நீதிமொழிகள் 26
As snow in summer, and as rain in harvest, So honor [is] not fitting for a fool.
2 ௨ அடைக்கலான் குருவி அலைந்துபோவதுபோலவும், தகைவிலான் குருவி பறந்து போவதுபோலவும், காரணம் இல்லாமல் சொன்னசாபம் தங்காது.
As a bird by wandering, as a swallow by flying, So reviling without cause does not come.
A whip is for a horse, a bridle for a donkey, And a rod for the back of fools.
Do not answer a fool according to his folly, Lest you are like to him—even you.
5 ௫ மூடனுக்கு அவனுடைய மதியீனத்தின்படி மறுஉத்திரவு கொடு; கொடுக்காவிட்டால் அவன் தன்னுடைய பார்வைக்கு ஞானியாக இருப்பான்.
Answer a fool according to his folly, Lest he is wise in his own eyes.
He is cutting off feet, he is drinking injury, Who is sending things by the hand of a fool.
7 ௭ நொண்டியின் கால்கள் குந்திக்குந்தி நடக்கும், அப்படியே மூடர்களின் வாயிலுள்ள உவமைச்சொல்லும் குந்தும்.
The two legs of the lame have been weak, And an allegory in the mouth of fools.
As one who is binding a stone in a sling, So [is] he who is giving honor to a fool.
A thorn has gone up into the hand of a drunkard, And an allegory in the mouth of fools.
10 ௧0 பலத்தவன் அனைவரையும் நோகச்செய்து, மூடனையும் வேலைவாங்குகிறான், மீறி நடக்கிறவர்களையும் வேலைவாங்குகிறான்.
The Former of all [is] great, And He is rewarding a fool, And is rewarding transgressors.
11 ௧௧ நாயானது தான் கக்கினதை சாப்பிடும்படித் திரும்புவதுபோல, மூடனும் தன்னுடைய மூடத்தனத்திற்குத் திரும்புகிறான்.
As a dog has returned to its vomit, A fool is repeating his folly.
12 ௧௨ தன்னுடைய பார்வைக்கு ஞானியாக இருப்பவனைக் கண்டால், அவனைவிட மூடனைக்குறித்து அதிக நம்பிக்கையாக இருக்கலாம்.
You have seen a man wise in his own eyes, More hope of a fool than of him!
The slothful has said, “A lion [is] in the way, A lion [is] in the broad places.”
The door turns around on its hinge, And the slothful on his bed.
15 ௧௫ சோம்பேறி தன்னுடைய கையைக் கலத்திலே வைத்து அதைத் தன்னுடைய வாய்க்குத் திரும்ப எடுக்க வருத்தப்படுகிறான்.
The slothful has hid his hand in a dish, He is weary of bringing it back to his mouth.
Wiser [is] the slothful in his own eyes, Than seven [men] returning a reason.
17 ௧௭ வழியிலே போகும்போது தனக்கு சம்மந்தமில்லாத வழக்கில் தலையிடுகிறவன் நாயைக் காதைப் பிடித்து இழுக்கிறவனைப்போல இருக்கிறான்.
Laying hold on the ears of a dog, [Is] a passer-by making himself wrath for strife [that is] not his own.
As [one] pretending to be feeble, Who is casting sparks, arrows, and death,
19 ௧௯ அப்படியே, தன்னோடு இருந்தவனை வஞ்சித்து: நான் விளையாட்டுக்கல்லவோ செய்தேன் என்று சொல்லுகிற மனிதனும் இருக்கிறான்.
So has a man deceived his neighbor, And has said, “Am I not playing?”
Fire is going out without wood, And contention ceases without a tale-bearer,
21 ௨௧ கரிகள் தழலுக்கும், விறகு நெருப்புக்கும் ஏதுவானதுபோல, கோபக்காரன் சண்டைகளை மூட்டுகிறதற்கு ஏதுவானவன்.
Coal to burning coals, and wood to fire, And a man of contentions to kindle strife.
The words of a tale-bearer [are] as self-inflicted wounds, And they have gone down [to] the inner parts of the heart.
Silver of dross spread over potsherd, [Are] burning lips and an evil heart.
A hater pretends by his lips, And he places deceit in his heart,
When his voice is gracious do not trust in him, For seven abominations [are] in his heart.
Hatred is covered by deceit, Its wickedness is revealed in an assembly.
27 ௨௭ படுகுழியை வெட்டுகிறவன் தானே அதில் விழுவான்; கல்லைப் புரட்டுகிறவன்மேல் அந்தக் கல் திரும்ப விழும்.
Whoever is digging a pit falls into it, And the roller of a stone, it turns to him.
A lying tongue hates its bruised ones, And a flattering mouth works an overthrow!
