எபிரேயர் 9
1 ௧ அன்றியும், முதலாம் உடன்படிக்கையானது ஆராதனைக்குரிய முறைமைகளும் பூமிக்குரிய பரிசுத்த இடமும் உடையதாக இருந்தது.
[To continue]: In the first [covenant, God] regulated how people [should perform] rituals, and [he told them to make] [MTY] a sanctuary.
2 ௨ எப்படியென்றால், ஒரு கூடாரம் உண்டாக்கப்பட்டிருந்தது; அதின் முந்தின பாகத்தில் குத்துவிளக்கும், மேஜையும், தேவ சமுகத்து அப்பங்களும் இருந்தன; அது பரிசுத்த இடம் எனப்படும்.
[That sanctuary] was a tent that [the Israelites] set up. In its outer room there was the lampstand and the table [on which they put] the bread that [the priests] presented [to God. That room] was called ‘the holy place’.
Behind the curtain inside [the holy place] there was [another] room. That was called ‘the very holy place’.
4 ௪ அதிலே தங்கத்தால் செய்த தூபகலசமும், முழுவதும் தங்கத்தகடு பதிக்கப்பட்ட உடன்படிக்கைப் பெட்டியும் இருந்தன; அந்தப் பெட்டியிலே மன்னா வைக்கப்பட்ட தங்கப்பாத்திரமும், ஆரோனுடைய துளிர்த்த கோலும், உடன்படிக்கையின் கற்பலகைகளும் இருந்தன.
It had an altar, [made from] gold, [for burning] incense. [It also had the chest which they called] the chest of the covenant. All its sides were covered with gold. In it was the golden pot which contained [pieces of the food they called] manna. [That was the food with which God miraculously fed the people before they entered the promised land]. In the chest there was also Aaron’s walking stick that budded [to prove that he was God’s true priest]. In the chest were also the stone tablets [on which God had written] the Ten Commandments.
5 ௫ அதற்கு மேலே மகிமையுள்ள கேருபீன்கள் வைக்கப்பட்டுக் கிருபாசனத்தை நிழலிட்டிருந்தன; இவைகளைப்பற்றி விளக்கிச்சொல்ல இப்பொழுது நேரமில்லை.
On top of [the chest] were [figures of] winged creatures [that symbolized God’s] glory. Their [wings] overshadowed the chest’s lid where [the high priest sprinkled the blood] (to [atone for/to forgive]) [those who had sinned. I] do not [need] to write about these things in detail now.
6 ௬ இவைகள் இவ்விதமாக ஆயத்தமாக்கப்பட்டிருக்க, ஆசாரியர்கள் ஆராதனை முறைமைகளை நிறைவேற்ற முதலாம் கூடாரத்திற்குள் எப்பொழுதும் பிரவேசிப்பார்கள்.
After all those things were prepared {After they had prepared all those things like that} [in the two rooms of the tent], the [Jewish] priests habitually went into the outer [room of the] tent to perform their rituals.
7 ௭ இரண்டாம் கூடாரத்திற்குள் பிரதான ஆசாரியன்மட்டும் வருடத்திற்கு ஒருமுறை இரத்தத்தை எடுத்துக்கொண்டு உள்ளே பிரவேசித்து, அந்த இரத்தத்தைத் தனக்காகவும் மக்களுடைய தவறுகளுக்காகவும் செலுத்துவான்.
But into the inner room, only the Supreme Priest [went], once a year. He always took [LIT] the blood [of animals that they had slaughtered]. He offered them [to God] for his own [sins] and for the sins that other people had committed. They included sins that they did not realize [were sinful].
8 ௮ அதினாலே, முதலாம் கூடாரம் நிற்கும்வரைக்கும் மகா பரிசுத்த இடத்திற்குப் போகிற வழி இன்னும் வெளிப்படவில்லை என்று பரிசுத்த ஆவியானவர் தெரியப்படுத்தியிருக்கிறார்.
By those things the Holy Spirit indicated that [just like God] did not reveal the way [for ordinary people] to enter into the inner room while the outer room still existed [MET], [similarly he did not reveal the way for ordinary people to enter the presence of God while the Jewish system of offering sacrifices was in effect].
9 ௯ அந்தக் கூடாரம் இந்தக் காலத்திற்கு உதவுகிற ஒப்பனையாக இருக்கிறது; அதற்கேற்றபடி செலுத்தப்பட்டுவருகிற காணிக்கைகளும் பலிகளும் ஆராதனை செய்கிறவனுடைய மனச்சாட்சியைப் பூரணப்படுத்தமுடியாதவைகள்.
[The things that the priests did inside the outer room] [MTY] symbolized [what was true] during the time [when the first covenant was in effect]. According to [the first covenant] (OR, [In that outer room]), [priests] offered gifts and other sacrifices to God. But [by offering them], the people who brought them were unable to make themselves feel that they were no longer guilty for having sinned.
10 ௧0 உண்பதும், குடிப்பது, பலவிதமான குளியல்களும், சரீரத்திற்குரிய சடங்குகளேதவிர வேறோன்றும் இல்லை. இவைகள் சீர்திருத்தல் உண்டாகும் காலம்வரைக்கும் செய்வதற்கு கட்டளையிடப்பட்டது.
