Аюп 11

1 Андин Нааматлиқ Зофар җававән мундақ деди: —

Then Sophar the Naamathite answered, and said:

2 «Гәп мундақ көп турса, уни җавапсиз қалдурғили болмас? Сөзмән киши өзини ақлиса боламду?

Shall not he that speaketh much, hear also? or shall a man full of talk be justified?

3 Сениң сәпсәтәлириң көпчиликниң ағзини тувақлиса боламду? Сән мазақ қилип сөзлигәндин кейин, һеч ким бу ишни йүзүңгә салмисунму?

Shall men hold their peace to thee only? and when thou hast mocked others, shall no man confute thee?

4 Чүнки сән: «Мениң әқидилирим саптур, Мән сән [Худаниң] алдида пакмән» — дедиң.

For thou hast said: My word is pure, and I am clean in thy sight.

5 Аһ, Тәңри гәп қилсиди! Ағзини ечип сени әйиплисиди!

And I wish that God would speak with thee, and would open his lips to thee,

6 Шундақ қилип У даналиқниң сирлирини саңа ечип бәрсиди! Чүнки даналиқ икки тәрәпликтур! Тәңриниң гунайиңниң хелә бир қисмини көтириветип, улардин өтидиғанлиғини убдан билип қой!

That he might shew thee the secrets of wisdom, and that his law is manifold, and thou mightest understand that he exacteth much less of thee, than thy iniquity deserveth.

7 Сән Тәңрини издигән тәғдирдиму Уни түптин тонуяламсән?! Һәммигә Қадирниң чәксизлигини чүшинип йетәләмсән?

Peradventure thou wilt comprehend the steps of God, and wilt find out the Almighty perfectly?

8 [Бундақ даналиқ] асмандин егиздур, [униңға еришишкә] немә амалиң бар? У тәһтисарадин чоңқурдур, сән немини биләләйсән? (Sheol h7585)

He is higher than heaven, and what wilt thou do? he is deeper than hell, and how wilt thou know? (Sheol h7585)

9 Униң узунлуғи йәр-зиминдин узундур, Кәңлиги деңиз-океанлардин кәңдур.

The measure of him is longer than the earth, and broader than the sea.

10 У өтүп кетиветип, адәмни қамиса, уни сораққа чақирса, кимму Уни тосалисун?

If he shall overturn all things, or shall press them together, who shall contradict him?

11 Чүнки У сахта адәмләрни убдан билиду, У тәкшүрмәй турупла алдамчилиқни аллиқачан көрүп болған.

For he knoweth the vanity of men, and when he seeth iniquity, doth he not consider it?

12 «Инсан туғулуп бир явайи ешәкниң тәхийигә айланғичә, Надан адәм дана болур!».

A vain man is lifted up into pride, and thinketh himself born free like a wild ass’s colt.

13 Бирақ сән болсаң, әгәр қәлбиңни тоғрилатсаң, Қолуңни Худаға қарап созсаң,

Rut thou hast hardened thy heart, and hast spread thy hands to him.

14 Қолуңдики қәбиһликни өзүңдин нери қилсаң, Чедирлириңда һеч яманлиқни турғузмисаңла,

If thou wilt put away from thee the iniquity that is in thy hand, and lot not injustice remain in thy tabernacle:

15 Сән у чағда йүзүңни қусурсиз көтирип жүрисән, Тәврәнмәс, қорқунучсиз болисән;

Then mayst thou lift up thy face without spot, and thou shalt be steadfast, and shalt not fear.

16 Җапайиңни унтуйсән, Һәтта еқип өтүп кәткән суни ойлиғандәк уларни әсләйсән;

Thou shalt also forget misery, and remember it only as waters that are passed away.

17 Күнлириң чүштики нурдин йоруқ болиду, Сени һазир қараңғулуқ басқини билән, таңдәк парлақ болисән.

And brightness like that of the noonday, shall arise to thee at evening: and when thou shalt think thyself consumed, thou shalt rise as the day star.

18 Үмүтүң бар болғачқа, сән һимайигә егә болисән, Сән әтрапиңға хатирҗәм қарап арам елип олтирисән.

And thou shalt have confidence, hope being set before thee, and being buried thou shalt sleep secure.

19 Раст, сән ятқиниңда, һеч кимниң вәсвәсиси болмайду, Әксичә нурғунлиған кишиләр сениң һиммитиңни издәп келиду.

Thou shalt rest, and there shall be none to make thee afraid: and many shall entreat thy face.

20 Бирақ рәзилләрниң көзлири нуридин кетиду, Уларға қечишқа һеч йол қалмайду, Уларниң үмүти нәпәси тохташтин ибарәт болиду, халас».

But the eyes of the wicked shall decay, and the way to escape shall fail them, and their hope the abomination of the soul.