யோபு 17
“My spirit has been destroyed, My days extinguished—graves [are] for me.
2 ௨ கேலி செய்கிறவர்கள் என்னிடத்தில் இல்லையோ? அவர்கள் செய்யும் அநியாயங்களை என் கண் பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறது.
If not—mockeries [are] with me. And my eye lodges in their provocations.
3 ௩ தேவரீர் என் காரியத்தை உம்மேல் போட்டுக்கொண்டு, எனக்காகப் பிணைக்கப்படுவீராக; வேறே யார் எனக்குக் கைகொடுக்கத்தக்கவர்?
Now place my pledge with You; Who is he that strikes hand with me?
For You have hidden their heart from understanding, Therefore You do not exalt them.
For a portion he shows friendship, And the eyes of his sons are consumed.
6 ௬ மக்களுக்குள்ளே அவர் என்னைப் பழமொழியாக வைத்தார்; அவர்கள் முகத்திற்குமுன் நான் விரும்பத்தகாதவனானேன்.
And He set me up for a proverb of the peoples, And I am a wonder before them.
And my eye is dim from sorrow, And my members—all of them—as a shadow.
The upright are astonished at this, and the innocent stirs himself up against the profane.
And the righteous lays hold [on] his way, And the clean of hands adds strength.
But please return and come in, all of you, And I do not find a wise man among you.
My days have passed by, My plans have been broken off, The possessions of my heart!
They appoint night for day, Light [is] near because of darkness.
13 ௧௩ அப்படி நான் காத்துக்கொண்டிருந்தாலும், பாதாளம் எனக்கு வீடாயிருக்கும்; இருளில் என் படுக்கையைப் போடுவேன். (Sheol h7585)
If I wait—Sheol [is] my house, In darkness I have spread out my bed. (Sheol h7585)
14 ௧௪ அழிவைப்பார்த்து, நீ எனக்குத் தகப்பன் என்கிறேன்; புழுக்களைப் பார்த்து, நீங்கள் எனக்குத் தாயும் எனக்குச் சகோதரியும் என்கிறேன்.
To corruption I have called: You [are] my father. To the worm: My mother and my sister.
And where [is] my hope now? Indeed, my hope, who beholds it?
