சங்கீதம் 104
1 ௧ என் ஆத்துமாவே, யெகோவாவைப் போற்று; என் தேவனாகிய யெகோவாவே, நீர் மிகவும் பெரியவராக இருக்கிறீர்; மகிமையையும் மகத்துவத்தையும் அணிந்துகொண்டிருக்கிறீர்.
Bless the LORD, O my soul. O LORD my God, thou art very great; thou art clothed with honor and majesty.
Who coverest [thyself] with light as [with] a garment: who stretchest out the heavens like a curtain:
3 ௩ தமது மேல்வீடுகளைத் தண்ணீர்களால் மேல்தளமாக்கி, மேகங்களைத் தமது இரதமாக்கி, காற்றினுடைய இறக்கைகளின்மேல் செல்லுகிறார்.
Who layeth the beams of his chambers in the waters: who maketh the clouds his chariot: who walketh upon the wings of the wind:
Who maketh his angels spirits; his ministers a flaming fire:
[Who] laid the foundations of the earth, [that] it should not be removed for ever.
Thou coveredst it with the deep as [with] a garment: the waters stood above the mountains.
At thy rebuke they fled; at the voice of thy thunder they hasted away.
They go up by the mountains; they go down by the valleys to the place which thou hast founded for them.
9 ௯ அவைகள் திரும்பவும் வந்து பூமியை மூடிக்கொள்ளாதபடி கடக்காமல் இருக்கும் எல்லையை அவைகளுக்கு ஏற்படுத்தினீர்.
Thou hast set a bound that they may not pass over; that they turn not again to cover the earth.
He sendeth the springs into the valleys, [which] run among the hills.
11 ௧௧ அவைகள் வெளியின் உயிர்களுக்கெல்லாம் தண்ணீர் கொடுக்கும்; அங்கே காட்டுக்கழுதைகள் தங்களுடைய தாகத்தைத் தீர்த்துக்கொள்ளும்.
They give drink to every beast of the field: the wild asses quench their thirst.
By them shall the fowls of the heaven have their habitation, [which] sing among the branches.
13 ௧௩ தம்முடைய மேல்வீடுகளிலிருந்து மலைகளுக்குத் தண்ணீர் இறைக்கிறார்; உமது செயல்களின் பயனால் பூமி திருப்தியாக இருக்கிறது.
He watereth the hills from his chambers: the earth is satisfied with the fruit of thy works.
14 ௧௪ பூமியிலிருந்து ஆகாரம் உண்டாகும்படி, அவர் மிருகங்களுக்குப் புல்லையும், மனிதருக்கு உபயோகமான பயிர்வகைகளையும் முளைப்பிக்கிறார்.
He causeth the grass to grow for the cattle, and herb for the service of man: that he may bring forth food out of the earth;
15 ௧௫ மனிதனுடைய இருதயத்தை மகிழ்ச்சியாக்கும் திராட்சைரசத்தையும், அவனுக்கு முகக்களையை உண்டாக்கும் எண்ணெயையும், மனிதனுடைய இருதயத்தை ஆதரிக்கும் உணவையும் விளைவிக்கிறார்.
And wine [that] maketh glad the heart of man, [and] oil to make [his] face to shine, and bread [which] strengtheneth man's heart.
The trees of the LORD are full [of sap]; the cedars of Lebanon, which he hath planted;
Where the birds make their nests: [as for] the stork, the fir-trees [are] her house.
The high hills [are] a refuge for the wild goats; [and] the rocks for the conies.
He appointeth the moon for seasons: the sun knoweth his going down.
Thou makest darkness, and it is night: in which all the beasts of the forest do creep [forth].
The young lions roar after their prey, and seek their food from God.
The sun ariseth, they collect, and lay themselves down in their dens.
Man goeth forth to his work and to his labor until the evening.
24 ௨௪ யெகோவாவே, உமது செயல்கள் எவ்வளவு திரளாக இருக்கிறது! அவைகளையெல்லாம் ஞானமாகப் படைத்தீர்; பூமி உம்முடைய பொருட்களினால் நிறைந்திருக்கிறது.
O LORD, how manifold are thy works! in wisdom hast thou made them all: the earth is full of thy riches.
25 ௨௫ பெரிதும் அகலமுமான இந்த கடலும் அப்படியே நிறைந்திருக்கிறது; அதிலே வாழும் சிறியவைகளும் பெரியவைகளுமான கணக்கில்லாத உயிர்கள் உண்டு.
[So is] this great and wide sea, in which [are] creeping animals innumerable, both small and great beasts.
There go the ships: [there is] that leviathan, [which] thou hast made to play therein.
These wait all upon thee; that thou mayest give [them] their food in due season.
28 ௨௮ நீர்கொடுக்க, அவைகள் வாங்கிக்கொள்ளும்; நீர் உம்முடைய கையைத் திறக்க, அவைகள் நன்மையால் திருப்தியாகும்.
[That which] thou givest them, they gather: thou openest thy hand, they are filled with good.
29 ௨௯ நீர் உமது முகத்தை மறைக்க, திகைக்கும்; நீர் அவைகளின் சுவாசத்தை வாங்கிக்கொள்ள, அவைகள் இறந்து, தங்களுடைய மண்ணுக்குத் திரும்பும்.
Thou hidest thy face, they are troubled: thou takest away their breath, they die, and return to their dust.
30 ௩0 நீர் உம்முடைய ஆவியை அனுப்பும்போது, அவைகள் உருவாக்கப்படும்; நீர் பூமி அனைத்தையும் புதிதாக்குகிறீர்.
Thou sendest forth thy spirit, they are created: and thou renewest the face of the earth.
The glory of the LORD shall endure for ever: the LORD shall rejoice in his works.
He looketh on the earth, and it trembleth: he toucheth the hills, and they smoke.
33 ௩௩ நான் உயிரோடிருக்கும்வரை என்னுடைய யெகோவாவைப் பாடுவேன்; நான் உயிரோடிருக்கும்வரையும் என் தேவனைப் புகழ்ந்து பாடுவேன்.
I will sing to the LORD as long as I live: I will sing praise to my God while I have my being.
My meditation of him shall be sweet: I will be glad in the LORD.
35 ௩௫ பாவிகள் பூமியிலிருந்து மறைந்து, துன்மார்க்கர்கள் இனி இல்லாமற்போவார்கள். என் ஆத்துமாவே, யெகோவாவைப் போற்று, அல்லேலூயா.
Let sinners be consumed out of the earth, and let the wicked be no more. Bless thou the LORD, O my soul. Praise ye the LORD.
