١ كورنثوس 11

١ 1 كُونُوا مُتَمَثِّلِينَ بِي كَمَا أَنَا أَيْضًا بِٱلْمَسِيحِ.

เห ภฺราตร: , ยูยํ สรฺวฺวสฺมินฺ การฺเยฺย มำ สฺมรถ มยา จ ยาทฺฤคุปทิษฺฏาสฺตาทฺฤคาจรไถตตฺการณาตฺ มยา ปฺรศํสนียา อาทฺเหฺพฯ

٢ 2 فَأَمْدَحُكُمْ أَيُّهَا ٱلْإِخْوَةُ عَلَى أَنَّكُمْ تَذْكُرُونَنِي فِي كُلِّ شَيْءٍ، وَتَحْفَظُونَ ٱلتَّعَالِيمَ كَمَا سَلَّمْتُهَا إِلَيْكُمْ.

ตถาปิ มไมษา วาญฺฉา ยทฺ ยูยมิทมฺ อวคตา ภวถ,

٣ 3 وَلَكِنْ أُرِيدُ أَنْ تَعْلَمُوا أَنَّ رَأْسَ كُلِّ رَجُلٍ هُوَ ٱلْمَسِيحُ، وَأَمَّا رَأْسُ ٱلْمَرْأَةِ فَهُوَ ٱلرَّجُلُ، وَرَأْسُ ٱلْمَسِيحِ هُوَ ٱللهُ.

เอไกกสฺย ปุรุษโสฺยตฺตมางฺคสฺวรูป: ขฺรีษฺฏ: , โยษิตศฺโจตฺตมางฺคสฺวรูป: ปุมานฺ, ขฺรีษฺฏสฺย โจตฺตมางฺคสฺวรูป อีศฺวร: ฯ

٤ 4 كُلُّ رَجُلٍ يُصَلِّي أَوْ يَتَنَبَّأُ وَلَهُ عَلَى رَأْسِهِ شَيْءٌ، يَشِينُ رَأْسَهُ.

อปรมฺ อาจฺฉาทิโตตฺตมางฺเคน เยน ปุํสา ปฺรารฺถนา กฺริยต อีศฺวรียวาณี กถฺยเต วา เตน สฺวีโยตฺตมางฺคมฺ อวชฺญายเตฯ

٥ 5 وَأَمَّا كُلُّ ٱمْرَأَةٍ تُصَلِّي أَوْ تَتَنَبَّأُ وَرَأْسُهَا غَيْرُ مُغُطَّى، فَتَشِينُ رَأْسَهَا، لِأَنَّهَا وَٱلْمَحْلُوقَةَ شَيْءٌ وَاحِدٌ بِعَيْنِهِ.

อนาจฺฉาทิโตตฺตมางฺคยา ยยา โยษิตา จ ปฺรารฺถนา กฺริยต อีศฺวรียวาณี กถฺยเต วา ตยาปิ สฺวีโยตฺตมางฺคมฺ อวชฺญายเต ยต: สา มุณฺฑิตศิร: สทฺฤศาฯ

٦ 6 إِذِ ٱلْمَرْأَةُ، إِنْ كَانَتْ لَا تَتَغَطَّى، فَلْيُقَصَّ شَعَرُهَا. وَإِنْ كَانَ قَبِيحًا بِٱلْمَرْأَةِ أَنْ تُقَصَّ أَوْ تُحْلَقَ، فَلْتَتَغَطَّ.

อนาจฺฉาทิตมสฺตกา ยา โยษิตฺ ตสฺยา: ศิร: มุณฺฑนียเมว กินฺตุ โยษิต: เกศจฺเฉทนํ ศิโรมุณฺฑนํ วา ยทิ ลชฺชาชนกํ ภเวตฺ ตรฺหิ ตยา สฺวศิร อาจฺฉาทฺยตำฯ

٧ 7 فَإِنَّ ٱلرَّجُلَ لَا يَنْبَغِي أَنْ يُغَطِّيَ رَأْسَهُ لِكَوْنِهِ صُورَةَ ٱللهِ وَمَجْدَهُ. وَأَمَّا ٱلْمَرْأَةُ فَهِيَ مَجْدُ ٱلرَّجُلِ.

