சங்கீதம் 73
Psalmus Asaph. Defecerunt hymni David filii Iesse. Quam bonus Israel Deus his qui recto sunt corde!
Mei autem pene moti sunt pedes: pene effusi sunt gressus mei.
Quia zelavi super iniquos, pacem peccatorum videns.
Quia non est respectus morti eorum: et firmamentum in plaga eorum.
In labore hominum non sunt, et cum hominibus non flagellabuntur:
6 ௬ ஆகையால் பெருமை கழுத்து அணிகலன்போல அவர்களைச் சுற்றிக்கொள்ளும், கொடுமை ஆடையைப்போல் அவர்களை மூடிக்கொள்ளும்.
Ideo tenuit eos superbia, operti sunt iniquitate et impietate sua.
7 ௭ அவர்களுடைய கண்கள் கொழுப்பினால் எடுப்பாகப் பார்க்கிறது; அவர்கள் இருதயம் விரும்புவதிலும் அதிகமாக நடக்கிறது.
Prodiit quasi ex adipe iniquitas eorum: transierunt in affectum cordis.
Cogitaverunt, et locuti sunt nequitiam: iniquitatem in excelso locuti sunt.
Posuerunt in caelum os suum: et lingua eorum transivit in terra.
10 ௧0 ஆகையால் அவருடைய மக்கள் இந்த வழியாகவே திரும்புகிறார்கள்; தண்ணீர்கள் அவர்களுக்குப் பரிபூரணமாகச் சுரந்துவரும்.
Ideo convertetur populus meus hic: et dies pleni invenientur in eis.
11 ௧௧ தேவனுக்கு அது எப்படித் தெரியும்? உன்னதமானவருக்கு அதைப்பற்றி அறிவு உண்டோ? என்று சொல்லுகிறார்கள்.
Et dixerunt: Quomodo scit Deus, et si est scientia in excelso?
12 ௧௨ இதோ, இவர்கள் துன்மார்க்கர்கள்; இவர்கள் என்றும் சுகமாக வாழ்கிறவர்களாயிருந்து, சொத்தைப் பெருகச்செய்கிறார்கள்.
Ecce ipsi peccatores, et abundantes in saeculo, obtinuerunt divitias.
13 ௧௩ நான் வீணாகவே என்னுடைய இருதயத்தைச் சுத்தம்செய்து, குற்றமில்லாமையிலே என்னுடைய கைகளைக் கழுவினேன்.
Et dixi: Ergo sine causa iustificavi cor meum, et lavi inter innocentes manus meas:
Et fui flagellatus tota die, et castigatio mea in matutinis.
15 ௧௫ இந்த விதமாகப் பேசுவேன் என்று நான் சொன்னால், இதோ, உம்முடைய பிள்ளைகளின் சந்ததிக்குத் துரோகியாவேன்.
Si dicebam: Narrabo sic: ecce nationem filiorum tuorum reprobavi.
Existimabam ut cognoscerem hoc, labor est ante me:
Donec intrem in Sanctuarium Dei: et intelligam in novissimis eorum.
Verumtamen propter dolos posuisti eis: deiecisti eos dum allevarentur.
19 ௧௯ அவர்கள் ஒரு நிமிடத்தில் எவ்வளவு பாழாகிப்போகிறார்கள்! பயங்கரங்களால் அழிந்து ஒன்றுமில்லாமல் போகிறார்கள்.
Quomodo facti sunt in desolationem, subito defecerunt: perierunt propter iniquitatem suam.
20 ௨0 தூக்கம் தெளிந்தவுடனே சொப்பனம் ஒழிவதுபோல், ஆண்டவரே, நீர் விழிக்கும்போது, அவர்கள் வேஷத்தை கலைத்துவிடுவீர்.
Velut somnium surgentium Domine, in civitate tua imaginem ipsorum ad nihilum rediges.
Quia inflammatum est cor meum, et renes mei commutati sunt:
et ego ad nihilum redactus sum, et nescivi.
Ut iumentum factus sum apud te: et ego semper tecum.
Tenuisti manum dexteram meam: et in voluntate tua deduxisti me, et cum gloria suscepisti me.
25 ௨௫ பரலோகத்தில் உம்மையல்லாமல் எனக்கு யார் உண்டு? பூலோகத்தில் உம்மைத் தவிர எனக்கு வேறே விருப்பமில்லை.
Quid enim mihi est in caelo? et a te quid volui super terram?
26 ௨௬ என்னுடைய சரீரமும் என்னுடைய இருதயமும் வளர்ச்சியில்லாமல் போகிறது; தேவன் என்றென்றைக்கும் என்னுடைய இருதயத்தின் கன்மலையும் என்னுடைய பங்குமாக இருக்கிறார்.
Defecit caro mea et cor meum: Deus cordis mei, et pars mea Deus in aeternum.
27 ௨௭ இதோ, உம்மைவிட்டுத் தூரமாகப்போகிறவர்கள் நாசமடைவார்கள்; உம்மைவிட்டு உண்மையில்லாமல் போகிற அனைவரையும் அழிப்பீர்.
Quia ecce, qui elongant se a te, peribunt: perdidisti omnes, qui fornicantur abs te.
28 ௨௮ எனக்கோ, தேவனை அண்டிக்கொண்டிருப்பதே நலம்; நான் உமது செயல்களையெல்லாம் சொல்லிவரும்படி கர்த்தராகிய ஆண்டவர்மேல் என்னுடைய நம்பிக்கையை வைத்திருக்கிறேன்.
Mihi autem adhaerere Deo bonum est: ponere in Domino Deo spem meam: ut annunciem omnes praedicationes tuas, in portis filiae Sion.
