Mezmurlar 109
1 Müzik şefi için - Davut'un mezmuru Ey övgüler sunduğum Tanrı, Sessiz kalma!
“To the chief musician, by David, a psalm.” O God of my praise, do not keep silence.
2 Çünkü kötüler, yalancılar Bana karşı ağzını açtı, Karalıyorlar beni.
For the mouth of the wicked and the mouth of deceit are opened against me: they have spoken with me with the tongue of falsehood.
3 Nefret dolu sözlerle beni kuşatıp Yok yere bana savaş açtılar.
Also with words of hatred have they encompassed me, and they fight against me without a cause.
4 Sevgime karşılık bana düşman oldular, Bense dua etmekteyim.
In recompense for my love are they my accusers, while I have nothing but prayer.
5 İyiliğime kötülük, Sevgime nefretle karşılık verdiler.
And they impose evil on me in recompense for good, and hatred in lieu of my love.
6 Kötü bir adam koy düşmanın başına, Sağında onu suçlayan biri dursun!
Appoint thou a wicked man over him: and let an accuser stand at his right hand.
7 Yargılanınca suçlu çıksın, Duası bile günah sayılsın!
When he is to be judged, let him go forth guilty, and let his prayer become sin.
8 Ömrü kısa olsun, Görevini bir başkası üstlensin!
Let his days be few, and let another take his office.
9 Çocukları öksüz, Karısı dul kalsın!
Let his children be fatherless, and his wife a widow.
10 Çocukları avare gezip dilensin, Yıkık evlerinden uzakta yiyecek arasın!
Let his children be continually moving about, and beg, and let them seek [their bread] out of their ruined places.
11 Bütün malları tefecinin ağına düşsün, Emeğini yabancılar yağmalasın!
Let the creditor lay snares after all that he hath, and let strangers plunder his labor.
12 Kimse ona sevgi göstermesin, Öksüzlerine acıyan olmasın!
Let him have none that extendeth kindness, and let there be none that is gracious to his fatherless children.
13 Soyu kurusun, Bir kuşak sonra adı silinsin!
Let his posterity be cut off: in another generation let their name be blotted out.
14 Atalarının suçları RAB'bin önünde anılsın, Annesinin günahı silinmesin!
Let the iniquity of his fathers be remembered by the Lord, and let the sin of his mother not be blotted out.
15 Günahları hep RAB'bin önünde dursun, RAB anılarını yok etsin yeryüzünden!
Let them be before the Lord continually, that he may cut off from the earth their memory.
16 Çünkü düşmanım sevgi göstermeyi düşünmedi, Ölesiye baskı yaptı mazluma, yoksula, Yüreği kırık insana.
For the reason that he remembered not to show kindness; but persecuted the poor and needy man, and the grieved in heart to put him to death.
17 Sevdiği lanet başına gelsin! Madem kutsamaktan hoşlanmıyor, Uzak olsun ondan kutsamak!
As he loved cursing, so let it come over him: and as he delighted not in blessing, so let it be far from him.
18 Laneti bir giysi gibi giydi, Su gibi içine, yağ gibi kemiklerine işlesin lanet!
And he clothed himself with cursing as with his garment, and it cometh like water within him, and like oil into his bones.
19 Bir giysi gibi onu örtünsün, Bir kuşak gibi hep onu sarsın!
Let it be unto him as a garment in which he wrappeth himself, and for a girdle let him be continually girded with it.
20 Düşmanlarıma, beni kötüleyenlere, RAB böyle karşılık versin!
Let this be the reward of my accusers from the Lord, and of those that speak evil against my soul.
21 Ama sen, ey Egemen RAB, Adın uğruna bana ilgi göster; Kurtar beni, iyiliğin, sevgin uğruna!
But thou, O Eternal Lord, deal with me for the sake of thy name: because thy kindness is good, deliver thou me.
22 Çünkü düşkün ve yoksulum, Yüreğim yaralı içimde.
For poor and needy am I, and my heart is deeply wounded within me.
23 Batan güneş gibi geçip gidiyorum, Çekirge gibi silkilip atılıyorum.
Like the shadow when it declineth do I hasten away: I am driven suddenly off like the locusts.
24 Dizlerim titriyor oruç tutmaktan; Bir deri bir kemiğe döndüm.
My knees stumble through fasting, and my flesh faileth of fatness.
25 Düşmanlarıma yüzkarası oldum; Beni görünce kafalarını sallıyorlar!
And I am become a reproach unto them: when they see me, they shake their head.
26 Yardım et bana, ya RAB Tanrım; Kurtar beni sevgin uğruna!
Help me, O Lord my God: O save me according to thy kindness:
27 Bilsinler bu işte senin elin olduğunu, Bunu senin yaptığını, ya RAB!
That they may know that this is thy hand: that thou, Lord, hast truly done it.
28 Varsın lanet etsin onlar, sen kutsa beni, Bana saldıranlar utanacak, Ben kulunsa sevineceğim.
Let them then curse, but do thou bless: when they arise, let them be made ashamed; but let thy servant rejoice.
29 Rezilliğe bürünsün beni suçlayanlar, Kaftan giyer gibi utançlarıyla örtünsünler!
Let my accusers be clothed with confusion, and let them wrap themselves, as with a mantle, in their own shame.
30 RAB'be çok şükredeceğim, Kalabalığın arasında O'na övgüler dizeceğim;
I will thank the Lord greatly with my mouth, and in the midst of many will I praise him.
31 Çünkü O yoksulun sağında durur, Onu yargılayanlardan kurtarmak için.
For he ever standeth at the right hand of the needy, to save him from those that judge his soul.
