லூக்கா 20
1 ௧ அந்த நாட்களிலே, அவர் தேவாலயத்திலே மக்களுக்கு உபதேசித்து, நற்செய்தியைப் பிரசங்கித்தபோது, பிரதான ஆசாரியர்களும் வேதபண்டிதர்களும் மூப்பர்களும் அவரிடத்தில் கூடிவந்து:
One day [during that week, Jesus] was teaching the people in the Temple [courtyard] and telling them [God’s] good message. As he was doing that, the chief priests, the men who taught the [Jewish] laws, and [other Jewish] elders came to him.
2 ௨ நீர் எந்த அதிகாரத்தினால் இவைகளைச் செய்கிறீர்? இந்த அதிகாரத்தை உமக்குக் கொடுத்தவர் யார்? அதை எங்களுக்குச் சொல்லும் என்றார்கள்.
They asked him, “Tell us, by what authority are you doing these things? Who authorized you to do things [like you did here yesterday]?”
3 ௩ அவர்களுக்கு அவர் மறுமொழியாக: நானும் உங்களிடம் ஒரு காரியத்தைக் கேட்கிறேன், அதை எனக்குச் சொல்லுங்கள்.
He replied, “I will also ask you a question. Tell me,
where did John [the Baptizer] get [his authority to] baptize [those who came to him]? [Did he get it] from God [MTY/EUP] or from people?”
5 ௫ அவர்கள் தங்களுக்குள்ளே யோசனைசெய்து: தேவனால் உண்டானது என்று சொல்வோமானால், பின்னை ஏன் அவனை நம்பவில்லை என்று கேட்பார்.
They discussed this among themselves. They said, “[If we(inc) say], ‘[It was] from God [MTY/EUP],’ he will say to us, ‘[Then] (you should have believed John’s [message]!/why did you not believe what John preached?) [RHQ]’
6 ௬ மனிதர்களால் உண்டானது என்று சொல்வோமானால், மக்களெல்லோரும் யோவானைத் தீர்க்கதரிசியென்று எண்ணுகிறபடியினால் நம்மேல் கல்லெறிவார்கள் என்று சொல்லி:
But if we say, ‘It was [from] people,’ the people [here] will [kill us by] throwing stones at us, because they [all] believe that John was a prophet [from God].”
So they replied, “We [(exc)] do not know where [John got his authority].”
8 ௮ அப்பொழுது இயேசு: நானும் இன்ன அதிகாரத்தினால் இவைகளைச் செய்கிறேனென்று உங்களுக்குச் சொல்லமாட்டேன் என்றார்.
Then Jesus said to them, “[Because you did not answer my question], I will not tell you who authorized me to do those things [here yesterday].”
9 ௯ பின்பு அவர் மக்களுக்கு சொல்லத்தொடங்கின உவமையாவது: ஒரு மனிதன் ஒரு திராட்சைத்தோட்டத்தை உண்டாக்கி, அதைத் தோட்டக்காரர்களுக்குக் குத்தகையாக விட்டு, நீண்ட நாட்களாக வெளிதேசத்திற்குச் சென்றிருந்தான்.
Then Jesus told the people this parable [to illustrate what God would do to the Jews who rejected the former prophets and himself]: “A [certain] man planted a vineyard. He rented the vineyard to some men [to care for it and to give him some of the grapes in return]. Then he went to another country and stayed there several years.
10 ௧0 அந்தத் தோட்டக்காரர்கள் திராட்சைத்தோட்டத்தின் கனிகளில் தன் பங்கைக் கொடுத்தனுப்பும்படி, பருவகாலத்திலே அவர்களிடத்தில் ஒரு வேலைக்காரனை அனுப்பினான். அந்தத் தோட்டக்காரர்கள் அவனை அடித்து, ஒன்றும் கொடுக்காமல் அனுப்பிவிட்டார்கள்.
When [the vines started producing] grapes, he sent a servant to the men who were taking care of the vineyard. He expected that they would give him some of the grapes that the vineyard had produced. But [after the servant arrived], they beat him and they did not give him any grapes. They [just] sent him away.
11 ௧௧ பின்பு அவன் வேறொரு வேலைக்காரனை அனுப்பினான்; அவனையும் அவர்கள் அடித்து, அவமானப்படுத்தி, ஒன்றும் கொடுக்காமல் அனுப்பிவிட்டார்கள்.
[Later], [the owner] sent another servant. But they beat him and mistreated him [also]. They sent him away without giving him any grapes.
12 ௧௨ அவன் மூன்றாம்முறையும் ஒரு வேலைக்காரனை அனுப்பினான்; அவனையும் அவர்கள் காயப்படுத்தி துரத்திவிட்டார்கள்.
