Ağitlar 3
1 RAB'bin gazap değneği altında acı çeken adam benim.
Jam jest ten mąż, którym widział utrapienie od rózgi rozgniewania Bożego.
2 Beni güttü, Işıkta değil karanlıkta yürüttü.
Zaprowadził mię, i zawiódł do ciemności, a nie do światłości;
3 Evet, dönüp dönüp bütün gün bana elini kaldırıyor.
Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzień.
4 Etimi, derimi yıprattı, kemiklerimi kırdı.
Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje.
5 Beni kuşattı, Acı ve zahmetle sardı çevremi.
Obudował mię a ogarnął żółcią i pracą;
6 Çoktan ölmüş ölüler gibi Beni karanlıkta yaşattı.
W ciemnych miejscach posadził mię, jako tych, którzy dawno pomarli.
7 Çevreme duvar çekti, dışarı çıkamıyorum, Zincirimi ağırlaştırdı.
Ogrodził mię, abym nie wyszedł, obciążył okowy moje;
8 Feryat edip yardım isteyince de Duama set çekiyor.
A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.
9 Yontma taşlarla yollarımı kesti, Dolaştırdı yollarımı.
Ogrodził drogę moję ciosanym kamieniem, ścieszki moje wywrócił.
10 Benim için O pusuya yatmış bir ayı, Gizlenmiş bir aslandır.
Jest jako niedźwiedziem czyhającym na mię, jako lwem w skrytościach.
11 Yollarımı saptırdı, paraladı, Mahvetti beni.
Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.
12 Yayını gerdi, okunu savurmak için Beni nişangah olarak dikti.
Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.
13 Oklarını böbreklerime sapladı.
Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.
14 Halkımın önünde gülünç düştüm, Gün boyu alay konusu oldum türkülerine.
Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzień.
15 Beni acıya doyurdu, Bana doyasıya pelinsuyu içirdi.
Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.
16 Dişlerimi çakıl taşlarıyla kırdı, Kül içinde diz çöktürdü bana.
Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.
17 Esenlik yüzü görmedi canım, Mutluluğu unuttum.
Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.
18 Bu yüzden diyorum ki, “Dermanım tükendi, RAB'den umudum kesildi.”
I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.
19 Acımı, başıboşluğumu, Pelinotuyla ödü anımsa!
Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.
20 Hâlâ onları düşünmekte Ve sıkılmaktayım.
Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.
21 Ama şunu anımsadıkça umutlanıyorum:
Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.
22 RAB'bin sevgisi hiç tükenmez, Merhameti asla son bulmaz;
Wielkie jest miłosierdzie Pańskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.
23 Her sabah tazelenir onlar, Sadakatin büyüktür.
Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.
24 “Benim payıma düşen RAB'dir” diyor canım, “Bu yüzden O'na umut bağlıyorum.”
Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.
25 RAB kendisini bekleyenler, O'nu arayan canlar için iyidir.
Dobry jest Pan tym, którzy nań oczekują, duszy takowej, która go szuka.
26 RAB'bin kurtarışını sessizce beklemek iyidir.
Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Pańskie.
27 İnsan için boyunduruğu gençken taşımak iyidir.
Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dzieciństwa swego;
28 RAB insana boyunduruk takınca, İnsan tek başına oturup susmalı;
Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co nań włożono;
29 Umudunu kesmeden yere kapanmalı,
Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja;
30 Kendisine vurana yanağını dönüp Utanca doymalı;
Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem.
31 Çünkü Rab kimseyi sonsuza dek geri çevirmez.
Bo Pan na wieki nie odrzuca;
32 Dert verse de, Büyük sevgisinden ötürü yine merhamet eder;
Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.
33 Çünkü isteyerek acı çektirmez, İnsanları üzmez.
Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.
34 Ülkedeki bütün tutsakları ayak altında ezmeyi,
Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;
35 Yüceler Yücesi'nin huzurunda insan hakkını saptırmayı,
Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego;
36 Davasında insana haksızlık etmeyi Rab doğru bulmaz.
Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha.
