Mezmurlar 137

1 Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon'u andıkça ağladık;

By the rivers of Babylon, there we sat down, yes, we wept, when we remembered Zion.

2 Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astık.

We hanged our harps on the willows in the middle thereof.

3 Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor, “Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!” diyorlardı.

For there they that carried us away captive required of us a song; and they that wasted us required of us mirth, saying, Sing us one of the songs of Zion.

4 Nasıl okuyabiliriz RAB'bin ezgisini El toprağında?

How shall we sing the LORD’s song in a strange land?

5 Ey Yeruşalim, seni unutursam, Sağ elim kurusun.

If I forget you, O Jerusalem, let my right hand forget her cunning.

6 Seni anmaz, Yeruşalim'i en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damağıma yapışsın!

If I do not remember you, let my tongue stick to the roof of my mouth; if I prefer not Jerusalem above my chief joy.

7 Yeruşalim'in düştüğü gün, “Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!” Diyen Edomlular'ın tavrını anımsa, ya RAB.

Remember, O LORD, the children of Edom in the day of Jerusalem; who said, Raze it, raze it, even to the foundation thereof.

8 Ey sen, yıkılası Babil kızı, Bize yaptıklarını Sana ödetecek olana ne mutlu!

O daughter of Babylon, who are to be destroyed; happy shall he be, that rewards you as you have served us.

9 Ne mutlu senin yavrularını tutup Kayalarda parçalayacak insana!

Happy shall he be, that takes and dashes your little ones against the stones.