[Still later, the owner] sent another servant. That one they wounded and threw him out [of the vineyard].
13 ௧௩ அப்பொழுது திராட்சைத்தோட்டத்தின் எஜமான்: நான் என்ன செய்யலாம், எனக்குப் பிரியமான மகனை அனுப்பினால், அவனையாவது பார்த்து பயப்படுவார்கள் என்று நினைத்து, அவனை அனுப்பினான்.
So the owner of the vineyard thought to himself, ‘(I do not know what to do!/What shall I do?) [RHQ]’ [Then he had an idea. He thought to himself], ‘I will send my son, [whom I] love [very much]. Perhaps they will respect him [and give him my share of the grapes].’
14 ௧௪ தோட்டக்காரர்கள் அவனைக் கண்டபோது: இவனே வாரிசு, சொத்தை நம்முடையதாக்கும்படிக்கு இவனைக் கொன்று போடுவோம் வாருங்கள் என்று ஒருவரோடொருவர் சொல்லிக்கொண்டு,
[So he sent his son], but when the men who were caring for the vineyard saw him [coming], they said to each other, ‘Here [comes] the man who will [some day] inherit [the vineyard]. Let’s kill him so that this vineyard will be ours!’
15 ௧௫ அவனைத் திராட்சைத்தோட்டத்திற்குப் வெளியே தள்ளி, கொன்றுபோட்டார்கள். இப்படியிருக்க, திராட்சைத்தோட்டத்தின் எஜமான் அவர்களை என்ன செய்வான்?
So they dragged him outside the vineyard and they killed him. So (I will tell you what the owner of the vineyard will do to them!/do you know what the owner of the vineyard will do to them?) [RHQ]
16 ௧௬ அவன் வந்து அந்தத் தோட்டக்காரர்களை அழித்து, திராட்சைத்தோட்டத்தை வேறு தோட்டக்காரர்களிடத்தில் கொடுப்பான் அல்லவா என்றார். அவர்கள் அதைக்கேட்டு, அப்படியாகாதிருப்பதாக என்றார்கள்.
He will come and kill those men who were taking care of the vineyard. Then he will arrange for other people to take care of it.” When the people listening to Jesus heard that, they said, “[We would] not do anything like those wicked men did!”
17 ௧௭ அப்பொழுது அவர் அவர்களைப் பார்த்து: வீடுகட்டுகிறவர்கள் ஆகாதென்று தள்ளின கல்லே, மூலைக்குத் தலைக்கல்லானது என்று எழுதியிருக்கிற வேதவாக்கியத்தின் பொருள் என்ன?
But Jesus looked directly at them and said, “You can say that, [but think about] the meaning of these words that are written {which [a prophet] wrote} [RHQ] [in the Scriptures], The men who were building a house rejected a certain stone. But others put that same stone in its proper place, and it has become the most important stone in the building [MET].
18 ௧௮ அந்தக் கல்லின்மேல் விழுகிறவன் எவனோ அவன் நொறுங்கிப்போவான், அது எவன்மேல் விழுமோ அவனை அழித்துப்போடும்” என்றார்.
[That stone represents me, the Messiah], and those who reject me are [like people who fall on this stone]. Everyone who falls on this stone will be broken to pieces {This stone will break to pieces everyone who falls on it}, and it will crush anyone on whom it falls.”
19 ௧௯ பிரதான ஆசாரியர்களும் வேதபண்டிதர்களும் தங்களைக்குறித்து இந்த உதாரணத்தைச் சொன்னாரென்று அறிந்து, அந்த நேரத்திலே அவரைப் பிடிக்க வகைதேடியும் மக்களுக்குப் பயந்திருந்தார்கள்.
The chief priests and the men who taught the [Jewish] laws realized that he was accusing them when he told the parable [about what those wicked men did]. So they immediately tried to find a way to seize [MTY] him, but [they did not seize him, because] they were afraid of [what] the people [there would do if they did that].
20 ௨0 அவர்கள் நேரம் பார்த்து, தேசாதிபதியின் ஆளுகைக்கும் அதிகாரத்திற்கும் அவரை ஒப்புக்கொடுக்கும்படி அவருடைய பேச்சிலே குற்றம் கண்டுபிடிக்கலாமென்று, தங்களை உண்மையுள்ளவர்களாக நடிக்கிற ஒற்றர்களை அவரிடத்தில் அனுப்பினார்கள்.
So they watched him carefully. They also hired (spies/secret agents) who pretended to be sincere. [But] they really wanted to get him to say something for [which they could accuse] him. They wanted to be able to turn him over to the authority of the governor [of the province. But they also knew that the Jews were disgusted with having to pay taxes to the government].