[They brought those gifts and made those sacrifices] according to [regulations concerning] things to eat and drink, and [according to rules that required people to] wash various things. [God] declared that those regulations about our bodies were to be in effect until [he put into effect the new covenant]; that was a better system.
11 ௧௧ கிறிஸ்துவானவர் வரப்போகிற நன்மைகளுக்குரிய பிரதான ஆசாரியராக வெளிப்பட்டு, கையினால் செய்யப்பட்டதாகிய இந்தப் படைப்பு சம்பந்தமான கூடாரத்தின்வழியாக அல்ல, பெரிதும் உத்தமுமான கூடாரத்தின்வழியாகவும்,
But when Christ came as our Supreme Priest, [he brought] the good things that are now available. When he appeared, [he went into God’s presence in heaven. That is like a] [MET] very great and perfect tent not made by humans {which no human made} [SYN]; that is, it is not part of the world [God] created. It was better [than the tent Moses set up here on earth].
12 ௧௨ வெள்ளாட்டுக்கடா, இளங்காளை இவைகளுடைய இரத்தத்தினாலே அல்ல, தம்முடைய சொந்த இரத்தத்தினாலும் ஒரேமுறை மகா பரிசுத்த இடத்திற்குள் நுழைந்து, நித்திய மீட்பை உண்டுபண்ணினார். (aiōnios g166)
[When a Supreme Priest goes into the inner room in the tent each year, he takes] goats’ blood and calves’ blood [to offer as a sacrifice]. But Christ did not [do that. It was as though] he went into that very holy place only once, taking his own blood with him. By doing that, he eternally redeemed us. (aiōnios g166)
13 ௧௩ அது எப்படியென்றால், காளை வெள்ளாட்டுக்கடா இவைகளின் இரத்தமும், தீட்டுப்பட்டவர்கள்மேல் தெளிக்கப்பட்ட கடாரியின் சாம்பலும், சரீரசுத்தம் உண்டாகப் பரிசுத்தப்படுத்துமென்றால்,
The priests sprinkle on people goats’ blood and bulls’ blood and [the water that has been filtered through] the ashes of a [red] heifer that has been [completely burned. By performing that ritual, they can ritually] cleanse the bodies of those who are [ceremonially] unclean. Furthermore, performing those rituals enabled people to have fellowship with God again.
14 ௧௪ நித்திய ஆவியானவராலே தம்மைத்தாமே பழுதில்லாத பலியாக தேவனுக்கு ஒப்புக்கொடுத்த கிறிஸ்துவினுடைய இரத்தம் ஜீவனுள்ள தேவனுக்கு ஊழியம் செய்வதற்கு உங்களுடைய மனச்சாட்சியைச் செத்த செயல்கள் இல்லாமல் சுத்திகரிப்பது எவ்வளவு நிச்சயம்! (aiōnios g166)
[So, because we know what] Christ [accomplished when] his blood flowed [when he died for us] [PRS, MTY], we will be very certain that we are not guilty [of having] done those things [that those who are spiritually] dead do. [As a result], we can serve God, who is all-powerful. [The priests always offer to God animals] with no defects. Similarly, when Christ offered himself [as a sacrifice] to God, he was sinless [MET]. He did that as a result of [God’s] eternal Spirit [helping him]. (aiōnios g166)
15 ௧௫ ஆகவே, முதலாம் உடன்படிக்கையின் காலத்திலே நடந்த அக்கிரமங்களை நீக்குவதற்காக அவர் மரணமடைந்து, அழைக்கப்பட்டவர்கள் வாக்குத்தத்தம்பண்ணப்பட்ட நித்திய சுதந்திரத்தை அடைந்துகொள்வதற்காக, புதிய உடன்படிக்கையின் மத்தியஸ்தராக இருக்கிறார். (aiōnios g166)
[By] dying [for us], [Christ] ([redeemed/] free from the penalty for their sins) even those who disobeyed the [conditions of] (OR, [during the time of]) the first covenant. So, [because] no [one could be made perfect by obeying the old covenant], now Christ establishes [between God and people] a new covenant. He does that in order that those whom God has chosen may eternally have [the blessings that God] has promised them. (aiōnios g166)
A covenant [is like a will. In the case of a will], [in order to put its provisions into effect], someone must prove that the one who made it has died.
17 ௧௭ எப்படியென்றால், மரணம் உண்டான பின்பே மரணசாசனம் உறுதிப்படும்; அதை எழுதினவன் உயிரோடு இருக்கும்போது அதற்குப் பயன் இல்லையே.
A will goes into effect [only when the one who makes the will] has died. It is not in effect when the one who made it is still alive.
And so [God] put the first covenant into effect only [LIT] by means of [animals’] blood that was shed [when they were slaughtered].
