Приповісті 29
1 Чоловік остере́жуваний, та твердошиїй, буде зламаний нагло, і ліку не буде йому.
Èlověk, kterýž často kárán bývaje, zatvrzuje šíji, rychle potřín bude, tak že neprospěje žádné lékařství.
2 Коли мно́жаться праведні, радіє наро́д, як панує ж безбожний — то сто́гне наро́д.
Když se množí spravedliví, veselí se lid; ale když panuje bezbožník, vzdychá lid.
3 Люди́на, що мудрість кохає, поті́шує батька свого, а хто попасає блудни́ць, той губить маєток.
Muž, kterýž miluje moudrost, obveseluje otce svého; ale kdož se přitovaryšuje k nevěstkám, mrhá statek.
4 Цар утримує край правосу́ддям, а люди́на хаба́рна руйнує його.
Král soudem upevňuje zemi, muž pak, kterýž béře dary, boří ji.
5 Люди́на, що другові своєму підле́щує, на сто́пах його па́стку ставить.
Èlověk, kterýž pochlebuje příteli svému, rozprostírá sít před nohama jeho.
6 У провині люди́ни лихої знахо́диться па́стка, а справедливий радіє та ті́шиться.
Výstupek bezbožného jest jemu osídlem, spravedlivý pak prozpěvuje a veselí se.
7 Праведний знає про право вбогих, безбожний же не розуміє пізна́ння про це.
Spravedlivý vyrozumívá při nuzných, ale bezbožník nemá s to rozumnosti ani umění.
8 Люди глузли́ві підбу́рюють місто, а мудрі утишують гнів.
Muži posměvači zavozují město, ale moudří odvracují hněv.
9 Мудра люди́на, що праву́ється із нерозумним, то чи гні́вається, чи сміється, — споко́ю не знає.
Muž moudrý, kterýž se nesnadní s mužem bláznivým, buď že se pohne, buď že se směje, nemá pokoje.
10 Кровоже́рці нена́видять праведного, справедливі ж шукають спасти його душу.
Vražedlníci v nenávisti mají upřímého, ale upřímí pečují o duši jeho.
11 Глупа́к уесь свій гнів увиявляє, а мудрий назад його стри́мує.
Všecken duch svůj vypouští blázen, ale moudrý na potom zdržuje jej.
12 Володар, що слухає сло́ва брехливого, — безбожні всі слу́ги його!
Pána toho, kterýž rád poslouchá slov lživých, všickni služebníci jsou bezbožní.
13 Убогий й гноби́тель стрічаються, — їм обом Господь очі освітлює.
Chudý a dráč potkávají se, obou dvou však oči osvěcuje Hospodin.
14 Як цар правдою судить убогих, стоя́тиме трон його за́вжди.
Krále toho, kterýž soudí právě nuzné, trůn na věky bývá utvrzen.
15 Різка й поу́ка премудрість дають, а дити́на, зали́шена тільки собі, засоро́млює матір свою.
Metla a kárání dává moudrost, ale dítě sobě volné k hanbě přivodí matku svou.
16 Як мно́жаться несправедливі — провина розмно́жується, але праведні бачитимуть їхній упа́док.
Když se rozmnožují bezbožní, rozmnožuje se převrácenost, a však spravedliví spatřují pád jejich.
17 Карай сина свого — й він тебе заспоко́їть, і приє́мнощі дасть для твоєї душі.
Tresci syna svého, a přineseť odpočinutí, a způsobí rozkoš duši tvé.
18 Без пророчих виді́нь люд розбе́щений, коли ж стереже він Зако́на — блаженний.
Když nebývá vidění, rozptýlen bývá lid; kdož pak ostříhá zákona, blahoslavený jest.
19 Раб словами не буде пока́раний, — хоч він розуміє, але́ не послу́хає.
Slovy nebývá napraven služebník; nebo rozuměje, však neodpoví.
20 Чи бачив люди́ну, квапли́ву в словах своїх? — Більша надія глупце́ві, ніж їй!
Spatřil-li bys člověka, an jest kvapný v věcech svých, lepší jest naděje o bláznu, než o takovém.
21 Хто розпе́щує зма́лку свого раба, то кінець його буде невдячний.
Kdo rozkošně chová z dětinství služebníka svého, naposledy bude syn.
22 Гнівли́ва люди́на викли́кує сварку, а лютий вчиняє багато провин.
Èlověk hněvivý vzbuzuje svár, a prchlivý mnoho hřeší.
23 Горди́ня люди́ни її понижає, а чести набуває покірливий духом.
Pýcha člověka snižuje jej, ale chudý duchem dosahuje slávy.
24 Хто ді́литься з зло́дієм, той нена́видить душу свою, — він чує прокля́ття, та не виявляє.
Kdo má spolek s zlodějem, v nenávisti má duši svou; zlořečení slyší, však neoznámí.
25 Страх перед люди́ною па́стку дає, хто ж наді́ю складає на Господа, буде безпечний.
Strašlivý člověk klade sobě osídlo, ale kdo doufá v Hospodina, bývá povýšen.
26 Багато шукають для себе обличчя володаря, та від Господа суд для люди́ни.
Mnozí hledají tváři pánů, ješto od Hospodina jest soud jednoho každého.
27 Наси́льник — оги́да для праведних, а простодоро́гий — оги́да безбожному.
Ohavností spravedlivým jest muž nepravý, ohavností pak bezbožnému, kdož upřímě kráčí.
