Mezmurlar 44
1 Müzik şefi için - Korahoğulları'nın Maskili Ey Tanrı, kulaklarımızla duyduk, Atalarımız anlattı bize, Neler yaptığını onların gününde, eski günlerde.
Voor muziekbegeleiding. Van de zonen van Kore; een leerdicht. O God, wij hebben het met eigen oren gehoord, Onze vaderen hebben het ons verteld, Wat Gij gedaan hebt in hun dagen, Met eigen hand in vroeger tijd.
2 Elinle ulusları kovdun, Ama atalarımıza yer verdin; Halkları kırdın, Ama atalarımızın yayılmasını sağladın.
Naties hebt Gij uitgeroeid om hèn te planten, Volkeren geveld, om hèn te doen groeien.
3 Onlar ülkeyi kılıçla kazanmadılar, Kendi bilekleriyle zafere ulaşmadılar. Senin sağ elin, bileğin, yüzünün ışığı sayesinde oldu bu; Çünkü sen onları sevdin.
Neen, niet met hun zwaard namen zij bezit van het Land, Niet hun arm bracht hun zege: Maar het was uw rechterhand en uw arm En het licht van uw aanschijn, omdat Gij ze lief hadt.
4 Ey Tanrı, kralım sensin, Buyruk ver de Yakup soyu kazansın!
Gij waart het, mijn Koning en God, Die Jakob de zege verleende;
5 Senin sayende düşmanlarımızı püskürteceğiz, Senin adınla karşıtlarımızı ezeceğiz.
Met úw hulp sloegen wij onze vijanden neer, Door úw Naam trapten wij onze haters tegen de grond;
6 Çünkü ben yayıma güvenmem, Kılıcım da beni kurtarmaz;
Neen, ik heb niet vertrouwd op mijn boog, En mijn zwaard kon de zege niet schenken.
7 Ancak sensin bizi düşmanlarımızdan kurtaran, Bizden nefret edenleri utanca boğan.
Maar Gij hebt ons van onze verdrukkers verlost, En onze haters te schande gemaakt;
8 Her gün Tanrı'yla övünür, Sonsuza dek adına şükran sunarız. (Sela)
In God mochten we steeds blijven roemen, En uw Naam in eeuwigheid prijzen!
9 Ne var ki, reddettin bizi, aşağıladın, Artık ordularımızla savaşa çıkmıyorsun.
Maar nú hebt Gij ons verstoten, ons te schande gemaakt, En trekt niet meer met onze heirscharen op;
10 Düşman karşısında bizi gerilettin, Bizden tiksinenler bizi soydu.
Gij laat ons vluchten voor onze verdrukkers, En onze haters roven ons leeg!
11 Kasaplık koyuna çevirdin bizi, Ulusların arasına dağıttın.
Gij levert ons als slachtvee uit, En verstrooit ons onder de naties;
12 Yok pahasına sattın halkını, Üstelik satıştan hiçbir şey kazanmadan.
Verkoopt uw volk voor een spotprijs, En geeft het bijna voor niet!
13 Bizi komşularımızın yüzkarası, Çevremizdekilerin eğlencesi, alay konusu ettin.
Gij maakt ons tot smaad onzer buren, Tot spot en hoon voor die ons omringen;
14 Ulusların diline düşürdün bizi, Gülüyor halklar halimize.
Gij laat de heidenen over ons schimpen, De volkeren meewarig het hoofd over ons schudden.
15 Rezilliğim gün boyu karşımda, Utancımdan yerin dibine geçtim
Mijn schande staat mij altijd voor ogen, En de schaamte bedekt mijn gelaat,
16 Hakaret ve sövgü duya duya, Öç almak isteyen düşman karşısında.
Om de praatjes van schimper en spotter, Om de blik van vijand en hater.
17 Bütün bunlar başımıza geldi, Yine de seni unutmadık, Antlaşmana ihanet etmedik,
En dit alles trof ons, ofschoon wij U niet hebben vergeten, En uw Verbond niet hebben verbroken.
18 Döneklik etmedik, Adımlarımız senin yolundan sapmadı.
Ons hart is niet afvallig geworden, Onze schreden dwaalden niet af van uw pad;
19 Oysa sen bizi ezdin, ülkemizi çakalların uğrağı ettin, Üstümüzü koyu karanlıkla örttün.
Toch hebt Gij ons naar het oord der jakhalzen verwezen, En ons met de schaduw des doods overdekt.
20 Eğer Tanrımız'ın adını unutsaydık, Yabancı bir ilaha ellerimizi açsaydık,
Of, hadden wij de Naam van onzen God soms vergeten, Onze handen naar vreemde goden geheven:
21 Tanrı bunu ortaya çıkarmaz mıydı? Çünkü O yürekteki gizleri bilir.
Zou God het misschien niet hebben geweten, Hij, die de hartsgeheimen doorgrondt?
22 Senin uğruna her gün öldürülüyoruz, Kasaplık koyun sayılıyoruz.
Neen, om Uwentwil blijft men ons wurgen, En worden wij als slachtvee behandeld!
23 Uyan, ya Rab! Niçin uyuyorsun? Kalk! Sonsuza dek terk etme bizi!
Sta op dan; waarom zoudt Gij slapen, o Heer! Ontwaak; blijf ons niet altijd verstoten!
24 Niçin yüzünü gizliyorsun? Neden mazlum halimizi, üzerimizdeki baskıyı unutuyorsun?
Waarom zoudt Gij uw aanschijn verbergen, Onze nood en ellende vergeten?
25 Çünkü yere serildik, Bedenimiz toprağa yapıştı.
Want onze ziel ligt gebukt in het stof, En ons lichaam kleeft vast aan de grond.
26 Kalk, yardım et bize! Kurtar bizi sevgin uğruna!
Sta op, ons te hulp! Red ons om wille van uw genade!
