< Зәбур 147 >

1 Һәмдусана! Яһни мәдһийиләңлар! Бәрһәқ, бундақ қилиш шериндур; Худайимизни күйләңлар! Мәдһийә оқуш инсанға яришиду.
הללו יה כי טוב זמרה אלהינו כי נעים נאוה תהלה׃
2 Пәрвәрдигар Йерусалимни бена қилмақта; Исраилниң сүргүн қилинғанлирини У жиғип келиду;
בונה ירושלם יהוה נדחי ישראל יכנס׃
3 У көңли сунуқларни давалайду; Уларниң ярилирини таңиду.
הרפא לשבורי לב ומחבש לעצבותם׃
4 У юлтузларниң санини санайду; Уларниң һәммисигә бир-бирләп исим қойиду.
מונה מספר לכוכבים לכלם שמות יקרא׃
5 Улуқдур Рәббимиз, зор қудрәтликтур; Униң чүшиниши чәксиздур.
גדול אדונינו ורב כח לתבונתו אין מספר׃
6 Пәрвәрдигар мулайим мөминләрни йөләп көтириду; Рәзилләрни йәргичә төвән қилиду.
מעודד ענוים יהוה משפיל רשעים עדי ארץ׃
7 Пәрвәрдигарға тәшәккүрләр билән нахша ейтиңлар; Күйләрни чилтарға тәңшәп ейтиңлар!
ענו ליהוה בתודה זמרו לאלהינו בכנור׃
8 У асманни булутлар билән қаплитиду, Зиминға ямғурни бекитиду, Тағларда от-чөпләрни өстүриду;
המכסה שמים בעבים המכין לארץ מטר המצמיח הרים חציר׃
9 Малларға озуқ, Тағ қарғисиниң җүҗилири зарлиғанда, уларға озуқ бериду;
נותן לבהמה לחמה לבני ערב אשר יקראו׃
10 Ат күчидин У зоқ алмайду; Адәмниң чәбдәс путлирини хурсәнлик дәп билмәйду;
לא בגבורת הסוס יחפץ לא בשוקי האיש ירצה׃
11 Пәрвәрдигар бәлки Өзидин әйминидиғанларни, Өзиниң өзгәрмәс муһәббитигә үмүт бағлиғанларни хурсәнлик дәп билиду.
רוצה יהוה את יראיו את המיחלים לחסדו׃
12 Пәрвәрдигарни махтаңлар, и Йерусалим; Худайиңни мәдһийилә, и Зион.
שבחי ירושלם את יהוה הללי אלהיך ציון׃
13 Чүнки У дәрвазилириңниң тақақлирини мәһкәм қилиду; Сениңдә туруватқан пәрзәнтлириңгә бәхит-бәрикәт бәрди.
כי חזק בריחי שעריך ברך בניך בקרבך׃
14 У чәт-чегаралириңда арам-течлиқ жүргүзиду, Сени буғдайниң есили билән қанаәтләндүриду.
השם גבולך שלום חלב חטים ישביעך׃
15 У Өз әмир-бешарәтлирини йәр йүзигә әвәтиду; Униң сөз-калами интайин тез жүгүриду.
השלח אמרתו ארץ עד מהרה ירוץ דברו׃
16 У ақ қарни жуңдәк бериду, Қиравни күлләрдәк тарқитиду.
הנתן שלג כצמר כפור כאפר יפזר׃
17 Униң музини нан увақлиридәк қилип парчиливетиду; Униң соғуғи алдида ким туралисун?
משליך קרחו כפתים לפני קרתו מי יעמד׃
18 У сөзини әвәтип, уларни еритиду; Униң шамилини чиқирип, суларни аққузиду.
ישלח דברו וימסם ישב רוחו יזלו מים׃
19 У Өз сөз-каламини Яқупқа, Бәлгүлимилирини һәм һөкүмлирини Исраилға аян қилиду;
מגיד דברו ליעקב חקיו ומשפטיו לישראל׃
20 У башқа һеч бир әлгә мундақ муамилә қилмиғандур; Униң һөкүмлирини болса, улар билип баққан әмәс. Һәмдусана!
לא עשה כן לכל גוי ומשפטים בל ידעום הללו יה׃

< Зәбур 147 >