Nnwom 91

1 Deɛ ɔte Ɔsorosoroni no hintabea bɛhome wɔ Otumfoɔ no nwunu mu.

Den som sit i gøymsla hjå den Høgste, den som bur i skuggen hjå den Allmegtige,

2 Mɛse Awurade sɛ, “Woyɛ me dwanekɔbea ne mʼabankɛseɛ, me Onyankopɔn a mewɔ wo mu ahotosoɔ.”

han segjer til Herren: «Mi livd og mi borg, min Gud som eg set mi lit til.»

3 Ampa ara, ɔbɛgye wo afiri fidisumfoɔ afidie mu ne owuyadeɛ mu.

For han frelser deg frå snara til fuglefangaren, frå tynande sott.

4 Ɔde ne ntakra bɛkata wo so; na ne ntaban ase na wobɛnya dwanekɔbea; ne nokorɛ bɛyɛ wo banbɔ ne wo kyɛm.

Med sine fjører løyner han deg, og under hans vengjer finn du livd; skjold og vern er hans truskap.

5 Worensuro anadwo mu ahunahuna, anaa bɛmma a ɛtu awia,

Du skal ikkje ræddast for skræmsl um natti, for pil som flyg um dagen,

6 anaa owuyadeɛ a ɛba esum mu, anaa ɔyaredɔm a ɛsɛe owigyinaeɛ.

for pest som fer fram i myrker, for sott som tyner um middagen.

7 Apem bɛtotɔ wo nkyɛn mu, na ɔpedu bɛtotɔ wo nifa, nanso, wo deɛ, ɛrenka wo.

Um tusund fell attmed sida di, og ti tusund attmed di høgre hand, so skal det ikkje nå til deg.

8 Wʼani nko ara na wode bɛhwɛ na woahunu nnebɔneyɛfoɔ asotwe.

Du skal berre skoda det med augo dine, og sjå korleis dei ugudlege fær si løn.

9 Sɛ wode Ɔsorosoroni no yɛ wo tenabea, mpo Awurade a ɔyɛ me dwanekɔbea no a,

«For du, Herre, er mi livd, » segjer du. Den Høgste hev du gjort til din bustad.

10 ɔhaw biara remma wo so, na amanehunu biara remmɛn wo ntomadan.

Inkje vondt skal timast deg, og ingi plåga skal koma nær til ditt tjeld.

11 Ɛfiri sɛ ɔbɛhyɛ nʼabɔfoɔ a wɔhwɛ wo so no abɛbɔ wo ho ban wʼakwan nyinaa mu;

For han skal bjoda sine englar um deg, at dei skal vara deg på alle dine vegar.

12 wɔde wɔn nsa bɛpagya wo, na wo nan rensunti ɔboɔ.

Dei skal bera deg på hender, so du ikkje skal støyta foten din på nokon stein.

13 Wobɛtiatia agyata ne aprammire so, wobɛnante gyataburuwa ne ɔtweaseɛ so.

På løva og eiterorm skal du treda, du skal trakka ned ungløvor og drakar.

14 Awurade ka sɛ, “Esiane sɛ ɔdɔ me enti, mɛgye no; mɛbɔ ne ho ban, ɛfiri sɛ ɔnim me din.

«Av di han heng fast ved meg, vil eg fria honom ut; eg vil frelsa honom, av di han kjenner mitt namn.

15 Ɔbɛfrɛ me, na mɛgye ne so; mɛka ne ho wɔ amanehunu mu, mɛgye no, na mahyɛ no animuonyam.

Han skal kalla på meg, og eg skal svara honom, eg er med honom i naud, eg vil fria honom ut og føra honom til æra.

16 Mɛma nkwa nna a ɛware amee no na makyerɛ no me nkwagyeɛ.”

Med eit langt liv vil eg metta honom og lata honom sjå mi frelsa.»