ปุมานฺ อีศฺวรสฺย ปฺรติมูรฺตฺติ: ปฺรติเตช: สฺวรูปศฺจ ตสฺมาตฺ เตน ศิโร นาจฺฉาทนียํ กินฺตุ สีมนฺตินี ปุํส: ปฺรติพิมฺพสฺวรูปาฯ

٨ 8 لِأَنَّ ٱلرَّجُلَ لَيْسَ مِنَ ٱلْمَرْأَةِ، بَلِ ٱلْمَرْأَةُ مِنَ ٱلرَّجُلِ.

ยโต โยษาต: ปุมานฺ โนทปาทิ กินฺตุ ปุํโส โยษิทฺ อุทปาทิฯ

٩ 9 وَلِأَنَّ ٱلرَّجُلَ لَمْ يُخْلَقْ مِنْ أَجْلِ ٱلْمَرْأَةِ، بَلِ ٱلْمَرْأَةُ مِنْ أَجْلِ ٱلرَّجُلِ.

อธิกนฺตุ โยษิต: กฺฤเต ปุํส: สฺฤษฺฏิ รฺน พภูว กินฺตุ ปุํส: กฺฤเต โยษิต: สฺฤษฺฏิ รฺพภูวฯ

١٠ 10 لِهَذَا يَنْبَغِي لِلْمَرْأَةِ أَنْ يَكُونَ لَهَا سُلْطَانٌ عَلَى رَأْسِهَا، مِنْ أَجْلِ ٱلْمَلَائِكَةِ.

อิติ เหโต รฺทูตานามฺ อาทราทฺ โยษิตา ศิรสฺยธีนตาสูจกมฺ อาวรณํ ธรฺตฺตวฺยํฯ

١١ 11 غَيْرَ أَنَّ ٱلرَّجُلَ لَيْسَ مِنْ دُونِ ٱلْمَرْأَةِ، وَلَا ٱلْمَرْأَةُ مِنْ دُونِ ٱلرَّجُلِ فِي ٱلرَّبِّ.

ตถาปิ ปฺรโภ รฺวิธินา ปุมำสํ วินา โยษินฺน ชายเต โยษิตญฺจ วินา ปุมานฺ น ชายเตฯ

١٢ 12 لِأَنَّهُ كَمَا أَنَّ ٱلْمَرْأَةَ هِيَ مِنَ ٱلرَّجُلِ، هَكَذَا ٱلرَّجُلُ أَيْضًا هُوَ بِٱلْمَرْأَةِ. وَلَكِنَّ جَمِيعَ ٱلْأَشْيَاءِ هِيَ مِنَ ٱللهِ.

ยโต ยถา ปุํโส โยษิทฺ อุทปาทิ ตถา โยษิต: ปุมานฺ ชายเต, สรฺวฺววสฺตูนิ เจศฺวราทฺ อุตฺปทฺยนฺเตฯ

١٣ 13 ٱحْكُمُوا فِي أَنْفُسِكُمْ: هَلْ يَلِيقُ بِٱلْمَرْأَةِ أَنْ تُصَلِّيَ إِلَى ٱللهِ وَهِيَ غَيْرُ مُغَطَّاةٍ؟

ยุษฺมาภิเรไวตทฺ วิวิจฺยตำ, อนาวฺฤตยา โยษิตา ปฺรารฺถนํ กึ สุทฺฤศฺยํ ภเวตฺ?

١٤ 14 أَمْ لَيْسَتِ ٱلطَّبِيعَةُ نَفْسُهَا تُعَلِّمُكُمْ أَنَّ ٱلرَّجُلَ إِنْ كَانَ يُرْخِي شَعْرَهُ فَهُوَ عَيْبٌ لَهُ؟

ปุรุษสฺย ทีรฺฆเกศตฺวํ ตสฺย ลชฺชาชนกํ, กินฺตุ โยษิโต ทีรฺฆเกศตฺวํ ตสฺยา เคารวชนกํ

١٥ 15 وَأَمَّا ٱلْمَرْأَةُ إِنْ كَانَتْ تُرْخِي شَعْرَهَا فَهُوَ مَجْدٌ لَهَا، لِأَنَّ ٱلشَّعْرَ قَدْ أُعْطِيَ لَهَا عِوَضَ بُرْقُعٍ.

