< Hiob 13 >

1 “Mʼani ahunu yeinom nyinaa, mʼaso ate, na ate aseɛ nso.
Siehe, das alles hat mein Auge gesehen und mein Ohr gehört, und ich habe es verstanden.
2 Deɛ wonim no, me nso menim; wo nsene me.
Was ihr wißt, das weiß ich auch; und bin nicht geringer denn ihr.
3 Nanso mepɛ sɛ mekasa kyerɛ Otumfoɔ no na me ne Onyankopɔn toatoa adwene wɔ mʼasɛm ho.
Doch wollte ich gern zu dem Allmächtigen reden und wollte gern mit Gott rechten.
4 Mode atorɔ mmom na afɔre me ho; mo nyinaa moyɛ ayaresafoɔ a mo ho nni mfasoɔ!
Aber ihr deutet's fälschlich und seid alle unnütze Ärzte.
5 Sɛ mobɛyɛ komm koraa a ɛno na ɛbɛyɛ nyansa ama mo!
Wollte Gott, ihr schwieget, so wäret ihr weise.
6 Afei montie mʼano asɛm; montie mʼanoyie.
Höret doch meine Verantwortung und merket auf die Sache, davon ich rede!
7 Mobɛka amumuyɛsɛm ama Onyankopɔn anaa? Mobɛka nnaadaasɛm ama no anaa?
Wollt ihr Gott verteidigen mit Unrecht und für ihn List brauchen?
8 Mobɛkyea mo aso ama no? Mobɛka Onyankopɔn asɛm ama no anaa?
Wollt ihr seine Person ansehen? Wollt ihr Gott vertreten?
9 Sɛ ɔhwehwɛ mo mu a, ɛbɛsi mo yie anaa? Mobɛtumi adaadaa no sɛdeɛ modaadaa nnipa no anaa?
Wird's euch auch wohl gehen, wenn er euch richten wird? Meint ihr, daß ihr ihn täuschen werdet, wie man einen Menschen täuscht?
10 Sɛ mokyeaa mo aso wɔ kɔkoam a, sɛdeɛ ɛteɛ biara, ɔbɛka mo anim.
Er wird euch strafen, wo ihr heimlich Person ansehet.
11 Nʼanimuonyam mmɔ mo hu anaa? Ne ho suro nntɔ mo so anaa?
Wird er euch nicht erschrecken, wenn er sich wird hervortun, und wird seine Furcht nicht über euch fallen?
12 Mo kasatɔmmɛ yɛ mmɛbuo a ɛte sɛ nsõ; mo anoyie yɛ dɔteɛ.
Eure Denksprüche sind Aschensprüche; eure Bollwerke werden wie Lehmhaufen sein.
13 “Monyɛ dinn, na menkasa; na deɛ ɛbɛyɛ me biara mmra me so.
Schweiget mir, daß ich rede, es komme über mich, was da will.
14 Adɛn enti na mede me ho to amaneɛ mu na mede me nkwa to me nsam?
Was soll ich mein Fleisch mit meinen Zähnen davontragen und meine Seele in meine Hände legen?
15 Ɛwom sɛ ɔkumm me deɛ, nanso ne so na mʼani bɛda; ampa ara mɛdi mʼakwan ho adanseɛ wɔ nʼanim.
Siehe, er wird mich doch erwürgen, und ich habe nichts zu hoffen; doch will ich meine Wege vor ihm verantworten.
16 Nokorɛm, yei na ɛbɛyɛ me nkwagyeɛ, ɛfiri sɛ deɛ ɔnsuro Onyankopɔn no rentumi nkɔ nʼanim!
Er wird ja mein Heil sein; denn es kommt kein Heuchler vor ihn.
17 Montie me nsɛm yi yie; monyɛ aso mma deɛ meka.
Höret meine Rede, und meine Auslegung gehe ein zu euren Ohren.
18 Afei a masiesie me nkurobɔ yi, menim sɛ mɛdi bem.
Siehe, ich bin zum Rechtsstreit gerüstet; ich weiß, daß ich recht behalten werde.
19 Obi bɛtumi abɔ me kwaadu anaa? Sɛ ɛte saa deɛ a, anka mɛyɛ komm na mawu.
Wer ist, der mit mir rechten könnte? Denn dann wollte ich schweigen und verscheiden.
20 “Ao Onyankopɔn, yɛ saa nneɛma mmienu yi pɛ ma me, na afei meremfa me ho nsuma wo:
Zweierlei tue mir nur nicht, so will ich mich vor dir nicht verbergen:
21 Yi wo nsa firi me so kɔ akyirikyiri, na gyae wo ho hu a wode hunahuna me no.
laß deine Hand fern von mir sein, und dein Schrecken erschrecke mich nicht!
22 Afei samena me na mɛba, anaa ma menkasa na bua me.
Dann rufe, ich will antworten, oder ich will reden, antworte du mir!
23 Mfomsoɔ ne bɔne dodoɔ ahe na mayɛ? Kyerɛ me me mfomsoɔ ne me bɔne.
Wie viel ist meiner Missetaten und Sünden? Laß mich wissen meine Übertretung und Sünde.
24 Adɛn enti na wode wʼanim asie me na wodwene sɛ meyɛ wo ɔtamfoɔ?
Warum verbirgst du dein Antlitz und hältst mich für deinen Feind?
25 Wobɛyɛ ahahan a mframa rebɔ no ayayadeɛ anaa? Wobɛtaa ntɛtɛ a awoɔ anaa?
Willst du wider ein fliegend Blatt so ernst sein und einen dürren Halm verfolgen?
26 Wotwerɛ soboɔ a ɛyɛ yea tia me, na woka me mmabunuberɛ mu bɔne nyinaa gu me so.
Denn du schreibst mir Betrübnis an und willst über mich bringen die Sünden meiner Jugend.
27 Wode nkyehoma gu me nan; wohwɛ mʼanammɔnkwan nyinaa so yie na wode ahyɛnsodeɛ ayeyɛ mʼanammɔn mu.
Du hast meinen Fuß in den Stock gelegt und hast acht auf alle meine Pfade und siehst auf die Fußtapfen meiner Füße,
28 “Enti onipa nkwa sa te sɛ biribi a aporɔ, te sɛ atadeɛ a nweweboa adie.
der ich doch wie Moder vergehe und wie ein Kleid, das die Motten fressen.

< Hiob 13 >