Mezmurlar 26

1 Davut'un mezmuru Beni haklı çıkar, ya RAB, Çünkü dürüst bir yaşam sürdüm; Sarsılmadan RAB'be güvendim.

(Af David.) Skaf mig ret, o HERRE, thi jeg vandrer i Uskyld, stoler på HERREN uden at vakle.

2 Dene beni, ya RAB, sına; Duygularımı, düşüncelerimi yokla.

Ransag mig, HERRE, og prøv mig, gransk mine Nyrer og mit Hjerte;

3 Çünkü sevgini hep göz önünde tutuyor, Senin gerçeğini yaşıyorum ben.

thi din Miskundhed står mig for Øje, jeg vandrer i din Sandhed.

4 Yalancılarla oturmam, İkiyüzlülerin suyuna gitmem.

Jeg tager ej Sæde blandt Løgnere, blandt falske kommer jeg ikke.

5 Kötülük yapanlar topluluğundan nefret ederim, Fesatçıların arasına girmem.

Jeg hader de ondes Forsamling, hos gudløse sidder jeg ej.

6 Suçsuzluğumu göstermek için ellerimi yıkar, Sunağının çevresinde dönerim, ya RAB,

Jeg tvætter mine Hænder i Renhed, at jeg kan vandre omkring dit Alter, HERRE,

7 Yüksek sesle şükranımı duyurmak Ve bütün harikalarını anlatmak için.

for at istemme Takkesang, fortælle om alle dine Undere.

8 Severim, ya RAB, yaşadığın evi, Görkeminin bulunduğu yeri.

HERRE, jeg elsker dit Hus, det Sted, hvor din Herlighed bor.

9 Günahkârların, Eli kanlı adamların yanısıra canımı alma.

Bortriv ikke min Sjæl med Syndere, mit Liv med blodstænkte Mænd,

10 Onların elleri kötülük aletidir, Sağ elleri rüşvet doludur.

i hvis Hænder er Skændselsdåd, hvis højre er fuld af Bestikkelse.

11 Ama ben dürüst yaşarım, Kurtar beni, lütfet bana!

Jeg har jo vandret i Uskyld, forløs mig og vær mig nådig!

12 Ayağım emin yerde duruyor. Topluluk içinde sana övgüler sunacağım, ya RAB.

Min Fod står på den jævne Grund, i Forsamlinger vil jeg love HERREN.