சங்கீதம் 77
1 ௧ எதுதூன் என்னும் இராகத்தலைவனுக்கு அளிக்கப்பட்ட ஆசாபின் பாடல். நான் தேவனை நோக்கி என்னுடைய சத்தத்தை உயர்த்திக் கெஞ்சினேன், என்னுடைய சத்தத்தை தேவனிடத்தில் உயர்த்தினேன், அவர் எனக்குச் செவிகொடுத்தார்.
For the excellent musician Ieduthun. A Psalme committed to Asaph. My voyce came to God, when I cryed: my voyce came to God, and he heard me.
2 ௨ என்னுடைய ஆபத்துநாளில் ஆண்டவரைத் தேடினேன்; இரவிலும் என்னுடைய கை தளராமல் விரிக்கப்பட்டிருந்தது; என்னுடைய ஆத்துமா ஆறுதலடையாமல்போனது.
In the day of my trouble I sought ye Lord: my sore ranne and ceased not in the night: my soule refused comfort.
I did thinke vpon God, and was troubled: I praied, and my spirit was full of anguish. (Selah)
Thou keepest mine eyes waking: I was astonied and could not speake.
Then I considered the daies of olde, and the yeeres of ancient time.
6 ௬ இரவுநேரத்தில் என்னுடைய பாடலை நான் நினைத்து, என்னுடைய இருதயத்தோடு பேசிக்கொள்ளுகிறேன்; என் ஆவி ஆராய்ச்சிசெய்தது.
I called to remembrance my song in the night: I communed with mine owne heart, and my spirit searched diligently.
Will the Lord absent him selfe for euer? and will he shewe no more fauour?
Is his mercie cleane gone for euer? doeth his promise faile for euermore?
9 ௯ தேவன் இரக்கஞ்செய்ய மறந்தாரோ? கோபத்தினாலே தமது உருக்கமான இரக்கங்களை அடைத்துக்கொண்டாரோ? என்றேன். (சேலா)
Hath God forgotten to be mercifull? hath he shut vp his teder mercies in displeasure? (Selah)
10 ௧0 அப்பொழுது நான்: இது என்னுடைய பலவீனம்; ஆனாலும் உன்னதமானவருடைய வலதுகரத்திலுள்ள வருடங்களை நினைவுகூருவேன்.
And I sayde, This is my death: yet I remembred the yeeres of the right hand of the most High.
I remembred the workes of the Lord: certainely I remembred thy wonders of olde.
I did also meditate all thy woorkes, and did deuise of thine actes, saying,
Thy way, O God, is in the Sanctuarie: who is so great a God as our God!
Thou art ye God that doest wonders: thou hast declared thy power among the people.
15 ௧௫ யாக்கோபு யோசேப்பு என்பவர்களின் சந்ததியாகிய உம்முடைய மக்களை, உமது வல்லமையினாலே மீட்டுக்கொண்டீர். (சேலா)
Thou hast redeemed thy people with thine arme, euen the sonnes of Iaakob and Ioseph. (Selah)
The waters sawe thee, O God: the waters sawe thee, and were afraide: yea, the depths trembled.
17 ௧௭ மேகங்கள் தண்ணீர்களைப் பொழிந்தது; ஆகாயமண்டலங்கள் முழக்கமிட்டது; உம்முடைய அம்புகளும் தெறிப்புண்டு பறந்தது.
The cloudes powred out water: the heauens gaue a sounde: yea, thine arrowes went abroade.
18 ௧௮ உம்முடைய குமுறலின் சத்தம் சுழல்காற்றில் முழங்கினது; மின்னல்கள் உலகை பிரகாசிக்கச் செய்தது; பூமி குலுங்கி அதிர்ந்தது.
The voyce of thy thunder was rounde about: the lightnings lightened the worlde: the earth trembled and shooke.
19 ௧௯ உமது வழி கடலிலும், உமது பாதைகள் திரண்ட தண்ணீர்களிலும் இருந்தது; உமது காலடிகள் தெரியப்படாமல்போனது.
Thy way is in the Sea, and thy paths in the great waters, and thy footesteps are not knowen.
Thou diddest leade thy people like sheepe by the hand of Moses and Aaron.