21 ௨௧ அவர்கள் வந்து: போதகரே, நீர் நிதானமாகப் பேசி உபதேசிக்கிறீரென்றும், பட்சபாதமில்லாமல் தேவனுடைய வழிமுறைகளை உண்மையாகப் போதிக்கிறீரென்றும் அறிந்திருக்கிறோம்.
[So] one of them asked Jesus, “Teacher, we [(exc)] know that you [(sg)] speak and teach what is right. You tell the truth even if important people do not like it. You teach truthfully what God wants us to do.
[So tell us what you think about this matter]: Is it right that we pay taxes to the Roman government [MTY], or not?”
But Jesus knew that they were trying to trick him [to get him into trouble, either with the Jews, who hated to pay those taxes, or with the Roman government]. So he said to them,
24 ௨௪ ஒரு நாணயத்தை எனக்குக் காண்பியுங்கள். இதிலிருக்கிற உருவமும் எழுத்தும் யாருடையது என்று கேட்டார். அதற்கு அவர்கள்: இராயனுடையது என்றார்கள்.
“Show me a [Roman] coin. [Then tell me] whose picture is on it. And [tell me whose] name is on it.” They [showed him a coin and] said, “It has the picture and name of Caesar, [the head of the Roman government].”
25 ௨௫ அதற்கு அவர்: அப்படியானால், இராயனுக்குரியதை இராயனுக்கும், தேவனுக்குரியதை தேவனுக்கும் செலுத்துங்கள் என்றார்.
He said to them, “In that case, give to the government [MTY] what they [require], and give to God what he [requires].”
26 ௨௬ அவர்கள் அவரை மக்களுக்கு முன்பாகப் பேச்சிலே குற்றம்பிடிக்கக்கூடாமல், அவர் சொன்ன பதிலைக்குறித்து ஆச்சரியப்பட்டு, மவுனமாக இருந்தார்கள்.
While the people were there, the [spies] were unable to find fault with him for what he said. And they were amazed at his answer. So they said nothing.
Some Sadducees came to [Jesus]. They are a Jewish sect who do not believe that people will become alive again after they die.
28 ௨௮ போதகரே, ஒருவன் மனைவியையுடையவனாக இருந்து சந்ததியில்லாமல் மரித்துப்போனால், அவனுடைய சகோதரன் அவன் மனைவியைத் திருமணம்செய்து, தன் சகோதரனுக்குச் சந்ததியுண்டாக்கவேண்டும் என்று மோசே எங்களுக்கு எழுதிவைத்திருக்கிறாரே.
They [wanted to] ask [Jesus] a question [in order to discredit the idea that dead people will live again]. One of them said [to Jesus], “Teacher, Moses wrote for us [Jews] about situations where a man who has a wife but no children. If the man dies, his brother should marry the [dead man’s] widow so that she can have a child by him. People [will consider] that the child is the descendant of the man [who died], [and in that way the dead man will have descendants].
29 ௨௯ சகோதரர்கள் ஏழுபேரிருந்தார்கள், அவர்களில் மூத்தவன் ஒரு பெண்ணைத் திருமணம்செய்து சந்ததியில்லாமல் மரித்துப்போனான்.
Well, there were seven brothers in one family. The oldest one married, but he and his wife did not bear any children. Later he died.
The second [brother followed this law and married the widow, but the same thing happened to him].
31 ௩௧ மூன்றாம் சகோதரனும் அவளை திருமணம் செய்தான். அப்படியே ஏழுபேரும் அவளைத் திருமணம்செய்து சந்ததியில்லாமல் மரித்துப்போனார்கள்.
Then the third [brother] married her, [but the same thing happened again]. All seven [brothers, one by one, married that woman], [but] they had no children, and [one by one] they died.
Afterwards, the woman died, too.
33 ௩௩ இவ்விதமாக ஏழுபேரும் அவளைத் திருமணம் செய்திருக்க, உயிர்த்தெழுதலில் அவர்களில் எவனுக்கு அவள் மனைவியாக இருப்பாள் என்று கேட்டார்கள்.
