Mezmurlar 38
1 Anma sunusu için Davut'un mezmuru Ya RAB, öfkelenip azarlama beni, Gazapla yola getirme!
“A psalm of David, to bring to remembrance.” O Lord, correct me not in thy wrath, nor chastise me in thy fury.
2 Okların içime saplandı, Elin üzerime indi.
For thy arrows have penetrated into me, and thy hand presseth down upon me.
3 Öfken yüzünden sağlığım bozuldu, Günahım yüzünden rahatım kaçtı.
There is no soundness in my flesh because of thy indignation: there is no peace in my bones because of my sin.
4 Çünkü suçlarım başımdan aştı, Taşınmaz bir yük gibi sırtımda ağırlaştı.
For my iniquities are passed over my head, as a heavy burden are they too heavy for me.
5 Akılsızlığım yüzünden Yaralarım iğrenç, irinli.
Foul, corrupt are my bruises because of my folly.
6 Eğildim, iki büklüm oldum, Gün boyu yaslı dolaşıyorum.
I am bent double; I am bowed down to the utmost; all the day long I go about full of grief.
7 Çünkü belim ateş içinde, Sağlığım bozuk.
For my loins are filled with a burning disease, and there is no soundness in my flesh.
8 Tükendim, ezildim alabildiğine, İnliyorum yüreğimin acısından.
I am made faint and crushed to the utmost; I cry aloud because of the groaning of my heart.
9 Ya Rab, bütün özlemlerimi bilirsin, İniltilerim senden gizli değil.
Lord, before thee is all my longing; and my sighing is from thee not hidden.
10 Yüreğim çarpıyor, gücüm tükeniyor, Gözlerimin feri bile söndü.
My heart is restless, my strength hath left me; and the light of my eyes—that also is no more with me.
11 Eşim dostum kaçar oldu derdimden, Yakınlarım uzak duruyor benden.
My lovers and my friends stand aloof from my plague; and my kinsmen stand afar off.
12 Canıma susayanlar bana tuzak kuruyor, Zararımı isteyenler kuyumu kazıyor, Gün boyu hileler düşünüyorlar.
They also that seek after my life lay snares; and they that wish for my mishap speak wicked falsehoods; and deceits do they devise all the day long.
13 Ama ben bir sağır gibi duymuyorum, Bir dilsiz gibi ağzımı açmıyorum;
But I, as a deaf man, hear not; and I am as a dumb man that cannot open his mouth.
14 Duymaz, Ağzında yanıt bulunmaz bir adama döndüm.
Thus am I as a man that heareth not, and in whose mouth are no words of defence.
15 Umudum sende, ya RAB, Sen yanıtlayacaksın, ya Rab, Tanrım benim!
For in thee, O Lord, do I hope: thou wilt answer, O Lord my God.
16 Çünkü dua ediyorum: “Halime sevinmesinler, Ayağım kayınca böbürlenmesinler!”
For I said, Perhaps they might rejoice over me: when my foot slippeth, they might magnify themselves over me.
17 Düşmek üzereyim, Acım hep içimde.
For I am prepared for [my] downfall, and my pain is continually before me.
18 Suçumu itiraf ediyorum, Günahım yüzünden kaygılanıyorum.
For I will tell of my iniquity; I will be grieved because of my sin.
19 Ama düşmanlarım güçlü ve dinç, Yok yere benden nefret edenler çok.
But my enemies are strong in life; and numerous are those that hate me wrongfully;
20 İyiliğe karşı kötülük yapanlar bana karşı çıkar, İyiliğin peşinde olduğum için.
They also that repay [me] evil in lieu of good; they hate me bitterly because I pursue what is good.
21 Beni terk etme, ya RAB! Ey Tanrım, benden uzak durma!
Forsake me not, O Lord: O my God, be not far from me.
22 Yardımıma koş, Ya Rab, kurtuluşum benim!
Make haste to help me, O Lord, my salvation.