ยต อาจฺฉาทนาย ตไสฺย เกศา ทตฺตา อิติ กึ ยุษฺมาภิ: สฺวภาวโต น ศิกฺษฺยเต?

١٦ 16 وَلَكِنْ إِنْ كَانَ أَحَدٌ يُظْهِرُ أَنَّهُ يُحِبُّ ٱلْخِصَامَ، فَلَيْسَ لَنَا نَحْنُ عَادَةٌ مِثْلُ هَذِهِ، وَلَا لِكَنَائِسِ ٱللهِ.

อตฺร ยทิ กศฺจิทฺ วิวทิตุมฺ อิจฺเฉตฺ ตรฺหฺยสฺมากมฺ อีศฺวรียสมิตีนาญฺจ ตาทฺฤศี รีติ รฺน วิทฺยเตฯ

١٧ 17 وَلَكِنَّنِي إِذْ أُوصِي بِهَذَا، لَسْتُ أَمْدَحُ، كَوْنَكُمْ تَجْتَمِعُونَ لَيْسَ لِلْأَفْضَلِ بَلْ لِلْأَرْدَإِ.

ยุษฺมาภิ รฺน ภทฺราย กินฺตุ กุตฺสิตาย สมาคมฺยเต ตสฺมาทฺ เอตานิ ภาษมาเณน มยา ยูยํ น ปฺรศํสนียา: ฯ

١٨ 18 لِأَنِّي أَوَّلًا حِينَ تَجْتَمِعُونَ فِي ٱلْكَنِيسَةِ، أَسْمَعُ أَنَّ بَيْنَكُمُ ٱنْشِقَاقَاتٍ، وَأُصَدِّقُ بَعْضَ ٱلتَّصْدِيقِ،

ปฺรถมต: สมิเตา สมาคตานำ ยุษฺมากํ มเธฺย เภทา: สนฺตีติ วารฺตฺตา มยา ศฺรูยเต ตนฺมเธฺย กิญฺจิตฺ สตฺยํ มนฺยเต จฯ

١٩ 19 لِأَنَّهُ لَا بُدَّ أَنْ يَكُونَ بَيْنَكُمْ بِدَعٌ أَيْضًا، لِيَكُونَ ٱلْمُزَكَّوْنَ ظَاهِرِينَ بَيْنَكُمْ.

ยโต เหโต รฺยุษฺมนฺมเธฺย เย ปรีกฺษิตาเสฺต ยตฺ ปฺรกาศฺยนฺเต ตทรฺถํ เภไท รฺภวิตวฺยเมวฯ

٢٠ 20 فَحِينَ تَجْتَمِعُونَ مَعًا لَيْسَ هُوَ لِأَكْلِ عَشَاءِ ٱلرَّبِّ،

เอกตฺร สมาคไต รฺยุษฺมาภิ: ปฺรภาวํ เภชฺยํ ภุชฺยต อิติ นหิ;

٢١ 21 لِأَنَّ كُلَّ وَاحِدٍ يَسْبِقُ فَيَأْخُذُ عَشَاءَ نَفْسِهِ فِي ٱلْأَكْلِ، فَٱلْوَاحِدُ يَجُوعُ وَٱلْآخَرُ يَسْكَرُ.

ยโต โภชนกาเล ยุษฺมากเมไกเกน สฺวกียํ ภกฺษฺยํ ตูรฺณํ คฺรสฺยเต ตสฺมาทฺ เอโก ชโน พุภุกฺษิตสฺติษฺฐติ, อนฺยศฺจ ปริตฺฤปฺโต ภวติฯ

٢٢ 22 أَفَلَيْسَ لَكُمْ بُيُوتٌ لِتَأْكُلُوا فِيهَا وَتَشْرَبُوا؟ أَمْ تَسْتَهِينُونَ بِكَنِيسَةِ ٱللهِ وَتُخْجِلُونَ ٱلَّذِينَ لَيْسَ لَهُمْ؟ مَاذَا أَقُولُ لَكُمْ؟ أَأَمْدَحُكُمْ عَلَى هَذَا؟ لَسْتُ أَمْدَحُكُمْ!

