Hiob 39
1 “Wonim ɛberɛ a bepɔ so mmirekyie wowoɔ? Woahwɛ, ahunu ɛberɛ a ɔforoteɛ nyinsɛn ne ba?
Steingeiti, veit du når ho kidar? Vaktar du riderne åt hindi?
2 Woakane abosome dodoɔ a wɔde nyinsɛn? Wonim ɛberɛ a wɔwoɔ anaa?
Tel måna’rne dei gjeng med unge, og kjenner du deira fødetid?
3 Wɔkoto wowo wɔn mma; na wɔn awokoɔ yea to twa.
Dei bøygjer seg, fø’r sine ungar, so er det slutt med deira rider.
4 Wɔn mma nyini ahoɔden so wɔ wiram; na wɔgya wɔn awofoɔ hɔ a wɔnnsane nkɔ wɔn nkyɛn bio.
På marki kidi veks seg store, spring burt og kjem’kje att til deim.
5 “Hwan na ɔma wiram afunumu fa ne ho die? Hwan na ɔsanee ne nhoma?
Kven let villasnet renna fritt, tok bandet av det skjerre dyr,
6 Mede asase bonini maa no sɛ ne fie, ne nkyene asase tamaa sɛ nʼatenaeɛ.
som eg gav øydemark til heim, den salte steppa til ein bustad?
7 Ɔsere kurom gyegyeegyeyɛ no; na ɔnte ɔkafoɔ nteateam.
Det lær åt byen med sitt ståk, slepp høyra skjenn frå drivaren.
8 Ɔkyinkyini mmepɔ no so sɛ nʼadidibea; ɛhɔ na ɔkyin hwehwɛ wira mono biara.
Det finn seg beite millom fjell, og leitar upp kvart grøne strå.
9 “Ɛkoɔ bɛpene sɛ ɔbɛsom wo anaa? Ɔbɛtena wo mmoa adididaka nkyɛn anadwo anaa?
Skal tru villuksen vil deg tena, og natta yver ved di krubba?
10 Wobɛtumi asa no wɔ fentemfidie so? Ɔbɛfentem mmɔnhwa a ɛda wʼakyi anaa?
Kann du til fori honom tøyma, horvar han dalar etter deg?
11 Wobɛtumi de wo ho ato no so ɛsiane nʼahoɔden dodoɔ nti? Wobɛgya wʼadwuma a ɛyɛ den ama no anaa?
Lit du på honom for hans styrke? Og yverlet du han ditt arbeid?
12 Wogye di sɛ ɔde wʼaburo bɛba na waboa ano de akɔ ayuporobea anaa?
Trur du han til å føra grøda heim og draga henne inn i løda?
13 “Sohori bɔ nʼataban mu anigyeɛ so, nanso wɔntumi mfa ntoto asukɔnkɔn deɛ ho.
Struss-hoa flaksar kåt med vengen, men viser fjør og veng morskjærleik?
14 Ɔto ne nkosua gu asase so ma mfuturo ka no hye,
Nei, ho legg sine egg på jordi, og let so sanden verma deim;
15 ɛmfa ne ho sɛ ɛnan bi bɛpɛkyɛ no, sɛ wiram aboa bi bɛtiatia so.
ho gløymer at ein fot kann treda og villdyr trakka deim i kras.
16 Ɔbɔ ne mma atirimuɔden sɛdeɛ wɔnnyɛ ne dea; ɛmfa ne ho sɛ nʼadwuma bɛyɛ kwa,
Hardt fer ho åt med sine ungar, som var dei ikkje hennar eigne; for fåfengt stræv ho ikkje ræddast.
17 ɛfiri sɛ Onyankopɔn amma no nyansa, wamma no nhunumu biara.
For Gud let henne gløyma visdom, han ei tiletla henne vit.
18 Nanso sɛ ɔtrɛ ne ntaban mu tu mmirika a, ɔsere ɔpɔnkɔ ne ne sotefoɔ.
Men når ho baskar seg i veg, ho lær åt både hest og mann.
19 “Wo na woma ɔpɔnkɔ no nʼahoɔden anaa wode ne kɔn mu nwi kuhaa no ma no?
Skal tru um du gjev hesten kraft og klæder halsen hans med mån?
20 Wo na woma no huri te sɛ ntutummɛ, na ɔde ne nkorɔmo hunahuna anaa?
Let du han som grashoppen springa alt med han frøser skræmeleg.
21 Ɔde ne nan tintim fam denden, na nʼani gye nʼahoɔden mu, na afei ɔbɔ wura ɔko mu.
Glad i si kraft han marki skrapar og fer so fram mot væpna flokk.
22 Ɔmmɔ hu, na ɔnsuro biribiara; ɔhunu akofena a ɔnnwane.
Han urædd er og lær åt rædsla, for sverdet ei han vender um,
23 Bɛmma woso wɔ ne nkyɛn mu bɔha mu, na pea ne pɛmɛ nso di ahim wɔ ne ho.
det skranglar pilhus yver honom, det blenkjer spjot til styng og skot.
24 Ɔfiri ahopereɛ mu de nʼano sisi fam; na sɛ wɔhyɛn totorobɛnto a, ɔntumi nnyina faako.
Med ståk og bråk han slukar jordi, ustyrleg når stridsluren gjeng.
25 Sɛ totorobɛnto hyɛne a ɔka sɛ, ‘Wiɛɛ!’ ɔte ɔko ho hwa firi akyirikyiri, ɔsahene no nteamu ne ɔko mu osebɔ.
Han kneggjar: «Hui!» når luren læt, han verar striden langan leid, med skrik frå hovdingar og herrop!
26 “Wo nyansa na ɛma akorɔma tuo na ɔtrɛ ne ntaban mu fa anafoɔ?
Flyg hauken upp ved ditt forstand og spilar vengjerne mot sud?
27 Wo na wohyɛ ɔkɔdeɛ ma no tu kɔ sorosoro kɔyɛ ne pirebuo wɔ hɔ?
Stig ørnen høgt av di du byd, og byggjer reiret sitt i høgdi?
28 Ɔbotan mu na ɔteɛ na ɛhɔ na ɔda; ɔbotan sorɔnsorɔn yɛ nʼabandenden.
Han bur på berg og held seg der, på kvasse tind og høge nut.
29 Ɛhɔ na ɔfiri kɔpɛ nʼaduane; nʼani hunu adeɛ a ɛwɔ akyirikyiri.
Derfrå han spæjar etter mat, hans augo yver viddi skodar.
30 Mogya yɛ ne mma aduane, na baabi a atɔfoɔ wɔ no, ɛhɔ na ɔwɔ.”
Hans ungar gløypar i seg blod; der det finst lik, der er han og.»
