Зәбур 127

1 «Жуқириға чиқиш нахшиси»; Сулайман язған күй: — Пәрвәрдигар Өзи өй салмиса, Салғучилар бекардин-бекар униңға әҗир сиңдүриду; Пәрвәрдигар шәһәрни сақлимиса, Күзәтчиләр бекардин-бекар ойғақ туриду.

A Song of Ascents. By Solomon. Unless the LORD builds the house, they who build it labor in vain. Unless the LORD watches over the city, the watchman guards it in vain.

2 Силәрниң сәһәрдә орнуңлардин қопушуңлар, Кәч болғанда йетишиңлар, Җапа-мушәққәтни нандәк йегиниңлар бекардин-бекардур; Чүнки У Өз сөйгинигә уйқини бериду.

It is vain for you to rise up early, to stay up late, eating the bread of toil, for he gives sleep to his loved ones.

3 Мана, балилар Пәрвәрдигардин болған мирастур, Балиятқуниң мевиси Униң мукапатидур;

Behold, children are a heritage of the LORD. The fruit of the womb is his reward.

4 Яшлиқта тапқан балилар, Батурниң қолидики оқлардәк болиду.

As arrows in the hand of a mighty man, so are the children of youth.

5 Оқдени мошулар билән толған адәм бәхитликтур; [Шәһәр] дәрвазисида туруп дүшмәнләр билән сөзлишиватқинида, Улар йәргә қарап қалмайду.

Happy is the man who has his quiver full of them. They won’t be disappointed when they speak with their enemies in the gate.