โภชนปานารฺถํ ยุษฺมากํ กึ เวศฺมานิ น สนฺติ? ยุษฺมาภิ รฺวา กิมฺ อีศฺวรสฺย สมิตึ ตุจฺฉีกฺฤตฺย ทีนา โลกา อวชฺญายนฺเต? อิตฺยเนน มยา กึ วกฺตวฺยํ? ยูยํ กึ มยา ปฺรศํสนียา: ? เอตสฺมินฺ ยูยํ น ปฺรศํสนียา: ฯ

٢٣ 23 لِأَنَّنِي تَسَلَّمْتُ مِنَ ٱلرَّبِّ مَا سَلَّمْتُكُمْ أَيْضًا: إِنَّ ٱلرَّبَّ يَسُوعَ فِي ٱللَّيْلَةِ ٱلَّتِي أُسْلِمَ فِيهَا، أَخَذَ خُبْزًا

ปฺรภุโต ย อุปเทโศ มยา ลพฺโธ ยุษฺมาสุ สมรฺปิตศฺจ ส เอษ: ฯ

٢٤ 24 وَشَكَرَ فَكَسَّرَ، وَقَالَ: «خُذُوا كُلُوا هَذَا هُوَ جَسَدِي ٱلْمَكْسُورُ لِأَجْلِكُمُ. ٱصْنَعُوا هَذَا لِذِكْرِي».

ปรกรสมรฺปณกฺษปายำ ปฺรภุ รฺยีศุ: ปูปมาทาเยศฺวรํ ธนฺยํ วฺยาหฺฤตฺย ตํ ภงฺกฺตฺวา ภาษิตวานฺ ยุษฺมาภิเรตทฺ คฺฤหฺยตำ ภุชฺยตาญฺจ ตทฺ ยุษฺมตฺกฺฤเต ภคฺนํ มม ศรีรํ; มม สฺมรณารฺถํ ยุษฺมาภิเรตตฺ กฺริยตำฯ

٢٥ 25 كَذَلِكَ ٱلْكَأْسَ أَيْضًا بَعْدَمَا تَعَشَّوْا، قَائِلًا: «هَذِهِ ٱلْكَأْسُ هِيَ ٱلْعَهْدُ ٱلْجَدِيدُ بِدَمِي. ٱصْنَعُوا هَذَا كُلَّمَا شَرِبْتُمْ لِذِكْرِي».

ปุนศฺจ เภชนาตฺ ปรํ ตไถว กํสมฺ อาทาย เตโนกฺตํ กํโส'ยํ มม โศณิเตน สฺถาปิโต นูตนนิยม: ; ยติวารํ ยุษฺมาภิเรตตฺ ปียเต ตติวารํ มม สฺมรณารฺถํ ปียตำฯ

٢٦ 26 فَإِنَّكُمْ كُلَّمَا أَكَلْتُمْ هَذَا ٱلْخُبْزَ وَشَرِبْتُمْ هَذِهِ ٱلْكَأْسَ، تُخْبِرُونَ بِمَوْتِ ٱلرَّبِّ إِلَى أَنْ يَجِيءَ.

ยติวารํ ยุษฺมาภิเรษ ปูโป ภุชฺยเต ภาชเนนาเนน ปียเต จ ตติวารํ ปฺรโภราคมนํ ยาวตฺ ตสฺย มฺฤตฺยุ: ปฺรกาศฺยเตฯ

٢٧ 27 إِذًا أَيُّ مَنْ أَكَلَ هَذَا ٱلْخُبْزَ، أَوْ شَرِبَ كَأْسَ ٱلرَّبِّ، بِدُونِ ٱسْتِحْقَاقٍ، يَكُونُ مُجْرِمًا فِي جَسَدِ ٱلرَّبِّ وَدَمِهِ.

