Selemaia 15
1 Pea naʻe toki pehē ʻe Sihova kiate au, “Kapau ʻe tuʻu ʻi hoku ʻao ʻa Mōsese mo Samuela, ʻe ʻikai te u tokanga ki he kakai ni: kapusi ʻakinautolu ʻi hoku ʻao, pea tuku ke nau ʻalu atu.
Maar Jahweh zeide tot Mij: Al stonden Moses en Samuël voor mijn aanschijn, Ik bekommerde Mij niet om dit volk; jaag ze weg uit mijn ogen, ze moeten heen!
2 Pea ʻe hoko ʻo pehē, ʻo kapau te nau lea kiate koe, Te mau ʻalu ki fē? pea te ke tala kiate kinautolu, ʻOku pehē ʻe Sihova; Ko kinautolu, kuo tuʻutuʻuni ki he mate, te nau mate; pea ko kinautolu ʻoku tuʻutuʻuni ki he heletā, te nau ʻi he heletā; pea ko kinautolu ʻoku tuʻutuʻuni ki he honge, te nau ʻi he honge; pea ko kinautolu kuo tuʻutuʻuni ki he fakapōpula, te nau ʻalu ki he fakapōpula.
En als ze u vragen, waar zullen we heen; dan moet ge hun zeggen: Zo spreekt Jahweh! Wie voor de dood is bestemd: naar de dood; wie voor het zwaard: naar het zwaard; wie voor de honger: naar de honger; wie voor de ballingschap: naar de ballingschap!
3 ʻOku pehē ʻe Sihova, Te u tuʻutuʻuni kiate kinautolu ʻae faʻahinga meʻa ʻe fā: ko e heletā ke tāmateʻi, ko e fanga kulī ke haehae, ko e manu ʻoe ʻatā, pea mo e ngaahi manu ʻoe fonua, ke folo hifo pea fakaʻauha.
Vier machten laat Ik op hen los, is de godsspraak van Jahweh: Het zwaard om te moorden, de honden om weg te slepen, de vogels uit de lucht om te verslinden, de beesten op aarde om te vernielen!
4 Pea te u tukuange ʻakinautolu ke ʻave ki he ngaahi puleʻanga kotoa pē ʻo māmani, koeʻuhi ko Manase ko e foha ʻo Hesekaia ko e tuʻi ʻo Siuta, pea koeʻuhi ko e meʻa naʻa ne fai ʻi Selūsalema.”
Ik maak ze ten afschrik voor alle koninkrijken der aarde, om wat Manasses, de zoon van Ezekias, en koning van Juda, in Jerusalem heeft gedaan.
5 “He ko hai ʻe ʻofa kiate koe, ʻE Selūsalema? Pe ko hai ʻe mamahi mo koe? Pe ko hai ʻe afe atu ke fehuʻi pe ʻoku ke fēfē?
Jerusalem, wie zal nog deernis met u hebben, Wie u beklagen; Wie maakt er een omweg, Om naar uw welstand te vragen?
6 ʻOku pehē ʻe Sihova, kuo ke fakaholomui meiate au; ko ia te u mafao atu hoku nima kiate koe, mo fakaʻauha koe; kuo u fiu ʻi he kātaki.
Ge hebt Mij verworpen, spreekt Jahweh, Mij de rug toegekeerd. Daarom steek Ik mijn hand tegen u uit, om u te vernielen, Ik ben het zat, Mij nog te ontfermen.
7 Pea te u tapili ʻaki ʻakinautolu ʻae tapili ʻi he ngaahi matapā ʻoe fonua; te u toʻo ʻenau fānau, te u fakaʻauha ʻa hoku kakai, ko e meʻa ʻi heʻenau taʻetafoki mei honau ngaahi hala.
Ik ga ze wannen Voor de poorten van het land; Kinderloos maak Ik mijn volk, en richt het te gronde, Omdat ze zich niet hebben bekeerd.
8 Kuo fakatokolahi ʻi hoku ʻao honau kau fefine ʻoku mate honau husepāniti ʻo lahi hake ʻi he ʻoneʻone ʻoe ngaahi tahi: kuo u ʻomi ki heʻenau faʻē ha tokotaha ʻoku fakaʻauha ʻi he hoʻatā: kuo u pule kiate ia ke fai ia fakafokifā pe, ko e ngaahi fakailifia ki he kolo.
Hun weduwen maak Ik talrijker nog Dan het zand van de zee; Over de moeders van hun jongens Breng Ik ontzetting op klaarlichte dag, En stort geheel onverwacht Angst en verschrikking over haar uit.
9 Pea kuo vaivai ia ʻaia kuo fāʻeleʻi ʻae toko fitu: kuo ne tuku hake hono laumālie; kuo tō hifo hono laʻā ʻi he kei ʻaho: kuo mā ia mo puputuʻu: pea ko kinautolu ʻoku toe te u tukuange ki he heletā ʻi he ʻao ʻo honau ngaahi fili, ʻoku pehē ʻe Sihova.”
Die zeven kinderen baarde, bezwijmt, En zinkt in onmacht neer; Haar zon gaat onder midden op de dag, In beschaming en schande. En wat er overblijft, geef Ik prijs aan het zwaard, Aan hun vijanden, is de godsspraak van Jahweh!
