฺจ รูปานฺตรํ คมิษฺยาม: ฯ

٥٣ 53 لِأَنَّ هَذَا ٱلْفَاسِدَ لَابُدَّ أَنْ يَلْبَسَ عَدَمَ فَسَادٍ، وَهَذَا ٱلْمَائِتَ يَلْبَسُ عَدَمَ مَوْتٍ.

ยต: กฺษยณีเยไนเตน ศรีเรณากฺษยตฺวํ ปริหิตวฺยํ, มรณาธีเนไนเตน เทเหน จามรตฺวํ ปริหิตวฺยํฯ

٥٤ 54 وَمَتَى لَبِسَ هَذَا ٱلْفَاسِدُ عَدَمَ فَسَادٍ، وَلَبِسَ هَذَا ٱلْمَائِتُ عَدَمَ مَوْتٍ، فَحِينَئِذٍ تَصِيرُ ٱلْكَلِمَةُ ٱلْمَكْتُوبَةُ: «ٱبْتُلِعَ ٱلْمَوْتُ إِلَى غَلَبَةٍ».

เอตสฺมินฺ กฺษยณีเย ศรีเร 'กฺษยตฺวํ คเต, เอตสฺมนฺ มรณาธีเน เทเห จามรตฺวํ คเต ศาสฺเตฺร ลิขิตํ วจนมิทํ เสตฺสฺยติ, ยถา, ชเยน คฺรสฺยเต มฺฤตฺยุ: ฯ

٥٥ 55 «أَيْنَ شَوْكَتُكَ يَا مَوْتُ؟ أَيْنَ غَلَبَتُكِ يَا هَاوِيَةُ؟» (Hadēs g86)

มฺฤโตฺย เต กณฺฏกํ กุตฺร ปรโลก ชย: กฺก เต๚ (Hadēs g86)

٥٦ 56 أَمَّا شَوْكَةُ ٱلْمَوْتِ فَهِيَ ٱلْخَطِيَّةُ، وَقُوَّةُ ٱلْخَطِيَّةِ هِيَ ٱلنَّامُوسُ.

มฺฤโตฺย: กณฺฏกํ ปาปเมว ปาปสฺย จ พลํ วฺยวสฺถาฯ

٥٧ 57 وَلَكِنْ شُكْرًا لِلهِ ٱلَّذِي يُعْطِينَا ٱلْغَلَبَةَ بِرَبِّنَا يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ.

อีศฺวรศฺจ ธโนฺย ภวตุ ยต: โส'สฺมากํ ปฺรภุนา ยีศุขฺรีษฺเฏนาสฺมานฺ ชยยุกฺตานฺ วิธาปยติฯ

٥٨ 58 إِذًا يَا إِخْوَتِي ٱلْأَحِبَّاءَ، كُونُوا رَاسِخِينَ، غَيْرَ مُتَزَعْزِعِينَ، مُكْثِرِينَ فِي عَمَلِ ٱلرَّبِّ كُلَّ حِينٍ، عَالِمِينَ أَنَّ تَعَبَكُمْ لَيْسَ بَاطِلًا فِي ٱلرَّبِّ.

อโต เห มม ปฺริยภฺราตร: ; ยูยํ สุสฺถิรา นิศฺจลาศฺจ ภวต ปฺรโภ: เสวายำ ยุษฺมากํ ปริศฺรโม นิษฺผโล น ภวิษฺยตีติ ชฺญาตฺวา ปฺรโภ: การฺเยฺย สทา ตตฺปรา ภวตฯ