อปรญฺจ ย: กศฺจิทฺ อโยคฺยเตฺวน ปฺรโภริมํ ปูปมฺ อศฺนาติ ตสฺยาเนน ภาชเนน ปิวติ จ ส ปฺรโภ: กายรุธิรโย รฺทณฺฑทายี ภวิษฺยติฯ

٢٨ 28 وَلَكِنْ لِيَمْتَحِنِ ٱلْإِنْسَانُ نَفْسَهُ، وَهَكَذَا يَأْكُلُ مِنَ ٱلْخُبْزِ وَيَشْرَبُ مِنَ ٱلْكَأْسِ.

ตสฺมาตฺ มานเวนาคฺร อาตฺมาน ปรีกฺษฺย ปศฺจาทฺ เอษ ปูโป ภุชฺยตำ กํเสนาเนน จ ปียตำฯ

٢٩ 29 لِأَنَّ ٱلَّذِي يَأْكُلُ وَيَشْرَبُ بِدُونِ ٱسْتِحْقَاقٍ يَأْكُلُ وَيَشْرَبُ دَيْنُونَةً لِنَفْسِهِ، غَيْرَ مُمَيِّزٍ جَسَدَ ٱلرَّبِّ.

เยน จานรฺหเตฺวน ภุชฺยเต ปียเต จ ปฺรโภ: กายมฺ อวิมฺฤศตา เตน ทณฺฑปฺราปฺตเย ภุชฺยเต ปียเต จฯ

٣٠ 30 مِنْ أَجْلِ هَذَا فِيكُمْ كَثِيرُونَ ضُعَفَاءُ وَمَرْضَى، وَكَثِيرُونَ يَرْقُدُونَ.

เอตตฺการณาทฺ ยุษฺมากํ ภูริโศ โลกา ทุรฺพฺพลา โรคิณศฺจ สนฺติ พหวศฺจ มหานิทฺรำ คตา: ฯ

٣١ 31 لِأَنَّنَا لَوْ كُنَّا حَكَمْنَا عَلَى أَنْفُسِنَا لَمَا حُكِمَ عَلَيْنَا،

อสฺมาภิ รฺยทฺยาตฺมวิจาโร'การิษฺยต ตรฺหิ ทณฺโฑ นาลปฺสฺยต;

٣٢ 32 وَلَكِنْ إِذْ قَدْ حُكِمَ عَلَيْنَا، نُؤَدَّبُ مِنَ ٱلرَّبِّ لِكَيْ لَا نُدَانَ مَعَ ٱلْعَالَمِ.

กินฺตุ ยทาสฺมากํ วิจาโร ภวติ ตทา วยํ ชคโต ชไน: สมํ ยทฺ ทณฺฑํ น ลภามเห ตทรฺถํ ปฺรภุนา ศาสฺตึ ภุํชฺมเหฯ

٣٣ 33 إِذًا يَا إِخْوَتِي، حِينَ تَجْتَمِعُونَ لِلْأَكْلِ، ٱنْتَظِرُوا بَعْضُكُمْ بَعْضًا.

เห มม ภฺราตร: , โภชนารฺถํ มิลิตานำ ยุษฺมากมฺ เอเกเนตโร'นุคฺฤหฺยตำฯ

٣٤ 34 إِنْ كَانَ أَحَدٌ يَجُوعُ فَلْيَأْكُلْ فِي ٱلْبَيْتِ، كَيْ لَا تَجْتَمِعُوا لِلدَّيْنُونَةِ. وَأَمَّا ٱلْأُمُورُ ٱلْبَاقِيَةُ فَعِنْدَمَا أَجِيءُ أُرَتِّبُهَا.

ยศฺจ พุภุกฺษิต: ส สฺวคฺฤเห ภุงฺกฺตำฯ ทณฺฑปฺราปฺตเย ยุษฺมาภิ รฺน สมาคมฺยตำฯ เอตทฺภินฺนํ ยทฺ อาเทษฺฏวฺยํ ตทฺ ยุษฺมตฺสมีปาคมนกาเล มยาเทกฺษฺยเตฯ