Аюп 21
1 Аюп җававән мундақ деди: —
Then Job answered:
2 «Гәплиримгә қулақ селиңлар, Бу силәрниң маңа бәргән «тәсәллилириңлар»ниң орнида болсун!
“Listen carefully to my words; let this be your consolation to me.
3 Сөз қилишимға йол қойсаңлар; Сөз қилғинимдин кейин, йәнә мазақ қиливериңлар!
Bear with me while I speak; then, after I have spoken, you may go on mocking.
4 Мениң шикайитим болса, инсанға қаритиливатамду? Роһум қандақму бетақәт болмисун?
Is my complaint against a man? Then why should I not be impatient?
5 Маңа убдан қараңларчу? Силәр чоқум һәйран қалисиләр, Қолуңлар билән ағзиңларни етивалисиләр.
Look at me and be appalled; put your hand over your mouth.
6 Мән бу ишлар үстидә ойлансамла, вәһимигә чөмимән, Пүтүн әтлиримни титрәк басиду.
When I remember, terror takes hold, and my body trembles in horror.
7 Немишкә яманлар яшивериду, Узун өмүр көриду, Һәтта зор күч-һоқуқлуқ болиду?
Why do the wicked live on, growing old and increasing in power?
8 Уларниң нәсли өз алдида, Пәрзәнтлири көз алдида мәзмут өсиду,
Their descendants are established around them, and their offspring before their eyes.
9 Уларниң өйлири вәһимидин аман туриду, Тәңриниң тайиғи уларниң үстигә тәгмәйду.
Their homes are safe from fear; no rod of punishment from God is upon them.
10 Уларниң калилири җүпләнсә уруқлимай қалмайду, Иники мозайлайду, Мозийиниму ташлимайду.
Their bulls breed without fail; their cows bear calves and do not miscarry.
11 [Рәзилләр] кичик балилирини қой падисидәк талаға чиқиривериду, Уларниң пәрзәнтлири тақлап-сәкрәп уссул ойнап жүриду.
They send forth their little ones like a flock; their children skip about,
12 Улар дап һәм чилтарға тәңкәш қилиду, Улар нәйниң авазидин шатлиниду.
singing to the tambourine and lyre and making merry at the sound of the flute.
13 Улар күнлирини аватчилиқ ичидә өткүзиду, Андин көзни жумуп ачқучила тәһтисараға чүшүп кетиду. (Sheol h7585)
They spend their days in prosperity and go down to Sheol in peace. (Sheol h7585)
14 Һәм улар Тәңригә: «Биздин нери бол, Бизниң йоллириң билән тонушқимиз йоқтур!» — дәйду,
Yet they say to God: ‘Leave us alone! For we have no desire to know Your ways.
15 — «Һәммигә Қадирниң хизмитидә болушниң әрзигидәк нәри барду? Униңға дуа қилсақ бизгә немә пайда болсун?!».
Who is the Almighty, that we should serve Him, and what would we gain if we pray to Him?’
16 Қараңлар, уларниң бәхити өз қолида әмәсму? Бирақ яманларниң нәсиһити мәндин нери болсун!
Still, their prosperity is not in their own hands, so I stay far from the counsel of the wicked.
17 Яманларниң чириғи қанчә қетим өчиду? Уларни өзлиригә лайиқ күлпәт басамду? [Худа] ғәзивидин уларға дәрдләрни бөлүп берәмду?
How often is the lamp of the wicked put out? Does disaster come upon them? Does God, in His anger, apportion destruction?
18 Улар шамал алдидики еңизға охшаш, Қара қуюн учуруп кетидиған пахалға охшашла йоқамду?
Are they like straw before the wind, like chaff swept away by a storm?
19 Тәңри униң қәбиһлигини балилириға чүшүрүшкә қалдурамду? [Худа] бу җазани униң өзигә бәрсун, униң өзи буни тетисун!
It is said that God lays up one’s punishment for his children. Let God repay the man himself, so he will know it.
20 Өзиниң һалакитини өз көзи билән көрсун; Өзи Һәммигә Қадирниң қәһрини тетисун!
Let his eyes see his own destruction; let him drink for himself the wrath of the Almighty.
21 Чүнки униң бекитилгән жил-айлири түгигәндин кейин, У қандақму йәнә өз өйдикилиридин һозур-һалавәт алалисун?
For what does he care about his household after him, when the number of his months has run out?
22 Тәңри каттиларниң үстидинму һөкүм қилғандин кейин, Униңға билим үгитәләйдиған адәм бармидур?!
Can anyone teach knowledge to God, since He judges those on high?
23 Бириси сақ-саламәт, пүтүнләй ғәм-әндишсиз, азатиликтә жиллири тошқанда өлиду;
One man dies full of vigor, completely secure and at ease.
24 Беқинлири сүт билән семиз болиду, Устиханлириниң илиги хелә нәм туриду.
His body is well nourished, and his bones are rich with marrow.
25 Йәнә бириси болса аччиқ арманда түгәп кетиду; У һеч қандақ раһәт-парағәт көрмигән.
Yet another man dies in the bitterness of his soul, having never tasted prosperity.
26 Улар билән биллә топа-чаңда тәң ятиду, Қурутлар уларға чаплишиду.
But together they lie down in the dust, and worms cover them both.
27 — Мана, силәрниң немини ойлаватқанлиғиңларни, Мени қарилаш нийәтлириңларни билимән.
Behold, I know your thoughts full well, the schemes by which you would wrong me.
28 Чүнки силәр мәндин: «Есилзадиниң өйи нәгә кәткән? Рәзилләрниң турған чедирлири нәдидур?» дәп сораватисиләр.
For you say, ‘Where now is the nobleman’s house, and where are the tents in which the wicked dwell?’
29 Силәр йолучилардин шуни соримидиңларму? Уларниң шу баянлириға көңүл қоймидиңларму?
Have you never asked those who travel the roads? Do you not accept their reports?
30 [Демәк], «Яман адәм палакәт күнидин сақлинип қалиду, Улар ғәзәп күнидин қутулуп қалиду!» — [дәйду].
Indeed, the evil man is spared from the day of calamity, delivered from the day of wrath.
31 Ким [рәзилниң] тутқан йолини йүз туранә әйипләйду? Ким униңға өз қилмиши үчүн тегишлик җазасини йегүзиду?
Who denounces his behavior to his face? Who repays him for what he has done?
32 Әксичә, у һәйвәт билән йәрлигигә көтирип меңилиду, Униң қәбри күзәт астида туриду.
He is carried to the grave, and watch is kept over his tomb.
33 Җилғиниң чалмилири униңға татлиқ билиниду; Униң алдидиму сансиз адәмләр кәткәндәк, Униң кәйнидинму барлиқ адәмләр әгишип бариду.
The clods of the valley are sweet to him; everyone follows behind him, and those before him are without number.
34 Силәр немишкә маңа қуруқ гәп билән тәсәлли бәрмәкчи? Силәрниң җаваплириңларда пәқәт сахтилиқла тепилиду!
So how can you comfort me with empty words? For your answers remain full of falsehood.”
