சங்கீதம் 104
1 ௧ என் ஆத்துமாவே, யெகோவாவைப் போற்று; என் தேவனாகிய யெகோவாவே, நீர் மிகவும் பெரியவராக இருக்கிறீர்; மகிமையையும் மகத்துவத்தையும் அணிந்துகொண்டிருக்கிறீர்.
Louva, minha alma, ao SENHOR; ó SENHOR meu Deus, tu és grandioso; de majestade e de glória estás vestido.
Tu estás coberto de luz, como que uma roupa; estendes os céus como cortinas.
3 ௩ தமது மேல்வீடுகளைத் தண்ணீர்களால் மேல்தளமாக்கி, மேகங்களைத் தமது இரதமாக்கி, காற்றினுடைய இறக்கைகளின்மேல் செல்லுகிறார்.
Ele, que fixou seus cômodos sobre as águas; que faz das nuvens sua carruagem; que se move sobre as asas do vento.
Que faz de seus anjos ventos, e de seus servos fogo flamejante.
Ele fundou a terra sobre suas bases; ela jamais se abalará.
Com o abismo, como um vestido, tu a cobriste; sobre os montes estavam as águas.
Elas fugiram de tua repreensão; pela voz de teu trovão elas se recolheram apressadamente.
Os montes subiram [e] os vales desceram ao lugar que tu lhes tinha fundado.
9 ௯ அவைகள் திரும்பவும் வந்து பூமியை மூடிக்கொள்ளாதபடி கடக்காமல் இருக்கும் எல்லையை அவைகளுக்கு ஏற்படுத்தினீர்.
Tu [lhes] puseste um limite, que não ultrapassarão; não voltarão mais a cobrir a terra.
Ele envia fontes aos vales, para que corram por entre os montes.
11 ௧௧ அவைகள் வெளியின் உயிர்களுக்கெல்லாம் தண்ணீர் கொடுக்கும்; அங்கே காட்டுக்கழுதைகள் தங்களுடைய தாகத்தைத் தீர்த்துக்கொள்ளும்.
Elas dão de beber a todos os animais do campo; os asnos selvagens matam a sede [com elas].
Junto a elas habitam as aves dos céus, que dão [sua] voz dentre os ramos.
13 ௧௩ தம்முடைய மேல்வீடுகளிலிருந்து மலைகளுக்குத் தண்ணீர் இறைக்கிறார்; உமது செயல்களின் பயனால் பூமி திருப்தியாக இருக்கிறது.
Ele rega os montes desde seus cômodos; a terra se farta do fruto de tuas obras.
14 ௧௪ பூமியிலிருந்து ஆகாரம் உண்டாகும்படி, அவர் மிருகங்களுக்குப் புல்லையும், மனிதருக்கு உபயோகமான பயிர்வகைகளையும் முளைப்பிக்கிறார்.
Ele faz brotar a erva para os animais, e as plantas para o trabalho do homem, fazendo da terra produzir o pão,
15 ௧௫ மனிதனுடைய இருதயத்தை மகிழ்ச்சியாக்கும் திராட்சைரசத்தையும், அவனுக்கு முகக்களையை உண்டாக்கும் எண்ணெயையும், மனிதனுடைய இருதயத்தை ஆதரிக்கும் உணவையும் விளைவிக்கிறார்.
E o vinho, que alegra o coração do homem, [e] faz o rosto brilhar o rosto com o azeite; com o pão, que fortalece o coração do homem.
As árvores do SENHOR são fartamente [nutridas], os cedros do Líbano, que ele plantou.
Onde as aves fazem ninhos, e os pinheiros são as casas para as cegonhas.
Os altos montes são para as cabras selvagens; as rochas, refúgio para os coelhos.
Ele fez a lua para [marcar] os tempos, e o sol sobre seu poente.
Ele dá ordens à escuridão, e faz haver noite, quando saem todos os animais do mato.
Os filhos dos leões, rugindo pela presa, e para buscar de Deus sua comida.
Quando o sol volta a brilhar, [logo] se recolhem, e vão se deitar em suas tocas.
Então o homem sai para seu trabalho e sua obra até o entardecer.
24 ௨௪ யெகோவாவே, உமது செயல்கள் எவ்வளவு திரளாக இருக்கிறது! அவைகளையெல்லாம் ஞானமாகப் படைத்தீர்; பூமி உம்முடைய பொருட்களினால் நிறைந்திருக்கிறது.
Como são muitas as suas obras, SENHOR! Tu fizeste todas com sabedoria; a terra está cheia de teus bens.
25 ௨௫ பெரிதும் அகலமுமான இந்த கடலும் அப்படியே நிறைந்திருக்கிறது; அதிலே வாழும் சிறியவைகளும் பெரியவைகளுமான கணக்கில்லாத உயிர்கள் உண்டு.
Este grande e vasto mar, nele há inúmeros seres, animais pequenos e grandes.
Por ali andam os navios e o Leviatã que formastes, para que te alegrasses nele.
Todos eles aguardam por ti, que [lhes] dês seu alimento a seu tempo [devido].
28 ௨௮ நீர்கொடுக்க, அவைகள் வாங்கிக்கொள்ளும்; நீர் உம்முடைய கையைத் திறக்க, அவைகள் நன்மையால் திருப்தியாகும்.
O que tu dás, eles recolhem; tu abres tua mão, [e] eles se fartam de coisas boas.
29 ௨௯ நீர் உமது முகத்தை மறைக்க, திகைக்கும்; நீர் அவைகளின் சுவாசத்தை வாங்கிக்கொள்ள, அவைகள் இறந்து, தங்களுடைய மண்ணுக்குத் திரும்பும்.
[Quando] tu escondes teu rosto, eles ficam perturbados; [quando] tu tiras o fôlego deles, [logo] eles morrem, e voltam ao seu pó.
30 ௩0 நீர் உம்முடைய ஆவியை அனுப்பும்போது, அவைகள் உருவாக்கப்படும்; நீர் பூமி அனைத்தையும் புதிதாக்குகிறீர்.
Tu envias o teu fôlego, e logo são criados; e [assim] tu renovas a face da terra.
A glória do SENHOR será para sempre; alegre-se o SENHOR em suas obras.
[Quando] ele olha para a terra, [logo] ela treme; [quando] ele toca nos montes, eles soltam fumaça.
33 ௩௩ நான் உயிரோடிருக்கும்வரை என்னுடைய யெகோவாவைப் பாடுவேன்; நான் உயிரோடிருக்கும்வரையும் என் தேவனைப் புகழ்ந்து பாடுவேன்.
Cantarei ao SENHOR em [toda] a minha vida; tocarei música ao meu Deus enquanto eu existir.
Meus pensamentos lhe serão agradáveis; eu me alegrarei no SENHOR.
35 ௩௫ பாவிகள் பூமியிலிருந்து மறைந்து, துன்மார்க்கர்கள் இனி இல்லாமற்போவார்கள். என் ஆத்துமாவே, யெகோவாவைப் போற்று, அல்லேலூயா.
Os pecadores serão consumidos da terra, e os maus não existirão mais. Bendizei, ó minha alma, ao SENHOR! Aleluia!
