யோபு 41
1 ௧ “லிவியாதானை தூண்டிலைக்கொண்டு பிடிக்கமுடியுமோ? அதின் நாக்கை நீ விடுகிற கயிற்றினாலே பிடிக்கமுடியுமோ?
¿SACARÁS tú al leviathán con el anzuelo, ó con la cuerda que le echares en su lengua?
¿Pondrás tú garfio en sus narices, y horadarás con espinas su quijada?
¿Multiplicará él ruegos para contigo? ¿hablaráte él lisonjas?
¿Hará concierto contigo para que lo tomes por siervo perpetuo?
5 ௫ ஒரு குருவியுடன் விளையாடுகிறதுபோல், நீ அதனுடன் விளையாடி, அதை நீ உன் பெண்களுக்கு அருகில் கட்டிவைப்பாயோ?
¿Jugarás tú con él como con pájaro, ó lo atarás para tus niñas?
¿Harán de él banquete los compañeros? ¿partiránlo entre los mercaderes?
¿Cortarás tú con cuchillo su cuero, ó con asta de pescadores su cabeza?
Pon tu mano sobre él; te acordarás de la batalla, y nunca más tornarás.
He aquí que la esperanza acerca de él será burlada: porque aun á su sola vista se desmayarán.
Nadie hay tan osado que lo despierte: ¿quién pues podrá estar delante de mí?
11 ௧௧ தனக்குப் பதில்கொடுக்கப்படும்படி, முந்தி எனக்குக் கொடுத்தவன் யார்? வானத்தின் கீழுள்ளவைகள் எல்லாம் என்னுடையவைகள்.
¿Quién me ha anticipado, para que yo restituya? [Todo lo que hay] debajo del cielo es mío.
12 ௧௨ அதின் உறுப்புகளும், அதின் வீரியமும், அதின் உடல் இசைவின் அழகும் இன்னதென்று நான் சொல்லாமல் மறைக்கமாட்டேன்.
Yo no callaré sus miembros, ni lo de sus fuerzas y la gracia de su disposición.
13 ௧௩ அது மூடியிருக்கிற அதின் போர்வையைக் எடுக்கக்கூடியவன் யார்? அதின் இரண்டு தாடைகளின் நடுவே கடிவாளம் போடத்தக்கவன் யார்?
¿Quién descubrirá la delantera de su vestidura? ¿quién se llegará á él con freno doble?
¿Quién abrirá las puertas de su rostro? Los órdenes de sus dientes espantan.
15 ௧௫ முத்திரைப் பதிப்புபோல அழுத்தங்கொண்டு அடர்த்தியாயிருக்கிற அதின் கேடகங்களின் அமைப்பு மகா சிறப்பாயிருக்கிறது.
La gloria [de su vestido son] escudos fuertes, cerrados entre sí estrechamente.
El uno se junta con el otro, que viento no entra entre ellos.
Pegado está el uno con el otro, están trabados entre sí, que no se pueden apartar.
Con sus estornudos encienden lumbre, y sus ojos son como los párpados del alba.
De su boca salen hachas de fuego; centellas de fuego proceden.
20 ௨0 கொதிக்கிற சட்டியிலும் கொப்பரையிலும் இருந்து புறப்படுகிறதுபோல, அதின் மூக்கிலிருந்து புகை புறப்படும்.
De sus narices sale humo, como de una olla ó caldero que hierve.
Su aliento enciende los carbones, y de su boca sale llama.
En su cerviz mora la fortaleza, y espárcese el desaliento delante de él.
Las partes momias de su carne están apretadas: están en él firmes, y no se mueven.
Su corazón es firme como una piedra, y fuerte como la muela de abajo.
De su grandeza tienen temor los fuertes, y á causa de su desfallecimiento hacen por purificarse.
Cuando alguno lo alcanzare, ni espada, ni lanza, ni dardo, ni coselete durará.
El hierro estima por pajas, y el acero por leño podrido.
Saeta no le hace huir; las piedras de honda se le tornan aristas.
Tiene toda arma por hojarascas, y del blandir de la pica se burla.
30 ௩0 அதின் கீழாகக் கூர்மையான கற்கள் கிடந்தாலும், அது சேற்றின்மேல் ஓடுகிறதுபோல கூர்மையான அவைகளின்மேலும் ஓடும்.
Por debajo [tiene] agudas conchas; Imprime [su] agudez en el suelo.
Hace hervir como una olla la profunda mar, y tórnala como una olla de ungüento.
En pos de sí hace resplandecer la senda, que parece que la mar es cana.
No hay sobre la tierra su semejante, hecho para nada temer.
34 ௩௪ அது மேட்டிமையானதையெல்லாம் அற்பமாக நினைக்கிறது; அது அகங்காரமுள்ள உயிரினங்களுக்கெல்லாம் ராஜாவாக இருக்கிறது” என்றார்.
Menosprecia toda cosa alta: es rey sobre todos los soberbios.
