சங்கீதம் 104
1 ௧ என் ஆத்துமாவே, யெகோவாவைப் போற்று; என் தேவனாகிய யெகோவாவே, நீர் மிகவும் பெரியவராக இருக்கிறீர்; மகிமையையும் மகத்துவத்தையும் அணிந்துகொண்டிருக்கிறீர்.
Благослови, душе моя, Господа! Господи, Боже мій, Ти ве́льми великий, зодягну́вся Ти в ве́лич та в славу!
Зодягає Він світло, як ша́ти, небеса́ простягає, немов би заві́су.
3 ௩ தமது மேல்வீடுகளைத் தண்ணீர்களால் மேல்தளமாக்கி, மேகங்களைத் தமது இரதமாக்கி, காற்றினுடைய இறக்கைகளின்மேல் செல்லுகிறார்.
Він ставить на во́дах пала́ти Свої, хма́ри кладе за Свої колесни́ці, ходить на кри́лах вітро́вих!
Він чинить вітри́ за Своїх посланці́в, палю́чий огонь — за Своїх слуг.
Землю Ти вгрунтува́в на осно́вах її, щоб на вічні віки вона не захита́лась,
безо́днею вкрив Ти її, немов шатою. Стала вода над гора́ми, —
від погро́зи Твоєї вона втекла́, від гу́ркоту грому Твого побігла вона, —
виходить на го́ри та схо́дить в доли́ни, на місце, що Ти встанови́в був для неї.
9 ௯ அவைகள் திரும்பவும் வந்து பூமியை மூடிக்கொள்ளாதபடி கடக்காமல் இருக்கும் எல்லையை அவைகளுக்கு ஏற்படுத்தினீர்.
Ти границю поклав, щоб її вона не перейшла́, щоб вона не верну́лася землю покрити.
Він джере́ла пускає в пото́ки, що пливуть між гора́ми,
11 ௧௧ அவைகள் வெளியின் உயிர்களுக்கெல்லாம் தண்ணீர் கொடுக்கும்; அங்கே காட்டுக்கழுதைகள் தங்களுடைய தாகத்தைத் தீர்த்துக்கொள்ளும்.
напува́ють вони всю пільну́ звірину́, ними дикі осли́ гасять спра́гу свою.
Птаство небесне над ними живе, видає воно голос з-посе́ред галу́зок.
13 ௧௩ தம்முடைய மேல்வீடுகளிலிருந்து மலைகளுக்குத் தண்ணீர் இறைக்கிறார்; உமது செயல்களின் பயனால் பூமி திருப்தியாக இருக்கிறது.
Він напоює горн з пала́ців Своїх, із плоду чи́нів Твоїх земля си́титься.
14 ௧௪ பூமியிலிருந்து ஆகாரம் உண்டாகும்படி, அவர் மிருகங்களுக்குப் புல்லையும், மனிதருக்கு உபயோகமான பயிர்வகைகளையும் முளைப்பிக்கிறார்.
Траву для худоби виро́щує, та зелени́ну для праці люди́ні, щоб хліб добува́ти з землі,
15 ௧௫ மனிதனுடைய இருதயத்தை மகிழ்ச்சியாக்கும் திராட்சைரசத்தையும், அவனுக்கு முகக்களையை உண்டாக்கும் எண்ணெயையும், மனிதனுடைய இருதயத்தை ஆதரிக்கும் உணவையும் விளைவிக்கிறார்.
і вино, що серце люди́ні воно звеселя́є, щоб більш від оливи блищало обличчя, і хліб, що серце люди́ні зміцня́є.
Насичуються Господні дере́ва, ті ке́дри лива́нські, що Ти насади́в,
що там ку́бляться пта́хи, бузько́, — кипари́си мешка́ння його.
Го́ри високі — для диких кози́ць, скелі — схо́вище ске́льним звіри́нам.
і місяця Він учинив для озна́чення ча́су, сонце знає свій за́хід.
Темноту́ Ти наво́диш — і ніч настає, в ній пору́шується вся звіри́на лісна́, —
рича́ть левчуки́ за здоби́чею та шукають від Бога своєї пожи́ви.
Сонце ж засвітить — вони повтікають, та й кладуться по но́рах своїх.
Люди́на виходить на працю свою, й на роботу свою аж до ве́чора.
24 ௨௪ யெகோவாவே, உமது செயல்கள் எவ்வளவு திரளாக இருக்கிறது! அவைகளையெல்லாம் ஞானமாகப் படைத்தீர்; பூமி உம்முடைய பொருட்களினால் நிறைந்திருக்கிறது.
Які то числе́нні діла Твої, Господи, — Ти мудро вчинив їх усіх, Твого тво́рива повна земля!
25 ௨௫ பெரிதும் அகலமுமான இந்த கடலும் அப்படியே நிறைந்திருக்கிறது; அதிலே வாழும் சிறியவைகளும் பெரியவைகளுமான கணக்கில்லாத உயிர்கள் உண்டு.
Ось море велике й розло́го-широ́ке, — там повзю́че, й числа їм немає, звіри́на мала́ та велика!
Ходять там кораблі, там той левіята́н, якого створив Ти, щоб ба́витися йому в мо́рі.
Вони всі чекають Тебе, — щоб Ти ча́су свого поживу їм дав.
28 ௨௮ நீர்கொடுக்க, அவைகள் வாங்கிக்கொள்ளும்; நீர் உம்முடைய கையைத் திறக்க, அவைகள் நன்மையால் திருப்தியாகும்.
Даєш їм — збирають вони, руку Свою розкрива́єш — добром насича́ються.
29 ௨௯ நீர் உமது முகத்தை மறைக்க, திகைக்கும்; நீர் அவைகளின் சுவாசத்தை வாங்கிக்கொள்ள, அவைகள் இறந்து, தங்களுடைய மண்ணுக்குத் திரும்பும்.
Ховаєш обличчя Своє — то вони переля́кані, забираєш їм духа — вмирають вони, та й верта́ються до свого по́роху.
30 ௩0 நீர் உம்முடைய ஆவியை அனுப்பும்போது, அவைகள் உருவாக்கப்படும்; நீர் பூமி அனைத்தையும் புதிதாக்குகிறீர்.
Посилаєш Ти духа Свого — вони тво́ряться, і Ти відновля́єш обличчя землі.
Нехай буде слава Господня навіки, хай діла́ми Своїми радіє Господь!
Він погляне на землю — й вона затремти́ть, доторкне́ться до гір — і диму́юти вони!
33 ௩௩ நான் உயிரோடிருக்கும்வரை என்னுடைய யெகோவாவைப் பாடுவேன்; நான் உயிரோடிருக்கும்வரையும் என் தேவனைப் புகழ்ந்து பாடுவேன்.
Я буду співати Господе́ві в своє́му житті, буду грати для Бога мого, аж поки живу́!
Буде приємна Йому моя мова, — я Господом буду радіти!
35 ௩௫ பாவிகள் பூமியிலிருந்து மறைந்து, துன்மார்க்கர்கள் இனி இல்லாமற்போவார்கள். என் ஆத்துமாவே, யெகோவாவைப் போற்று, அல்லேலூயா.
Неха́й згинуть грі́шні з землі, а безбожні — немає вже їх! Благослови, душе моя, Господа! Алілу́я!