Therefore, [if it is true that there will be a time] when dead people will become alive again, whose wife [do you think that woman] will be [then]? ([Keep in mind that she was married to all seven brothers!/It will be impossible to decide because] she was married to all seven brothers!) [RHQ]”
34 ௩௪ இயேசு அவர்களுக்குப் மறுமொழியாக: இந்த உலகத்தின் மக்கள் பெண் எடுத்தும் பெண் கொடுத்தும் வருகிறார்கள். (aiōn g165)
Jesus replied to them, “Men who live here in this world take wives, or are given wives [by their parents] {their [parents] choose wives [for them]}. (aiōn g165)
35 ௩௫ மறுமையையும் மரித்தோரிலிருந்து உயிரோடு எழுந்திருக்குதலையும் அடைய தகுதியானவராக எண்ணப்படுகிறவர்களோ பெண் எடுப்பதுமில்லை பெண் கொடுப்பதுமில்லை. (aiōn g165)
But the men whom God considers worthy of [being in heaven after] they become alive again will not be married. (aiōn g165)
36 ௩௬ அவர்கள் இனி மரிக்கவும் மாட்டார்கள்; அவர்கள் உயிர்த்தெழுதலின் மக்களானபடியால் தேவதூதர்களுக்கு நிகரானவர்களுமாக, தேவனுடைய மக்களுமாக இருப்பார்கள்.
[You need to know also that] they cannot die any more, because they will be [immortal] [SIM] like angels. [The fact that God has caused] them to be alive again [will show] that they are God’s children.
37 ௩௭ அல்லாமலும் மரித்தோர் உயிரோடு எழுந்திருப்பார்களென்பதை மோசேயும் முட்செடியைப்பற்றிய வாக்கியத்தில் காண்பித்திருக்கிறார். எப்படியென்றால், யெகோவாவை ஆபிரகாமின் தேவனென்றும் ஈசாக்கின் தேவனென்றும் யாக்கோபின் தேவனென்றும் சொல்லியிருக்கிறார்.
But [as for people] becoming alive again after they die, Moses wrote something about that. In the place where [he wrote about] the [burning] bush, he mentions the Lord as being the God whom Abraham [worships] and the God whom Isaac [worships] and the God whom Jacob [worships].
38 ௩௮ அவர் மரித்தோரின் தேவனாக இல்லாமல், ஜீவனுள்ளோரின் தேவனாக இருக்கிறார்; எல்லோரும் அவருக்குள் பிழைத்திருக்கிறார்களே என்றார்.
It is not dead people who worship God. It is living people who worship him. [Abraham, Isaac and Jacob died long before Moses lived, but God said that they were still worshipping him, so we(inc) know their spirits were still alive]! All [people] whose [spirits] are alive [again after they die continue to live to honor God]!”
Some of the men who taught the [Jewish] laws replied, “Teacher, you [(sg)] have answered very well!”
After that, they no longer dared to ask him any more questions [like that to try to trap him].
Then Jesus said to them, “I will show you (OR, prove to you) that people [are wrong who] say that the Messiah is [merely] a descendant of [King] David! [RHQ]
42 ௪௨ நான் உம்முடைய விரோதிகளை உமக்குப் பாதபடியாக்கிப்போடும்வரைக்கும் நீர் என்னுடைய வலதுபக்கத்தில் உட்காரும் என்று,
Because David himself wrote [about the Messiah] in the book of Psalms, God said to my Lord, Sit [here beside me] on my right, [where I will highly honor you(sg)] [MTY].
[Sit here] while I completely defeat your enemies.
King David calls [the Messiah] ‘[my] Lord’! So ([the Messiah] cannot be [just someone] descended from [King] David!/how can the Messiah be [just] someone descended from [King] David?) [RHQ] [What I just said proves that he is much greater than David, isn’t that right]?”
While all the [other] people were listening, [Jesus] said to his disciples,
46 ௪௬ “நீண்ட அங்கிகளை அணிந்துகொண்டு திரியவும், சந்தைவெளிகளில் வணக்கங்களைப் பெறவும், ஜெப ஆலயங்களில் முதன்மையான இருக்கைகளில் உட்காரவும், விருந்துகளில் முதன்மையான இடங்களில் இருக்கவும் விரும்பி,
“Beware that [you do not act like] the men who teach our [Jewish] laws. They like to put on long robes and walk around [to make people think that they are very important]. [They] also like [people to] greet them [respectfully] in the marketplaces. They like [to sit in] the most important places in the Jewish meeting places. At dinner parties [they like to sit in] the seats where the most honored people sit.
47 ௪௭ விதவைகளின் வீடுகளைப் பட்சித்து, பார்வைக்கு நீண்ட ஜெபம்செய்கிற வேதபண்டிதர்களைக்குறித்து எச்சரிக்கையாக இருங்கள், அவர்கள் அதிக தண்டனையை அடைவார்கள்” என்றார்.
They swindle [MET] the houses [and property] of widows. [Then] they pretend they are good, as they pray [long] prayers [publicly. God] will [certainly] punish them very severely.”