37 Rab buyurmadıkça kim bir şey söyler de yerine gelir?
Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał?
38 İyilikler gibi felaketler de Yüceler Yücesi'nin ağzından çıkmıyor mu?
Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre?
39 İnsan, yaşayan insan Niçin günahlarının cezasından yakınır?
Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje.
40 Davranışlarımızı sınayıp gözden geçirelim, Yine RAB'be dönelim.
Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;
41 Ellerimizin yanısıra yüreklerimizi de göklerdeki Tanrı'ya açalım:
Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga.
42 “Biz karşı çıkıp başkaldırdık, Sen bağışlamadın.
Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.
43 Öfkeyle örtünüp bizi kovaladın, Acımadan öldürdün.
Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz.
44 Dualar sana erişmesin diye Bulutları örtündün.
Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.
45 Uluslar arasında bizi pisliğe, süprüntüye çevirdin.
Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów.
46 Düşmanlarımızın hepsi bizimle alay etti.
Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi.
47 Dehşet ve çukur, kırgın ve yıkım çıktı önümüze.”
Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie.
48 Kırılan halkım yüzünden Gözlerimden sel gibi yaşlar akıyor.
Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego.
49 Durup dinmeden yaş boşanıyor gözümden,
Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi,
50 RAB göklerden bakıp görünceye dek.
Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.
51 Kentimdeki kızların halini gördükçe Yüreğim sızlıyor.
Oczy moje trapią duszę moję dla wszystkich córek miasta mojego.
52 Boş yere bana düşman olanlar bir kuş gibi avladılar beni.
Łowili mię ustawicznie jako ptaka nieprzyjaciele moi bez przyczyny.
53 Beni sarnıca atıp öldürmek istediler, Üzerime taş attılar.
Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem.
54 Sular başımdan aştı, “Tükendim” dedim.
Wezbrały wody nad głową moją, i rzekłem: Jużci po mnie!
55 Sarnıcın dibinden seni adınla çağırdım, ya RAB;
Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.
56 Sesimi, “Ahıma, çağrıma kulağını kapama!” dediğimi duydun.
Głos mój wysłuchiwałeś; nie zatulajże ucha twego przed wzdychaniem mojem, i przed wołaniem mojem.
57 Seni çağırınca yaklaşıp, “Korkma!” dedin.
Przybliżając się do mnie w dzień, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się.
58 Davamı sen savundun, ya Rab, Canımı kurtardın.
Zastawiałeś się, Panie! o sprawę duszy mojej, a wybawiałeś żywot mój.
59 Bana yapılan haksızlığı gördün, ya RAB, Davamı sen gör.
Widzisz, o Panie! bezprawie, które mi się dzieje, osądźże sprawę moję.
60 Benden nasıl öç aldıklarını, Bana nasıl dolap çevirdiklerini gördün.
Widzisz wszystkę pomstę ich, i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
61 Aşağılamalarını, ya RAB, Çevirdikleri bütün dolapları, Bana saldıranların dediklerini, Gün boyu söylendiklerini duydun.
Słyszysz urąganie ich, o Panie! i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
Słyszysz wargi powstawających przeciwko mnie, i przemyśliwanie ich przeciwko mnie przez cały dzień.
63 Oturup kalkışlarına bak, Alay konusu oldum türkülerine.
Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich.
64 Yaptıklarının karşılığını ver, ya RAB.
Oddajże im nagrodę, Panie! według sprawy rąk ich;
65 İnat etmelerini sağla, Lanetin üzerlerinden eksilmesin.
Dajże im zatwardziałe serce, i przeklęstwo swe na nich;
66 Göklerinin altından öfkeyle kovala, yok et onları, ya RAB.
Goń ich w zapalczywości, a zgładź ich, aby nie byli pod niebem twojem, o Panie!
