Mezmurlar 137

1 Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon'u andıkça ağladık;

By rivers of Babylon—There we sat, Indeed, we wept when we remembered Zion.

2 Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astık.

We hung our harps on willows in its midst.

3 Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor, “Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!” diyorlardı.

For there our captors asked us the words of a song, And our spoilers—joy: “Sing to us of a song of Zion.”

4 Nasıl okuyabiliriz RAB'bin ezgisini El toprağında?

How do we sing the song of YHWH, On the land of a stranger?

5 Ey Yeruşalim, seni unutursam, Sağ elim kurusun.

If I forget you, O Jerusalem, my right hand forgets!

6 Seni anmaz, Yeruşalim'i en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damağıma yapışsın!

My tongue cleaves to my palate, If I do not remember you, If I do not exalt Jerusalem above my chief joy.

7 Yeruşalim'in düştüğü gün, “Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!” Diyen Edomlular'ın tavrını anımsa, ya RAB.

Remember, YHWH, for the sons of Edom, The day of Jerusalem, Those saying, “Raze, raze to its foundation!”

8 Ey sen, yıkılası Babil kızı, Bize yaptıklarını Sana ödetecek olana ne mutlu!

O daughter of Babylon, O destroyed one, O the blessedness of him who repays to you your deed, That you have done to us.

9 Ne mutlu senin yavrularını tutup Kayalarda parçalayacak insana!

O the blessedness of him who seizes, and has dashed your sucklings on the rock!