10 ʻA ʻeku faʻē, ʻoku ou malaʻia, koeʻuhi kuo ke fāʻeleʻi au ko e tangata faʻa fekeʻikeʻi pea ko e tangata fakakikihi mo māmani kotoa pē! Pea ʻoku teʻeki ai te u nō ha meʻa ki he totongi, pea naʻe ʻikai nō kiate au ʻe ha tangata ki he totongi; ka ʻoku nau taki taha kapeʻi au.
Wee mij, mijn moeder, dat ge mij hebt gebaard, Een man, met wien de hele wereld wil kijven en twisten; Ik ben niemands schuldeiser, ben niemand iets schuldig, En ze verwensen mij allen.
11 Pea naʻe pehē ʻe Sihova, Ko e moʻoni ʻe lelei hoʻo hako; te u pule ki he fili ke ne fai lelei kiate koe ʻi he ʻaho ʻoe kovi mo e mamahi.
Toch, Jahweh, heb ik U trouw gediend, Bij U voor mijn vijand ten beste gesproken In tijden van onheil en nood:
12 ʻE fesiʻi ʻe he ukamea ʻae ukamea mei he tokelau, pea mo e sitili?
Maar kan men ijzer uit ‘t noorden en koper breken?
13 “Pea te u foaki hoʻo meʻa mo hoʻo koloa ke vetea taʻehatotongi, ko e meʻa ʻi hoʻo ngaahi angahala, ʻi he ngataʻanga kotoa pē ʻoe fonua.
14 Pea te u pule ke ke ʻalu mo ho ngaahi fili ki he fonua ʻaia ʻoku ʻikai te ke ʻiloa; he kuo tutu ʻae afi ʻi hoku houhau, ʻaia ʻe vela ai ʻakimoutolu.”
15 “ʻE Sihova ʻoku ke ʻafioʻi: manatuʻi au, pea ʻaʻahi kiate au, pea totongi kiate kinautolu kuo fakatangaʻi au; ʻoua naʻa ke ʻave au koeʻuhi ko hoʻo kātaki ʻofa: ke ke ʻafio kuo u kātaki ʻae manuki koeʻuhi ko koe.
Gij weet het Jahweh! Wees mijner indachtig, Kom mij te hulp, en wreek mij op die mij vervolgen; Stort door uw lankmoedigheid mij niet in ‘t verderf, Gedenk, dat ik gehoond word om U!
16 Pea naʻe ʻiloa hoʻo ngaahi lea, pea ko ʻeku meʻakai ia; pea ko hoʻo folofola ko e fiemālie pea mo e fakafiefia ki hoku loto: he kuo ui au ʻi ho huafa, ʻE Sihova ko e ʻOtua ʻoe ngaahi kautau.
Zodra ik uw woorden ontving, heb ik ze verslonden, Uw woord was mij een vreugde en blijdschap des harten; Want uw Naam is over mij uitgeroepen, o Jahweh, God der heirscharen!
17 Naʻe ʻikai te u nofo ʻi he fakataha ʻae kau manuki, pea naʻe ʻikai te u fiefia ka naʻaku nofo tokotaha pe koeʻuhi ko ho nima: he kuo ke fakapito ʻaki au ʻae tuputāmaki.”
Nooit zat ik in vrolijke kringen, Nooit heb ik blijdschap gekend; Door ùwe hand zat ik eenzaam, Want Gij hebt mij met gramschap vervuld.
18 “Ko e hā ʻoku pehē ai pe ʻeku mamahi, mo hoku lavea taʻefaʻafakamoʻui, ʻaia ʻoku ʻikai fie moʻui? Te ke ʻiate au ʻo hangē ko e meʻa loi, pea ʻo hangē ko e vai kuo fakaʻaʻau ke maha?
Waarom is er dan geen eind aan mijn smart, En schrijnt mijn wonde, ongeneeslijk? Waarom zijt Gij voor mij als een onbetrouwbare beek, Waar men nooit op water kan rekenen?
19 Ko ia ʻoku pehē ʻe Sihova, kapau te ke tafoki, te u toe ʻomi koe, pea te ke tuʻu ʻi hoku ʻao: pea kapau te ke vaheʻi ʻae lelei mei he kovi, te ke hoko ʻo hangē ko hoku fofonga; tuku ke tafoki ʻakinautolu kiate koe kaeʻoua naʻa ke tafoki koe kiate kinautolu.
Daarom spreekt Jahweh: Wanneer gij aan Mij u overgeeft, Dan geef Ik u weer, Dat ge voor mijn aanschijn moogt staan. En wanneer ge waardige woorden spreekt, niets minderwaardig, Dan moogt ge mijn mond zijn: Zij moeten zich richten naar u, Gij moet u niet richten naar hen!
20 Pea ʻoku pehē ʻe Sihova, te u ngaohi koe ki he kakai ni ke ke hangē ko e ʻa palasa: pea te nau tauʻi koe, ka ʻe ʻikai te nau lavaʻi koe: he ʻoku ou ʻiate koe ke fakamoʻui koe, pea ke fakahaofi koe.
Dan maak Ik u tegenover dit volk Tot een onneembare koperen muur; En wanneer zij tegen u strijden, Kunnen ze u niet overwinnen. Dan blijf Ik bij u, om u te helpen, Om u te redden, spreekt Jahweh;
21 Pea te u fakahaofi koe mei he nima ʻoe angahala, pea te u huhuʻi koe mei he nima ʻoe mālohi.”
Dan zal Ik u redden uit de hand van de bozen, U bevrijden uit de greep van uw beulen!