19 ௧௯ எப்படியென்றால், மோசே, நியாயப்பிரமாணத்தினால், எல்லா மக்களுக்கும் எல்லாக் கட்டளைகளையும் சொன்னபின்பு, இளங்காளை, வெள்ளாட்டுக்கடா இவைகளின் இரத்தத்தைத் தண்ணீரோடும், சிவப்பான ஆட்டு முடியோடும், ஈசோப்போடும் எடுத்து, புத்தகத்தின் மேலும் மக்கள் எல்லோர்மேலும் தெளித்து:
After Moses had declared to all the Israelites everything that God commanded in the laws [that God gave him], he took calves’ and goats’ blood [mixed] with water. He [dipped into it] scarlet wool [that he tied around] a sprig of hyssop. Then he sprinkled [with some of the blood] the scroll itself containing God’s laws. Then he sprinkled [more of that blood on all the] people,
saying to them, “This is the blood [which brings into effect] the covenant that God commanded that you [obey].”
21 ௨௧ இவ்விதமாக, கூடாரத்தின்மேலும் ஆராதனைக்குரிய எல்லாப் பணிமுட்டுகளின்மேலும் இரத்தத்தைத் தெளித்தான்.
Likewise, he sprinkled with that blood the tent and every object that they used in performing rituals.
22 ௨௨ நியாயப்பிரமாணத்தின்படி ஏறக்குறைய எல்லாம் இரத்தத்தினாலே சுத்திகரிக்கப்படும்; இரத்தம் சிந்துதல் இல்லாமல் மன்னிப்பு உண்டாகாது.
It was by [sprinkling] blood that they [ritually] cleansed almost everything. That was what [was stated in] God’s laws. If blood is not shed [when people offer a sacrifice, God] cannot forgive [the person who is making the sacrifice].
23 ௨௩ ஆகவே, பரலோகத்தில் உள்ளவைகளுக்குச் சாயலானவைகள் இப்படிப்பட்ட பலிகளினாலே சுத்திகரிக்கப்பட வேண்டியதாக இருந்தது; பரலோகத்தில் உள்ளவைகளோ இவைகளிலும் விசேஷித்த பலிகளாலே சுத்திகரிக்கப்படவேண்டியவைகள்.
So, by rituals like that, it was necessary for [the priests] to cleanse the things that symbolized what Christ does [MTY] in heaven. But God has to [consecrate] the [people who will enter] [MTY] heaven [by means of] better sacrifices than those.
24 ௨௪ அப்படியே, உண்மையான பரிசுத்த இடத்திற்கு அடையாளமான கையினால் செய்யப்பட்ட பரிசுத்த இடத்திலே கிறிஸ்துவானவர் நுழையாமல், பரலோகத்திலே இப்பொழுது நமக்காக தேவனுடைய சமூகத்தில் வேண்டுதல் செய்வதற்காக நுழைந்திருக்கிறார்.
Christ did not enter a sanctuary that humans made. That one only represented the true [sanctuary]. Instead, he entered heaven itself, in order to now be in God’s presence [to plead with] God for us.
25 ௨௫ பிரதான ஆசாரியன் மற்றவர்களுடைய இரத்தத்தோடு ஒவ்வொரு வருடமும் பரிசுத்த இடத்திற்குள் நுழைவதுபோல, அவர் அநேகமுறை தம்மைப் பலியிடுவதற்காக நுழையவில்லை.
The [Jewish] Supreme Priest enters the very holy place once every year, taking blood that is not his own, [to offer it as a sacrifice]. But when Christ entered heaven, it was not in order to offer himself repeatedly like that.
26 ௨௬ அப்படியிருந்தால், உலகம் உண்டானதுமுதல் அவர் அநேகமுறை பாடுபடவேண்டியதாக இருக்குமே; அப்படி இல்லை, அவர் தம்மைத்தாமே பலியிடுகிறதினாலே பாவங்களை நீக்க இந்தக் கடைசிகாலத்தில் ஒரேமுறை வெளிப்பட்டார். (aiōn g165)
[If that were so], he would have needed to suffer [and shed his blood] repeatedly since [the time when God] created the world. But instead, in this final age, [Christ] has appeared once in order that by sacrificing himself he could cause [that people] no longer will be [punished for their] sins. (aiōn g165)
27 ௨௭ அன்றியும், ஒரேமுறை இறப்பதும், பின்பு நியாயத்தீர்ப்பு அடைவதும், மனிதர்களுக்கு நியமிக்கப்பட்டிருக்கிறபடியே,
All people must die once, and after that [God] will judge them [for their sins].
28 ௨௮ கிறிஸ்துவும் அநேகருடைய பாவங்களைச் சுமந்து தீர்ப்பதற்காக ஒரேமுறை பலியிடப்பட்டு, தமக்காகக் காத்துக்கொண்டு இருக்கிறவர்களுக்கு இரட்சிப்பை அருளும்படி இரண்டாவதுமுறை பாவம் இல்லாமல் தரிசனமாவார்.
Likewise, when Christ [died], [God] offered him once to be a sacrifice, to punish him instead of the many [people who had] sinned. He will come [to earth] a second time, not [in order to sacrifice himself again for those who] have sinned, but in order to [complete] his saving those who expectantly wait for him.
